15 oktober 2008 - We zijn vertrokken......
De jetlag had weinig invloed op ons gestel alhoewel we bijna 24 uur onderweg toch wat vermoeid in Houston aankwamen met de gebruikelijke vertraging. Het had de ganse dag hard geregend in Houston en het goot nog toen we de weg opreden naar Saddle Wood Estates. |
 |
De 100 kg bagage paste net in de toch zeer ruime wagen van onze Texaanse vrienden waar we de volgende dag zouden verblijven om wat te acclimatiseren.
Geen regen de volgende dag maar vochtig grijs en bewolkt dat was ook zo als we de dag erna onze huurauto ophaalden en richting Austin vertrokken. We namen afscheid van onze vrienden die we , op onze beurt , op 15 november om 14.00 uur zouden ophalen in de luchthaven ten zuiden van Xtapa Mexico. Daar zullen we een week verblijven in hun buitenverblijf. |
350 km verder en we rijden het groene en heuvelachtige Austin binnen in… de zon.
Is het nu echt of toch nog een droom?
Het is vrijdag 16 uur als we in Round Rock, 20 mijl ten noorden van Austin, bij de Toyota dealer binnen rijden. De witte FJ Cruiser Special Edition Trail Teams staat op ons te wachten en na wat opleiding warvoor de knopjes en poken dienen rijden we richting avontuur. |
 |
 |
|
Heerlijke temperaturen tot 28 ° C en een gezellige sfeer in downtown Austin ’s avonds waar we de auto aan de voiturier achterlaten om wat later te genieten van de eerste margarita en de beste Ribeye ooit.
Zaterdag voorziet het programma: inkopen doen. Dat duurde dus inderdaad een hele dag. Gelukkig hadden we inmiddels al de meeste benodigdheden gevonden toen we ’s avonds in downtown Austin een overheerlijke, een duim dikke tonijn steak – even in de pan gebakken – samen met met wasabi gekruide aardappelpuree en een Californische Chardonay aan het degusteren waren. We hadden gereserveerd in de lounge bar van het restaurant en daardoor werden we begeleid door Jazzy sounds gebracht door een trio pianist contrabas en zangeres. Heerlijk, om de toch wat opkomende vermoeidheid van de eerste dagen te verdringen.
Zondag 19 okt. richting 350 km noord Dallas.
Met de FJ, die stuurt en rijdt als een gewone wagen is het heerlijk cruisen. Alleen zijn de afmetingen en het verbruik wat Amerikaans maar dat wisten we op voorhand. Het ziet ernaar uit dat de keuze van het voertuig de juiste is, maar dat zullen we later nog moeten bevestigt zien.
Het is avond 21 uur als we in ons motel aankomen en de bagage uitladen. Snel nog een eetgelegenheid opzoeken want de volgende ochtend vroeg moeten we de FJ afleveren in Toyota of Dallas voor de veranderingswerken. 12 mijl file die ochtend richting Dallas kost ons een uur maar de wagen wordt toch op tijd afgeleverd om klaar te zijn dinsdagavond. Nadien zal hij er niet meer zo braaf uitzien. Lier vooraan, ander dak rek met daarop een veiligheids koffer in aluminium en daarachter een opgevouwen tent. Dit is 150 kg extra! Maar nu zouden we bestand moeten zijn tegen de meest onvoorziene omstandigheden …(?) |
 |
Dinsdagavond 21 okt. zijn we omstreeks 1700 in Toyota of Dallas. De FJ is klaar en alle veranderingen zijn gebeurd en ook de installatie van het Belgische anti car jacking systeem is gelukt! We leveren de huurauto in en maken ondertussen kennis met naar onze impressie iedereen van het bedrijf. De monteurs komen ons vertellen hoe ze het voor mekaar gekregen hebben en hoe fantastisch de FJ er nu uitziet. De directie vindt het liersysteem dat we hebben gekozen het beste die ze tot nog toe hebben gezien en bovenal iedereen schijnt begeesterd over het gepresteerde werk en de veranderingen aan de FJ. Wij ook zijn tevreden als we even later met een gewassen auto wegrijden en uitgewuifd worden door de mensen van de body shop. |
Mooi zo dat was een positieve ervaring. Wij rijden na het avondeten een verlaten doch goed verlichte parking op want we willen toch even de tent uitproberen. Zonder enige voorkennis slagen we erin de tent te ontvouwen in minder dan geen tijd. Het verder opzetten doen we niet want dat schijnt ook geen probleem te zullen opleveren. We moeten wel vaststellen dat het dak van de wagen hoog is en dat de toegang tot de veiligheidsbox vooraan op het dakrek niet mogelijk is voor kleinere gestalten. Ook moet het dichtritsen van de waterdichte afscherming van de tent zorgvuldig gebeuren om te vermijden dat tentstof tussen de rits geraakt en dat deze daarna onwrikbaar vast komt te zitten… |
De gekochte spullen van de laatste dagen moeten nu nog wel een plaats vinden. Vooraleer de weg naar Austin terug aan te vatten kopen we plastiek containers en stapelen de spullen erin. Het lukt nog niet helemaal want de containers zijn te zwak en de afmetingen ervan harmoniëren niet met de ruimte in de cargo van de FJ.
