In Saudi is het een uur later. Vier uur dertig in de morgen een kort Koran vers schalt door de luidsprekers! We proberen opnieuw in te slapen.
Op de boot ligt het merendeel van de passagiers niet in een kajuit. In de nette receptie zaal - het is er koud door de airco - mag blijkbaar niet iedereen binnen. Maar erbuiten liggen overal mensen op de grond te slapen. In de trappen hall, in de zitruimtes letterlijk overal waar er nog een plaats is!
we zijn aangekomen in Jeddah
Haven problemen
De boot uitrijden mag ook al niet in Jeddah! Wij worden door een bus een paar kilometer ver gereden naar de immigratie en douane gebouwen. We zijn de laatsten om aan te komen maar we worden van ver gewenkt. Er wordt een counter voor ons geopend we worden uitvoerig welkom gewenst, we stappen door alle portalen zonder enig oponthoud! In de zaal zitten de andere passagiers nog te wachten.
We zijn in Saudi Arabië, nu nog de FJ recupereren. En dan is het weer wachten samen met nog enkele auto eigenaars. Na een uur is iemand met een factuur komen aandragen we moeten 83€ betalen voor de firma die de FJ moet afleveren! We hebben al een paar keer bezwaren gemaakt en gevraagd waarom we zelf de auto niet mochten voorrijden . Het antwoord is steevast: Saudi-Arabia procedures.
douane .......
In een speciaal sas zouden de auto’s aankomen. Het is eindelijk zo ver. De douane vraagt mij de achterdeur van de FJ open te maken. Ik trek de deur open en wat ik zie tart elke verbeelding. Achteraan ligt alles overhoop! Zelfs de koelkast hebben ze eruit gehaald en achterstevoren terug in de slede gedeponeerd. De elektrische verbinding is los...
Ik ben furieus en haal alles uit de FJ om alles weer ordentelijk te stouwen en de koelkast terug op haar plaats vast te sjorren. Lieve heeft zich ook gemengd in de discussie en kaffert de aanwezige politie man en douanier uit. Die weten niet wat hen overkomt want vrouwen worden hier niet geacht mannen te vermanen.
welcome in Arabia
Bij de wachtende autobezitters had ik deze namiddag kennis gemaakt met een Sudanees. Hij is bankier, was met het vliegtuig gekomen en kwam zijn Land Cruiser ophalen. De man had mij al vergezeld naar een ATM een kilometer verder, had ook de papieren nagekeken van de maatschappij ( eentalig Arabisch) die de 83€ had gevraagd en was in bewondering voor onze reizen. Hij is nu de bemiddelaar.
Intussen beginnen de diensten te realiseren wat er aan de hand is. Lieve moet zich wel eerst verontschuldigen! Zij hebben er niets mee te maken, beweren ze. Het is een Indische firma die instaat voor de levering van de voertuigen! Tegen die moet je klacht indienen en schade vragen suggereren ze.
Alles zit weer in de auto. Is er iets verdwenen? Mijn drone? Die hadden we verstopt in een geheim kamertje.
Inmiddels heeft zich een hele groep mensen rond de FJ verzameld. Alle komen ze ons welkom heten en willen ze weten wat onze plannen zijn. Onze nieuwe vriend, bankier, moet telkens het verhaal vertellen van onze reizen in het verleden en ons geplande reis nu en dat we al zo oud zijn....
Jeddah is een moderne stad
Jeddah
We hebben een flat gehuurd op wandelafstand van de Corniche, tussen de zee en de Al Andalus. De Al Andalus is een van die snelwegen, met vier tot zes rijbanen in elke richting, die van zuid naar noord lopen.
Ruw geschat is de agglomeratie zo een 25 (N/Z) bij 15 km groot. Het is de tweede grootste stad van het koninkrijk. Overal waar we komen wordt er gewerkt aan de wegen.
jawel, we zijn in Saudi Arabië
familie picknick aan de rode zee
de mooi Koning Fahd fontijn in de rode zee
we vonden in Jeddah een Brasiliaans restaurant - wat smaakte dit heerlijk na al die weken Afrika
Rijden in Jeddah vraagt wat gewenning. Het verkeer is druk maar de wegen zijn breed. De Saudi’s rijden roekeloos en hebben lak aan verkeersregels. Zij rijden snel sommigen wisselen constant van rijstrook, aan een verkeerslicht is het niet zo dat degene die links of rechts moet afslaan, links of rechts voorsorteert. Het is mij ettelijke keren overkomen dat ik op het tweede of derde rijvak sta om rechtdoor te rijden en dat de auto’s rechts mij de weg afsnijden om naar links af te buigen of op een rond punt met zes banen ze gewoon alle banen oversteken om het rond punt te verlaten...en natuurlijk is de richtingaanwijzer een niet gebruikt gadget.
