Niet omdat het zaterdag is, is de grenspost op de RN8 Rwanda/Oeganda verlaten. De slagbomen zijn dicht en er is geen beweging, geen voertuigen, geen voetgangers! De anders zo chaotische toestanden ontbreken hier volkomen. Eerst moeten we een grachtje over om onze handen te wassen en wordt met een elektronische koortsthermometer gecheckt of we geen Ebola hebben, dan kunnen we verder naar immigratie douane.
Het gaat allemaal zeer vlot je zou bijna denken dat de ambtenaren blij zijn dat ze iets te doen hebben. Al een paar weken is de grens voor burgers uit Oeganda en Rwanda gesloten. De respectievelijke presidenten van de twee landen zitten elkaar in het haar! Iemand schreef ons dat ze elkaar de oorlog hadden verklaard. De aanleiding voor deze wel bizarre toestand zou het gevolg zijn van een uitwijzing van een Rwandese expat die werkte voor de telecom operator MTN en die volgens Oeganda vertrouwelijke informatie heeft gelekt.
we rijden nog steeds naast de vulkanen
We hebben de wegentaks betaald en kunnen verder naar het stadje Kisoro een 10 tal kilometer verder. De weg is in nieuwstaat en hoewel we opnieuw duidelijk merken dat we in een ander land zijn is het landschap met de vulkanen op de achtergrond betoverend mooi. Hier heeft men de bergen volledig ontbost om thee aan te planten!
In Kisoro kunnen we geld uit de muur halen en een BA verzekering kopen. De volgende aankoop zijn Sim kaarten, dat neemt wat meer tijd in beslag want we moeten geregistreerd worden en daarvoor moeten onze paspoort gegevens en onze foto’s doorgestuurd worden naar de provider MTN.
OTT taks
Dit hebben we nog niet meegemaakt. In China konden we niet op Facebook en was internet beperkt. In sommige centraal Aziatische landen was mailen een probleem, hier in Oeganda moet taks betaald worden op toegang tot sociale netwerken. Die taks wordt hier sinds verleden jaar toegepast en noemt OTT. Die kan dagelijks, wekelijks of maandelijks worden overgeschreven of sinds kort bestaan er bundels waarin de OTT inbegrepen is. Kostprijs per dag is 200 Ugx. (0,047€)
de terrasbouw is verschillend - de terrassen zijn niet plat
Het grillige maar betoverende Bunionyi meer
Een toeristische hoogtepunt in Oeganda is het 1962 m hoog gelegen Bunionyi meer gelegen tussen Kisoro en Kabale. Een langgerekt meer met grillige steile oevers en 29 eilanden, 46 km2 groot.
Een van de eilanden is het Akampene eiland of het straf eiland. Tot in de eerste helft van voorgaande eeuw werden door de Bakiga ongetrouwde zwangere vrouwen naar het eiland gebracht om er te sterven van honger of te verdrinken als ze probeerden terug te zwemmen. Zwem skills waren zeldzaam. Deze straf gold als waarschuwing voor anderen. Enkel een onvermogende boer die niet genoeg koeien bezat om de bruidsschat te betalen kon de redding zijn voor het gestrafte meisje.
We hebben onze intrek genomen in Birdsnest een bekend resort van Vlamingen. We hebben er een kamer met balkon op het hoogste verdiep met een geweldig uitzicht.
onze eerste nacht in Oaganda brachten we door in stijl - Birdnest Bunyonyi
het mooie Bunyonyi meer - hier staat dat het meer 2000m diep is, in werkelijkheid is de diepte maximaal 140m
onze tweede nacht aan het meer was ook schitterend
dat kan alleen maar in Afrika - een reclamebord op de rijweg
Dwars door het ruwe bergland
Onze volgende tocht belooft avontuurlijk te worden. Naar Kagemi game reserve aan het Edward meer op de grens met DR Congo. Een rit van amper 126 km maar de gps geeft een reistijd op van 5 uur! De eerste 5 kilometer zijn de gekende rode aardeweg om op de nieuwe asfaltweg te komen dan nog 15 km en we zijn aangekomen op een smal hobbelig weggetje dat meteen snel stijgt. Op de hellingen diepe uitgewassen greppels. Af en toe rijden we langs kleine theeplantages en dorpjes. Eens rijden we in een ontboste vallei dan weer op een smalle bergweg in de jungle. Een paar keer staan we voor een vork. Welk van de twee pistes is de juiste weg? De gps geeft geen verdere informatie. Een verkeerde weg inslaan zou betekenen achteruit terugkeren en dat is geen sinecure! Dus Lieve moet even uit de FJ om polshorloge te nemen vooraleer we ons engageren voor een of andere weg. Als we maar geen onweer krijgen want de donkere wolken zien er dreigend uit.
