Op weg naar de zon
We hopen oprecht dat we op weg zijn naar de zon, maar het ziet er niet naar uit dat het voor direct zal zijn, maar....we leven op hoop!
We rijden in de Rioja streek en gaan overnachten in Logrono.
La Rioja is een van de zeventien autonome regio's en provincie van Spanje. De regio ligt in het noorden van het land en grenst aan Baskenland, Navarra, Aragón en Castilië en León. De hoofdstad van La Rioja is Logroño.
De Ebro en de Río Oja – waaraan de streek haar naam dankt – stromen door deze regio.
|
|
 |
we zijn in Spanje |
 |
het mooi gelegen stadje Berdun |
La Rioja is een belangrijke wijnstreek waar de riojawijn vandaan komt.
Het grondgebied van La Rioja (voorheen bekend als de provincie Logroño) was vanaf de 10e eeuw n.Chr. een twistpunt tussen de koningen van Navarra en die van Castilië. In 1173 werd de regio geannexeerd door Castilië.
La Rioja werd in 1982 een autonome regio bij de herindeling van Spanje na de dictatuur van Franco, dit vanwege de economische verschillen met de omliggende regio's.
|
we rijden door de Rioja streek |
Rioja wijnen
La Rioja, het meest prestigieuze wijngebied van Spanje, ligt met een lengte van zo'n 120 kilometer aan beide oevers van de Ebro. Een zij-rivier van de Ebro is de Rio Oja en daaraan ontleent het gebied zijn naam. Wijn werd in Spanje al voor de Romeinse tijd geproduceerd.
Mede door de aanwezigheid van de rivier heerst in de regio een vochtig continentaal klimaat.
Er zijn rode, witte en rosé wijnen. De rode wijn wordt veruit het meest geproduceerd en zo'n 10% van de totale productie bestaat uit witte en rosé wijnen. De Tempranillo is de meest gebruikte blauwe druif (80%) de Grenache volgt op de tweede plaats (8%). De witte druif is de Viura.
Omwille van de Phylloxera zijn op het einde van de 19de eeuw veel wijnboeren uit de Bordeaux zich komen vestigen in de Rioja regio.
De druifluis (Phylloxera vastatrix) is afkomstig uit Noord Amerika en door de mens naar Europa gebracht. In de 19e eeuw heeft deze soort ervoor gezorgd dat een groot deel van de Europese wijngaarden werd vernietigd, in Frankrijk bezweek na 1870 ongeveer 70% van alle planten. Het bestrijden van de druifluis was vrijwel onmogelijk. Men ontdekte dat de wijnrankfamilies in Noord-Amerika wel resistent waren tegen de druifluis. De oplossing voor de Europese wijnboeren was het importeren van wortelstokken uit Noord-Amerika en hierop Europese varianten te enten.
In de laatste jaren van de 19e eeuw werd ook de wijnstreek Bordeaux geteisterd door de epidemie van druifluizen. De "edele" Europese druiven van rassen als Merlot moesten op resistente Amerikaanse stokken worden geënt. Omdat deze wijnstokken inferieur van kwaliteit zijn en minder lang leven, hebben de wijnen niet meer de kwaliteit die de 19e-eeuwse bordeaux. Niet geënte druivenrassen zijn sindsdien zeldzaam in Europa.
Het Spaanse wijnhuis, Bodega Valdelana Rioja heeft enkele ongeënte wijnstokken en maken daar van de Familia Valdelana Centvm Vitis, een unieke wijn waarbij bladgoud geleverd wordt om in de wijn te doen. |
 |
de wijn regio rioja |
Extremadura, het ongerepte Spanje
In het zuidwesten van Spanje, tegen de grens met Portugal en ten zuiden van de regio Castilië en León, ligt de ongerepte en dunbevolkte regio Extremadura. Hoofdstad van Extremadura is Mérida, de stad met een enorme Romeinse geschiedenis, waarvan het archeologische terrein op de UNESCO-Werelderfgoedlijst staat. Verder staan in Extremadura het oude stadscentrum van Cáceres en het klooster Santa Maria de Guadalupe op deze Werelderfgoedlijst.
