Welkom in Zuid Afrika

We hebben het overleefd, jawel de reis door Indië met de ontelbare mogelijkheden om in een ongeval betrokken te zijn. Geen schram geen bluts!
We hebben onze reis uit Indië zaterdagnacht ook overleefd. Eerst de 45 km taxirit in de Paasnacht en dan onze vlucht naar Dubai en verder naar Johannesburg.
Het is Paaszondag 19 uur als we de parking van de luchthaven uitrijden met onze huurauto. We hebben zonder problemen al een simkaart kunnen kopen en daarmee waren we in staat te communiceren met de vrienden in Pretoria waar we een aantal dagen van hun gastvrijheid zullen kunnen genieten. Vijftig kilometer is de afstand tot hun woonst in Pretoria, een half uurtje rijden zeggen ze ons. Na zoveel maand in Indië waar gemiddelden van 35 à 40 meer regel dan uitzondering waren klinkt dat half uur als muziek in de oren. Vijf rijstroken verlichte snelweg, geen spookrijders, geen getoeter, geen koeien...inderdaad een half uur later draaien we de straat in waar we moeten zijn.

Kennismaking met een nieuw land

Een week vertoeven we nu in Zuid Afrika. Een week bij vrienden in Pretoria, uitstekend om te acclimatiseren en ons op de hoogte te stellen van de geplogenheden en de cultuur van het land. Die week hebben we ook gebruikt om een aantal bezoeken aan historische plaatsen af te leggen, een eerste safari te doen en nieuwe schokdempers te kopen. Die Bielstein schokdempers waren hier te verkrijgen, tot mijn verbazing, ze kosten wel een behoorlijk pak meer dan in de US maar gezien de breuk aan een van de voorste schokdempers, 14 dagen geleden in Indië, wil ik geen risico nemen.

Het Voortrekkermonument werd dusdanig gebouwd dat jaarlijks op 16 december, klokslag 12u (de dag waarop de Slag bij Bloedrivier uitgevochten werd) de zon een cenotaaf of monumentale plaat verlicht, gelegen in een crypte waardoor het opschrift Ons vir jou Suid-Afrika leesbaar wordt.

Voorgeschiedenis van de “slag van de Bloedrivier”

In 1838 trok een groep voortrekkers onder leiding van Piet Retief door het koninkrijk van de Zoeloes in de hoop er land te vinden om er zich te vestigen. De toenmalige Zoeloekoning Dingane onderhandelde met Piet Retief hierover en "schonk" de voortrekkers een groot stuk land nabij de rivier de Ncome. Door een foutieve vertaling van een Engelse dominee die het gesprek tussen Piet Retief en Dingane leidde en verduidelijkte, kwamen de voortrekkers in de problemen. Piet Retief ging ervan uit dat deze landconcessie hun eigendom was terwijl Dingane vanuit de Zoeloetraditie deze concessie louter zag als een gebruiksrecht. Beiden voelden zich bedrogen en Piet Retief werd samen met een aantal familiehoofden door sluipmoordenaars van Dingane gedood. Ook honderden vrouwen en kinderen vielen aan een nachtelijke overval ten prooi in Bloukrans.

De verbolgen voortrekkers gaven het idee van een vreedzaam samenleven met de Zoeloes op en eisten hun landconcessie op als eigendom. Ze kozen Andries Pretorius als hun nieuwe leider, bouwden een Laager rondom hun erven en stuurden een boodschapper naar Dingane om hun beslissing over te brengen.
Dingane doodde de boodschapper en verzamelde een leger Zoeloekrijgers om de Boeren weg te jagen. Op 15 december 1838 legden de voortrekkers een gelofte af aan hun (calvinistische) God. Indien God hun de overwinning zou schenken, zouden ze de dag eren als vrije dag en op die plaats een kerk bouwen.

De uiteindelijke slag

Op 16 december 1838 streden slechts 468 voortrekkers met 200 knechten tegen een Zoeloeleger van naar schatting 12.000 tot 15.000 man. Dankzij hun Laager, hun geweren, hun motivatie en hun twee kanonnen (onder meer Grietjie) versloegen de voortrekkers de Zoeloes verpletterend: ongeveer 3.000 Zoeloes werden gedood. Slechts drie voortrekkers werden tijdens deze slag gewond, waaronder Andries Pretorius die door een assegaai (een Zoeloespeer) geraakt werd. Geen enkele Boer liet het leven.