we reden op smalle wegen door landelijke gebieden
We rijden nu al een poos in de jungle en overal zijn houthakkers bezig bomen te vellen. En nu staan we voor een naar benden gegleden gevelde boom die ons de weg versperd. Boven ons op de steile berghelling hoor ik een kettingzaag in actie.
Het heeft wat geduurd maar met de claxon heb ik de houthakkers kunnen verwittigen die nu bezig zijn de weg weer vrij te maken zijn.
een boom over de weg - hier wordt aan illegale bomenkap gedaan
In Kambuga komen we op een bredere weg en terug in een wat bewoonde wereld. Om hier te geraken hadden we 30 kilometer terug in een dorpje de weg moeten vragen, we stonden opnieuw voor een vork waar de gps geen info over gaf. Een aantal mannen lagen en zaten voor een huisje. De communicatie was moeizaam. Geen één verstond Engels. Het enige wat we hoorden was “oehoe”. Dus maar geprobeerd met tekens en eenvoudige woorden. Wijzend naar de weg voor de FJ vroeg ik “ok”. Na een paar keer herhalen was er een van die mannen met een groot gat tussen zijn wijstanden, wegens ontbreken van een ervan, die antwoordde met “ok”, en hij kwam naar de auto toegestapt. Leunend op de dorpel van het openstaand raam zei hij “ money, money..” Dat is het meest gekend internationaal woord, dus ook hier!
Triest om zien is de houtkap. Ganse berghellingen worden grondig kaalgekapt, illegaal! Het is wachten tot wanneer de eerste grondverschuivingen zullen plaatsvinden.
een rit door het landelijke Oeganda
de bevolking in de landelijke gebieden wonen zeer primitief
We hebben alweer enkele Chinese wegenwerken voorbij gereden. Want hier zijn zij ook bezig met wegenbouw. Het vreemde van hun gefragmenteerde werkwijze is dat er vele werven zijn over lange afstanden. Hier een strook weg ver gevorderd, verder weer een stuk waar nog alles moet gebeuren en dan weer een bijna afgewerkte strook...
hier rijden we ook thee plantages voorbij
Midden tussen twee Nationale parken aan de oever van het Edward meer bezochten we een vissersdorpje waar de maraboes tussen de geiten en dorpsbewoners staan. Een vreemd spektakel. Langs de weg die op het meer uitmondt staan armtierige woningen, kinderen hollen achter de FJ aan. Aan het meer liggen enkele vissersboten, iemand probeert ons een tilapia te verkopen, een andere kent ook het woord “money” en toont ons een aantal bankbiljetten om duidelijk te maken wat hij vraagt.
een ritje naar Lake Edward gaf ons deze beelden - de bevolking woont tussen de geiten, Ibissen en Maraboes
de kinderen kennen wel geen engels maar het woord money kennen ze allemaal
aan lake Edward houden de vrouwen een pick nick tussen de geiten - de vissers
Het Kigezi en het Queen Elisabeth wildpark aan de grens met Congo
Aan de rivier in het Kigezi park waar we overnachtten, hebben we geen hyena’s noch zebra’s gezien. De apen hebben we gehoord en die zijn gelukkig weggebleven. Kigezi is het zuidelijk deel van het Queen Elisabeth NP. De weg die van zuid naar noord door de parken loopt naar Fort Portal, is tol vrij. We moeten de twee maal 150$ en 50$ voor de auto niet betalen. De weg is goed onderhouden en rijdt prettig op enkele uitzonderingen na. Na onze ontmoeting met een kudde buffels zagen we nog een waterbok en verder maraboes. Meer niet.
een kudde van zeker honderd buffels
Maraboe's zijn toch maar rare vogels
we staken de evenaar over in het Queen Elisabeth Park
we rijden op een transit weg in het Queen Elisabeth Park
een waterbok kwam naar ons kijken
eens uit het park reden we op heuvelachtige weg
de wegen zijn alles behalve goed - een groot verschil met Rwanda
Port Portal (1.540 m) ligt aan de voet van de Rwenzori bergketen met zes bergtoppen boven de 5.000 meter. Die bergketen ligt op de grens Oeganda en Congo. De stad is vernoemd naar het door Sir Gerald Portal, de Britse speciale commissaris voor Oeganda, in 1891-1893 gebouwde fort, waarvan de ruïnes heden ten dage op het terrein van de plaatselijke golfbaan liggen. In 2002 telde Fort Portal 40.993 inwoners.
