Door de omweg naar de meer noordelijke grenspost ligt niet alleen onze route overhoop we moeten ook nog een plaats vinden om te overnachten. Het is al donker ( pas 19 uur) als we de wegwijzer volgen naar een reeds eerder aangekondigde B&B. De afslag naar de B&B rechts van de hoofdweg is een hobbelige zand en soms steile smalle rotsweg. Na 5 km komen we aan een pand op de berghelling waarop twee stenen gebouwtjes staan. Wij zullen een mooi ingericht huisje delen met een jong koppel met een zeven maanden oude baby uit Keulen.
gedaan met de mooie Zuid Afrikaanse wegen
wat een landschap - wat een natuur
De hoofdstad Maseru
Naar Maseru is het nog maar 45 km. De asfaltweg is redelijk verlaten maar dat verandert naarmate we dichter bij de hoofdstad komen. Het meeste verkeer zijn taxi's waarvan sommige tergend langzaam rijden. Veelal aftandse auto's soms met een walm van blauwe rook erachter, teken van een versleten motor die stevig olie drinkt...maar er zijn ook dure auto's te zien! Maseru voelt echt Afrikaans aan, kleine winkeltjes in metalen golfplaten zomen de weg af. Het wordt steeds drukker. Maseru is niet veel zaaks. In een toerist 'I' punt verzamelen we wat reisinfo en in het warenhuis ernaast vullen we onze voorraden aan.
In het koninkrijk Lesotho, een kleine bergstaat met ongeveer twee miljoen inwoners, 50 jaar onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk, leven de meeste mensen van de landbouw. 44% leeft onder de armoedegrens. In 2011 waren ongeveer 45.000, voorval vrouwelijke arbeidsters, tewerkgesteld in de textiel sector. Met een gemiddeld maandloon van $ 103. Water en diamant zijn de enige significante resources van het land. Het water voor Johannesburg komt van Lesotho. Dank zij een grootschalig hydroproject voorziet Lesotho in zijn eigen electriciteitsnet behoeften en kan het zelfs exporteren.
Het is het enige land ter wereld dat volledig boven de 1.000 meter ligt schrijft men, maar ik heb daar mijn twijfels over. (Mongolië, Buthan en Sikim ). 80% van het land ligt boven de 1.800 meter. Het hoogste punt is 3.482 m. Het is volledig ingesloten in Zuid Afrika en heeft iets meer dan 800 km landsgrenzen ermee.
We hebben twee nachten gekampeerd in de omgeving van Maseru en rijden terug zuidwaarts naar een klein dorpje met een resort: Malealea. Deze plek staat op vele reisbestemmingen en van daaruit kan je pony treks in de bergen ondernemen. Tot drie en vijfdaagse treks, maar die avontuurlijke bezigheden zijn niet direct ons doel. Alweer is de regen de spelbreker en de verwachtingen zien er somber uit. Vandaag, zaterdag, zou het regenen. De lucht ziet er somber uit maar het blijft droog.
Malealea lodge is heel verzorgd
onze Rondavel was niet rond
originele nachttafel in onze rondavel - de meteo van Malealea lodge
Man met het typische hoedje van Lesotho
We kregen een muziekvoorstelling in de lodge door de plaatselijke bevolking
De plaatselijke band speelden op zelfgemaakte instrumenten
De resortbaas raadt ons aan naar de 'waterfront' te rijden. Het is een klein uur rijden verklapt hij ons. De pisteweg naar Malealea is door de overvloedige regens van de laatste weken in erbarmelijke staat de afslag naar de rivier en waterval nog slechter. Af en toe rijden we een hutje voorbij. Hoewel de mensen verbaasd zijn ons hier te zien begroeten de meeste ons met hun twee handen in de lucht. Dat is het teken van hartelijk welkom. Vooraleer de afdaling naar de rivier te beginnen worden we gevraagd door een vijftal kinderen waar we naartoe willen. Ze spreken goed Engels! Ah "The waterfront! " wij zullen u dat tonen. En nu rijden we stapvoets achter de vrolijke bengels waarvan een paar blootsvoets zijn. Zij dalen de steile berghelling af dwars over de haarspeldwegen zo kunnen we ons tempo wat opdrijven.
