Van de kwade politie aan de grens…
Het is zondag 8 augustus we rijden richting Bulgarije, 40 km tot aan de grenspost. De enige grenspost tussen Griekenland en Bulgarije die nog open is blijkt, later.
Wij rijden in een vallei tussen twee parallelle bergketens. De noordelijke is de grens met Macedonië. Landbouwgebied, en ook op zondag zijn er boeren actief. Gans anders dan paar dagen geleden, toen reden we ook door landbouwgebieden. Daar hebben we vele leegstaande gebouwen voorbijgereden en ook vele verlaten boerderijen waar de roestige machines op het erf waren achtergebleven. Dat gaf een zeer vreemd gevoel. Een ontvolkte streek vanwege een doodmakende epidemie ..?
|
|
De grensovergang met Bulgarije ligt op een snelweg. Wij volgen de blauwe panelen « CUSTOMS » en T.I.R. » en rijden langzaam, links een lange sliert aanschuivende auto’s voorbij. We rijden op de vrachtwagen sporen, want zo hopen we aan een douane kantoor voorbij te komen. In de haven van Lavrio had de douane ons de boodschap meegegeven dat we aan de grens hun document moesten achterlaten. Er is vrij verkeer van goederen en personen in Europa en er zijn in principe geen douane posten meer aan de interne grenzen. Maar te zien aan de vele wegwijzers zou hier nog een douane post moeten zijn. We zijn aangekomen bij de gebouwen met overdekte grensovergang. Wij rijden stapvoets tot we plots een brullende stem horen en gebons op de FJ. Twee woeste politie mannen schreeuwen ons toe. Wat verbouwereerd probeer ík te weten te komen waar de douane is. « Passports’ passports…passports “ roepen de woedende blauwe mannen. “Police, police…”. blijven de wild gesticulerende mannen herhalen. Ik toon hun de douane documenten maar daar hebben ze geen interesse in… We geven hun onze ID kaarten en keren de FJ. We krijgen onze ID kaarten terug en de blauwe man snauwt ons nog toe “ no customs, no customs..”. Inmiddels hadden we dat ook al begrepen en we rijden nu in de tegenovergestelde richting naar het einde van de wachtende file.
Anderhalf uur later mogen we zonder problemen door de immigratie post! Geen Covid controle niets…voor ons.
Het Griekse douane formulier zullen we op een of andere manier in thuisland met de Belgische douane moeten regelen! We hebben tijd tot 24 Oktober.
|
 |
We zijn in Bulgarije |
Over de zoveelste grens!
We hebben onze eerste Bulgaarse salade gegeten in het kleinste stadje van Bulgarije, Melnik 20 km over de grens. 385 inwoners nu, in 1880 waren dat er nog 22.000! Het stadje ligt aan de voet van het Pirin gebergte.
Volgens archeologisch bewijs waren de eersten die zich in het gebied vestigden, de Thracische stam Medi waartoe de beroemde rebel Spartacus behoorde. Een oude Romeinse brug is nog steeds het bewijs van de toenmalige Romeinse aanwezigheid. De Slaven die later in deze regio kwamen, noemden de nederzetting Melnik naar de zandformaties die het aan alle kanten omringen (het Bulgaarse woord мел mel betekent "witte klei, krijt").
De Ottomaanse verovering van de Balkan in de 14e-15e eeuw resulteerde in een lange periode van verval, maar Melnik was opnieuw een bloeiende stad in de 17e en 18e eeuw, vanwege de tabaks- en wijnproductie , waarbij wijn naar het buitenland wordt geëxporteerd, voornamelijk naar Engeland en Oostenrijk.
Zonder het geweten te hebben zijn we in een wijngebied beland waar naast de eigen Melnik druif vooral Franse druiven, wit en rood worden geteeld.
En per toeval is het hotel dat we hebben gereserveerd deel van een de Sintica wijnmakerij.
|
 |
onze eerste stop was in Melkin waar we ons opnieuw in 1969 waanden - nog dezelfde tafelkleedjes van toen |
Sintica wijnmakerij
Het mooie en moderne Sintica hotel was een meevaller. Ondanks de bemoeienissen van de uiterst behulpzame en vriendelijke Duits sprekende manager was het niet mogelijk de wijnmakerij te bezoeken, niemand die Engels, Duits of Frans meester was! Wijn hebben we wel kunnen degusteren in het excellente restaurant en kopen konden wij ook aan de receptie.
|
 
we genoten van ons eerste hotel in Bulgarije van de heerlijke wijn, de verfijnde keuken en niet te versmaden van het koele water in het zwembad
|
Ook hier geplaagd door de hittegolf
Onze routes in Bulgarije gaan we opnieuw plannen in functie van de temperaturen, dat wil zeggen dat we slaapplaatsen opzoeken in de bergen, zo hoog mogelijk, die we willen bereiken langs kleine secundaire of tertiaire wegen. Ook hier lopen de temperaturen op tot 39° in de valleien!
