Villaguay in de provincie Entre Rios.

Zaterdag 22 mei en we zijn de grens Uruguay/ Argentinië bij Paysandu net voorbij. Waarom het zo lang duurde om onze paspoorten vrij te geven hebben we het raden naar, maar we hebben de stempels en rijden de tolbrug op, over de Rio Uruguay. Komende van Argentinië staat een file waarvan we het einde nog niet kunnen bespeuren. Het zijn allemaal Argentijnen die een verlengd weekend in Uruguay willen doormaken. Volgende maandag en dinsdag zijn twee verlofdagen ter gelegenheid van het tweehonderd jaar bestaan van Argentinië. De 100 km meer naar het zuiden liggende grensovergang ter hoogte van de stad Mercedes is nog steeds dicht. Door het feit dat Uruguay een papierfabriek heeft gebouwd aan de oever van de Rio Uruguay heeft Argentinië uit represaille die grensovergang gesloten en moet iedereen die van het zuiden komt 200 km meer rijden. En dat herinneren we ons nog goed, want verleden jaar moesten we vanuit Uruguay naar Buenos Aires.
Wij rijden Villaguay – een stad van 44.000 inwoners - binnen op zoek naar het museum. Daar kunnen we contact leggen met Maria Gabriela Den Dauw, met wie we voorheen hadden gemaild.
Het kleine museum heeft een afdeling “Colonia Belga”. Daar wachten we nu op Gabriëla.

De Belgische kolonie.

Dinsdag 25 mei. We hebben drie dagen in Villaguay verbleven en kennis gemaakt met de stad en een aantal inwoners. Meer dan een derde van de inwoners zijn afstammelingen van Vlamingen uit de streek van Oudenaarde Ronse. Geen van hen spreekt Nederlands of Frans maar ze dragen nog alle Vlaamse namen en koesteren hun afkomst. Het doet wat vreemd aan met señora Hoet of señor Verbauwhede te spreken in het Spaans of opschriften met Vlaamse namen te lezen op gebouwen. De toenmalige Vlamingen hebben zich perfect geïntegreerd en worden beschouwd als de best geïntegreerde migranten in Argentinië.

Het tweehonderd jaarfeest hebben we van dichtbij meegemaakt. Om 23 uur gisterenavond werden er op het centrale plein, vlak voor ons hotel, dansen uitgevoerd door de schoolgaande jeugd, gevolgd door een concert gespeeld door de fanfare van het militaire korps met om middernacht het zingen van het vaderlandse lied en daarna vuurwerk.

De laatste etappe terug naar Buenos Aires.

We hebben de RP6 genomen naar Buenos Aires, die is wel wat langer, maar naar verluidt zou het rustiger rijden zijn met minder verkeer en minder politiecontroles. En zoals we nog weten van voorgaande keer is de politie er hier in Entre Rios erop uit om de buitenlanders 'sponsorgeld' te laten betalen.
De dertig kilometer weg in slechte staat – die voorspeld was – was tot onze aangename verrassing vernieuwd en liep dus lekker. Slechts één politiecontrole aan de afslag van de RN18 naar de RP6, en geen Entro Rios toestanden. Beter hadden we niet kunnen wensen. Misschien komen we nog voor het einde van de grote 'Bicentenario' feesten in Buenos Aires aan en kunnen we nog wat van de sfeer opsnuiven.
Het verkeer wordt alsmaar drukker naarmate we verder naar het Zuiden vorderen. We houden ons aan de maximale snelheid van 110km/u maar worden geregeld ingehaald door haastiger rijders. Uitgezonderd een paar dorpen zien we niets dan landbouwgebied afgewisseld met moerassen. In die moerassen spotten we tal van watervogels. Ibis, witte reiger en ooievaar.
We zijn ondertussen al 210 km verder en moeten nu invoegen op de snelweg 14 die we tot nog toe hebben kunnen vermijden door langs de 6 te gaan. Het verkeer is hier even druk als de snelweg komende van de kust op een zomerse zondag in België. Doordat het wegvak rechts zoveel spoorvorming vertoont blijven de meeste Argentijnen op de linkerrijstrook rijden en dat heeft zo zijn nare gevolgen.
We staan nu al een uur, in het zicht van de hoge brug over de Rio Parana Guazu, stil. Uit de tegengestelde richting komen slechts weinig voertuigen. Wat is er aan de hand?
Eindelijk rijden we weer. Wij vorderen richting centrum Buenos Aires. Av. de Mayo vlak bij de Av. de 9 de Julio.

De voorbereidingen voor de verscheping van de FJ.

Gisterenavond hebben we nog wat van de uitbundige feestsfeer kunnen opsnuiven. Maar zoals meestal het geval is bij grote manifestaties was het spektakel het best te volgen op de TV.

De Avenida 9 de Julio is nog steeds voor alle verkeer afgesloten, men is er druk bezig met het afbreken van de vele honderden meter lange tribunes en portalen. De bergen afval die we vorige avond overal zagen liggen zijn wel al weg!
Het kantoor van het verscheping agentschap Trans Union ligt in de AV de Chile en dat is slechts een goede 2 km lopen van ons hotel.
Het is middag en we zijn al terug van onze vergadering. Nu kennen we de procedures en weten we wat het zal kosten om de FJ te verschepen. Volgende week maandag moeten we hem om 10 uur ergens in La Boca brengen om hem daar in een gesloten 20 voet container te rijden. Vrijdag moeten we naar de douane. Meer is er niet te doen. Voor de rest zorgt het agentschap op voorwaarde dat we eerst betalen!
Maandagnamiddag 31 mei en de FJ zit in de container. Slechts een halve dag later dan voorspeld. Dat het zo vlot verlopen is kan men hier als een succes beschouwen! Ook de douane formaliteiten vorige vrijdag waren niet al te stresserend. Met onze douaneagent waren we in de kantoren om 10u30 en dat bleek het uur te zijn waarop deze diensten aanvangen te werken. De loketten gingen wel dicht om 25 minuten na 12 uur, maar onze handtekening hadden we toch een paar ogenblikken later. In Panama hadden we nog een volle dag nodig om een handtekening van de gerechtelijke politie te krijgen!

Morgen dinsdag 1 juni zal onze reis erop zitten

Vandaag vieren we dat met een glas bubbels.....