Niet veel later zijn we alweer in een ander land: Italië. En nu geen grensovergang meer!
We rijden op de snelweg naar Trieste. Het landschap is nog meer heuvelachtig. Die snelweg is nu een opeenvolging van tunnels en viaducten.
Trieste is met Italië verbonden door een smalle strook bergland langs de Golf van Trieste die slechts enkele kilometer breed is en 28 kilometer lang tot de stad Mondalcone. Wij gaan richting de oude stad Udine en zullen daar ergens een hotel moeten zoeken.
na de Karpaten zien we nu de Dolomieten
Het is niet in de stad, maar in de buitenwijken ten noorden van de stad - in Tomutti - dat we uiteindelijk terecht komen. Opnieuw een hotel dat ook is verbonden met een wijnmakerij!
We lezen in het hotel dat San Daniele slechts 24 km ver is.
we vonden een slaapplaats bij een wijnboer - het zicht vanuit onze kamer
De Prosciutto di San Daniele is de tweede meest bekende ham van Italie. Deze hesp lijkt op de Parma ham, maar is iets lichter van kleur en zachter van smaak. De San Daniele ham ontleent haar naam aan het dorpje San Daniele waar zij wordt gedroogd. Het bijzondere van dit plaatsje is dat hier de koele lucht uit het noorden en de warme lucht vanuit de Adriatische zee samenkomen boven een rivier die als natuurlijke geleider fungeert. Deze omstandigheden dragen bij tot het creëren van de verfijnde smaak van de San Daniele.
Het zou zonde geweest zijn moesten we niet de beroemde hesp gaan proeven zijn in een van de vele restaurants die meestal alleen maar ham met brood of slaatjes serveren.
San Danieli - gekend om zijn Prosciutto ham - we zijn gaan degusteren
en het was heerlijk
Naar Oostenrijk
Een fles witte wijn is het geschenk dat we meekrijgen van de hotelbaas in Tenutti. Vandaag naar Tirol in Oostenrijk. De omgeving van Innsbruck is ons doel. Een rit van 300 km door de Dolomieten langs meestal secundaire wegen in een stralende zon.
De weg langs Brunico naar de Brennerpas hebben we al meerdere keren gereden ook met de motor. Die weg is er altijd zeer druk en het is nu niet anders. Sinds we hier laatst waren is de weg gemoderniseerd met enkele tunnels, we hebben geen files.
de dorpjes liggen verscholen aan de voet van de Dolomieten
We gaan de Brennerpas niet op maar nemen de weg naast de snelweg. Langs die weg zie je die machtige kunstwerken - bruggen en viaducten - hoog op de hellingen. Ik las vroeger dat het onderhoud van de Brennerpas meer dan 20.000€ per maand zou kosten. De bouw van de Brennerpas in de huidige vorm begon in 1959 en het is pas in 1971 dat de aansluiting met de snelwegen werd gerealiseerd. Rome liet al in het jaar 195 tot 215 de weg over de Alpen plaveien die was toen ook al strategisch belangrijk. In 2005 werd begonnen met de bouw van een 55 km lange spoorweg tunnel. Hij zal de tweede langste tunnel ter wereld zijn als hij in 2032 zal af zijn.
we rijden naar de Brennerpas
de autostrade van de Brennerpas komen we regelmatig tegen
We rijden richting Ravenna. Al zovele malen zijn we de stad voorbijgereden en nooit zijn we er afgestapt om de wereld vermaarde mozaïeken te bezichtigen.
Wij hebben een hotel in een vroeger paleis in het centrum van de oude stad dichtbij de belangrijkste sites.
ons hotel in Ravenna - Palazzo Galletti Abbiosi hotel
Lieve nam de lift naar de kamer
de stad ademt geschiedenis uit
We zochten een wijnrestaurant op: Ca de Ven - heerlijke Sagenovese Appasimento
Ravenna staat om één reden op de toeristische kaart: de 1500 jaar oude kerken, versierd met de beste Byzantijnse mozaïeken van het westen. De kerken en mozaïeken van de stad dateren uit de tijd (ca. 400-600 na Christus) toen het het centrum van de westerse beschaving was - een beschaving in transitie, van Romeins naar barbaars naar Byzantijns naar middeleeuws.
Het Baptisterium van de orthodoxen of het Baptisterium van Neon in Ravenna, Italië is een achthoekig baptisterium uit circa 458. 'Orthodox' betekende in die tijd 'niet-ariaans', omdat de arianen als ketters beschouwd werden. Bisschop Orso gaf opdracht tot de bouw als onderdeel van een grote basilica
de grote doopvont in de Battisterio Neoniano
Dirk is aan het lezen om wat meer te weten te komen
mooie mozaiek
Lieve haar verhaal:
Een 60 jaar geleden kreeg ik in Gent, gedurende vijf jaar twee uur per week kunstgeschiedenis van een ongelooflijk goede docent de heer Poppe. Soms moest hij zijn tranen beheersen toen hij ons zijn passie over bepaalde kunstwerken wou overbrengen. Ravenna, met zijn vermaarde mozaïeken, was er één van. Dirk stelde voor een ommetje te maken langs Italië en Ravenna te bezoeken. Ik was enorm geëmotioneerd
door dit bezoek!
De Aartsbisschoppelijke kapel is een kapel in de Italiaanse stad Ravenna die rond het jaar 500 gebouwd is. Het bouwwerk is het kleinste van de acht monumenten in Ravenna die op de werelderfgoedlijst staan. De kapel was een privé-gebedsruimte van de aartsbisschop van Ravenna
De Basilica di San Vitale, 1400 jaar oud, is op zich al indrukwekkend genoeg. San Vitale kan worden gezien als de laatste van de oude Romeinse kunst en de eerste van de christelijke jaartelling. Deze kerk was het prototype voor de Hagia Sophia in Constantinopel die 10 jaar later werd gebouwd en inspireerde Karel de Grote om de eerste grote kerk in Noord-Europa te bouwen in zijn hoofdstad Aix-la-Chapelle, het huidige Aken.