Omdat het bloed van de gevallen Zoeloekrijgers volgens de overlevering de rivier de Ncome bloedrood kleurde, werd deze door de voortrekkers omgedoopt tot Bloedrivier.

Voor de bloei van de jacarandabomen zijn we nu in een verkeerd seizoen hier. Samen met onze vrienden bezochten we een deel van Pretoria, die voor ons gids speelden.
Pretoria is de bestuurlijke hoofdstad van Zuid-Afrika (met Kaapstad als de wetgevende hoofdstad en Bloemfontein als gerechtelijke hoofdstad). De stad ligt binnen de provincie Gauteng en had in 2011 741.651 inwoners.

Pretoria ligt ongeveer 50 kilometer ten noorden van Johannesburg. De stad ligt in een warme, beschutte en vruchtbare vallei omgeven door heuvels. Ruim de helft van de Pretoriase bevolking is blank. Er is een relatief kleine zwarte minderheid. Ongeveer 48% spreekt thuis Afrikaans, zo'n 16% spreekt Engels. Noord-Sotho en Tswana zijn minderheidstalen.De stad is genoemd naar de Voortrekker Andries Pretorius en was van 1860 tot 1902 de hoofdstad van de onafhankelijke Zuid-Afrikaansche Republiek, ook bekend als Transvaal.

Het Rhino and Lion Nature Reserve

Gisteren bezochten we het Rhino and Lion Nature Reserve. Het park ligt in de Swartkop Mountains en telt ruim 600 dieren waaronder 25 verschillende soorten. We kregen een voorsmaakje wat we in Afrika allemaal te zien zullen krijgen.

On the road again

De noodgedwongen omstandigheden (gezondheidsproblemen) hebben ons veel langer in Pretoria gehouden dan gepland, maar vandaag zijn we definitief vertrokken. Ondertussen kregen we bericht dat op 20 april onze FJ in Durban zal toekomen en dat de formaliteiten maximaal drie dagen zullen duren. We weten ondertussen ook dat Durban niet de beste haven is om te gebruiken voor ontscheping. Ze staat aangeschreven als de duurste van Zuidelijk Afrika!

De laatste dagen is het weer omgeslagen van 28° naar 14° gisteren in Johannesburg en regen. Een koude front trekt van Kaapstad naar het noorden. De invloed van de El Ninja is hier dus ook voelbaar. 14°is behoorlijk fris zeker nu we toch al maanden in temperaturen van meer dan 35° geleefd hebben in Indië.
Wij zijn op weg naar Barbeton over de N4 en werden vanochtend uitgeleide gedaan door Peter, de Belgische vrienden waarbij we bijna twee weken gastvrij werden opgevangen. Er is weinig verkeer. Een hemel van verschil met het chaotische Indië. Dat maakt dat we voor heerst sinds jaren een behoorlijk gemiddelde kunnen neerzetten.

330 km naar Barberton is geen 4 uur rijden, in Indië is dat 7 a 10 uur rijden! Het landschap start als een glooiend heuvelland met wijdse vergezichten. Tot we na een twee honderd kilometer aan wegwerken aankomen. De N4 is nu geen dubbel rijvakssnelweg meer, hier is hij nog onder constructie. Bij Waterval Boven slingert de weg door hoge rotsformaties. Regelmatig moeten we stoppen want de wegenwerken houden het verkeer alternerend op waar slechts een rijvak beschikbaar is. Bij Kaapse hoop komen we in het gebied van de wilde paarden. Het zijn geen echt wilde paarden maar verwilderde. Het zijn afstammelingen van de paarden die door het Engels leger werden gebruikt. Er is een probleem met de gezondheid van de dieren, er wordt geld ingezameld om ze te verzorgen.

Chimpansee Eden

40 km naar het noorden is er in de bergen een opvangtehuis opgericht door D'r. Jane Goodall, voor mishandelde en verwaarloosde Chimpansees. Voor we de Geotrail naar Swaziland aansnijden rijden we op advies van onze hotelbaas ernaar toe. Eén van de grootste bijdragen van Goodall was de ontdekking dat chimpansees werktuigen maken én gebruiken. Sommige chimpansees gebruiken takjes en twijgen om termieten te vangen. De twijgjes worden in gaten gestoken waar zich termieten bevinden. Het twijgje wordt vervolgens met termieten bedekt, en teruggetrokken en leeggegeten door de chimpansee. Tot deze ontdekking werd gedacht dat alleen mensen werktuigen gebruikten.