Saudi is duidelijk in een transitie fase. Het land is sinds September vorig jaar open voor toerisme, 100 miljoen bezoekers in 10 jaar willen ze verwelkomen. Er is ook een plan ‘vision 2030’ maar dat is mij nog niet duidelijk wat dat betekent.
Ten zuiden van het nieuwe Jeddah ligt de oude stadskern, de ‘oude stad’ genoemd, Al Balad. In het Nasseef huis leefde ‘s lands stichter koning Abdul Aziz. Voor het huis staat een machtige boom die ooit de enige boom in Jeddah is geweest. Het huis heeft een oprit tot aan het bovenste terras om de kamelen van de boodschappers erop te laten rijden.
Bab Makkah - de belangrijksste poort van Jeddah
In de oude stadskern zijn geen auto’s toegelaten , het is er gezellig slenteren in de smalle steegjes met de mooie huizen en de suqs. Telkens opnieuw worden we welkom gewenst en de hand gedrukt. Ook Lieve, die in westers tenue loopt, wordt niet kwaad bekeken. De ambassade in Brussel had ons trouwens gezegd dat westerse kledij geen probleem meer is voor vreemdelingen en we hebben dat ook een paar keer gevraagd aan de locals hier: “ No problem, sir”.
Lieve kan rondlopen in westerse kledij zonder sluier - en dit kan sinds september 2019
de huizen hebben mooie - Mashrabiyya - houten balkons
leuk om rond te slenteren in Al Balad
FJ's rijden er in Saudi in overvloed, zelfs de politie rijdt ermee
het blijft maar wennen om zoveel vrouwen te zien lopen in nikab
Na vijf dagen Jeddah zijn we klaar om verder te trekken en dat doen we naar het zuiden, naar het Asir NP ten noorden van Jemen met Al Bahir als hoofdstad. We moeten Mekka voorbij maar daar mogen we niet binnen, enkel voor moslims!
de grote Zam Zam toren van Mekka
maar wij mogen Mekka niet binnen
aan de carwash - het Sudanese zand wegpoetsen
Van Mekka naar A Taif begint de snelweg fors te stijgen, we rijden op een snelweg met twee lanen in elke richting. Nooit gezien, een dergelijke snelweg met tal van haarspeldbochten. De volgende 200 km loopt die snelweg kronkelend door een gevarieerd kaal berglandschap. Er staat een stevige wind en regelmatig moeten we door een kleine zandstorm.
We zijn in Al-Bahah -2.200 m - aangekomen in het Hejaz-gebied. Het is de hoofdstad van de regio Al Bahah en telt 85.000 inwoners. Het staat bekend als een van de belangrijkste toeristische attracties van het Koninkrijk. Het zou een aangenaam klimaat moeten hebben en is omgeven door meer dan veertig bossen. Hier wordt ook de beste honing gewonnen.
dit is een bergweg - een autostrade - niet te geloven
De bergstreek rond Al Bahah in het Asir gebied staat ook bekend om de streek van de 1001 torens. Het weer zit niet zo best mee vandaag. Het is winter hier. Het is 10 uur en het is nog maar 14°. Dat heeft natuurlijk wel te maken met de hoogte waarop we vertoeven maar de zon is niet present, gisterenavond reden we zelfs door de wolken naar ons hotel.
