We zijn in een ander land en dat valt meteen op. De weg is smal en houdt op geplaveid te zijn, alhoewel we nu al twee kilometer ver zijn en nu pas een bord staat "End of Tar road" . Bulembu is vlakbij, het is een oude mijnstad. Asbest was de delfstof hier. De mijn is al een tijd gesloten. Twee grote puinhopen is wat er noch zichtbaar is van de mijn. De huisjes van de mijnwerkers werden in hun oorspronkelijke staat hersteld. De veelkleurige kleine gebouwtjes staan op een steile bergwand gebouwd in horizontale lagen, als de trappen van een amfitheater. De mijn activiteiten zijn nu ingeruild door bosbouw. Overal is men bezig met het verwerken van de stammen van pijnbomen die vroeger werden aangeplant. Onze VW heeft last met de kwaliteit van de weg, hij lust dat soort wegen niet. Het gaat traag. Als het wat te steil wordt slippen de voorwielen door en is het zoeken hoe we die helling zullen meesteren. Dat is het grote nadeel van voorwiel aangedreven voertuigen. Het zijn zeker geen klimmers en als de tractie vermindert en de weg steil wordt blijf je staan of je moet in achteruit over de hindernis. Gelukkig is deze aardeweg verstevigd door gravel en is hij slechts 20 km lang tot de volgende stopplaats.
Welkom in Swaziland
Het volgende dorp, Pigg's Peak, is onze etappe plaats. De plaats wordt genoemd naar William Pigg die hier in 1884 goud ontdekte. Ook de goudmijn is verleden tijd want in 1954 werd de mijn gesloten.
Pigg's Peak heeft een Hotel Casino en een aantal guest houses en twee restaurants waarvan een, een hamburger restaurant is, KFC. KFC was alom tegenwoordig op onze reizen door Asië. We zagen er zelfs een in de jungle van Malaisië, in Bangladesh en overal in Indië.
Het groene bergachtige Swaziland met zijn mooie landschappen
In ons verblijf hadden we een machtig zicht op de heuvels en bergen rondom en iedere avond kregen we spectaculaire zonsondergangen. Twee nachten verbleven we er.
Van Pigg's Peak rijden we verder naar het zuiden richting Mbabane, de hoofdstad van Swaziland, langs het Hawane stuwmeer. Het landschap dat we te zien krijgen is uniek. Ik probeer te achterhalen waar we dit soort ronde heuvels en bergen met soms smalle valleien nog ergens in de wereld zouden gezien hebben? Nergens! Het meest in de nabijheid komende zijn de 1000 heuvels van Rwanda misschien? De wegen zijn goed geplaveid en de hellingen zijn soms venijnig met als gevolg veel schakelen en remmen bergafwaarts, want zelfs in lagere versnellingen gaat de VW motor zonder remassistentie snel boven de 5.000 t/m.
De ingang van het park waar de Phophonyane waterval te zien is
Drie bezoeken op een dag
Een bezoek aan de Phophonyane waterval en de enige glasblazerij van Swaziland staan op het programma vandaag. Gestart in 1954 als een gift van Zweden ging de kleine glasblazerij al eens over kop. Na een lange periode van stilstand werd ze terug opgestart en levert nu aan 70 mensen werk. Glas wordt geblazen op een archaïsche wijze en de fabriek gebruikt oud glas dat overal in het land wordt ingezameld.
Hier wordt glas geblazen met uitsluitend gerecycleerd oud glas
Op de berg aan de overkant van de glasblazerij is er naar verluid de oudste mijn, de Ngwenyamijn - dat is krokodil in de lokale taal - van de wereld. Ik las dat het 27.000 jaar geleden was dat bosjesmannen voor het eerst ijzererts vonden, onze gids spreekt van 43.000 jaar! Maar wat maken nu 16.000 jaar verschil uit?? De eerste ontginningen waren niet omwille van het ijzererts zelf maar omwille van kleurpigmenten waarmee rotswand tekeningen werden ingekleurd.