Er steekt een felle wind op als we op de parking de bagage aan het organiseren zijn en het ziet ernaar uit dat we regen zullen krijgen. Tegen de middag rijden we de drukke interstate 35 E richting zuiden op. Het extra gewicht in de FJ is nauwelijks vast te stellen wel is er windgeruis door het ontbreken van een spoiler aan de voorkant van het dakrek. Vanaf nu zullen we ook moeten letten op de hoogte van de doorgangen en zullen parkeergarages niet meer kunnen binnengereden worden.
Rond 17.00 uur arriveren we in het ons al bekende hotel in Austin.
|
|
Opnieuw naar Austin
Het programma van de avond ligt al vast. We zullen vrienden van Koen ontmoeten in een wijnbar en nadien afzakken naar Jezebel. Jezebel is een Indisch restaurant in de Congress street. De chef heeft een uitstekende reputatie en de stijl is fusion. In Juni had ik hier al zalm met chocolade geproefd en dat was zo bijzonder dat dit weer het hoofdgerecht werd.
Donderdag 23 okt. zouden we definitief vertrekken nu alles min of meer is georganiseerd, ware het niet dat Toyota Dallas had vastgesteld dat er in de rechtse achterdeur een kleine deuk was. Niet direct opvallend maar toch. De vriendelijke sales manager Juliana Smith, bij Round Rock Toyota beloofde ons een snelle herstelling de volgende dag, toen we op weg van Dallas naar Austin even de garage opzochten vanwaar de FJ kwam. We hebben tijd en besloten dan maar een dag langer in Austin te blijven. Met de vervangwagen deden we dan nog maar wat inkopen: wijn voor de vrienden in Mexico en nieuwe containers voor een efficiëntere opslag in de FJ en een digitale kaart van Mexico - pas op de markt - voor de Garmin gps.
Naar het Big Bend Park
|
 |
Het is vrijdagmorgen 25 okt,de zon schijnt en het is al 8 uur als we klaar wakker zijn. We ontbijten met een zelf gebakken wafel en spoeden ons daarna om de wagen vol te stouwen. Het duurt wat vooraleer we alles veilig op zijn plaats hebben in de FJ. We laten aan de kamermeisjes ons niet passende plastiek containers achter en vertrekken richting Big Bend Nationaal park. Dat zijn ongeveer 500 mijl en die zullen we als we voor donker willen onze tent opzetten niet kunnen uitrijden. Big Bend is een natuurpark dat ten zuiden grenst aan de Rio Grande. De Rio Grande is de grens met …Mexico. Het park is een van de laatste plekken met wild, in de US. Men noemt het soms drie in een. Bergen,tot een mijl hoog, woestijn en rivieren op een uur rijden van mekaar. |
Een van de zeldzame positieve gevolgen van de huidige crisis is dat de petroleum prijzen dalen, en dat komt goed uit. Met onze FJ volgeladen die nu 2,5 ton weegt en de niet gestroomlijnde security box en toptent verbruiken wij meer dan 15 l/100 km. In Juni betaalden we nog 4 $ en meer per gallon, vandaag is dat nog 2,7 $/gallon. De 290 snelweg voert ons westwaarts door verlaten en dorre landschappen met af en toe een klein dorp met tankstations. Over de Interstate 10 die naar El Paso voert, komen we rond 19 uur aan in Fort Stockton. Hier moeten we de interstate verlaten om 170 mijl verder zuidwaarts in Rio Grande village Big Bend aan te komen. Maar we besluiten hier te overnachten en zoeken een RV park of camping plaats op. Uitrit 264 staat vermeld in de brochure die we onderweg hebben opgehaald in Sonora town. We worden een staanplaats toegewezen en haasten ons de tent te ontvouwen want het restaurant sluit om 20.00 uur. Na het diner ons geserveerd door een vriendelijke dame die ooit nog in Duitsland heeft vertoefd maken we het werk aan de tent af. Onder het uitstekende deel van de top tent hebben we ook een “changing room”. Daardoor staat de ladder binnen en hebben we heel wat meer ruimte ter beschikking. We merken echter dat we geen sardienen bijgeleverd hebben gekregen om de kleedruimte onderaan vast te verankeren. Dat zullen we dan morgen moeten aankopen. De temperatuur buiten is flink gedaald en dat is goed voor een goede nachtrust. Althans dat hopen we … |
Wat baat het om een goed uitgerust offroad voertuig te hebben dat uitgerust is met tal van hulpmiddelen - 4 wiel aandrijving met automaat en tweede lage versnellingsbak, zelf blokerend achter differentieel, A Trac, een lier die 4,5 ton kan trekken en nog veel meer - om in de moeilijkste momenten ons uit de nood te helpen als … we de deuren kunnen sluiten met alle sleutels in het voertuig. Dat overkwam ons gisteren in de campground van de Bassin in Big Bend National park. Men had ons gewaarschuwd dat we in “Bear country” waren, en dat voedingswaren eten, zelfs tandpasta moet opgeborgen worden in een beer bestendig hok maar niet van die autosleutels… Daar stonden we dan, het werd donker, 1900 uur. Onze buurman campeerder en enduro rijder, wou ons helpen maar wist ook niet hoe, 150 km van de dichtstbijzijnde stad waar we mogelijk een Toyota dealer zouden kunnen vinden. De park ranger zou ons misschien kunnen helpen maar die was “off duty”. Het werd frisser, want we waren op 1.500 m hoogte, en alhoewel overdag de temperatuur in dit seizoen, in Big Bend en aan de Rio Grande oploopt tot 32 °C is het ’s nachts amper 10 °.