Fort Portal
Wij verblijven op een Duitse gast boerderij in de heuvels twaalf kilometer ten zuiden van de stad. Om daar te geraken moeten we over een smalle stofferige weg langs kleine dorpjes waar bananen de meest voorkomende cultuur is. Vele van de betere huisjes worden gebouwd met bakstenen. Die bakstenen worden ter plekke gemaakt, getuige daarvan de vele mini steenbakkerijen. Maar er zijn ook nog huisjes zonder ramen met glas erin of een deur in de toegang.
regelmatig zien we baksteen ovens
een plaatselijke beenhouwerij
en hier is een van de zoveel kratermeren
Omgeving van Fort Portal
Kluges farm resort ligt midden in het heuvelig landelijk gebied. Op de uitgewassen steile hellingen duwen ook hier mannen de fietsen omhoog overladen met groene bananen. De meer gefortuneerden rijden op een lichte motorfiets en ook die wordt voor alle transporten aangewend. Planken, metalen hekwerk, gegolfde gegalvaniseerde plaat, meubels, matrassen, kippen kortom alles wat niet te volumineus is, hoewel een driezits sofa wel erg groot was voor de kleine motorfiets. Om op zulke wegen met dergelijke last in het zadel te kunnen blijven is wel wat behendigheid gewenst aan het stuur.
sofa's en matrassen op lichte motorfietsen
De naam van het resort verraadt de herkomst van de eigenaar, Stefaan. Dat is ook te merken aan de boven Oegandese standaard opgetrokken gebouwen en ingerichte tuinen en de drie Duitse schepers die over het grote domein waken. Gisteren waren onze camping zitjes verdwenen toen we terug op het resort kwamen. We hadden ze achtergelaten in het open gebouwtje naast onze kampeerplaats. Drie honden en een gewapende beveiligingsagent en een CCTV camera ten spijt... Maar na het diner stonden ze netjes weer op de plek waar we ze hadden achtergelaten. Een familie Presbyteriaanse Amerikanen geïmmigreerd uit Dakota had de stoelen meegenomen om in hun gehuurde tent te gebruiken. Het koppel met twee kleine kinderen woont al 12 jaar in Oeganda om er zieltjes te winnen!
schoolkinderen moeten soms km en km wandelen naar huis
Dit is Afrika
Die uitspraak wordt doorgaans gebruikt om ludieke toestanden en situaties of vindingrijke oplossingen te benoemen. We zijn nu een week in Oeganda en voelen ons in het Afrika zoals het doorgaans wordt beleefd. Maar wat een contrast met Rwanda. Dit zijn echt vandaag twee verschillende werelden. In het moderne Rwanda hebben we een beeld van activiteit, overal zijn mensen met iets bezig. Eens over de grens zien we grote groepen mensen die naast hun huizen of in de schaduw van een boom zitten. De huisjes zijn minder verzorgd. Vele huisjes in het zuiden van Oeganda zijn opgetrokken uit planken, in het beste geval zijn het blokhutjes. Vermoedelijk is er een overschot van hout door de illegale houtkap. Rwanda is duidelijk een stap voor!
Vele huisjes in het zuiden van Oeganda zijn opgetrokken uit planken, in het beste geval zijn het blokhutjes
Eerst nog lekke band laten herstellen
De FJ is klaar, we zouden kunnen vertrekken, maar op het dashboard is het bandendruk lampje aan. De linker achterband heeft duidelijk druk verloren. Compressor bovenhalen en de band op druk brengen. De boosdoener is een gipsplaat schroef die in de band tussen de diepe groeven steekt. En dat moet al een hele poos zijn want in Butare had die band ook al te weinig druk, en dat is dan al 700 km geleden. Op 220.000 km is dat enkel onze vijfde lek.
