Eerste kennismaking met Georgië. De grensovergang
Donderdag 11 mei we rijden naar een kleine grensovergang. We hadden gelezen dat er slechts twee grensposten Turkije - Georgië zijn, maar dat klopt niet. Ten noorden van het Kartshakhi meer is de derde grensovergang.
Een vrachtwagen en een Nissan 4x4 uit de UK zijn voorlopig de enige die de grens willen oversteken. Eerste post is controle van de auto documenten. De man spreekt geen Engels of Duits, het is behelpen met gebarentaal. So far so good, ik moet nog naar immigratie en dan terug hier. Bij immigratie excuseerde de politie man zich omwille van het trage computer netwerk. Terug bij de eerste checkpost is het wachten op de resultaten. Ondertussen wist de UK man mij te vertellen dat hij verleden jaar in de zomer hier op dezelfde grensovergang was en er toen een rij vrachtwagens stond van 15 km!
|
|
 |
de grens van Georgia |
De man achter de computer heeft uiteindelijk resultaat. “Problem. Sir. Traffic! Money! Bank!” En hij wijst naar de gebouwen verder. Ik begrijp dat er iets zal moeten betaald worden..Ik krijg echter al mijn documenten terug en stap naar de FJ waarin Lieve geduldig zit te wachten. Niet goed wetende wat er gaat gebeuren rijd ik langzaam verder. Aan een vrachtwagen wuift een vrouwelijke ambtenaar in uniform dat ik verder kan. Wij zijn nu aan de gebouwen van Georgië. Immigratie geen probleem wij krijgen de noodzakelijke stempels, nu nog douane! Die vraagt mij alle deuren van de FJ te openen en wijst drie stuks bagage aan die ik binnen op de X scanner moet plaatsen. Een grote reistas is verdacht. “Pills, medicine?” Is de vraag. Minutieus wordt de kleine voorraad een voor een geïnspecteerd. De man weet na lang kijken en peinzen geen raad meer en vraagt hulp aan zijn collega. Die heeft in één oogopslag vastgesteld dat alles ok was. Ik mag weer inpakken, bedenkend wat er zou gebeurd zijn moest hij onze hele voorraad gevonden hebben in een van de bakken in de rolkast achter in de FJ.
Al bij al een vlotte overgang die twee maal een half uur duurde.
|
 |
maar de wegen zouden beter kunnen |
In tegenstelling tot wat men ons gezegd had vinden we geen ATM om geld te wisselen en ook geen winkel om een simkaart te kopen wel een weg met vele kuilen vol water. Wij wanen ons terug in Kazachstan! De diepte van de kuilen is door het water niet te schatten. Ze zijn diep!
Ook het landschap is navenant. Armtierig! Chaotische huizenbouw of beter gezegd bouwvallige gelijkvloerse krotten kris kras door elkaar vele met een plat dak begroeid met gras. We zagen dat ook al in Turkije op weg naar de grens.
De cultuur schok is niettegenstaande toch even prominent aanwezig niettegenstaande de meer dan 150 grenzen op onze wereldreis. Is dit Georgië?
|
 |
gasleidingen boven de grond |
Akhalkalaki!
In deze eerste agglomeratie van belang, hebben we onderdak geboekt in een statig oud gebouw, omgevormd tot hotel, recht tegenover een klein park. Onze gemoderniseerde kamer met hoog plafond heeft geen verwarming. Uitgeschakeld wegens te dure energie en geen klanten! We krijgen wel een kleine elektrische radiator..
Door veel te informeren bij de bewoners komen we bij een ATM en verder een telefoon winkel. Het is hier behelpen met de smartphone om te kunnen communiceren! In een Spar winkel kopen we fruit en koekjes om onze voorraad aan te vullen.