Het mausoleum van Galla Placidia, aan de overkant van de binnenplaats van de basiliek, is het bescheiden ogende kleine mausoleum met de oudste - en voor velen de meest waardevolle - mozaïeken in Ravenna. Vijfennegentig procent van de mozaïeken hier zijn originelen, daterend uit de laat-Romeinse periode, toen Ravenna de hoofdstad was van een afnemend Westen.
de mozaieken vloer bij de ingang gaf ons al veel verwachtingen
Basilica di San Vitale - wat een meesterwerk
Basilica di San Vitale
Dirk zit vol bewondering te kijken naar dit kunstwerk
Het mausoleo werd in het jaar 425 gebouwd door de Romeinse keizerin Galla Placidia. Al werd het lichaam van Galla Placidia nooit in dit mausoleum te rusten gelegd, is het toch de moeite waard om een bezoek te brengen vanwege zijn schitterende mozaïeken en reliëfs
het prachtige Mausoleo di Galla Placida - opnieuw overal mozaieken
We reden nog maar pas Italië binnen....en daar was de zon
Over Saarland in Duitsland reden we naar Oostenrijk om in Zuid Tirol na twee dagen aan te komen. We kijken nu uit om een hotel te vinden in de omgeving van Bolzano. We hadden wat uit het oog verloren dat we vlak voor Pasen in een skigebied vertoeven. De overvolle parkings met auto’s met dakkoffers vertellen ons dat een hotelkamer vinden geen makkie wordt tenzij we bereid zijn meer dan 250 € te betalen zo zeggen de hotel bookings sites. Kamperen is helemaal uitgesloten met temperaturen van net boven het vriespunt.
nog maar net in Italie en de zon is daar
de zon op de besneeuwde bergen - mooi
een sprookjesbeeld
We hadden gehoopt dat het weer beter zou zijn dan in de Balkan landen, de kortere route. We hebben wel zon maar de temperatuur blijft onder de 5°. Het berglandschap in de zon met blauwe luchten en de besneeuwde toppen verzacht de teleurstelling. Gisteren hebben we uiteindelijk een goed hotel gevonden wat meer richting Trente boven op een berg zonder sneeuw.
we rijden bewust niet op de autostrade en krijgen unieke beelden
We rijden nu naar de republiek San Marino. Het kleinste land van Europa.
Na twee dagen bezochten we San Marino, daarna kwamen we opnieuw Italië binnen
Op zoek naar een ferry
Ondertussen hebben we op Goede vrijdag - morgen dus - een Ferry kunnen reserveren die vertrekt uit Brindisi en aankomt in Igumenitsa het noorden van Griekenland. Afvaart om 13 uur en aankomst 22 u. maar voorzichtig, we zijn in Italië, en tijds opgaven zijn hier niet zo precies.
We rijden op de snelweg richting zuiden om de 700 km trip in de kortste tijd te kunnen rijden. Met 105 km per uur zijn we iets sneller dan de vele vrachtwagens maar trager dan de meeste personenauto’s. Hoe groter de auto hoe sneller ze rijden. Dat herinnert me de jaren 70 toen waren in Italië twee snelheidslimieten een voor kleine auto’s en één hogere limiet voor grotere.
Ostuni in de verte
Ostuni
Ostuni - de witte stad - is ons eindpunt vandaag. Morgen middag vertrekt de Ferry in Brindisi en dat is slechts 50 km verder.
De stad ligt in de regio Apulië op een heuvel op acht kilometer afstand van de Adriatische kust is al vanaf grote afstand te zien. De bijnaam van de stad is Città Bianca vanwege de witte kleur van de huizen. Op het hoogste punt van de stad staat de bruinkleurige kathedraal met zijn kleurige majolica koepel.
Een parkeerplaats vinden voor de FJ dicht bij de oude stadskern met zijn smalle steile straatjes is een uitdaging. Uiteindelijk lukt het ons maar we moeten toch 800 meter wandelen. We klimmen en dalen in de soms zeer smalle steegjes waar dan ook nog auto’s willen doorrijden
wat een pareltje
op wandel in Ostuni
op wandel in Ostuni
Het goede restaurant dat we uitkozen om te dineren konden we telefonisch niet reserveren want gesloten! Niet ver van de kathedraal vinden we een alternatief in een ondergrondse grot. Volgens de eigenaar het eerste restaurant van de stad in 1950!
eens kijken hoe het restaurant gekwoteerd staat
we zijn binnen gestapt en genieten van een Sauvignon Blanc
De Grimaldi Ferry reis
Met ons digitaal ticket moeten we nog inchecken. Het is nog maar 10 uur en er staat al een lange rij vrachtwagen chauffeurs aan te schuiven. Wij moeten aan een naburig loket onze boordkaartjes ophalen. We hebben inmiddels kennis gemaakt met Monique en Jean, een Bretoens koppel dat met een camper ook naar Turkije wil.
in Brindisi nemen we de boot naar Griekenland
Het is al even na twee uur als we de boot kunnen oprijden. Het ziet ernaar uit dat we een rustige overtocht zullen beleven want weinig wind. Gisteren was dat nog 6 Beaufort!
Niet gehoopt, wel verwacht is het middernacht als we de boot in Igoumenitsa uitrijden. Ons hotel ligt op een steenworp met zicht op zee.
Terug naar
www.worldtravellers.be
naar boven