De reparatie in het Total tankstation in Fort Portal was snel, want ik kon hen duiden waar de schroef zat. Zonder het wiel te demonteren werd een reparatieplug in het gat geduwd. Voor die vijf minuten werk wou de man meer dan het dubbele dan normaal, uiteindelijk ging hij akkoord met de helft wat nog altijd veel meer is dan een local zou moeten betalen.
we hadden een vijs in een band - de band wordt hersteld zonder hem af te nemen
12 april 2019
Aan de rand van Kibale NP, verder rijden we nu niet, zoeken we een nieuwe verblijfplaats op. Voor de eerste passen we. Mooi gelegen aan de oever van het kratermeer maar de gebouwen zijn aftands en er zitten teveel apen in de bomen ook nog. Iets verder is Chimpansee Forest lodge. Prachtig uitzicht en een mooie open plek met zicht op hetzelfde krater meer en de apen komen doorgaans niet op de kampplaats wordt ons verzekerd.
We hebben gisteren het besluit genomen om ons reisplan drastisch aan te passen. Reden is de militaire staatsgreep in Sudan en de aanvallen op toeristen in Ethiopië. Na Oeganda reizen we nog in Kenia en op 18 mei plannen we een terugvlucht. De FJ laten we achter in Nairobi. Dat alles neemt de druk weg op de ketel, we hebben nu een zee van tijd en schakelen over op “vakantie modus”.
onze kampeerplaats aan het kratermeer Nyabikere aan de grens van Kibale NP
Het Kibale NP is de thuis voor meer 1400 chimpansees en 13 andere primaten. We rijden stapvoets tot we in het dichte woud aan beide zijden van de weg het gekrijs horen van vele apen. Wij kunnen de chimps zien slingeren aan de takken maar door het dichte bladerdek is een foto nemen onmogelijk. Best indrukwekkend die oerwoud geluiden. De slingerende en heuvelachtige weg door het park is mooi geasfalteerd maar we blijven stapvoets rijden. Wat verder horen we opnieuw het scherpe geluid van apen. Dit keer lukt het en kunnen we enkele shoots nemen van de rode staart aap.
Ook in het park zijn er op regelmatige afstanden snelheidsremmers, de snelheid is er beperkt tot 40 km/u maar de zeldzame auto's storen zich daar niet aan. Vertragen bij de kort op elkaar volgende snelheids remmers en dan weer optrekken. Die snelheidsremmers zijn een pest in Oeganda. Zij zijn er in alle uitvoeringen, doorgaans bij het begin en einde van elk dorp, boven op een berg voor een brug aan een scherpe bocht... Zij zijn er om het aantal doden in het verkeer te verminderen! Anders dan in Tanzania is er bijna nergens politie te zien. Niemand houdt zich aan regels bijna geen motorrijder draagt een helm...
in het Kibale NP leven meer dan 1450 chimpansees en 13 verschillende apensoorten
we namen de corridor weg door het Kibale park en hoorden een massa chimpansees, we zagen er wel springen tussen de bomen maar konden er geen foto van nemen
Voor we naar Kampala rijden hebben we een tussenstop in een klein NP Lake Mburo. De ganse rit hebben we vandaag op mooie asfalt weg kunnen rijden, nu moeten we rechts een gravelweg, op twaalf kilometer verder ligt Leopard resort en campsite. De campsite is een beetje een tegenvaller, het hoofdgebouw met restaurant wordt gerenoveerd en de camping is niet al te best onderhouden. Door het open hek komen de Watusi koeien grazen op de camping en laten dus hier en daar een cadeautje achter. Dat geldt niet voor de impala’s die lopen schichtig naast de afsluiting. Deze camping is een dure bushcamp met douches die in de morgen droog staan. Dus langer dan een nacht blijven we hier niet niettegenstaande de Ierse vrouwelijke manager ons aanbood om een warme douche te nemen in een van de bandas.
de Watusi koeien met hun reuze hoornen
de Watusi koeien op onze weg
Kampala
Naar Kampala is het nog 227 km. Kampala met zijn ruim twee miljoen inwoners is sinds 962 de hoofdstad en nu de grootste stad van Oeganda. Het verkeer wordt steeds drukker op de Masaka road. Vanaf Masaka is de weg vlak, weg de charme van de bochtige bergwegen! Wij zijn niet veraf van de oevers van het Victoria meer. Dat is ook te merken aan de visventers die hun vangsten proberen aan de man te brengen. Onwillekeurig stel ik mij de vraag of er nog vis in dat grote meer overblijft?