Naar het Batak meer
Het Batak meer, op 1.100 meter hoogte, in het Pirin gebergte is onze eerste bivak. Toen we in 1969 in Bulgarije rondreden met de wagen was er weinig of geen verkeer en toen waren paardenkarren geen zeldzaamheid, nu wel, maar ze zijn er nog. En ook zijn er nog de zandwegen…. De tijd heeft hier nog langer stilgestaan dan in Griekenland…
Soms hebben we het gevoel dat we nog achter het “ ijzeren gordijn “ zijn. Vooral in de kleinere steden zijn er die typische flatblokken van weleer die overeind zijn gebleven. We zijn ski-oorden voorbij gekomen waar meer van de helft van de hotels verwaarloosd achtergelaten zijn en ook in aanbouw zijn de gebouwen niet verder afgewerkt.
Even troosteloos zijn de oude fabrieken uit de Sovjettijden. Ze werden niet afgebroken en ontsieren sommige valleien of boorden van rivieren…
|
 |
op de camping aan het Batak meer |
Chris van de camping aan het Batak meer is erg enthousiast als we ons aanmelden. Hij wil direct een foto van ons met de FJ. Hij wil die op zijn Facebook pagina en website zetten. Hij wil ook de FJ kopen en hem komen ophalen in België. Hij is Bulgaar maar heeft lange tijd in Dallas Texas gewoond.
Na twee nachten verlaten we onze camping voor een trip naar Plovdiv. “ Hi guys, I give you 25% reduction and look, more than 500 people did like the post with you and Worldtravellers FJ and 45 did share my post!”
Chris is al even enthousiast als bij onze aankomst hier als we afscheid van hem nemen. We hadden ook al vastgesteld dat we van mensen op de camping tien lidmaatschap aanvragen voor onze facebookgroep worldtravellers hadden ontvangen. Maar vreemd genoeg is niemand ons komen opzoeken.. “They didn’t want to bother you” meende Chris. Met onze charmante buurvrouw met de drie kinderen een echtgenoot en een hond had ik wel een chat. Zij is vertaalster Engels en had bovendien nog gewerkt voor een Vlaamse vrouw. Haar grootste probleem is de belabberde gezondheidszorg in Bulgarije.
|
 |
aan het meer van Batak op 1150 m vonden we een camping waar het voldoende koel was om er twee dagen te verblijven |
Voor meer foto's van onse eerste dagen in Bulgarije
klik hier |
Mooie natuur en het Rodopegebergte
Langs verrassend mooie maar ook af en toe in minder goede staat verkerende wegen rijden we nu door het dicht bebost Rodopegebergte, over bergpassen en door smalle canyons en valleien, dat voor 84% in Bulgarije de rest in noordoost Griekenland ligt. Geen 100 meter rechte baan en in iedere scherpe bocht staan verkeersborden met 30 of zelfs 20 km snelheidsbeperking. Maar geen Bulgaar die daar oog voor heeft.
|
 |
langs smalle wegen door het Rodopegebergte |
 |
het byzantijns kerkje uit de 12 de eeuw en Asen's Fortress - een bezoek aan het ford sloegen we over omwille van onze oude knoken |
| Voor meer foto's van onze rit in het Rodopegebergte klik hier |
Op de Unesco werelderfgoedlijst: Het Backovo klooster
Op de weg 86 naar Plovdiv konden we Backovo niet voorbij rijden zonder af te stappen aan het tweede grootste klooster van Bulgarije na Rila en gesticht in 1083. Het klooster heeft een turbulente geschiedenis gehad, plunderingen, bezetting in de Ottomaanse periode, aardbevingen!