|
 |
eindelijk.... |
 |
Extremadura - de streek van de Bellota jamon |
 |
en ook de streek van uitstekende wijnen |
voor meer foto's van onze eerste dagen in Spanje
klik hier |
Cáceres
Het Spaanse Cáceres is de hoofdstad van de gelijknamige provincie Cáceres en ligt in de regio Extremadura. De stad is een van de meest verrassende steden in Spanje door het oude centrum dat volledig op de UNESCO-Werelderfgoedlijst staat met al zijn bezienswaardigheden. Het oude centrum op de heuvel staat vol met paleizen, torens en stadsmuren. Verder wemelt de oude binnenstad van ooievaars die er nestelen, waardoor de binnenstad zelfs als beschermd vogelgebied is aangemerkt.
|
 |
ingang van het historisch centrum |
 |
het historisch centrum van Caceres |
 |
wel lastig stijgen en dalen en trappen.... |
Cáceres sinds de oudheid een middelpunt van vele rassen en culturen. Er zijn muurschilderingen gevonden van meer dan 30.000 jaar oud in de grotten van Maltravieso. De eerste bekende nederzetting was Romeins genaamd Norbensis Caesarina en dateert uit 25 v.Chr. Wat rest van deze nederzetting is een stadspoort genaamd “Arco del Cristo” of “Puerta del Rio”. Na de val van de Romeinse bezetting is weinig bekend. Vanaf de 8e eeuw vinden er gevechten plaats tussen de Moren en christenen en in 1169 herovert Ferdinand II van León Cáceres uit handen van de Moren.
|
 |
het historisch centrum van Caceres |
 |
we wandelen door het historisch centrum |
 |
het historisch centrum van Caceres |
 |
tijd om een pintje te drinken |
| voor meer foto's van Caceres klik hier |
We rijden naar Portugal door de steppen van Extremadura die gevormd worden door eindeloos glooiende vlakten die met grassen en kruiden begroeid zijn. Dankzij de uitgestrektheid en de rust komen hier veel bijzondere vogelsoorten voor.
|
 naar boven |
| Na ons bezoek aan Portugal staken we opnieuw de grens over van Spanje |
Tot ziens Portugal
We zijn de grens over met Portugal en terug in de tijdzone GMT +2 beland en zijn een uur ouder. We rijden rond de imposante vestigingsmuren van het oude Badajoz op zoek naar een toegangspoort.
|
 |
Bandajoz is ook volledig ommuurd |
Badajoz is de hoofdstad van de provincie Badajoz in de autonome regio Extremadura. Gelegen aan de oevers van de rivier de Guadiana, op slechts zes kilometer afstand van Portugal. Het ommuurde historische centrum ligt - zoals gebruikelijk - op de hoogste heuveltop en het is opnieuw klimmen geblazen bij een temperatuur van 35°!
De primitieve citadel van Civitas Pacis was al algemeen bekend tijdens de Romeinse tijd, maar toch waren het de Moren die het zijn huidige naam gaven, toen ze het in de 8e eeuw Batalyoz noemden. De stad kreeg een enorme politieke en militaire relevantie toen het een van de Taifa-koninkrijken werd die zich op het schiereiland verspreidden na de val van het kalifaat van Cordoba – de moslimmacht die de bezette gebieden regeerde – in de 11e eeuw. De stad werd in de 13e eeuw heroverd door de christelijke vorsten en versterkte haar strijdlust dankzij de ligging op de zogenaamde "lijn", de grens tussen Spanje en Portugal.
|
 |
Wij hebben de FJ geparkeerd op een stoffige parking aan de voet van de heuvel en lopen de steile toegangsweg naar de top op. Toeristen mogen met de auto hier niet verder. Een auto, met toelating, passeert ons en stopt naast ons. Twee dames waarschuwen ons dat de FJ op die openbare parking niet veilig staat. Wij vragen ons even af hoe ze weten dat wij met de Toyota rijden…? Boven op de parking naast de universiteit staat hij veiliger vernemen we. We bedanken voor de tip. “Gracias ”
|
 |
Lieve tracht een mooie foto te maken van Alcazaba de Badajoz |
 |
vanop de versterkte muur zien we hier dit mooie gebouw |
 |
en het is....34 graden |
| voor meer foto's van Badagoz klik hier |
Naar het klooster!