De Ngwenyamijn ligt in een Nationaal park en staat op de lijst van de National Trust Commission en de Unesco. Mijnbouw is er verboden sinds 1974. De Unesco zette de site op haar Werelderfgoedlijst. Er is dus wel degelijk vanaf 1964 mijnactiviteit geweest. Het 10 jarig contract met de Japannezen bracht tijdelijk een boost in de economie, tot 10% van het BNP. Er was zelfs een spoorlijn die verbinding gaf met het spoorwegnet van Mozambique en die de 20.000.000 ton ijzererts naar de haven bracht. In 2011 kreeg Indië de toelating om de overgebleven mijnafval te bewerken maar dat is op een sisser gelopen.
Een fotootje voor de open Ngwenya mijn daterend van 43.000 jaar geleden
Zo zag de mijn eruit in haar glorietijd
Na onze bezoeken hadden we wel trek in een vanilleshake....en of het smaakte
Het is nog vroeg in de late namiddag als we aan de op heuvels gebouwde hoofdstad aankomen. Er loopt een heuse snelweg langs de stad. Het is een echte snelweg, maar als we op een van de vele heuveltoppen een overzicht van de omgeving krijgen ziet de snelweg er eerder uit als een reuze tobogan. Forse hellingen en slingerend tussen de heuvels, een mooi stukje engineering!
Het kost wat moeite om het hotel te vinden dat we hadden uitgekozen. Door toedoen van een behulpzame inwoner komen we te weten dat het hotel nog slechts een kamer heeft voor slechts een nacht en geen diner kan aanbieden. Dus maar verder zoeken, uiteindelijk vinden we iets zeer geschikt op 3 km van het centrum.
De stad Mbabane telt amper 95.000 inwoners en naar Indische maatstaven is dat een klein gehucht, maar dan zonder chaos. En het verkeer is beschaafd, gedisciplineerd en vooral hoffelijk zoals in Zuid Afrika. Dat hebben we in de bijna twee jaar reizen in Indië nooit ervaren.
Het centrum met de shopping malls en de restaurants is enkele straten groot, het is er modern en proper. En het binnenpleintje met de terrasjes kunnen we best wel appreciëren. Mbabane is het zakencentrum voor de uitvoer van suiker en in de omgeving van de stad zijn er tin en ijzermijnen.
In het shoppingcenter genoten we van een heerlijke maaltijd met als afsluiter een Illy koffie
Twee nachten Mbabane en we trekken rustig verder richting Manzini, niet eens 100 km verder en langs de snelweg. Het is verbazend hoe snel de landschappen hier wijzigen. Matenga Cultural village is een absolute must, althans volgens de toeristische brochures, om te bezoeken. Het is een plek op de rand van het Matenga natuur reservaat met een zoveelste waterval in de omgeving. Over een 3 km lange aardeweg komen we aan een authentiek Swazi dorp. Authentiek, maar nu al historie! Ook hier evolueert de tijd razendsnel. Wat nog niet is veranderd is dat polygamie in de grondwet staat. De vroegere koning had 75 vrouwen en over de 200 kinderen. De huidige koning kiest niet ieder jaar tijdens de feesten een extra vrouw maar heeft er toch ook al 36!
We werden hartelijk ontvangen in het cultureel dorp
In de hutten mogen de mannen op een stoeltje zitten - de vrouwen moesten op de grond. Lieve probeert hier het mannenstoeltje uit
Naast het dorp is er een klein auditorium waar twee keer per dag gedurende 45 minuten Swazi dansen opgevoerd worden. Een kleurrijk en amusant erotisch getint schouwspel.
We zijn deze ochtend uit ons hotel in Manzini vertrokken met de aangename vaststelling, dat net zoals in Mbabane, onze VW werd gewassen! We rijden op verlaten snelwegen richting noord naar het Hlane nationaal park. Een park dat kan bezocht worden met een twee wiel aangedreven auto. (?) Het park heeft de naam 'koninklijk' omdat het de koning is die het park heeft gemaakt en gered heeft. Anders waren hier suikerriet plantages gekomen. De man aan de ingang van het park maant ons aan op de hoofdweg te blijven want de grondspeling van onze VW laat ons niet toe de andere zijwegen te verkennen.