In de straten lijkt het wel of we terug in Rusland vertoeven. Zeer dure auto’s met Russische nummerplaat accelereren brutaal in de hoofdstraten.. En in het restaurant moeten we “ два пива пожалуйста” dwa piva spaciba ( twee bieren aub) bestellen aan de Russische hulp in de keuken!
|
 |
Vardzia - de grotwoningen waarvan de voorkant verdween door een aardbeving |
Vardzia
We hebben een goede nachtrust gehad niettegenstaande en nemen afscheid van onze vriendelijke gastheer op zoek naar een tankstation. We rijden vandaag naar Vardzia. Langs enkele haarspeldbochten verlaten we de agglomeratie en belanden meteen in een smalle bergkloof . De weg is goed, de omgeving subliem!
|
 |
er wonen hier wel nog een paar moniken |
De grotstad Vardzia is een grotklooster gesticht door koningin Tamara in 1185. Het klooster werd gebouwd als bescherming tegen de Mongolen en bestond uit meer dan zesduizend appartementen in dertien verdiepingen. De stad omvatte een kerk, een troonzaal en een complex irrigatiesysteem met bewaterde terrasvormige landbouwgronden. De enige toegang tot het complex was door de enkele goed verborgen tunnels in de buurt van de rivier Koera.
Een aardbeving in Samtsche verwoestte ongeveer twee derde van de stad in 1283, waardoor de grotten van buitenaf zichtbaar werden en wat leidde tot de instorting van het irrigatiesysteem.
|
 |
wat doen de zovele Russische vrachtwagens in Georgia |
Sapara site
Een ommetje op weg naar Tbilisi brengt ons boven op een klif met op de rand het Samara klooster. Al zeker in de 9e eeuw woonden hier monniken, vele hebben een belangrijke rol in de Georgische kerkelijke geschiedenis gespeeld. Aan het einde van de 13e eeuw werd Sapara een bezit van de familie Jakeli, wiens leider, Sargis Jakeli, een goede relatie met de Mongolen had, uitzonderlijk in die periode. Zijn zoon bouwde hier de grootste van de 12 kerken, de Sint-Sabakerk, vernoemd naar de heilige wiens naam zijn vader had aangenomen, een van de architectonisch belangrijkste kerken van zijn tijd. De 14e-eeuwse fresco's binnenin zijn van hoge kwaliteit.
|
 |
we stappen naar het kerkje van de Sapara monastery uit de (de eeuw |
 |
de fresco's zijn nog mooi bewaard en dateren uit de 14 de eeuw |
 |
Lieve steekt een kaarsje aan voor een overleden familielid |
| voor meer foto's van onze eerste indrukken en van Vardzia en Sapara monastry klik hier |
Tbilisi
In de striemende regen rijden we op een snelweg richting de hoofdstad Tbilisi. Veel verkeer met chauffeurs die de wetten van de fysica willen aftasten met als gevolg enkele slippartijen tot gevolg. Opdat enkelen, zoals in Turkije steeds haantje voor willen zijn, hebben ze een lichtbaar met blauw en rood flitslicht achter de radiatorgrille gemonteerd. Je denkt daar is de politie en gaat opzij…
Het regent nog steeds pijpenstelen.
|
 |
we rijden Tbilisi, de hoofdstad van Georgië, binnen in de regen |
Wij zijn in de overstroomde straten van de hoofdstad gearriveerd, het is spitsuur. Al 10 km rijden we, langs de kolkende rivier, aan de andere zijde zien we moderne en mooie hoogbouw. Het kost ons tenslotte een uur om ons hotel in de oude stad te vinden! Google maps wil ons in weggetjes laten inslaan of in de verkeerde richting van eenrichtingsverkeer straten.. De rivier verdeelt ook de oude stad, stroomafwaarts links in een bocht staan de gebouwen op de rand een 50 m hoge klif.
|
 |
bij het binnenrijden zien we een ander Georgië - een moderne stad |
Ons nieuwbouw hotel ligt in een parallel weg op 100 meter van de klif. Het smalle weggetje oogt rommelig met hier en daar vervallen krotten en nieuwe hotels.
|
 |
ons hotel bevond zich in de oude stad en het kostte ons een uur om het te vinden |
 |
Georgië is bekend om zjn goede wijnen en Dirk vindt hier wel zijn gading |
In de oude stad wandelen is een opgave. Vanaf de rivier naar ons hotel is het een stevige klim op de kasseien, voetpaden zijn meestal niet begaanbaar omwille van onderbroken of bezet met bloempotten. De andere oever is minder vermoeiend. Met zijn talrijke eethuisjes en souvenierswinkels is het best gezellig.