Dezelfde snelweg waarop we gisteren reden kronkelt op en neer door de stad. De stad is daardoor in twee verdeeld. Soms moeten we ettelijke kilometer rijden en dan een U bocht vinden om naar de andere kant van de snelweg te komen en dan moeten we die hele weg terug naar het punt waar we wilden afslaan. Links en rechts van de snelweg is het terrein sterk geaccidenteerd met soms zeer steile kronkelende weggetjes die naar de bergkam lopen. Huizen zijn op de kam van de heuvels gebouwd.
de weg slingert zich door de bergen - we reden op ontelbare bruggen en door ontelbare tunnels
en dit duurde een 38 km - echt spectaculair
Video van de mooie bergweg in Asir op weg naar Dhee Ain Village
Vandaag rijden we naar een van de vele spookdorpen 38 km van Al Bahah. Een dorp dat afhankelijk van de bron 1.200 jaar of 400 jaar oud is of uit de dertiende eeuw stamt. Hopelijk komen we de precieze ouderdom, ter plekke, aan de weet.
We beginnen aan een afdaling en passeren de eerste tunnel die blauw verlicht is. De weg gaat van de ene tunnel naar de andere, bruggen verbinden de rotshellingen. Een huzarenstukje die weg. Het uitzicht is spectaculair. Deze bergweg heeft (maar) twee rijstroken !
Het dorpje Dhee Ain uit de achtste eeuw
mooi gelegen
We dalen en blijven dalen tot we aan de afslag komen naar het 600 m verder gelegen Ain. We zijn op 780 m hoog en de temperatuur is hier een aangename 30°. Het dorp dat ook ‘Marble village’ wordt genoemd is gebouwd op een witte marmer heuvel.
Er is aan de voet van de marmer berg een bezoekers parking aangelegd met palmbomen. Ernaast staat een groot nieuw gebouw dat als bezoekers centrum zal worden ingericht. Maar dat is voor later. Het is fris in de grote binnenruimte dank zij de klima installatie. We worden zoals gebruikelijk in Saudie begroet als hoogwaardigheidsbekleders. We moeten een, neen twee, brochures uit het rek nemen maar die bestaat nog maar enkel in het Arabisch. Onze gids die ook al geen Engels spreekt heeft wel een sprekend vertaalprogramma op zijn smartphone. Dat is handig!
binnen zijn de vensterluiken en de balken mooi gedecoreerd
de gids hielp ons om de trappen te betreden
een moskee mocht ook niet ontbreken
Lieve met de gids die zich behielp met zijn smartphone bij de vertaling
zo kwamen de vroegere bewoners aan hun water
Van de dertiende eeuw dateren de huizen, hebben we nu begrepen. Sommige hebben vier verdiepingen en er leefden tot 20 mensen in. Aan de voet van de marmeren berg groeien bananen, palmbomen en worden groenten geteeld. Dat is mogelijk omdat er het ganse jaar een beekje stroomt.
Klimmen tot het hoogste huis hebben we niet gedaan. Als afscheid worden we getrakteerd op een thee.
De Superstore is nog even gesloten het is 14u55. We nemen aan dat de tijdelijke sluiting iets te maken heeft met het gebed. Gisteren moesten we wachten tot 19 uur voor de deuren van het restaurant werden geopend. Een restaurant heeft hier telkens twee toegangsdeuren. Een voor de familie en een voor singles. In Jeddah maakten we mee dat terwijl wij in het koffiehuis iets aan het nuttigen waren de deur dicht ging en de ramen afgedekt werden met witte rolgordijnen. Tijd voor een gebed!
Terwijl we op de parking wachten tot we binnen mogen komt een jongeman ons de hand drukken en vragen of we niet willen lunchen. We bedanken vriendelijk.
We hebben voldoende proviand gekocht in de superstore. Ik probeer het wat te schikken in de frigo in FJ. Iemand komt vragen of we hulp nodig hebben en of we niets willen. Een vers sinaasappelsap, een lunch. Wij zijn wat verbaasd en weten niet goed wat ons overkomt. Kom, kom nodigt de man ons vriendelijk uit. Kom en hij wijst naar een restaurant naast het warenhuis. We stemmen in en bevestigen dat we wel te vinden zijn voor een vers sinaasappelsap. We worden naar een tafel gebracht en de man samen met een collega vraagt wat wij willen eten. We proberen nog wat weerstand te bieden maar de twee mannen blijven aandringen en brengen een spijskaart. Een ogenblik later komt het verse appelsiensap een flesje mineraal water hadden we al gekregen en hebben we beslist om kip kebab te nemen. “ What vegetables would you like, sir?