45 km zuid oost - in Almendral - op de top van een heuvel, staat het 500 jaar oude Franciscanenklooster klooster Rocamador. Dat klooster is 30 jaar geleden omgebouwd tot een hotel. Om het complex te bereiken, moeten we de geasfalteerde weg verlaten en een zandweg nemen. Aan het einde van de weg staat een metalen poort met een bordje dat aangeeft dat we bij Rocamador zijn aangekomen. Daar hebben we een kamer geboekt. Er is buiten dit klooster in de verste verte geen enkele bewoning te bespeuren. Dit wordt een rustige etappeplaats.
|
 |
de de ingang van ons monasterio - hotel |
 |
Monasterio de Rocamador |
Het complex heeft recent een bewogen geschiedenis gehad. In 2002 had het restaurant van het klooster een Michelin ster. Het was toen eigendom van een Italiaanse actrice. In 2012 kwam het in moeilijkheden.
De nieuwe eigenaren van Rocamador wilden het oude klooster zo goed mogelijk behouden. Er zijn nog steeds verschillende kamers, elk met een eigen persoonlijkheid. Geen twee kamers zijn dezelfde, allemaal ruim en gezellig.
|
 |
wandeling in Monasterio de Rocamador |
 |
het Monasterio de Rocamador heeft een prachtig zwembad |
Er is een ruimte waar je niet onverschillig kunt bij blijven. Het restaurant in de voormalige kapel. De hele voorkant, de preekstoel en een houten bank waar de monniken naar de mis gingen, zijn nog steeds bewaard gebleven. Onder het altaar van de kapel liggen nog steeds de overblijfselen van een van deze religieuzen.
Het complex is vandaag eigendom van de wijnmakerij Pago de las Encomiendas en die heeft een grote verscheidenheid aan verrassende wijnen. Rocamador is sinds kort een beschermde wijn regio.
|
 |
het restaurant was in de kapel met het altaar en een biechtstoel |
| voor meer foto's van ons verblijf in het Monasterio Rocamador klik hier |
Merida
Mérida is de hoofdstad van de dunbevolkte regio Extremedura. Het ligt op een vlakke heuvelrug aan de rechteroever van de rivier de Río Guadiana op slechts zes kilometer afstand van Portugal. 25 v. Chr werd de stad door de Romeinse keizer Augustus gesticht en heette het 'Augustus ‘Emérita'. Bij de stichting van de stad was het idee om hier veteranen te vestigen die in Cantabrië hadden gevochten. Ook wilde men op deze manier de twee belangrijkste wegen stabiliseren.
|
 |
We zijn in Merida |
 |
hier staat ook de wolvin met Remus en Romulus |
In de vroege middeleeuwen werd de stad meerdere malen belaagd door de Vandalen tot de Visigoten die in de zesde eeuw het tot hoofdstad van hun rijk maakten. Dit rijk omvatte ongeveer het gehele Iberisch schiereiland. In deze tijd verspreidde het christendom zich sterk in deze omgeving en Mérida.
Vanaf 711 veroverden de Arabieren grote delen van Spanje. Na de verovering van Sevilla trok het leger van Musa Nusair naar Mérida. De belegering van Mérida duurde de hele winter en het voorjaar en pas op 30 juni 713 gaf de stad zich over. Hierbij werd Mérida geheel verwoest. In 1230, tijdens de Reconquista, lukte het de christelijke troepen om Mérida te heroveren.
|
 |
de aquqduct van Merida |
 |
de Romeinse brug |
De stad staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en heeft met Tarragona de meeste Romeinse overblijfselen van Spanje. De grootste bezienswaardigheid van Mérida is de Puente Romano, de Romeinse brug over de Rio Guadiana, en het Amfitheater.