We hebben deze keer weer wat geluk gehad want we werden beloond met verassende ontmoetingen. De olifanten die vlak voor onze auto de piste dwarsten hebben we met het nodige respect bejegend. Wij zijn zelfs voorzichtig achteruit gereden toen de tweede kolos met zijn oren begon te wapperen, we waren in zijn comfortzone van 60 meter binnengedrongen. Dat is het sein om je snel uit te voeten te maken. Toen we later toch even van de hoofdweg zijn afgereden zijn we op onze stappen moeten terugkeren want een enorme witte neushoorn met jong bleef ons in de gaten houden en er rakelings voorbijrijden om onze weg verder te zetten leek geen optie, gezien de proporties van dat dier en onze VW. Een neushoorn is na de olifant het grootste dier en als 3 ton met vooruit gestoken hoorn op je afkomt is dat geen partij voor onze Polo. En dat zulke aanvallen gebeuren, hebben we vroeger meegemaakt in Tanzania...
Een neushoorn en haar baby........we durfden niet voorbijrijden
daar kwam vlak voor onze wagen een olifant uit de struiken gewandeld
Vandaag rijden we Swaziland buiten langs de grenspost van Golela om terug te keren naar Zuid Afrika waar we met ongeduld onze FJ verwachten op 27 april, een week later dan voorzien.
Swaziland 2018
Swaziland niet veel anders dan twee jaar geleden
Maandagochtend we nemen nog eens afscheid van Carla en Peter in Pretoria en zetten nu koers naar Swaziland. We rijden over de N4, dat is dezelfde weg als deze van verleden week, rijden Middelburg voorbij en slaan 30 km verder af zuidwaarts naar Carolina richting de hoofdstad, Mbabane, van Swaziland. Tot aan de grens rijden we door boswinningsgebied.
De grensovergang loopt als een sneltrein. We zijn in Swaziland en rijden richting hoofdstad Mbabane. Dit koninkrijk telt amper 1.000.000 inwoners en is zo groot als Wallonië. 68% leeft er onder de armoedegrens en 270.000 mensen hebben Aids. De koning heeft er alle macht en heerst per decreet tot ongenoegen van de hoger opgeleiden. Landbouw ( suikerriet ) is de belangrijkste economische activiteit.
We arriveren in Mbabane tijdens het piekuur. Het verkeer gaat stapvoets, maar anders dan bij ons is er geen agressief rijgedrag, de mensen blijven hoffelijk. De snelweg die langs de stad loopt is net als een tobogan. Hij slingert zich tussen de heuvels en gaat soms steil op en neer. De pendelaars en andere weggebruikers zijn wel hoffelijk maar hebben lak aan snelheidsbeperkingen en witte signalisatie strepen.
Ons verblijf in de Ezulwini vallei
In Ezulwini vallei of beter op een bergflank ervan, in de omgeving van de nieuwe immens grote Amerikaanse ambassade, blijven we twee nachten in het bos van een backpackers lodge. Het uitzicht is er mooi en de temperatuur aangenaam koel, 29°.
Kamperen in het Hlane Royal N P
In het Hlane Royal natuurpark - ook daar waren we twee jaar geleden ook, is het opnieuw beestjes spotten. De eerste nacht werden we wakker gehouden door een brullende leeuw in de nabije omgeving van onze kampeerplek. De afrastering deed wat ze moet doen, de leeuw is ons niet komen bezoeken wel steenbok en impala en aan de waterhole, olifanten, nyala's en neushoorns...
op onze kampeerplaats maakte Dirk zijn gebruikelijke pannenkoekjes
een kolonie Marabou storks die hun zuidelijke nestperiode hier komen doorbrengen
aan de waterhole zagen we een slapend nijlpaard en de eerste dag 2 Rhino's en een olifant
maar het resultaat loont wel de moeite....lekker.....
Deze ochtend, vrijdag 2 februari, deden we nog een laatste tocht door het park. Nu waren er weinig dieren te zien en tot onze grote verbazing reden we twee uur later de grote asfalt weg op, die zes kilometer verder naar de ingang leidt. Er staan langs die weg wel waarschuwingspanelen dat men moet uitkijken naar... leeuwen! We zijn niet naar de ingang terug gereden maar wel richting zuid, naar de grens. Wat verder gaat de asfaltweg door een soort portaal en is de wegbedekking onderbroken door metalen baren om het wild tegen te houden.
Adieu Swaziland
Bijna 100 km gatenweg! De grootste putten vermijdend, zo rijden we langs Big Bend naar de grens in het zuiden, opnieuw Zuid Afrika binnen.
Terug naar www.worldtravellers.be