Het complex heeft twee mooie binnenplaatsen met op elk een kerk. Op de grote binnenplaats staat de Sveta Bogoroditsakerk met een 14de eeuwse Maria icoon. Op de kleinere binnenplaats staat de Sveti Nikolakerk waarin prachtige fresco's van bekende Bulgaarse schilders te bewonderen zijn.
|
 |
het Bachkovo Monastery ten zuiden van Plovdiv |
 |
een bezoek waard |
|
in een van de kerkjes vielen we van de ene verbazing in de andere |
| Voor meer foto's van het klooster in Plovdiv - Bachovo klik hier |
Plovdiv
Plovdiv is de tweede grootste stad van Bulgarije met zijn 350.000 inwoners. De oudste aanwijzingen van permanente bewoning dateren van rond 6000 voor Christus. De stichting van de huidige stad vond 2000 jaar later plaats, toen Troye reeds bestond, maar bijvoorbeeld Athene en Rome nog niet. Daarmee is Plovdiv een van de langst ononderbroken bewoonde steden van Europa. De op drie heuvels gebouwde stad, werd in 340 v Ch veroverd door koning Phillipus II, ( zie vroeger ons bezoek aan Aigai) die haar omdoopte tot Philippopel (Philippopolis). In de Romeinse tijd (tweede en derde eeuw) werd ze de hoofdstad van de provincie Thracië. Tijdens de kruistochten bestond er van 1204 tot 1235 een vorstendom, waarover Franse graven regeerden. In 1364 werd de stad (net als het gehele hedendaagse Bulgarije) bezet door het Ottomaanse rijk, en was het een belangrijk handelsknooppunt en nijverheidscentrum voor Europa.
Plovdiv is uitgestrekt, we rijden langs brede wegen tot in het centrum van de moderne stad naar ons hotel. We blijven hier twee nachten.
De oude stad, op de drie heuvels gebouwd, telt een massa bezienswaardigheden. Er lopen, wandelen in de smalle soms steile steegjes is een uitdaging niet in het minst door de hobbelige grote steenblokken die voor de verharding zijn gebruikt.
|
 |
het ancient theater in Old Plovdiv - spijtig van de attributen die er klaar stonden voor een evenement |
| |
 
het oude Plovdiv is gebouwd op 3 heuvels en dat hebben we geweten
|
 |
het mooie regionaal museum in de oude stad |
 |
een stad verkennen die op 3 heuvels gebouwd is in 33º is geen senicure - het koud waterstraaltje deed wonderen |
| Voor meer foto's van the old town of Plovdiv klik hier |
Twee dagen Plovdiv
Is wat weinig om de vibes van de stad te ervaren. We moeten verder en het is bovendien hier ook al zo warm, we zoeken opnieuw hoger gelegen regio’s op om te bivakkeren. Het restaurant “La Dolce Vita” gisterenavond was niet bijzonder Italiaans, wat aangepast aan de lokale eetcultuur. We opteerden trouwens voor de meest authentieke Bulgaarse wijn een monocépage - Melnik - Ornelis van 2015. Dat is een klassebak.
125 km naar het Belmaken stuwmeer is onze rit van vandaag. De helft van dit traject door de vallei van de Maritsa rivier, eentonig, de andere helft klimmen naar 2.000 meter. Het klimmen gaat over een smal pad in bossen. De bomen beletten het zicht op de omgeving, we zien dus amper iets van de bergen en de diepe valleien. Het tempo ligt laag want de kwaliteit van de smalle weg laat niet toe om sneller dan pakweg 35 km/u te rijden. We hebben tijd zat en genieten ondertussen ook van Musorgsky zijn betoverende muziek met het lichte gezoem van de zes cylinder op de achtergrond …
|
 |
Rila National Park |
Het Belmaken meer ligt in een kom gevormd door twee steendammen de ene ongeveer 74 m tot 88 m hoog de andere 23 m hoog, en gebouwd in 1974. Het is het hoogst gelegen stuwmeer in de Balkan en heeft een pomp installatie. Hiermee kan water opgepompt worden, langs tunnels, van het lager gelegen bekken naar Belmaken, boven, dit bij overschot van energie. Techniek die o.a. in Zwitserland veel wordt toegepast, we hebben dat in de Himalayas ook gezien zelfs in het koninkrijk Bhutan.