|
 |
na weken onderweg hadden we echt zin in een goede steak en hier aten we de lekkerste steak ooit. |
 |
zicht over de Peace bridge en de Music Theatre |
 |
The Music Theatre - de opening van de trompetten is de ingang |
 |
The Peace Bridge |
 |
wandelen over The Peace Bridge |
Zo belanden we in een museum met daarin het wijnmuseum. Het museum is een oude caravanserai op de zijde routes. Kennis maken met de wijn van een land dat er prat op gaat dat hier al wijn wordt gemaakt van 6.000 jaar voor Chr!
|
 |
in een voormalig caravanserai is er een museum gevestigd en...met een wijnbar |
 |
de wijn is hier super - gelukkige Moederkensdag |
 |
de honderdduizend Heilige Georgische martelaars Methiki brug |
 |
er staan veel huizen gebouwd op de kliffen |
 |
de groene omgeving van Tbilisi |
 |
de laatste avond in Tbilisi kregen we in het restaurant een optreden |
| voor meer foto's van ons verblijf in Tbilisi klik hier |
Van Tbilisi naar de wijnvallei van Kacheti
De laatste dag in de hoofdstad hebben we geen regen gehad. Wij rijden naar Telavi onder de zon! Telavi is een stad in het oosten van Georgië met ruim 20.000 inwoners, gelegen in de regio Kacheti. De Kacheti vallei is het belangrijkste Georgisch wijnbouw gebied, 70% van de totale productie van het land.
Telavi ongeveer 550-800 meter boven zeeniveau ligt aan de voet van het Gomborigebergte en via de 1.620 meter hoge Gomboripas belanden wij in deze middeleeuwse stad met het fort en paleis van koning Erekle II dat prominent in het oude centrum staat. Het is het enige koninklijk paleis dat in Georgië is behouden.
Langs de hoofdstraat staan nog vele mooie statige gebouwen. En er is nog de Bazaar waar opvallend veel groenten en vis aangeboden wordt. Een wandeling naar de 600 jaar oude plataan is ook een must.
|
 
|
| een 900 jaar oude Plantanus Orientalus |
 |
Batonistsikhe Castle van Kvareli |
Signagi
We rijden verder oostwaarts naar Signagi een van de belangrijkste toeristische attracties in Georgië sinds het vanaf 2007 grondig is gerenoveerd. Langs een smalle weg met ettelijke haarspeldbochten komen we boven op de berg. De stad doet wat Toscaans aan, en ligt op een zeer fotogenieke groene locatie op de Gombori-bergrug, met vrij zicht over de 500 meter dieper gelegen Alazani vallei met de gelijknamige rivier. Die rivier is wat verder naar het oosten in de benedenloop de grenslijn met Azerbeidzjan.
|
 |
het dorpje Signagi is het meest attractief dorpje in Kakheti |
De huidige stad werd in de 18e eeuw gebouwd en in 1762 liet koning Erekle II de stadsmuur bouwen. De stad is de best verdedigde stad van Georgië. De fortificatie bestaat uit een rondvormige ommuring van kasseien met bakstenen, kent 23 torens en 6 poorten en beslaat een gebied van 40 hectare. De meeste torens hebben twee verdiepingen en zijn voorzien van kantelen en de muren zijn onderin anderhalve meter dik en bovenin 70-80 centimeter.
|
 |
een van de toegangspoorent van Signagi |
 |
Signagi is volledig ommuurd |
 |
heel speciaal - wijngaarden met besneeuwde bergen op de achtergrond |
voor meer foto's van de wijnvallei en de dorpjes
Tevali en Signali |
De Khacheti vallei en het bezoek aan een wijnbouwer
De Khacheti vallei is uitgestrekt en haast overal zien we wijngaarden. Ze zien er een beetje slordig uit. Niet zoals in de Bordeaux of Mendossa in Argentinië…De verklaring is dat de grote meerderheid van de wijnbouwers kleine boeren zijn die veelal hun wijn zelf brouwen. De vergezichten zijn echter betoverend mooi met de bergketens en hun besneeuwde toppen.