de 4x4 track naar de waterval
we werden vergezeld door kinderen die ons de weg wezen
Beneden, dat is tot waar de weg loopt, moeten we de we de FJ achterlaten. De oudste, geschat dertien jaar, toont ons hoe we de nog resterende rotswand naar beneden moeten afdalen. Maar we hebben onze bergschoenen niet aan en de afdaling is zeer stijl en op losse rotstenen....we passen. Van op de rand van de kloof hebben we niettemin een mooi zicht op de waterval.
de waterval
bedankt voor de stylo
We maakten een video van de 4x4 track naar de waterval
In de rondavel - dit zijn ronde stenen hutjes met rieten dakbekleding - hebben we geen last van de regen. Sinds gisterenavond regent het pijpenstelen en het is amper 16°. Langer blijven is uitgesloten. We rijden vandaag naar Quthing helemaal in het zuiden waar 's winters ook geskied wordt. In Quthing hadden we moeten toekomen mocht de douane ons niet verder noordwaarts gestuurd hebben! De regen plenst neer en de lucht is effen grijs door de mist. De kortste route is een aardeweg maar na twee honderd meter maken we rechtsomkeer en nemen de 60 km langere asfalt hoofdweg. Nu zijn er geen politie posten die ons tegenhouden zoals dat gebeurde bij de heenreis, te nat of is het omdat het zondag is.
We vertrokken vanuit Malealea met dreigende bewolking
en ja, we werden bediend met onophoudende regen
wat een prachtig land, spijtig van het weer
betoverend zicht
Ook in Quthing blijven we niet lang, tenzij om te overnachten. Te nat en te koud! We rijden vandaag over Quacha's neck de grens over naar Zuid Afrika over asfaltwegen naar Underberg. Underberg is een dorp aan de voet van nog een andere pas naar Lesotho, de Sanipas. Die pas staat op het programma van alle 4x4 rijders.
de bevolking draagt dekens en hebben geen regenkledij
Het regent nog maar weinig als we vertrekken. De weg is een aaneenschakeling van wow panorama's. Diepe ravijnen met kolkende gezwollen bruine rivieren, hellingen af en op zoals in een tobogan, kleine dorpjes en op de hoogvlakten landbouwgronden en terrassen. Mooi en adembenemend bij wijlen. En het is pas als we de grens naderen dat we terug in de mist en regen terechtkomen.
prachtig berglandschap
De grensformaliteiten zijn een fluitje van een cent. Maar...een agent vraagt mij van welk land onze nummerplaat is. Zonder achterdocht vertel ik dat die van Texas is. En hoe komt het dat Texas er niet op staat? Vraagt hij nog. Dat is dus de eerste keer in zes jaar sinds we met onze verbelgiste nummerplaat rijden dat we die opmerking krijgen. Ik moet gauw iets verzinnen. " Sir, the original license plate has been stolen, but the letters and numbers are exactly as the original. " Oef, geen verdere vragen. Wij mogen verder.
en aan de grens van Zuid Afrika is het ook goed nat
Het dak van (zuidelijk) Afrika, de verschrikkelijke gravelweg!
Wij dachten dat de Sani top het hoogste punt was om in Lesotho te komen maar we hebben ons vergist. De nieuwe asfaltweg - ondertussen is de mist opgelost - loopt eerst bergafwaarts maar stijgt dan plots fel. Hier is de asfalt bekleding vervangen door beton. Ik schat de helling meer dan 25%. We stijgen tot boven de 3.000 meter dat is dus hoger dan de Sani pas zelf. We rijden richting Mokhotlong over de nieuwe baan die hier en daar plaatsen heeft die bedolven zijn onder aarde die uit de zijwegen is gespoeld.