Nog altijd niet goed realiserend wat ons is overkomen zijn we aan de maaltijd begonnen. Als onze borden leeg zijn krijgen we een nieuwe vraag. “What kind of coffee would you like to have, sir. Espresso, cappuccino... thee Mam?”
De jonge man die ons naar het restaurant heeft gebracht is twee jaar geleden uit Pakistan naar hier gekomen, zijn baas is al acht jaar hier, en hij is Syriër. Zijn droom is naar Amerika immigreren.
Buiten aan de FJ moeten we nog wat foto’s nemen. Intussen is de buur die een koffie salon heeft ons komen vragen of we bij hem een koffie willen drinken....
We hadden al ondervonden dat de Saudi’s ontzettend joviaal en uitnodigend zijn maar zulke ontmoeting is ons nog niet overkomen sinds India.
in Balah werden we verwelkomd door een stel jonge arabieren die ons spontaan een lunch aanboden
Verder zuidwaarts rijden we niet. Door de winter dalen de temperaturen als er geen zon is tot 16° en lager. Vandaag rijden we 500 km noord oost naar een krater in het midden van de woestijn Al Waba, het is een 250 m diepe krater. Vroeger ging men ervan uit dat de oorsprong ervan het gevolg was van een meteoriet inslag. De krater is echter het gevolg van vroegere vulkanische activiteit.
Het is nog maar 8u30 en de temperatuur is 14° als we de FJ starten. We zijn pas vertrokken op de snelweg en ik hoor opnieuw dat ratelend lawaai aan het linkse achterwiel. Dat had ik gisteren ook al gehoord maar door de handrem een paar keer op te trekken bleef het metaal geluid achterwege. Maar deze keer komt het geluid telkens opnieuw terug. Ik herinner mij dat er verder een Toyota garage is. Ik ben even gestopt om naar het achterwiel te kijken en onmiddellijk is er een voorbijrijdende auto die halt houdt en vraagt of er iets mis is. Ja de Toyota garage is wat verderop en hij zal voorrijden tot de plek waar ik een U-bocht kan maken.
Ik sta nog maar pas stil aan de Toyota garage om te kijken waar ik binnen moet en een andere heer is gestopt. Hij zal me naar de ingang brengen en helpen bij het vertalen.
De FJ krijgt absolute voorrang. Het is inderdaad het linkse achterwiel remsysteem dat een probleem heeft. Er zit teveel remstof in de trommel van de handrem en dat deed de remschoenen blokkeren en de remschijf verhitten. Daardoor waren ook de remblokken van de remschijf aan vervaging toe. Ook zit de linkse handrem kabel vast.
De behulpzame man heeft alles geregeld hij heeft zelf de twee riemschijven weggebracht om die te laten afslijpen. Hij nodigde ons zelfs uit om te lunchen!
Alles is terug in orde, het is 12u 30. Hopelijk komen we op onze bestemming voor donker.
we hadden geluk, Dirk hoorde een verdacht lawaai 1 km van een Toyota garage
Al Waba
Met de Saudische weginfrastructuur zijn afstanden af te leggen die we op 12 jaar reizen maar weinig hebben kunnen doen. En dank zij de lage kostprijs van de benzine, 0,4€/l, is een hoger verbruik bij snel rijden goed gecompenseerd!
Het is pas 17 uur als we bij de krater aankomen. Een oudere man heet ons welkom en zegt dat we hier veilig kunnen kamperen aan de rand van de krater. Alleen de weergoden waren ons niet gunstig gezind want een groot deel van de nacht waren er harde windstoten. Maar de plek was subliem.
Van Al Waba willen we over Medina terug naar de Rode zee om daar op het strand te overnachten. Wij zijn geen moslims en net zoals Mekka is de oude binnenstad voor ons verboden gebied. Omwille van het Corona virus is nu Medina en Mekka ook voor moslim pelgrims ontoegankelijk.