Geo Trail

Barberton, een gebied ooit rijk aan goud, maar de dag van vandaag nog steeds rijk aan geologische landschappen.

De zogenaamde "Greenstone Belts", vormen een gordel van misvormde vulkanische en sedimentaire lagen en krijgen hun naam uit de aanwezigheid van groene mineralen (actinoliet, amfibolen, chroom muscoviet, epidoot, groene chloriet en serpentijn). Deze oude gesteenten behoren tot de oudste in de wereld. De Barberton Greenstone Belts is één van de oudste en beste blootgestelde Archaea op aarde en is bijna 3,5 miljard jaar oud.

Het kleine en mooie Makhonjwa berggebied, dichtbij Barberton, waar goud en asbest deposito's zich voordoen, strekt zich uit van Jeppe's Reef tot Oshoek en van Shiyalongubo Dam naar de Queen's rivier. Het is wereldwijd bekend in geologische kringen als een schatkamer van belangrijke geologische vondsten. Dit gamma wordt ook wel aangeduid als de "Genesis of Life", omdat het in de geologie de best bewaard gebleven oude Achaean rotsen op aarde. Deze oude stenen zijn 3,5 miljard jaar oud en ze zijn zo goed bewaard dat hun fossielen nauwkeurig de vroegste levensvormen op aarde hebben vastgelegd, maar ook als bewijs van de eerste massale meteorietinslag, mogelijk gerelateerd aan de vorming van onze maan.

Het bochtig wegparcours van Barberton naar Bulembu in Swaziland loopt door dit gebied. Het is een toeristische route die 'Geotrail' wordt genoemd. Op talrijke plaatsen worden door middel van borden en panelen het hoe en waarom aanschouwelijk uitgelegd. Je moet geen geoloog zijn om van het spektakel te genieten.

men kan duidelijk de geschiedenis van onze aarde zien op de gesteenten

Een eenvoudige kleine grensovergang

Het ziet er wel indrukwekkend uit, de prikkeldraden die een smalle corridor afbakenen die Zuid Afrika met het koninkrijk Swaziland verbindt. Maar in een mum van tijd zijn alle formaliteiten achter de rug. We zijn in een ander land

Hluhluwe

Vrijdag 15 april, wij hebben Swaziland achter ons gelaten. Bij de grensovergang van Lavumisa, in het zuiden, liep weer alles gesmeerd. We zijn op weg naar Hluhluwe, in de omgeving ervan is er een wildpark met dezelfde naam. Volgens onze reisgids is de kans groot dat we daar de "big five" kunnen zien.
Het dorp Hluhluwe stelt niet veel voor, een benzinestation met een Wimpy restaurant en wat verder een Spar winkel en enkele hotels. Het is een etappeplaats om het wildpark te verkennen en het meer St Lucia. Wij beperken ons tot het wildpark omdat we maandag in Durban willen zijn.

Het park gaat open om 6 uur en sluit om 18 uur. Wij doen het rustig, nog wat recupereren. De dichtste ingang van het park ligt op 18 km en het is ongeveer half elf als we ons registreren en het toegangsticket betalen. Het wordt ons nog eens duidelijk gemaakt dat we de auto niet mogen verlaten, uitgezonderd op de daartoe voorziene picknick plaats of in de dure lodges (750€/nacht).
Het is bijna donker, om 10 minuten voor de sluitingstijd, als we de poort naderen die we vanochtend binnenreden. We hebben 120 km door het boeiende heuvellandschap van het park gereden en hebben de afspraak gemist met de leeuw en het luipaard. Buffels, giraffes, olifanten en neushoorns waren wel op het appel.

