|
|
Over de Paso San Francisco.
Eens de grens over is de weg – de RN60 - in Argentinië asfalt geworden. Vreemd dat de Argentijnen zoveel geld in de weg hebben geïnvesteerd en dat Chili dat niet beantwoordt met de constructie van een even goede weg. Vreemd is ook dat aan de andere zijde van de Andes er tal van mijnen zijn en dat hier op de Argentijnse kant dat niet zo is.
|
 |
We zijn al 100 km over de grens en we rijden nog steeds op meer dan 3.000 meter hoog. De kale bergen rondom ons wisselen voortdurend van kleur. |
Verkeer is er niet, enkel hebben we een paar vrachtwagens gekruist. Er zijn geen huizen of hutten er zijn ook geen dorpen. De hoogvlakte is verlaten en kaal!
Eindelijk begint de weg wat sneller te dalen en dat is goed voor de conditie van Lieve, we zijn nog steeds op 2.000 meter hoog en het asfaltlint slingert door een smalle kloof. We zijn nu terug op een grote vlakte, begroeid met lage doornstruiken. We naderen enkele dorpjes, omgeven met groene bomen en landerijen. We rijden binnen in Tinogasta volgens de gidsen moeten hier enkele hotels zijn. |
|
|
De Inca site ‘El Shincal’
De airco in het hotel ‘ Vina del Sol’ hebben we niet nodig gehad. De temperatuur was aangenaam op 1.600 meter hoog. 14 april is het vandaag en een rit naar het kunstenaarsdorp Belén van slechts 160 km staat op het programma. 25 kilometer voor Belén ligt het dorp Londres en 7 kilometer ten Zuid Westen daarvan ligt een Inca ruïne El Shincal. We zijn in de Siërra Quimivil, een bergketen die voor de Andes ligt. De plaats was destijds belangrijk omdat ze op de grote route van de Inca’s lag, van het geannexeerde oude Tucuman naar de gebieden in Midden en Noord Chili over de San Francisco pas. De site is 24 ha groot en was ommuurd. Er was een centraal plein met een kleine piramide voor de ceremonies en twee hogere plaatsen bereikbaar over stenen trappen. Eén van die hogere plaatsen was bedoeld voor de leider van de 800 bewoners. Er waren stenen huizen die zowel dienst deden als woonst en als werkplaats voor het maken van textiel. In 1536 werd de stad overwonnen door de Spaanse conquistador Diego de Almagro en in 1558 werd Londres gesticht als nieuwe hoofdplaats. Dit was de eerste Spaanse nederzetting in de provincie Catamarca en de tweede in heel het land.
|
|
De Arqueologica Inca El Shincal |
Het is 14 uur in Belén en zoals overal in Argentinië siësta. Het dorpje is verlaten en buiten een enkele heladeria is alles dicht. We besluiten om verder te trekken richting Catamarca stad, 300 km naar het Oosten. Het idee om verder Noordwaarts te reizen in de Andes hebben we ondertussen opgegeven gezien de problemen die Lieve heeft met de hoogte.
Uitgezonderd enkele plaatsen waar water van de rivieren voorradig is, is het landschap dor en karig begroeid door lage struiken. We zijn al gedaald tot 600 meter en de Andes is ver achter ons. We zijn Villa Mazan doorgereden en naderen een langgerekt rotsmassief. We stijgen weer tot 1.200 meter en dwarsen via een smalle kloof het rotsmassief. 30 kilometer spectaculaire weg en geen 50 meter recht.
De zon werpt al een tijdje lange schaduwen het wordt stilaan avond en we moeten voor donker een kampeerplek zien te vinden. In Miraflores aan de Rio moet er een zijn, maar er is geen licht daar zegt ons een vriendelijke man aan wie we de weg hebben gevraagd. We belanden na een paar pistes aan een plek waar- volgens de gps - de camping zou moeten zijn. Maar buiten doornstruiken vinden we niets en het wordt al donker. Dan maar doorrijden naar Catamarca, daar is een mooie camping, vijf kilometer buiten de stad ook aan een stroom.
|
|
|
Catamarca camping
Op de grote camping stond een tent en hadden we het gezelschap van minstens vijf honden. Het nachtelijk dierenleven zijn we nu al geruime tijd gewoon en dat de honden tijdens de nacht zich een paar keer hebben laten horen was geen hinder. In Argentinië maar ook in Chili zijn zwerfhonden een probleem. Overal vind je ze. In de stad slapend op de voetpaden, aan de ingang van gebouwen, in de parken. Buiten de stad langs de weg en soms ver van enige bewoning zoekend naar voedsel of liggend langs de weg als verkeersslachtoffer. Vele vele verlaten dieren waar hier niemand een probleem schijnt mee te hebben!
|
|
|
Het verjaardagsfeest in Villa General Belgrano
Omdat we niet langer in de Andes wilden blijven moeten we terug Oostwaarts en Lieve wil warmere oorden. |
 |
We hebben een mail van Inge en Guy die ons vragen om samen met een Gents koppel twee verjaardagen te vieren in Villa General Belgrano. |
| Guy en Inge kwamen we tegen in Punta Arenas (Zuid Chili) ze hadden toen besloten om Bolivia als woonplaats te ruilen voor Peru. |
| In het Duitse stadje waren we verleden jaar ook al een keer. Het is de plaats waar de Duitse schipbreukelingen van de oorlogsbodem “Graf Spé” in 1940, een nieuw leven zijn begonnen. Het dorp oogt als een Beiers dorp. De streek is er mooi en zeer toeristisch en het is maar een kleine 600 kilometer ver. |
 |
Hopelijk is het er goed weer.
In ‘El Rinçon’ achter het busstation vinden we de beide Belgische koppels. Het is ondertussen al over 20 uur en koud, 14°C. John de Nederlandse eigenaar van het complex heeft ook nog cabanas en appartementen. We nemen onze intrek in een appartement.
|
|
|
|
Naar het Noorden.
Dinsdag 20 april. Ook in Villa General Belgrano is de herfst ingetreden en vannacht heeft het geonweerd en fel geregend. We zijn hier in ‘El Rinçon’ al een paar dagen en het is dus tijd om verder te trekken. We gaan niet naar de kust in Uruguay of Brazilië maar trekken naar de Mato Grosso Brazilië, noordwaarts. Deze regio stond verleden jaar al op ons programma. Doordat we het besluit hadden genomen om onze reis in twee delen op te splitsen en bij gebrek aan tijd zijn we niet tot in de ‘Mato Grosso’ geraakt. Nu proberen we dat wel. Het is nog wel een kleine 2.000 kilometer meer naar het Noorden, maar de wegen zijn hier relatief goed.
|
|
|
Door Paraguay.
De kortste weg, pal naar het Noorden, loopt over Paraguay. We hebben in Santa Fe – gelegen aan een van de vele Laguna’s en de Rio Parana - in het centrum van de stad, overnacht. Het is een mooie stad en zeer Europees ogend. Santa Fe, gesticht in 1573 door kapitein Juan de Garay, is de hoofdstad van de gelijknamige provincie Santa Fe. Landbouwgebied met productie van vlees, graan en plantaardige oliën.
|
 |
Gisteren, 22 april zijn we in de namiddag in Asunción Paraguay aangekomen. We kwamen van Corrientes -ook gelegen aan de grote Parana rivier en gesticht in 1588 - waar we wel nog een dag hadden willen verblijven maar het onweer heeft ons doen vluchten. |
Als we deze morgen uit het centrum van de stad reden stonden de straten nog blank.
|
|
|
|
| |