Wij zijn op zoek naar de grootste onderaardse wijnopslagplaats van het land. Twee tunnels van 2 km met zijstraten. Oorspronkelijk gebouwd voor militaire doeleinden vandaag gebruikt voor wijn opslag. Dankzij zijn constante temperatuur van 14° ideaal voor wijn maturatie.
In plaats van in de tunnels belanden we bij de tweede grootste wijnbouwer van het land. We krijgen er een uitgebreide rondleiding gevolgd door een proeverij.
De rkatsiteli, mtsvane, kisi en saperavi zijn de bekendste wijnstokken van de nog eens vijfhonderd andere, inheemse druivenrassen.
De rkatsiteli is de druif waarvan ook amber wijn wordt van gemaakt volgens de traditionele methode. De trossen met schil en al worden in de kvevri (amfora) gegooid die is ingegraven in de grond. Het resultaat is dan een amberkleurige wijn met aroma’s van rijpe appel, honing, sinaasappelschil en kamille en fijne tannine door de schilweking.
|
 |
de klassieke methode - wijn wordt gefermenteerd in aarden kruiken en dan in de grond geplaatst |
 |
aarden kruiken in de grond |
 |
de wijn wordt uit de kruiken gehaald met een holle pompoen |
| |
 |
| we hebben opnieuw wat bijgeleerd |
| |
 |
in 2020 kregen ze een gouden medaille van een wedstrijd in Belgie |
Saperavi is de belangrijkste blauwe druif van Georgië en ook te vinden Oekraine, Moldavie, Rusland, Azerbaijan en Armenië. Het is zelfs in Australië te vinden. Anders dan gebruikelijk heeft saperavi gekleurd vruchtvlees. Dat verklaart de diepe kleur van de wijn. Het is een druif met veel tannine en zuren.
Tot nog toe onze lievelingswijn.
|
 |
Dirk en Lieve genieten van al deze wijnen |
Op een 14 tal km van Taveli hebben we geboekt in Chateau Tetri Bairagebi (White Flags). Een wijnkasteel. Op de parking worden we begroet in het Nederlands. De man was tot voor vier jaar chef kok in Tafeltje rond in Leuven en heeft hier een 4 sterren hotel midden een wijngaard gebouwd. Zijn zoon leeft in België en heeft de job van zijn vader overgenomen.
Het avondeten gisteren was voortreffelijk en vandaag kregen we een vorstelijk ontbijt. Veel beter konden we niet treffen.
|
 |
we kregen ons avondeten op borden met vlaamse tekst |
| voor meer foto's van ons bezoek aan een wijnbouwer klik hier |
Kazbeghi in Zuid Ossetië
De geplande rit vandaag moet ons tot tegen de grens met Rusland brengen. Kazbeghi is een bergdorp in Zuid Ossetië op 1.780 m hoogte 12 km van de grens. De Georgian Military Highway, de meest spectaculaire weg van Georgië, Gergeti Trinity Church, de meest iconische plaats van aanbidding van het land, de Grote Kaukasus, Europa's meest indrukwekkende bergketen, en de met sneeuw bedekte top van de op twee na hoogste top van Georgië. Dit zijn de dingen waarom we naar Kazbeghi een one-of-a-kind bestemming willen.
Onze gastheer van Chateau Tetri Bairagebi heeft navraag gedaan en vandaag is het gebied veilig niettegenstaande het Buitenlandse Zaken negatieve reisadvies.
De officiële naam van de gemeente is Stepantsminda, en zo zie je het op kaarten. In de praktijk noemen de meeste mensen het stadje (en de omgeving) echter Kazbehgi.
|
 |
de ligging van Zuid Ossetië |
 |
de Zhinvalley reservoir met zijn blauw water |
 |
wat een natuur |
 |
onze FJ staat te pronken in het Kaukasus gebergte |
We kunnen er niet naast kijken, de horde vrachtwagens met Russische, Turkse, Kazakse en Georgische nummerplaten die op en aan rijden naar Rusland. Westerse handelsboycot ten spijt!