Gisteren hadden we al controle van de grenspolitie die ons op het hart drukte dat we niet mochten zwemmen. Waarom? Dit blijft een raadsel. Deze morgen opnieuw bezoek, nu van de politie. Althans, zo hebben de twee heren in witte djellaba zich voorgesteld. We hadden een rustige nacht met het geluid van de kabbelende zee.
aan een tankstation moesten we wachten - het was gebedsstonde - plots werd er achter de auto een matje open gerold.....
de mooie duinen in de Arabische woestijn
aan de Rode Zee kampeerden we heel rustig maar met veel wind
Vrijdag 28 februari,
Vijftig kilometer noordwaarts in de omgeving van Yanbu is de lucht sterk gepollueerd door de vele petroleum raffinaderijen. Brede lanen met palmbomen en bloemen geven de stad een exotisch tintje. Ook hier is alles in de overtreffende trap. We hebben een grootwarenhuis gevonden waar alles te krijgen is, uitgezonderd alcohol natuurlijk. Onze voorraad tonic hebben we wel kunnen aanvullen.
prachtige wegen midden door de woestijn
Vrijdag betekent in Saudi Arabia een dag van gebed. De wegen zijn leeg, we hebben nog net een benzine station gevonden dat ons wilde benzine geven! Rond de moskeeën die we voorbij rijden staan tientallen auto’s geparkeerd. Verder is er af en toe een zeldzame auto die we tegenkomen. De weg door de kale bergen getooid in vele tinten bruin is subliem.
We zijn net gestopt aan een piepklein moskeetje. Ernaast is een openbaar toilet en staat een drinkwater verdeler. Ik had die vroeger al opgemerkt, maar wist niet exact wat het was. Nu blijkt dat het systeem bestaat uit een vat met drinkwater en met erboven een werkende waterchiller! Uit de kraantjes loopt ijskoud water! Perfect om onze voorraad water aan te vullen. Soms zijn die dispensers - waar wat bewoning is - nog geen 500 m van elkaar verwijderd zoveel zijn er, en midden in de woestijn komen we die ook tegen!
in de woestijn staan overal gekoelde dispensers
met drinkbaar water
de mooie rode rotsen rond Al Ula
prachtig
Zondagmorgen, wij hebben gekampeerd in een prachtig landschap met rode kliffen rondom. Vandaag bezoeken we Madain Saleh. De site kan je niet in je eigen bezoeken, tenzij je daar 1.000 of meer dollar voor over hebt. Aan de ingang van de archeologische site vernamen we dat we deze enkel georganiseerd vanuit Al Ula kunnen bezichtigen. Tickets moeten gekocht worden in het winterpark in Al Ula en vandaar vertrekken de bussen. Vier en een half uur uur duurt de excursie. We moeten onverrichterzake dezelfde weg terug. De weg naar de site is men aan het moderniseren, dat wil zeggen er wordt een nieuwe snelweg aangelegd met twee rijbanen in elke richting. Winterpark is een groot plein aan de noordelijke rand van de stad, ingericht met een medisch centrum, een café en enkele houten gebouwtjes waar we onze bezoekerstickets kopen.
Vanuit onze kampplaats zagen we een paar auto's op de bergflank rijden die, van op afstand toch heel steil leek. Zou de FJ dat aankunnen, dat moesten we toch eens uittesten.
We rijden nu op de bergflank met hellingen die toch een 40% aanvoelen of misschien nog meer. De FJ doet dit, zoals verwacht, zonder problemen. De panoramische zichten die we daarbij te zien krijgen zijn uitzonderlijk.
de hele steile bergpas - er waren delen bij van 40% en meer
Deze archeologische site op 25 ten noorden van Al Ula gelegen staat sinds 2008 op de UNESCO werelderfgoed lijst. Het was de eerste vermelding in Saudi Arabië, in de oudheid ‘Hegra‘ geheten. De stad werd destijds bewoond door de Arabische stammen Tamoedis en de Nabateeërs. De oase van Hegra bevond zich op de karavanroute die Petra verbond met de streek de Hidijaz. De meeste handelaars die deze route volgden waren Arabieren. Net zoals in Petra hebben de Nabateeërs 2.100 jaar geleden monumentale graftombes uit de rotsen gehakt. Er zijn hier 81 rotstomben verdeeld over zes groepen. Er kwam een einde aan de bloeitijd na de komst van de Romeinen rond de jaren 100.
we werden verwelkomd met een kopje ongebrande koffie
een onderonsje
Maidan Saleh wordt niet voor niets het tweede Petra genoemd
in die rots zijn overal ingangen van graven te zien
Vandaag rijden we naar Tobuk 320 km noordwaarts. We hebben het reisplan onlangs gewijzigd en willen de grens over met Jordanië over om daar enkele historische sites te gaan bezoeken, waaronder Petra. Dan keren we terug zuidwaarts om af te zakken naar Riyadh en verder naar Dubai. Daar hebben we een vlucht geboekt naar Brussel,op 23 maart. Een week later komen we terug om dan naar Oman te reizen.