Ons doel is de Katse dam maar of we daar geraken is twijfelachtig. Wij hebben de keuze uit drie trajecten. We gaan voor het langere traject de A3, omdat die weg op de kaart vermeld is als alle seizoenen weg. De andere twee zijn 4x4 routes en wel veel korter maar gezien de regens waarschijnlijk moeilijk bereikbaar. De A3 is maar honderd meter geasfalteerd en gaat over in gravel weg. Een paar kilometer verder waar de weg begint te stijgen is er een moeilijke passage waar een strook weg is uitgewassen. En hoe verder we vorderen hoe meer van die stroken wij onder de wielen krijgen. In de dorpjes die we voorbij rijden zijn het vooral veel kleine kinderen die we zien. Als ze langs de straatkant staan dan steken ze hun handen uit en bedelen om geld.
typisch beeld van het dagelijks leven in Lesotho
de landschappen zijn adembenemend
De steeds afwisselde vergezichten zijn spectaculair maar ook sommige fel beschadigde weggedeelten zijn dat. Het is voorzichtig over de rotsen kruipen en het is opletten geblazen want deze plaatsen zijn meestal stijl op of af en de weg is zelf niet zeer breed. Soms moeten we met de wielen akelig dicht bij de rand van de afgrond rijden om de diepe kuilen en greppels te omzeilen. Daardoor vorderen we langzaam en het is nu zeker de Katse dam niet voor morgen zal zijn.
We hebben weer wat betere gravelweg omdat men hier bezig is aan onderhoudswerken. Nog een goede 10 km en we zijn in Thaba Tseka verwijderd.
Het is voorzichtig over de rotsen kruipen.....
Een witte oude Toyota Land Cruiser komende uit de tegengestelde richting maant ons aan te stoppen. " Jullie kunnen niet verder! De rivier beneden is zo woest en zo vol dat niemand er doorheen kan waden. Terugkeren is de enige optie." Ook dat nog! Die hele lange weg terug? En we moeten vlug wezen want er is ontij op komst. In de Toyota zitten twee mannen, zij bereiden een 4x4 rally voor " The roof of Africa". Ze zijn gehaast omwille van de onweersbuien die tussen de bergtoppen op ons afkomen. Ze stellen voor om samen te rijden want met het onweer wordt de rit aartsgevaarlijk, zeggen ze. Wij rijden achter de oude Toyota aan en dat is een stuk makkelijker bij de moeilijke passages want we zien beter waar de beste doorgang is. De lucht wordt steeds zwarter. Het onvermijdelijke gebeurt. We krijgen bakken water over ons heen en in een mum van tijd is de bergweg herschapen in een gutsende rivier. Watervallen van slijkbeladen water komt van de bergflanken afgedonderd en valt over de piste. Zoiets hebben we nog niet meegemaakt. Tot overmaat krijgen we nog een toemaatje van hagel erbij.
Tot overmaat krijgen we nog een toemaatje van hagel erbij.
Het is bijna niet meer te ontwarren waar de diepe greppels in de weg lopen of waar de putten zijn waarin we kunnen blijven steken. De Toyota voor ons wipt op en neer en slingert over de weg. Wij rijden al een poos in landversnellingen en ik hoor regelmatig het signaal dat het electronisch systeem van de FJ moet ingrijpen om de 3 ton van de FJ op de weg te houden. Maar nu loopt het fout we glijden in een kloof, gelukkig de kant van de bergflank. Er is geen vooruitkomen meer aan. Hoe komen we hieruit? Ik sein met de koplampen de Toyota voorop, maar de chauffeur heeft alle aandacht nodig om door de rotspartij te komen. De FJ zit met de twee rechterwielen in een diepe rotsgreppel. Het water stroomt wild de helling naar beneden. Ik kies de achteruit versnelling en bij wonder trekt de FJ zich uit de benarde situatie. Een ogenblik later rijden we weer achter de oude Toyota die net achter de bocht halt wou houden om ons op te wachten.
In Mokhotlong is het droog als we eraan komen nu nog een hotel vinden.
Hier komt in de nabije toekomst een video van de rit heen en terug naar Thaba Tseka
En verder?
Het regent niet als we de hotel parking uitrijden. We hebben besloten de A1 te nemen richting noorden. Als het weer niet betert dan verlaten we opnieuw Lesotho en trekken richting Kruger.