|
 |
we wandelen langs de Moorse Alcazaba |
 |
het Moorse fort, daterend uit de 9 de eeuw, diende om de Romeinse brug te bewaken tegen de vijand |
 |
we wandelen naar het Romeins amfitheater |
Met opnieuw 35°, lopen van de ene bezienswaardigheid naar de andere, van de Romeinse brug over de levendige Plaza Mayor naar het park met het amphitheater … 10 km! Het grote amphitheater uit de 1e eeuw v. Chr. ligt het theater en bood aan 14.000 toeschouwers plaats. Het was het toneel van de gladiatoren gevechten, strijdwagen rennen en ‘zeeslagen’ waarvoor de arena onder water werd gezet. Van de drie oorspronkelijke ringen van zitplaatsen is alleen nog de onderste ring bewaard gebleven.
|
 |
vroeger bood het amfitheater plaats aan 16.000 toeschouwers die de gladiatorengevechten konden aanschouwen |
 |
we wandelen naar het amfitheater |
 |
Dirk toont de weg naar het Romeins theater |
 |
spectaculair |
 |
we genoten van het bewonderenswaardig theater maar het was er snikheet |
voor meer foto's van Merida
klik hier |
Ciudad Real
Na een nachtje Merida, reizen we verder oostwaarts naar de hoofdstad van La Mancha. Na de unificatie van de Iberische koninkrijken door de Katholieke Koningen werd Ciudad Real de hoofdstad van de Castilië-La Mancha in 1691. Door dit feit kwam de stad terecht in een economische bloeiperiode en werden vele belangrijke gebouwen opgetrokken. Wel vond, ook nog in 1691, een anti-joodse pogram plaats; veel joden werden gedwongen, zich tot de Rooms-katholieke kerk te bekeren. Vele van de 16e en 17e-eeuwse gebouwen werden in 1755 door de aardbeving, met epicentrum in Lissabon, verwoest.
|
 |
in Ciudad real staat Cervantes hier te pronken |
 |
Ciudad Real - het gemeentehuis op Plaza Major |
Op weg naar het land van Don Quichot en de molens van La Mancha
Miguel de Cervantes Saavedra ( 1547 - 1616) is een van de belangrijkste roman- en toneelschrijvers uit de Spaanse literatuur. Hij schreef een twintigtal toneelwerken, maar is vooral bekend geworden door zijn boek Don Quichote van La Mancha. (La Mancha omvat zowat de helft van de hedendaagse provincies Cuenca, Toledo, Albacete en het grootste deel van de provincie Ciudad Real).
In 1597 begon hij, terwijl hij in Sevilla gevangen zat wegens onbetaalde schulden, met het schrijven van het boek. In 1605 publiceerde hij het eerste deel: El Ingenioso Hidalgo Don Quixote de la Mancha, in hedendaagse spelling 'Quijote' en in het Nederlands De vernuftige edelman Don Quichot(te) van La Mancha. Het boek was al meteen na verschijnen een groot succes, omdat het de eerste roman was waarin de draak werd gestoken met het klassieke epos. De hoofdpersoon in Don Quichot is een oude maar idealistische dwaas die, geholpen door zijn knecht Sancho Panza, ten strijde trekt tegen allerlei (vermeend) onrecht.
|
 |
in de verte zien we de elf windmolens en het kasteel van Consuegra uit de tiende eeuw |
 |
we rijden het dorpje door naar de windmolens |
Door het lezen van te veel ridderromans is de hidalgo (laagste adellijke rang in Spanje) Alonso Quijano zijn verstand kwijtgeraakt. Zichzelf het imago van een dolende ridder aangemeten hebbend verlaat hij onder de naam Don Quichot van La Mancha zijn huis en begint een dwaaltocht over de wegen en het platteland van Spanje. Gezeten op zijn strijdros Rocinant, in feite een oude, uitgemergelde boerenknol die hij ophemelt tot raspaard, en gehuld in een oud verroest harnas en een papieren helm, trekt hij ten strijde tegen alle soorten van onrecht en onrechtvaardigheid. Door het stellen van goede daden hoopt hij beroemd te worden en zo in de gunst te komen van zijn grote liefde, de wonderschone Dulcinea….Dat Don Quichot behoorlijk in de war is blijkt als hij herbergen aanziet voor kastelen, geestelijken voor schurken (kritiek op de kerk), windmolens voor reuzen. (Don Quichot herinnert zich de mythische reus Briareüs en acht de wijze tovenaar Frestoen hiervoor verantwoordelijk omdat deze hem de roem van de zege niet zou gunnen), een hoertje voor een prinses, een kudde schapen voor een leger (kritiek op het kuddegedrag van mensen)...