We hebben kennis gemaakt met een vierderangs weg. Hier en daar is het asfalt aan vervanging toe. Er is geen verkeer op die weg door vlaktes en bergen, af en toe bespeuren we een bedoeïenentent verder niets dan kale natuur.
Voor we Tobuk binnenrijden wil ik nagaan waar dat vervelend geluid vandaan komt. Ik heb nog maar pas de gepaste ratelsleutel in de hand of er stopt een Toyota naast de FJ. De chauffeur is een militair en vraagt of er een probleem is. Hij spreekt geen Engels. Ik probeer hem uit te leggen dat alles onder controle is. Ondertussen is hij uitgestapt en heeft de dopsleutel uit mijn handen genomen. Er zitten drie boutjes los van de bush guard en die is hij nu aan het aanspannen.
we genieten van de landschappen en de bergen
Historisch Tobruk
Tabuk of Tobuk ook gespeld als Tabouk, is de hoofdstad van de regio Tabuk in het noordwesten van Saoedi-Arabië. Het heeft een bevolking van 910.030 (volkstelling 2016). Het ligt dicht bij de grens tussen Jordanië en Saoedi-Arabië en huisvest de grootste luchtmachtbasis in Saoedi-Arabië. Het was het militair commando centrum tijdens de oorlog ‘desert storm’. De stad ligt op de vroegere Egyptische/Syrische pelgrims route.
We hebben een fout waypunt voor ons hotel gekregen blijkt nu, want niemand schijnt dat te kennen waar we nu zijn. Maar we zijn in Saudi Arabië en het duurt niet lang of iemand kan ons het juiste adres geven, 6 km verder.
De receptionist van het hotel komt uit Bangladesh. De vriendelijke jongeman is verbaasd om te horen dat we zes jaar geleden in Bangladesh hebben gereisd met diezelfde FJ die nu voor de deur staat geparkeerd. Zijn droom is naar Europa te emigreren, om economische reden, zegt hij!
wat een landschap
Prettige ervaring
De FJ is sinds gisteren bij Toyota want hij moet een klein onderhoud krijgen. Ze hebben vastgesteld dat de rubber manchet van de aandrijfas van het rechter voorwiel gescheurd is en dat de aandrijfas moet vervangen worden.
Dat is nu wel gebeurd, maar de oorzaak van dit defect is te wijten aan een breuk van het onderste bevestigingspunt van de veerpoot. Dat hadden ze in Zuid Afrika nochtans versterkt een paar jaar geleden! Toyota zegt nu er is geen probleem, als je niet sneller dan 100 km/u rijdt, wij hebben die Amerikaanse schokdempers niet. Dus geen reparatie mogelijk.
Er rijden hier veel FJ’s in Saudi en toevallig staat er een naast ons geparkeerd op de parking van de supermarkt. Ik vraag de chauffeur in donkere djellaba om even te zien naar de breuk van onze FJ. De man spreekt ook geen Engels maar de technische taal schijnt hij wel te kennen. “Ok, volg mij ik heb een oplossing” of zoiets begrijp ik uit het voor mij totaal onbekend Arabisch.
Wij zijn ondertussen vijf uur later. In twee garages hebben we geprobeerd, de derde kan de reparatie wel aan. Een grote speciaalzaak, banden, vering en remmen. Maar het zal twee uur duren wordt ons gezegd. Onze man met de FJ vraagt of we willen eten en brengt ons naar een Tunesisch restaurant. Na het restaurant wil hij ons trakteren op een koffie bij Starbucks in een nieuwe mall zo’n 8 km verder. Bij Starbucks staat een lange rij aan te schuiven. Maar geen nood er zijn nog vergelijkbare gelegenheden in de mall.