Mokhotlong ligt op 1.800 meter en de A1 voert ons naar meer dan drie duizend meter. Op die hoogvlakte is de temperatuur amper 6° en het is weer gaan regenen. De mensen lopen gehuld in een deken maar niet iedereen heeft dat relatieve comfort. In de omgeving van de diamantmijnen rijden we voorbij een miserabel dorp. De rondavels of vierkante stenen huisjes staan op de rotsbodem. Geen ervan heeft een schouw, wat dus ook betekent dat er niet veel kan gestookt worden. Er is ook geen hout op deze barre hoogvlakte. Wat een ongelooflijke levensomstandigheden!
We zijn over de hoogste passen heen en dalen langzaam. Het regent nog steeds. We rijden dicht langs de noordgrens en hier krijgen we weer die onwaarschijnlijke landschappen, de weg kronkelt door de ruige bergen. Weer krijgen we hellingen van meer dan 25%! Wat een zonde van dat rotweer.
Butha Buthe is de tweede grootste stad van het land daar is een grensovergang. We hebben genoeg regen gehad!
We hadden pech met het weer.
De mooie passen met de vergezichten waren slecht zichtbaar door de regen
Vaarwel Lesotho
2019
Opnieuw naar Lesotho
Het moet nu wel lukken om naar de Katse dam te rijden in Lesotho. Twee jaar geleden hebben we dat geprobeerd, maar toen was het schijtweer. We kwamen toen van Underberg om over de spectaculaire Sani pas Lesotho binnen te rijden. De weg was bij wijlen weggespoeld maar het was een vallei onder water die verder rijden onmogelijk maakte.
Het is donderdag 17 januari, we hebben gekampeerd in de omgeving van de grensovergang aan de voet van mooie rotsformaties. Tot de dam is het 180 km maar er moeten een paar cols overwonnen worden waarvan de hoogste 3.095 m.
Eerst in Bhuta Bhute de tank volgooien dan over de A1 tot Hotse en daar linksaf de A25 naar Katse. Zoals gewoonlijk in Afrika is ook deze weg door de Chinezen aangelegd.
Bij het binnenrijden van Lesotho zien we opnieuw het typische landschap
Er is zon maar de vergezichten lijden wat onder de nevelige luchten. Dan maar concentreren op de slingerende en bij wijlen sterk stijgende weg. De Chinese weg heeft dringend onderhoudswerken nodig want de potholes zijn in aantocht. Hoe hoger we stijgen hoe meer afgevallen rotsen en grint op het asfalt liggen. Om die weg te ruimen zijn wel hier en daar mannen aan het vegen. De herders met een paar schapen koeien of ezels, zijn gekleed alsof het koud was. Deken over de schouders een wollen muts of bivakmuts op de kop. Zelfs boven op de hoogste top is het nog altijd 18° maar er blaast een venijnige wind. Door die scherpe wind en het belemmerde zicht blijven we niet lang buiten op het uitzichtpunt, het is comfortabeler in de FJ.
de Malibamat'so rivier die naar de Katse dam looptcamp
We mogen toch niet klagen want we hebben nu zicht op het langgerekte stuwmeer gevormd door de Katse dam. We passeren enkele dorpjes en zoals gebruikelijk wanneer we even halt houden om een foto te nemen worden we direct benaderd door kinderen die “money please “ blijven herhalen. In plaats van geld geven we deze keer snoepjes.
Wij zijn terug op 2.000 meter hoog en zoeken naar de enige plek waar we in veiligheid kunnen kamperen. In de tuinen van het Katse resort naast het Katse Village, op de rand van een klif, hebben we een mooie standplaats gevonden.
opnieuw hadden we een mooie kampeerplaats gevonden
de Malibamat'so rivier loopt naar de Katse dam
de Katse dam
De Katse dam
De dam is in 2006 aanbesteed en is gerealiseerd door Zuid Afrikaanse bedrijven. Maar het is al in de jaren 1950 dat Zuid Afrika een waterhuishoudings plan was begonnen. Het zo nodige drinkwater voor o.a. Gauteng. De dam is 185 meter hoog en zestig meter breed aan de basis. Het is de hoogste dam in Afrika. Hij is gebouwd op een een seismologische onstabiele rotslaag, dit werd pas ontdekt tijdens de graafwerken. Om de dam te kunnen bouwen was een engineering hoogstandje nodig. De dam werd gebouwd op een beweegbare tussenlaag.
Terug naar www.worldtravellers.be