|
 |
we rijden hogerop |
Onze eerste kennismaking met de typische windmolens die gebruikt werden om graan te malen zijn die op de heuvel van Calderico in Consuegra. Die molens dateren van de eerste helft van de 19de eeuw.. Het verhaal dat zich afspeelde in La Mancha, welke dorpen precies door Don Quichot zijn aangedaan, is tot nu een discussiepunt.
|
 |
in de 16 de eeuw werd het graan gemalen met watermolens daarna, na de waterschaarste, met windmolens |
 |
Lieve gaat samen met Don Quicho de reuzen gaan bestrijden |
 |
Don Quichot in een moderner voertuig |
In Campo Criptana staat een groep van tien windmolens, die verspreid zijn over de helling en de top van een heuvel. De drie oudsten dateren uit de 16e eeuw. Oorspronkelijk, werden voor de tijd van Cervantes, watermolens gebruikt, maar door klimaatverandering was er geen water meer.
|
 |
aangekomen in Campo de Criptana en we vonden een parkeerplaats |
 |
drie van de zestiende-eeuwse molens werken nog |
 |
we hebben opnieuw iets nieuws gezien |
| voor meer foto's van Ciudad Real en de windmolens van Don Quichot klik hier |
La Mancha
La Mancha is altijd een belangrijk landbouwgebied geweest, met wijn, graan en schapen. Van de schapenmelk wordt Manchegokaas gemaakt
Op de hoogvlakte van La Mancha heeft een stille revolutie plaatsgevonden. Een nieuwe generatie rode wijnen, vooral van de D.O .'s Almansa , La Mancha en Valdepeñas krijgen er op de exportmarkten heel wat goede vrienden bij. Intussen helpt moderne technologie de productieve airén-druif . Bij lage opbrengst, vroege oogst (behoud van zuren ), en koude, zachte gisting kan ze moderne-stijl , hoog-volume en goedgeprijsde droge en half-droge witte wijnen geven. Een van de redenen waarom de wijn tegen concurrerende prijzen verkocht kan worden is dat het werk op de wijngaard tot een minimum aantal dagen beperkt blijft, in vergelijking met Noord-Spanje is dat ongeveer de helft. De druiven zijn inderdaad zo gezond dat de meeste wijn zo organisch is als mogelijk is in de wijnbouw, want behandelingen met insecticiden en andere sproeimiddelen zijn vrijwel niet nodig.
De relatief goedkope grondprijs verklaart waarschijnlijk waarom veel van Spanje's grootste wijnbedrijven zich hier in de loop van de jaren '70 en '80 gevestigd hebben. Ze brachten nieuwe technologie mee en profiteerden volop van de onafgebroken zonneschijn, minstens 200 dagen per jaar.
|
 |
we reden langs dit veel betekenend standbeeld |
Naar het natuurpark De Lagunas de Ruidera
De Lagunas de Ruidera zijn een uniek natuurgebied en een van de mooiste wetlands van Europa, met 16 lagunes over een lengte van 25 kilometer. De eerste bronnen komen uit de Laguna Blanca en het water reikt tot aan de lage lagunes en het stuwmeer van Peñarroya. Het turquoise water van de lagunes, verbonden door prachtige watervallen en beken, wordt omringd door een spectaculair landschap op een hoogte van 900 meter. .We kamperen langs een van de meren een tiental kilometers verwijderd van het dorpje Ruidera. Gelukkig is het geen hoog seizoen want alles wijst op massa toerisme.