Het moet de machtige sterrenhemel zijn geweest die mij op een idee hebben gebracht. Met de hulp van de buurman zijn lichttoortsen en indicaties van Lieve en de buurman aan de andere zijde van de wagen heb ik bij mirakel, met een uit een muskietennet gerecupereerde staaldraad het slot open kunnen krijgen. Oef.. want onder de sterrenhemel zonder slaapzak slapen in het gezelschap van beren, cougars en herten was geen optie geweest. Ook onze buurman was blij met het resultaat want hij heeft ons prompt getrakteerd met twee flesjes Mexicaans bier. |
|
|
| We hadden die dag onze FJ voor de eerste keer kunnen op proef stellen in off road gebruik en dat was er ook aan te zien toen we ’s avonds aankwamen op de campground. De 250 km naar Big Bend had ons langs cowboy land gevoerd. Uitgestrekte ranches met hier en daar zwarte koeien en verder niets. Tijd om te genieten van de muziek uit de I pod die door de zeer goede geluidsinstallatie in de FJ klonk als die in een |
concertzaal waar (wijlen) Johnny Cash zijn show gaf.
Zie filmpje
|
 klik op het logo
|
| Na Ike werd Noord Mexico ook getroffen door een orkaan en omdat verschillende stuwdammen op barsten stonden heeft men de sluizen opengezet. Met als gevolg dat verschillende dorpen in Noord Mexico weg werden gevaagd door metershoge golven. De verwoestingen ervan hebben we kunnen zien in Rio Grande village waar we de Boquillas canyon zijn gaan opzoeken. Verschillende pistes en plaatsen zijn niet te bereiken, zelfs grens overgangen, omwille van weggespoelde wegen. Daardoor hebben we onze route ook wat moeten aanpassen en zijn we nu in Alpine. |
| De pistes vandaag in het park waren bij wijlen “very rough”. Met een enduro moto springen en landen is betrekkelijk zacht met 2,5 ton landen geeft een wat ander gevoel…. |
|
klik op het logo |
Vandaag maandag 27 oktober worden we wakker in Alpine Texas. Het is koud 7 C°. Het heeft de hele nacht gestormd maar niettegenstaande hebben we redelijk goed geslapen in onze tent bovenop de FJ. Bij het afdalen van onze ladder uit de tent voelen de ledematen wat stram aan maar even later is na een warme douche alles weer business as usual. Draadloos internet was wel voorhanden op de RV campground maar doordat we de avond ervoor wat laat waren aangekomen hadden we geen toegangscode. Dus moesten de laptops nu nog even worden ingelogd om E mail en webupdates te doen. Het was al rond 11 uur als alles ingepakt en de FJ vertrekkenklaar was. De donkere wolkenlucht werden af en toe eens open getrokken om een paar schuchtere zonnestralen door te laten. Het was duidelijk dat de 1.300 m hoge ligging van Alpine en de felle noordenwind mede oorzaak waren van deze lage temperaturen.
Na wat inkopen te hebben gedaan en de tank van de FJ te hebben gevuld zijn we in het Longhorn restaurant gaan ontbijten: 12 oz Texaanse rood gebakken ribeye met aardappel in de schil en groente buffet.
Ondertussen hadden we contact gehad met Erik. Met Erik hadden we al in juni over telefoon gepraat en wisten we dank zij zijn mails dat hij ergens in Mexico met een Land Rover Defender aan het rondtrekken is. Tot onze verbazing reed hij vandaag ook in Big Bend Nationaal park omdat hij dacht ons daar te kunnen ontmoeten. Wij mailden hem dat we vandaag naar Chihuahua wilden rijden en dat we mekaar daar mogelijk zouden zien. |
We reden in Texas 2190 km |
|
Voor de vertaalde pagina's: De kleine foto's kunnen alleen vergroot bekeken worden vanuit de oorsronkelijke pagina. |