Het is zaterdag vandaag. We zijn niet de enige die verkoeling hebben gezocht. Op vele plaatsen op de steile oevers, waar het enigszins mogelijk is, staan tentjes. En koel is het, 17° met een felle wind die blaast over het meer.
|
 |
Het Belmeken meer - we kregen sublieme beelden te zien |
Langs de ene langszijde ( ongeveer 4,5 km lang ) loopt een asphalt weg langs de andere zijde een kronkelende smalle piste waar de FJ juist kan passeren zonder te blijven hangen in de lage bomen. We hebben de FJ geïnstalleerd op een min of meer beschut plaatsje achter de lage pinus bomen. De bergen rondom hogerop zijn kaal. Dat installeren heeft wel wat moeite gekost omwille van het niet vlakke terrein. De boompjes schermen ons af van het zicht van onze buren langs de andere kant van de piste maar staan langs de verkeerde kant om ons te beschutten tegen de felle en koude wind.
Het is een fantastische kampeerplek met een wijds uitzicht op het meer en de daarachter liggende bergen, maar ook extreem koel. En de nacht was koud. Het is half elf en we zijn vertrekkensklaar, het is 15°, maar de stralende zon aan de staalblauwe hemel, compenseert veel. Nu nog uit onze bivakplaats klauteren met de FJ en we zijn weg naar het Rila klooster ook in het Pirin gebergte en Rila NP. De afstand in vogelvlucht is 40 km maar langs de weg is de kortste route 164 km!
|
 |
onze kampplaats op 2000m hoogte aan Lake Belmeken. |
Rila klooster
Traditioneel wordt gedacht dat het klooster werd gesticht door de kluizenaar St. Ivan van Rila, wiens naam het draagt, tijdens het bewind van tsaar Peter I (927-968). De kluizenaar woonde in feite in een grot zonder materiële bezittingen, niet ver van de locatie van het klooster, terwijl het complex werd gebouwd door zijn studenten, die naar de bergen kwamen om hun opleiding te volgen.
Sinds de oprichting wordt het Rila-klooster gesteund en gerespecteerd door de Bulgaarse heersers. Grote donaties werden gedaan door bijna elke tsaar van het Tweede Bulgaarse rijk tot aan de Ottomaanse verovering, waardoor het klooster een cultureel en spiritueel centrum van Bulgaars nationaal bewustzijn werd, dat zijn hoogtepunt bereikte van de 12e tot de 14e eeuw.
In 1833 werd het door een brand verwoest en in 1834 werd begonnen aan de heropbouw. Geld kwam van welgestelde Bulgaren, de architect was Alexi Rilets.
|
Het Rila klooster -- een juweeltje
|
Het is zondag vandaag en dat is blijkbaar niet de meest geschikte dag om het bedevaartsoord Rila te bezoeken. Al van 800 meter voor het kloosterportaal hebben mensen hun wagen achtergelaten langs de weg, aan het klooster is het een drukte van je welste. Wij vinden een dure parkeerplaats aan de achterzijde van het complex.
Ons plan om hier in de omgeving te overnachten hebben we gauw opgeborgen vanwege de drukte. Het klimaat hier op bijna 1.100 m is nochtans ideaal.
We beslissen naar Sofia te rijden een tocht van iets meer dan twee uur en 125 km.
|
 |
we zouden wel honderd foto's kunnen maken |
| voor meer foto's van het Rila klooster klik hier |
Halen we Sofia wel?
Door de veranderde reisplannen moeten we nu nog een hotel in Sofia zien te vinden en boeken. Dank zij de huidige technologische middelen van vandaag is dat een fluitje van een cent.
In een Lukoil tankstation laten we de lpg tank vullen en kopen wij een verfrissend ijsje in de shop. Wij worden zoals gebruikelijk nagestaard als we het station uitrijden en de weg opdraaien. Plots gebeurt het. De motor begint te sputteren en de ECU gaat in alarm. Zoals in Griekenland een aantal weken geleden gebeurde hebben we na het tanken van autogas een probleem. Men had ons verwittigd dat de kwaliteit van brandstoffen soms slecht is en dat het best is bij grote merken te tanken. Dat hadden we dus wel gedaan door Lukoil te kiezen. Maar dit station was 8% goedkoper dan andere stations van het merk.
De ECU resetten is in een wip gedaan langs de Bluetooth verbinding met het mobieltje van Lieve. Het sputteren is voorbij, we kunnen verder.
Maar daarmee is de oorzaak van het probleem niet weg. Enfin, door regelmatig te schakelen tussen gas en benzine komen we toch tijdig aan bij het hotel in de buitenwijken van Sofia niet ver van de historische plek van de kerk van Boyana. Die bezoeken we morgen en morgen draait, hopelijk, de motor weer normaal op autogas.
|
 |
Sofia - een grootstad zoals overal met torengebouwen |
De kerk van Boyana
De motor sputtert nog steeds als we naar de wijk Boyana rijden. Daar staat een van de merkwaardigste antieke monumenten, een middeleeuwse kerk.