|
  |
we zagen km lang vrachtwagens uit Armenie - Turkije en uit Rusland staan richting Rusland
|
 |
The military highway |
 |
niet alle Georgiers zijn blij met de Russische aanwezigheid |
voor meer foto's van
Zuid Ossetië en
"the military highway" klik hier |
De Drievuldigheidskerk van Gergeti
Een van de meest iconische kerken in Georgië is de Drievuldigheidskerk van Gergeti uit de 14e eeuw, op een heuvel boven Stepantsminda. Vanuit Stepantsminda is de kerk te zien met de berg Kazbeg in de achtergrond. Op twee na de hoogste berg - 5.046 m -van de Kaukasus gelegen op de grens Rusland Georgië. De Kazbek zelf is een slapende stratovulkaan. Het gebied is tektonisch erg actief met regelmatig meerdere kleinere aardbevingen.
|
 |
vanuit onze kamer zien we Tsminda Sameba kerk |
 |
de een haarspeldbocht na de andere om aan het kerkje te geraken |
 |
hier is de Tsminda Sameba kerk |
 |
het zicht is fenominaal |
 |
moe maar we genieten van het landschap |
| voor meer foto's van Kazbegi in Zuid Ossetië klik hier |
Net een Zwitsers bergdorp, Borjomi.
We rijden steeds verder richting Zwarte Zee en onze laatste stop ervoor is een berg stadje gelegen in een smalle kloof gemaakt door de rivier Koera.
Het is wat zoeken, maar uiteindelijk vinden we ons hotel aan de oevers van de bergrivier. We hebben wat moeten negotiëren over de prijs van onze kamer met uitzicht op de rivier.
In het Borjomi park, dat is gelegen aan het einde van de sfeervolle hoofdstraat, treffen we de oorspronkelijke bron van Borjomi water.
|
 |
wandelen in Borjomi |
Borjomi is een merk van natuurlijk koolzuurhoudend mineraalwater uit bronnen in de Borjomi-kloof. De artesische bronnen in de vallei worden gevoed door water dat filtert van gletsjers die de toppen van het Bakuriani-gebergte bedekken op hoogten tot 2.300 m. Het water stijgt zonder pompen naar de oppervlakte en wordt per leidingen getransporteerd naar twee bottelinstallaties in de stad.
Tot op de dag van vandaag zie je mensen er flessen vullen of uit een glaasje drinken. Ons smaakt dat wonderwater teveel naar zwavel.
Het gebruik van Borjomi-water is voorgesteld door Georgische en Russische onderzoekers voor een complexe behandeling van verschillende spijsverteringsziekten en diabetes mellitus.
|
 |
mooi huis in Borjomi |
Batoemi
Omwille van ons redelijk krap reisplan moeten we weer verder naar Batumi aan de Zwarte Zee. Batoemi is de hoofdstad van de autonome republiek Adzjarië.
Batoemi staat sinds de 11e eeuw bekend om zijn vestingwerken. De stad, een vroegere Griekse kolonie maakt al sinds de middeleeuwen deel uit van Georgië, maar kwam in de 16e eeuw onder Ottomaanse heerschappij. In de 18de eeuw werd de Georgische bevolking geïslamiseerd en sindsdien profileren de inwoners zich als Adjaren.
|
 |
wandelen in Batumi |
Toen de Sovjet-Unie in 1991 instortte, werd Asian Abasjidze benoemd tot hoofd van de regering van de Autonome Republiek Adzjarië. Aan zijn corrupte bewind, waarbij hij Adzjarië als een persoonlijk koninkrijk bestuurde, kwam een einde na de Adzjarië crisis in 2004.
Sindsdien werd de stad gesaneerd en gemoderniseerd met architectonische hoogbouw en boulevards. De economische motors zijn de haven en het toerisme.
|
 |
Het casino en het Radisson Blu hotel naast elkaar |
 |
architecturale kunstwerken |
| voor meer foto's van Borjomi en Batumi klik hier |
| |
 |
in gans Georgia zagen we honderden auto's zonder bumpers en met serieuze beschadegingen |
 |
we zijn aan de grens Georgië - Turkije |
we reden in Georgia 1.450 km |
onze volledige route vanuit België naar Turkije en Georgia heen en terug
reden we 15.000 km |
 |
| |
Terug naar
www.worldtravellers.be