de koffiebonen ligen te te drogen op de zijkant van de straat
Alweer zijn we de evenaar overgereden en deze keer was de plek goed herkenbaar. Vele kunstwinkels en een baken, de voorgaande keer reden we door het Queen Elisabeth NP.
we steken voor de tweede keer in Oeganda de evenaar over
de verkeersdrempels in Uganda zijn goed geslaagd - soms zijn er 4 acher elkaar
De hel is losgebroken we rijden nu nog stapvoets. Wij zijn in de hoofdstad Kampala. We zijn omringd door motoren die ons links en rechts proberen voorbij te steken, ze wringen zich tussen de auto’s door, gevolgd door voetgangers die kost wat kost zo snel mogelijk aan de andere kant van de straat willen zijn. Gelukkig kennen we die chaotische toestanden uit Indië en schuiven we mee in de massa erop lettend dat we niet al teveel afstand laten ten opzichte van de voorganger en zelf hier en daar een taxibusje oftewel matatus, of een vrachtwagentje voor te zijn. Tot we plots stilstaan achter een pick-up waar twee politiemannen tegen aan leunen, links van de pick-up liggen oude autobanden op de weg. Een van de politie mannen heeft begrip voor onze situatie en komt langs Lieve’s zijde van de FJ - ja we zijn weer in een land waar links wordt geleden en dan komen steevast wetsdienaars en verkopers de kant op dewelke zij kennen als chauffeursplaats - en vraagt of wij willen parkeren. We hebben het door, die autobanden bakenen een tijdelijke geïmproviseerde parking af!
Bij het binnenkomen van Kampala dachten we aan een moderne stad
vervuilende auto's zagen we in alle Afrikaanse landen - we hebben er tientallen foto's van
kalm blijven is de boodschap wanneer men in Kampala rijdt
de verkopers lopen tussen de auto's zoals we al gezien hebben in gans Afrika
We moeten nog 10 km naar Red Chilly camping ten zuid oosten van de stad dicht bij het meer. We moeten ook nog een Shoprite opzoeken om ons proviand aan te vullen. Zes honderd meter verderop is er een rond punt, we staan minutenlang stil om dan weer honderd meter aan te schuiven, het lijkt een eeuwigheid.
Ons vliegtuig boeken naar huis is na uren internet en chat sessies van Lieve met de maatschappij niet gelukt. Er zit niet anders op dan naar het kantoor van de vliegmaatschappij in het centrum van de stad te rijden. We zien er tegen op maar dat valt bijzonder goed mee en we vinden zelfs zonder veel problemen een parkeerplek op 200 m van het kantoor.
We zijn terug buiten, we hebben onze twee tickets voor een vlucht van Nairobi naar Brussel op 18 mei eerstkomend en een terugvlucht op 5 januari 2020. We kunnen verder in vakantie modus. We rijden naar een pittoreske plek aan de Nijl bij de Dead Dutchman watervallen.
Aan de Dead Dutch Falls, rechtstreeks aan de oevers van de Nijl, vonden we een prachtige plaats waar we een week vakantie nemen. Naast de waterval ligt een rapid die zelfs professionals vrezen en die Dead Dutchman heet. De naam van de Dead Dutch Falls komt waarschijnlijk omdat hier een Nederlander is omgekomen terwijl hij aan het raften was in een opblaasbaar bootje.
Vanuit onze kampplaats zien we de moedigen die de rapid willen trotseren. Het is hier een schitterende plaats om onze Paasdagen door te brengen.
27 april
Omwille van de drastische wijziging van ons reisplan en ook al omwille van de weersomstandigheden vertoeven we al zeven dagen op dezelfde plek. Een resort met camping faciliteiten - eigenaar is van Duitse origine - aan de oever van de Nijl met zicht op de stroomversnellingen. Dat is ongeveer 22 km noordwaarts van Jinja, een stad met 109.000 inwoners maar met de charme van een groot dorp. Hoofdstad van het district Jinja en hoofdstad van het koninkrijk Busoga. Jinja ligt aan het Victoria meer. En hier begint de Nijl, hier zijn de bronnen van de Nijl. Een nogal wat vreemde definitie want de rivier heeft verschillende bronnen! Het meer heeft verschillende toevoer rivieren! Het was John Hanning Speke die op 3 augustus 1858 de bron van de Nijl ontdekte.
de plaats waar de witte Nijl in het Victoriameer uitmondt
overzicht van de witte Nijl en de blauwe Nijl
de plaats waar de Nijl naar het Victoriameer loopt
Jinja staat ook bekend om zijn overvloedige regenval die maakt dat de gronden in de omgeving zeer vruchtbaar zijn. Is het nu omwille van die reputatie van overvloedige regenval of is het vooraldoor het regenseizoen dat we dagelijks regen te verwerken krijgen. De regenvlagen duren meestal niet lang maar de daarbij horende onweders kunnen zeer heftig zijn.