|
 |
het mooie gekleurde water van de laguna |
| |
  |
 
|
| dagen aan een stuk rijden we tussen olijfboom plantages afwisselend met wijngaarden |
Albarracín, Aragón
Inderdaad, wij zijn ondertussen weer in een andere staat gereden, Aragón . Eerst is het klimmen uit de vallei met de meren om dan op een heuvelachtige hoogvlakte te komen, grotendeels uitgestrekte landbouwgronden. Het lijkt erop dat alle gewassen die er werden geteeld vervangen worden door druiven en olijven. Kilometers en kilometers niets anders dan wijngaarden afgewisseld met olijfbomen en hier en daar fruitbomen! Veelal nieuwe aanplantingen.
|
 |
aangekomen inhet Middeleeuwse stadje Albarraracin |
 |
ons hotel ligt op wandelafstand van Plaza Major |
|
Albarracin wordt het mooiste dorp van Spanje genoemd |
Het huidige Aragón was de kern van een middeleeuws koninkrijk, dat in de 15e eeuw heel het oosten van Spanje beheerste en zijn invloed over het westen van de Middellandse Zee uitbreidde tot Italië en Griekenland.
Het pittoreske Albarracín is meermaals bekroond tot mooiste dorp van Spanje. Tussen de kale rotsen is dit dorpje vol roze huizen een lust voor het oog. Je waant je in een sprookje. Het dorp is tegen een bergwand aan gebouwd en ligt verscholen tussen de bergen en heuvels van de Sierra de Albarracín. Weggestopt achter grote stadsmuren en met uitzicht op de Río Guadalaviar, is het een prachtig bewaard gebleven pareltje.
|
 |
de versterkte muur van Albarracin |
 |
het mooie Albarracin |
|
smalle steile straatje met veel trappen |
Net zoals in het middeleeuwse stadje Óbidos in Portugal is het een goede fysische oefening om van ons hotel naar de Plaza Mayor te lopen (gaan). Maar het is zeker de moeite waard om daar enkele momenten op een van de stenen banken te mijmeren.
De oude stadsmuur Murallas de Albarracín stamt grotendeels uit de veertiende eeuw. Enkele elementen voeren verder terug, zoals de tiende-eeuwse Torre del Andador, het hoogste punt van de muur.
In de zestiende eeuw is deze imposante kathedraal op de ruïnes van een Romaanse tempel gebouwd. Het dak van de toren versierd met blauwe en witte tegels springt in het oog.
|
 |
avondwandeling in het Middeleeuws centrum |
 |
avondwandeling in het Middeleeuws centrum |
 |
Albarracin by night |
| voor meer foto's van Albaracin klik hier |
Lleida
Wij zijn al op de terugweg naar België. Door omstandigheden korten we onze reis in. Lleida is onze laatste verblijfplaats.
Lleida is een van de oudste steden in Catalonië, met geregistreerde nederzettingen die dateren uit de bronstijd. Tot de Romeinse verovering van het Iberisch schiereiland diende het gebied als nederzetting voor een Iberisch volk, de Ilergetes. De stad werd onder het bewind van Augustus een gemeente, genaamd Ilerda. Het werd vanaf de 8e eeuw geregeerd door de Moren en werd heroverd in 1149. In 1297 werd de Universiteit van Lleida gesticht en werd daarmee de derde oudste van heel Spanje. Gedurende de daaropvolgende eeuwen werd de stad beschadigd door verschillende oorlogen, zoals de Reapers' War in de 17e eeuw en de Spaanse Burgeroorlog in de 20e eeuw. Sindsdien kent de stad een constante stedelijke, commerciële en demografische groei.
|
 |
Picknick onderweg |
We hebben opnieuw geboekt in een klooster. Ditmaal in het centrum van de oude stad. Een 17de eeuwse klooster in het historische centrum. De kamers zijn verdeeld rond een prachtig centraal atrium drie verdiepingen hoog. De vroegere kerk op het gelijkvloers is omgebouwd tot restaurant.
|
 |
aangekomen in Lleida of Lerida |
 |
de Parador is een voormalig klooster uit de 17 de eeuw |
 |
wandelen in het historisch centrum van Lleida |
voor meer foto's van onze rit door Aragon en Catalonia en ons verblijf in de parador
klik hier |
 |
langs versterkte burchten reden we richting Frankrijk |
 |
langs pittoreske dorpjes reden we verder |
| naar boven |
Terug naar
www.worldtravellers.be
