• Op weg naarChili
  
  
• Naar Punta Arenas en Puerto Natale
  
  
• Parque Nacional
  Torres del Paine
  
  
  • Dag van Lagunas en Saltos
    
    
  • Dag van Lagunas, Gletsjers en kleurrijke terugweg

We verlaten Ushuaia

zondag 7 februari
We hebben Roberto gemist aan de haven. We zijn wat vroeger aangekomen dan wij hadden kunnen voorzien, het is nog maar half negen. Ushuaia is even koud als we het verlaten hebben, dus nog langer hier blijven is geen optie. We moeten dezelfde RN3 terug waarlangs we zijn gekomen. We kiezen om in de winderige stad Rio Grande aan zee, een tweetal nachten te verblijven vooraleer de ‘Straat van Magallaan’ over te steken naar Punta Arenas. In het hotel waar we voor drie weken ook al verbleven is een redelijk goede internetverbinding en daar kunnen we de website actualiseren.

Oorlogsgebied?

Van hier uit Rio Grande, naar het Chileense Punta Arenas is het ongeveer 435 km waarvan een 120 km ripio. Vanaf de grens met Chili tot op een 60 tal kilometer voor de veer over de ‘Straat van Magallan”. Het is 13u30, we staan geduldig in de rij te wachten om de veerboot op te rijden. Wij zijn nummer 16 maar er zijn ook nog bussen naast ons en vrachtwagens...Er staat een hevige wind en het water in de ‘Straat van Magallaan’ recht voor ons uit is ruw. Het belooft een turbulente overtocht te worden!

Het is al 20 uur en we staan nog steeds in de rij te wachten! De Westenwind blaast nog steeds uit volle kracht! Ondertussen hebben we vernomen dat het zou kunnen gebeuren dat we de nacht hier in de wagen zullen moeten doorbrengen. De veerboten varen niet met zulke stormachtige zijwind. Wegrijden kan ook al niet meer ,als we dat al zouden willen, want ondertussen staan er overal vrachtwagens - meestal geladen met schapen - en bussen met toeristen.
Rechts van de weg ligt een wat hoger gelegen grasveld en als we daarover zouden willen........Borden waarschuwen ons ervoor dat dit een mijnenveld is!

Punta Arenas

We zijn op zoek naar een hotel in Punta Arenas. Het is ondertussen 2 uur in de ochtend. De veerboten zijn terug gaan varen rond 22u30 en we zijn met de eerste boot kunnen oversteken. Daarna hadden we nog 177 kilometer voor de boeg met sterke kopwind. Dat de wind zulke forse klappen tegen de FJ kan geven hielden we niet voor mogelijk. Windsnelheden ruim boven de 100 km/u zijn natuurlijk geen alledaagse kost!  Gelukkig waren onze jerrycans, op het dak van de FJ, gevuld met Argentijnse benzine. Het enige benzinestation onderweg was (natuurlijk) gesloten. Het was tenslotte al na middernacht.
De stad aan de ‘Straat van Magallaan’ heeft niet veel te bieden. Doorgaans dient deze stad als hub voor reizigers die verder in het Noorden de parken willen verkennen en er meert er af en toe een cruiseschip aan.

De “Zona Franca” ligt achter een openstaand hek. We parkeren de FJ voor een winkelcentrum aan het begin van de hoofdstraat. Het is nog geen 15 uur en de winkels zijn gesloten en dus nog donker. Fototoestellen en ander elektronisch spul lijken wel wat goedkoper dan elders en wij doen een zaakje bij de aankoop van 3 flesjes gas voor ons kookfornuis. Als we willen wegrijden staat aan de andere zijde van de straat een Ford F150 pick-up met een kamper in de laadbak gemonteerd. Boven op de kamper lezen we in zwart geel rood geschreven: “ Los dos Belgas”
In een Spaans restaurant op de Plaza de Armas zitten we aan tafel te genieten van sappige schaapskotelet en Carmenere wijn, samen met “ de twee Belgen”. Inge en Guy hebben een drietal jaar in La Paz (Bolivia) gewoond en zijn nu op een lange tocht door Chili en Argentinië.

Naar.......Puerto Natales

Donderdag 11 februari
Puerto Natales ligt 254 kilometer verder naar het Noorden. De wind blaast nog steeds nadrukkelijk. De zon schijnt, er is weinig verkeer. De tweevakse nieuwe betonweg loopt lekker zacht. Een zilvergrijze Volkswagen Gol gaat ons voorbij, maar we zien hem vertragen en rechts van de weg parkeren. ondertussen doet hij met zijn linker arm uit het raam teken om ook te stoppen. Ik stop, wij zijn tenslotte in Chili, en dat heet het veiligste land van Latijns Amerika te zijn. Lieve is wat ongemakkelijk bij de gedachte hier te stoppen in het midden van een eindeloos en leeg landschap met rechts de ‘Straat van Magallaan’.
“Are you from Texas”? Klinkt het als de Volkwagen rijder aan ons rechtse open gemaakte raam komt. Hij is de tweede man uit Alaska die we op enkele dagen ontmoeten en die hier in het uiterste Zuiden komt vliegvissen!

Torres del Paine

We hebben twee dagen vertoefd in het Nationaal park, berucht en genoemd naar zijn granieten rotsen in de vorm van torens. De oorsprong van die rotsmassa’s,  12 miljoen jaar geleden, is toe te schrijven aan het opstuwen van Magna en gestolde granietachtige Magna die daarna is geërodeerd. De valleien er rond zijn gevormd door gletsjers uit diverse ijstijdperiodes die erna kwamen.

Van Puerto Natales loopt noordwaarts een nieuwe betonweg richting grens Argentinië. Aan de grens vertrekt een ripioweg westwaarts richting park. Van Alejandro, onze Hospedaje baas, kregen we nuttige aanwijzingen wat we in twee dagen moeten zien en welke de beste kampeerplaats is.

De forse toegangsprijs van 42€ - buitenlanders betalen hier ook drie maal meer - en 20€ voor een plaats op de camping (zonder stroom) vonden we overdreven maar daarvoor kregen we massa’s ‘wow’ zichten. Met sneeuw bedekte bergmassieven, vlakke dalen, uitgestrekte valleien, blauwe meren, groene laguna’s, watervallen, kolkende rivieren, gletsjers en diepblauwe  ijsbergen!

We zagen condors, kudden speelse guanaco’s maar geen bergleeuwen noch poema’s noch de hier aanwezige struisvogelsoort.  We hadden regen en veel zon en af en toe wat wind. We hebben overnacht in onze tent bij slechts 3° maar dat kon ons zelfs niet deren. Dit uitgestrekt gebied heeft zoveel te bieden dat het wel uniek mag worden genoemd. Onvergetelijke uren die we nooit meer zullen vergeten!