Fotogalerij van Belize

We hebben niettegenstaande de vliegjes en muggen redelijk goed geslapen mede omdat de regen voor wat afkoeling heeft gezorgd. Het weer ziet er niet goed uit vandaag en een tocht naar de Blue Hole 100 km in zee zit er niet in.  Wij besluiten toch nog even terug te rijden naar Belize City – dat aan zee ligt – om er de sfeer op te snuiven en te lunchen. Erik wil hier de motorolie van de Defender laten vervangen en een nieuwe oliefilter monteren. Dietmar en de zijnen willen doorrijden naar San Ignacio en daar willen we elkaar morgen weer ontmoeten.
Maar eerst moeten we nog proviand en drank kopen voor de komende dagen.  Het is vreemd dat de meeste minisupermarkten uitgebaat worden door Chinezen, zelfs Chinese hotels en restaurants vinden we hier. Ook het supermarktje waar we onze inkopen doen is van Chinezen. Nog vreemder is het dat de Chinese uitbaters bijna geen Engels kunnen praten laat staan Spaans…

Belize City is een chaosstad. Lelijk en vuil en met slechte smalle straten. Door de stad loopt een rivier en in die rivier monden smalle kanaaltjes uit, die sommige straten in het midden delen. De Regent street – de hoofdstraat – ligt open wegens wegeniswerken en is dus niet bereikbaar.  De Creolen schijnen hier de meerderheid uit te maken en in sommige straten zou je, je zelfs in Jamaica wanen.

Het beste restaurant van de stad is gesloten tot 6u30 dus geen late lunch of vroeg diner hier. Dan maar terug naar Belmopan.
We trekken in, in de Bull Frog Inn en vinden er een kamer met Internet. Maar Internet werkt niet of toch soms even, voldoende om mails op te halen maar niet om te versturen.

Belize feiten.

Belize is oorspronkelijk een deel van het land van de Maya’s  dat zijn grootste bloei kende van 1.500 VC tot 900 NC. De naam Belize komt van het Maya “Belix” dat wil zeggen ‘modderig water’ en werd gebruikt voor de benaming van de Belize rivier.
Toen de Spanjaarden in de 16de eeuw voet aan wal zetten woonden hier nog altijd Maya’s.  Deze bevolking heeft lang gerebelleerd tegen de Spaanse bezetter. In 1638 zijn in de kuststreken Schotse en Engelse piraten neergestreken.  Van hieruit konden ze hun overvallen uitvoeren op de Spaanse galjoenen. Nog later zijn die piraten houtvesters geworden en haalden ze uit Jamaica Afrikaanse zwarten om te werken als slaven. Engeland heeft Belize nooit gezien als een kolonie uit vrees voor Spanje die het recht van grondbezit opeiste over gans Centraal Amerika. Spanje’s laatste aanval om het grondgebied te heroveren eindigde op 10 September 1798 toen hun vloot werd verslagen door het volk van Belize. Die datum is nu de verjaardag van de nationale feestdag.
Ook nog vandaag claimt Guatemala dat Belice Guatemalteeks grondgebied is.  Soms vindt men kaarten van Guatemala waarop Belize staat vermeld als et 23ste departement. Regelmatig moesten Engeland, de USA en de Caribische Community organisatie tussenkomen om de gemoederen te bedaren.

Mountain Pine Ridge natuurreservaat.

Deze streek staat in een Duitse gids beschreven al een van de mooiste plekken in Centraal Amerika. De  schaarse wegen die er doorlopen zijn onverhard en naar het schijnt redelijk berijdbaar op een paar uitzonderingen na. Het terrein is er heuvelachtig, tot 3.300 voet hoog. Vele stroompjes doorklieven het gebied en voeden tal van watervallen. De hoogste 1.000 voet. Hier groeien ook pijnbomen maar in 2001 heeft een kever dit hele gebied geteisterd.  En er is in Caracol een belangrijke Maya site die ooit een oorlog met het nabijgelegen Tikal heeft gewonnen.
We zijn vroeg uit de veren en op weg naar San Ignacio.  Onze kaart geeft een afstand aan van 55 km.  Wij vorderen zo flink dat we de afgesproken plaats al 14 km voorbij zijn en bijna aan de grens met Guatemala staan. We maken rechtsomkeer. We vinden Erik en de Zwitserse familie niet op de afgesproken plaats want die zijn al vertrokken. De aanduiding op de kaart was fout, de afstand was slechts 28 km.
Wij rijden nu snel naar het park waar de anderen ook nu naartoe aan het rijden zijn. Een uur later zijn we aan de ingang van het park en bij navraag is daar nog geen Defender of Caravelle binnengereden.(?) We besluiten niet te wachten en laten een bericht na voor de achterkomers.

De parkwachter heeft Erik en een andere wagen gezien en die zullen overnachten in San Augustin.  San Augustin ligt op 50 km van hier.  Er is daar een kampeerplaats met basic voorzieningen, naast een militair kamp.
Er zit niets anders op we rijden terug, en in snel tempo want we willen er voor donker zijn. Na het checkpoint bij het militaire kamp rijden wij een grote vlakte op met hier daar wat bomen, een paar hutten en een betonnen gebouwtje.  Dat is de kampeerplek waar we de anderen vinden. Erik was hier al vroeg maar de Zwitsers nog maar pas.  Hun Caravelle 4X4 is niet echt opgewassen tegen de putten en bulten en het slijk van de pisteweg.

Caracol de grote Maya site.

We slapen veilig naast het militaire kamp en de 2 kleine kinderen zijn zoals gebruikelijk al klaar wakker om 6u30. Vandaag rijden we 70 km verder in het regenwoud naar de Maya site van Caracol. Erik neemt de Zwitsers mee in zijn Defender.
Caracol is het eindpunt van de weg die op en neer door het regenwoud slingert.  Tot onze stomme verbazing is die weg de laatste 10 km geasfalteerd. Daar loopt hij ook door een Brits militair oefenterrein.

Caracol is in 1973 ontdekt en van de 36.000 bouwwerken zijn er nog maar 5.000 geïdentificeerd en nog maar een paar gedeeltelijk gerestaureerd. De andere zijn nog overwoekerd door de jungle. 150.000 mensen hebben hier ooit gewoond en de stad heeft haar grootste bloei gekend tussen 400 VC en 700 NC.  Het is een universiteit uit Florida die hier de opgravingen uitvoert.

Vanavond zullen we in San Ignacio slapen om morgen de grens met Guatemala over te steken. De Zwitsers rijden graag met Erik en ons verder door Guatemala. De schrik zit er bij hen goed in omwille van de onveiligheid in het grensgebied van Guatemala en Guatemala in zijn geheel.