Rond Pasen was hier een redelijke drukte, we hebben kennis gemaakt met een Zuid Afrikaans koppel op reis van Dundee ZA naar Dundee Schotland. Zij hebben dezelfde Bundutec elektrische daktent en 360° luifel als de onze.
Donna en Kevin hebben dezelfde tent en luifel als wij
Onze luifel heeft ondertussen wat schade opgelopen tijdens een nachtelijke storm. De luifel was nochtans met spantouwen en extra stokken gezekerd maar de storm was zo krachtig dat alle touwen werden losgerukt en de grote luifel stond te flapperen toen ik vliegensvlug uit de tent was gekomen en in de stortregens probeerde te redden wat te redden viel, samen met Lieve die mij inmiddels was ter hulp gesneld. De regen viel met bakken uit de lucht de stormwind gierend van over d Nijl bonkte tegen de FJ en de luifel tot één van zes uitzwaaiende armen het begaf! Het was nu zorgen, onder constant bliksemlicht, de uitrusting voor verdere schade te behoeden. Gelukkig gaf de tent geen krimp.
Nat tot op het bot en Lieve rillend van de kou hebben we na al die inspanningen ons laten opwarmen door een weldoende lange warme douche terwijl buiten de weerduivels verder te keer gingen.
Met hulp van de Duitse resort baas heb ik de luifel voorlopig weer kunnen herstellen. Voortaan vouwen we die op, als de kans op onweer groot is.
we naderen het bergachtig landschap
Mount Elgon NP
Mount Elgon ligt op de grens Uganda Kenia. Tot voor twintig jaar was dit bergmassief moeilijk toegankelijk en redelijk geïsoleerd. Het is de oudste en grootste solitair gelegen vulkaan in Oost-Afrika en beslaat een gebied van ca. 3500 km². Elgon heeft vijf toppen alle hoger dan 4.100 meter. En het gebied is inmiddels ook gemoderniseerd. Bossen werden gekapt en nu wordt er koffie verplant, arabica en robusta. Door de boskap verliezen de berghellingen hun houvast en dit resulteerde in ettelijke landverschuivingen met grote aantallen slachtoffers tot gevolg. In 2010 verdwenen dorpen en een kerk en vielen 100 doden.
klaar om er uit te vallen
Van Jinja rijden we naar Mbale. Tot in Iganga is dit de weg naar Kenia met veel vrachtverkeer. De weg is in goede staat. Vanaf Iganga is de asfalt in minder goede conditie maar er wordt ijverig gewerkt om de weg te moderniseren. Mbale is een verrassing, dit is de netste stad, tot nog toe, die we hebben bezocht in Uganda. We hebben er in de hoofdstraat, in een oud industrieel pand, een zeer goed koffiehuis gevonden.
We hebben Mbale achter ons en rijden richting Mount Elgon NP, nog 55 km. Boven het zuidelijk bergmassief hangt een gitzwarte donderwolk. Hopelijk missen we die als we aan de klim beginnen.
De 100 meter hoge Sipi waterval
de Oegandese bevolking is uiterst vriendelijk
Onze eerste kampeerplek was mooi gelegen met zicht op de 100 m hoge Sipi waterval aan de overkant van de kloof. Maar de plek vonden we nogal primitief, daarom zijn we hoger de berg opgereden, 2.200 m hoogte, en zijn we beland in een resort met een Hollandse manager, Daan, in het dorp Chamwania. Ons plan is rond het bergmassief te rijden om dan in Kitale, Kenia uit te komen. Maar vanaf Chamwania is de bergweg in het regenseizoen te vermijden. Ook hier zijn Chinezen begonnen aan de aanleg van een nieuwe weg. Hoeveel Chinese aannemers zijn momenteel actief in Afrika?
een pracht van een zonsondergang aan onze slaapplaats in Kapchorwa
op weg naar de grens van Kenia kwamen we dit geiten vervoer tegen
Terug naar www.worldtravellers.be