Het kerkje omgeven door een stenen muur is een van de beroemdste middeleeuwse gebouwen van Bulgarije en bestaat uit drie delen, die respectievelijk in de 11de, 13de en 19de eeuw werden gebouwd.
De fresco’s uit het jaar 1259 hebben deze kerk wereldvermaard gemaakt. Deze vormen een tweede laag over de schilderingen van vroegere eeuwen en behoren tot de meest complete, best bewaarde werken van de Oost-Europese middeleeuwse schilderkunst.
|
 |
The Boyana-church---Unesco-World-Heritage |
Op de binnenmuren en plafonds van de twee oudste delen van de kerk zijn 89 scènes geschilderd met 240 menselijke afbeeldingen. De fresco's tonen een realistische portretkwaliteit die ongewoon is voor de 13de eeuw. De mooiste schilderingen bevinden zich in de 13de-eeuwse aanbouw.
Alhoewel er drie kerken aaneen gebouwd werden is het geheel klein. Ik schat dat de lengte niet veel meer is dan 20 meter. In 1954 werd ze gesloten voor restauratie en in 2006 gedeeltelijk heropend. Ze is nu voorzien van een lucht behandeling systeem voor de preservering van het kunstwerk.
De kerk bevat een van de oudste afbeeldingen van Sint Ivan van Rila, de stichter van het Rilaklooster.
Dit monument werd toegevoegd aan de UNESCO monumentenlijst in 1979.
|
 |
de fresco's, geschilderd door anonieme meesters die waarschijnlijk behoorden tot de schildersschool van Turnovo |
| voor meer foto's van Belmekenmeer en het mooie Boyana kerkje klik hier |
Een vreemde oplossing
Onze route vandaag gaat richting Brasov in Roemenië. Afhankelijk van de gekozen wegen is deze reis 750 km of 500 km. Wij hopen tot aan de grens te kunnen rijden dat is ongeveer halfweg.
Maar eerst moet het lpg probleem worden opgelost. Ik laat de receptionist van het hotel bellen, naar twee garages die ik gevonden heb niet te ver uit onze route gelegen, met de vraag of ze iemand hebben die Engels of Duits spreekt en of ze de King ECU diagnostische software hebben.
De ene garage is in verlof de andere is ok. Dat is echter niet het geval als we daar aankomen want ze hebben de software niet voor mijn systeem. Maar de baas heeft na een paar telefoontjes een oplossing. Een collega niet zover hier vandaan zou mij wel kunnen helpen.
Het is gelukt maar het herstel proces is toch heel bijzonder verlopen. Toen ik de motor opnieuw startte voor zijn diagnose uit te voeren sputterde hij niet meer. De fout was weg, vanzelf! Voor alle zekerheid heeft hij de injector rail, waarvan ik vermoedde dat die de oorzaak van het probleem was gedemonteerd gereinigd en uitgemeten. Alles bleek in orde, niets aan de hand. De motor loopt nog altijd perfect. Het is inmiddels wel 14u30 geworden!
|
 
de bosbranden hebben hier ook lelijk huis gehouden - zwarte struiken en velden |
Naar de grens
De stad Ruse aan de grens en aan de Donau zouden we nog kunnen halen voor 19 uur. Het eerste deel van het traject is snelweg en dat gaat vlot. We rijden door een bebost bergland. De snelweg gaat af en toe door tunnels en over hoge viaducten, een beetje vergelijkbaar met zuid Italië. Indrukwekkend!
We hebben berekend dat we voor 7 aan de grens kunnen zijn, dus gaat Lieve op zoek naar een geschikt hotel. Bij toeval vindt ze een hotel met een de wijnmakerij erbij. Ons eerste hotel in Bulgarije was ook verbonden met een wijnmakerij!