Het is iets over 22 uur, we zijn terug bij de FJ. De garage gaat sluiten en de FJ staat paraat. Wij krijgen ook nog een reductie op de factuurprijs als cadeau. En er moeten natuurlijk nog enkele foto’s genomen worden. De reparatie ziet er correct uit.
de behulpzame man trakteerde ons nog als supplement op een ijskoffie
Reisplannen weer aangepast
We hebben onze reisplannen weer aangepast. De grens met de Emiraten is opnieuw dicht gegaan. Omwille van de Corona Covid-19. We kunnen dus niet naar Dubai voor onze vlucht van 23 maart. In Iran en Dubai zitten reizigers vast want niets mag er binnen of buiten. Ons plan B is dat we over Jordanië naar Tel Aviv in Israël rijden en vandaar naar Brussel vliegen.
spectaculaire wegen en spectaculaire landschappen
Van Tobuk rijden we over een brede snelweg richting golf van Aqaba. Bij het naderen van de stad Al Bad is de snelweg over enkele honderden meter afgeboord met bronskleurige meerarmige lantaarnpalen, palmbomen in de middenstrook met groen tapijt dat gras moet suggereren.
midden in de woestijn zien we gras - maar bij nader toezien is het kunstgras
Al Bad en de Bijbelse omgeving en de Wady Tayyib Al Ism canyon
Ten oosten van Al Bad liggen de Sarwat-bergketens, het noordelijke uiteinde van het Hijaz-gebergte. Dit gebied staat bekend om neolithische rotstekeningen uitgehouwen in de dorre vulkanische rots. Ten noordoosten van de stad is er de piek Jabal al-Lawz, die met zijn 2.530 m een van de hoogste bergpieken in Saoedi-Arabië is. Volgens sommigen is dit de echte Bijbelse Sinaiberg.
Al Bad ligt in de traditionele Hejaz-regio van Saoedi-Arabië. Ongeveer twee kilometer ten zuiden van de stad Al Bad zijn grotten die door de lokale bevolking "Magha'ir Shu'ayb" (de grotten van Jethro) worden genoemd. Moderne archeologen zijn van mening dat de grotten nabatee graven uit de 1e eeuw na Christus zijn.
Volgens de lokale traditie is "Bir al Saidni" in de nabijgelegen kustplaats Makna de bron waaruit Mozes de steen wegrolde om water te halen voor de kudden van Jethro's dochters. De stad Makna (of Magna) ligt aan de kust van de Rode Zee in het zuidwesten van Al Bad. Een Joodse gemeenschap was hier bekend vanaf tenminste de 9e eeuw na Christus.
de graven zijn ook mooi gedecoreerd
we moesten wel wat trappen beklimmen
Dirk bij een van de graven
De canyon blijkt een toeristische trekplijster. Er zijn al veel bezoekers - het is nog geen 10 uur - die de eerste honderd meter van de kloof in rijden en daar een plek zoeken om te picknicken. Tussen de steile rotswanden waait nochtans een koele wind niet bijster comfortabel om daar op een tapijt te zitten eten.
we wandelden de canyon door
Wij hebben kennis gemaakt met de heer Daad en zijn Australische collega van de www.neom.com organisatie. “Waarom vertrekken jullie niet vanuit Aqaba, de FJ kan bij mijn neef aan de grens in Saudi blijven?” Hier krijgen we nog een mogelijkheid, plan C.
Lieve krijgt uitleg van Daad
Daad komt eens kijken naar onze FJ -hij heeft er ook een
De weg naar Aqaba kan volgens Google maps langs de Rode zee. Maar dat is fout. Bij de canyon van de Wadi Tayyib Al Ism is de weg afgesloten. De verdere weg is een militaire weg we moeten dus een tiental kilometer terug.
We sliepen deze nacht weer op de oever van de zee. Deze keer waren we niet alleen er waren nog een vijftal kampeerders, Saudi’s! En we werden beveiligd door de grenspolitie. Langs de hele kustlijn van de golf van Aqaba is trouwens de politie in grote getale aanwezig. Egypte, de andere kant van de golf van Aqaba is vlakbij en er wordt gesmokkeld.
we reden bijna een volle dag langs de rode zee
onze mooie kampeerplaats aan de rode zee
De grens met Jordanië is een gemakkelijke overgang met vriendelijke ambtenaren, dat ging uiterst vlot. Dertig kilometer verder naar het noorden ligt de bruisende stad Aqaba. Een wereld van verschil met Saudie. Wat te vergelijken met de overgang van Ticino in Zwitserland naar het echte Italië.