De wijnmakerij ligt op een heuvel op anderhalve kilometer van de Donau omgeven door wijngaarden. Na de eerste kennismaking met de eigenaar besluiten we hier twee nachten te verblijven.
|
 |
het zicht vanuit onze slaapkamer - het is de eerste keer dat we gaan slapen met het zicht op de wijngaarden |
| |
 |
Dirk staat voor de zware keuze: wat gaan we eten maar....welke wijn gaan we drinken |
| |
 |
Heerlijke wijn |
| voor meer foto's van ons verblijf in een wijnhotel en de rit naar Roemenië klik hier |
| |
we reden in 2021 1200 km in Bulgaria |
 naar omhoog |
2023
Na ons bezoek aan Griekenland staken we op 01/06 de grens over van Bulgarije
|
En naar Bulgarije
Omdat de geplande grensovergang van Thessaloniki naar Bulgarije langs de 25 weg zeer druk is geeft de gps een alternatieve route langs de stad Drama. Een schilderachtige bosrijke berg route brengt ons naar een kleine grensovergang boven op een bergpas. De kronkelende bergweg in Bulgarije is zo nog iets mooier.
|
 |
The friendship tunnel between Greece and Bulgaria |
 |
de grens van Bulgarije |
 |
een groen bergachtig land |
Wij zijn op weg naar een plek waar we twee jaar geleden ook al eens verbleven, een wijn resort Sintica genoemd in Sandanski.
|
 |
de autostrades zijn perfect |
Gisteren hebben we twee nachten kunnen reserveren en kregen bovendien nog een mooie reductie ook. Langer blijven was niet mogelijk, volzet! Een mooi groot zwembad in een mooie tuin, heerlijk weer, een voortreffelijke keuken en last but not least heerlijke wijnen. Meer moet dat niet zijn, toch? Spijtig, we hadden hier een hele week willen vertoeven.
|
 |
heerlijk |
 |
en dit is genieten |
| |
onze laatste avondin Villa Sintica
|
We hebben toch ook nog een goede 2.000 km voor de wielen naar Berlijn en op 9 juni moeten we er aankomen.
Van Sandinski rijden we richting Sofia langs de A3/E79. Het is hier druk op de smalle weg in een canyon, 30 km file rijden tot we weer in open ruimte komen en op een snelweg. Die snelweg wordt zuidwaarts verder aangelegd maar daarvoor zullen nog vele tunnels moeten geboord worden.
Vanavond slapen we nog in Bulgarije, in Vidin aan de Donau. De Donau is de natuurlijke grens met Servië en Roemenië.
|
 |
we rijden door het mooie bergachtige Bulgarije |
In het zicht van de stad Vidin worden we tegen gehouden door de politie. Op hun computer laten ze ons enkele foto’s zien van de FJ op de snelweg.. Het probleem is dat we wel een e vignet hebben maar met een fout in de opgegeven nummerplaat, de “1” vooraan op de nummerplaat is vergeten. De vrouwelijke agent die me de foto’s toonde trekt een bedenkelijk gezicht haar mannelijke collega begrijpt de situatie en geeft mij een e mail adres van de Bulgaarse wegpolitie. “Hier kan je informeren wat te doen”. We mogen verder zonder boete! Totaal overbodig kopen we voor alle zekerheid een nieuw e ticket met startdatum vandaag. Na wat zoeken op de website vinden we hoe we het betaalde, verkeerde ticket kunnen terug vorderen. Ondertussen wordt duidelijk dat we geen boete meer kunnen krijgen want morgen steken we de grens met Roemenië over zonder nog een tolweg te moeten gebruiken.
|
 |
en daar is er opnieuw een regenbui |
Vooraleer Vidin te verlaten rijden we nog even voorbij de burcht aan de oevers van de Donau. Die burcht is Vidin's belangrijkste oriëntatiepunt, het fort Baba Vida, werd gebouwd in de periode van de 10e tot de 14e eeuw. In de middeleeuwen was Vidin een belangrijke Bulgaarse stad.
|
 |
het 10 de eeuwse fort Baba Vida |
Die grensovergang, 10 km verderop, bereiken we met wat moeite want die weg is deels versperd door een 10 km lange vrachtwagen file die wacht op de oversteek van de tolbrug over de Donau, de grens.
|
 |
we naderen de grens - 10 km vrachtwagens schuiven aan |
 |
de brug over de Donau is de grens tussen Bulgarije en Roenenie |
| Voor meer foto's van onze doorrit in Bulgarije klik hier |
| |
Onze route doorheen Griekenland - Bulgarije - Roemenië - Hongarije - Slowakije
Polen - Duitsland en België - in eind mei begin juni 2023
|
onze volledige route vanuit België naar Turkije en Georgia heen en terug
reden we 15.000 km |
| naar omhoog |
Terug naar
www.worldtravellers.be