De bloed rivier

Een belangrijke milestone in geschiedenis van Zuid Afrika is de slag van de boeren tegen de Zulus. Onder leiding van Pretorius, de nieuwe leider van de voortrekkers, werden de Zulus bekampt bij Bloedrivier. De Zulus hadden voordien een akkoord getekend met de voortrekkers die deze laatste moest toelaten zich in Zulu land te vestigen. Maar dat akkoord heeft niet lang stand gehouden. Bij een bezoek aan de koning werden de vertegenwoordigers van de voortrekkers vermoord en ook 500 vrouwen en kinderen in het kampement. Pretorius heeft met 500 man en evenveel helpers een aanval van 15.000 Zulus uitgelokt en afgeblokt. Van de 15.000 krijgers kwamen minstens 3.000 Zulus om, bij de boeren waren slechts twee licht gewonden waaronder Pretorius zelf. Vele Zulu strijders kwamen om bij het oversteken van de rivier en het moeras, in de nabijheid van het door ossewagens afgebakend kampement van Pretorius. Hun bloed kleurde de rivier, vandaar de naam.

Langs de spio(e)nkop voorbij

Dundee doet denken aan een stadje in Arizona of Utah. Extra brede straten afgeboord met huizen en winkels zonder verdiep. Wij hebben geslapen op zes kilometer van de stad in een hotel dat ook al op een historische plek staat. Nog een oorlogsveld dat stamt uit de tijd van Zuid Afrikaanse oorlog op het einde van de 19de eeuw. Op onze reis vandaag, naar Durban, willen we nog een belangrijke historische plaats aandoen, Spioenkop of Spionkop.
Spioenkop (1480 m) de hoogste heuvel in de omgeving - gelegen tussen Dundee en Lady Smith en deel van de Drakensbergen - was strategisch belangrijk in de tweede Zuid Afrikaanse oorlog in 1899. De Engelsen wilden de stad Lady Smith - 35 kilometer verder - bevrijden van de boeren en brachten versterking aan: 11.000 artillerie, 2.200 cavalerie en 36 kanonnen. De boeren die zich op verschillende heuvels ingegraven hadden konden de langzame vorderingen van het Engels leger goed gadeslaan. De Engelsen vorderden tergend langzaam omwille van de massa's bagage die de Engelse officieren meesleurden, zoals gietijzeren badkuipen en goed ingerichte keukens!
De Engelsen leden belangrijke nederlagen vooraleer ze uiteindelijk, enkele maanden later, toch de stad Lady Smith konden innemen. Ook op Spioenkop, waar de Engelsen in de meerderheid waren moesten ze het onderspit delven tegen de boeren die met betere geweren (Mauser) ten strijde trokken.

Een onverwacht probleem

We zijn sinds maandag 18 april in Durban, in Zuid Durban, Isipingo beach om precies te zijn. De laatste berichten in verband met de aankomst van de FJ zijn niet om er vrolijk van te worden, 27 april! Dat is dus nog 9 dagen! Tot overmaat van ramp is 27 april een verlof dag in Zuid Afrika. Dan is er nog de tijd die nodig is om hem vrij te krijgen uit de haven. Als het tegenzit dan wordt dat maandag 2 mei...
Wat doen we hier dan zoveel dagen op voorhand? Er waren die noodgewongen omstandigheden die ons al 2 weken in Pretoria hebben gehouden. De reden voor dat alles waren zorgen over mijn gezondheid. In Indië ben ik vertrokken met een zware longinfectie, ademen werd moeilijk en inspanningen leveren was haast onmogelijk. Ondertussen hebben we kennis kunnen maken met het Zuid Afrikaans gezondheidssysteem, althans het privé systeem. En eerlijk gezegd zijn onze ervaringen zeer positief. In twee uur een onderzoek met bloed afname een EKG en een RX van de longen. Verdict een bacteriële infectie.
Dat we op 19 april in Durban wilden zijn heeft te maken met een doktersopvolgingsbezoek - de antibiotica is opgebruikt - in een kliniek van dezelfde organisatie als die in Pretoria. Hebben de antibiotica hun werk gedaan? Eenzelfde reeks onderzoeken blijkt dat te bevestigen. En ook dat duurde niet langer dan een paar uur.

Durban en omgeving

Isipingo beach is ongeveer 25 km zuidelijk van Durban. Dank zij het fantastische wegennet is dat slechts vijftien minuten rijden. Wij houden ons steevast aan de snelheidslimieten. Boetes kunnen hier snel oplopen en 40 km/ u sneller dan de toegelaten snelheid betekent een nacht in de gevangenis. Dat gratis verblijf wil ik liever niet.
Onze shipping agent heeft zijn kantoren in de 8 th av, dat is dus redelijk in het centrum van de stad. Van hem vernemen we dat Durban centrum extreem gevaarlijk is en dat regelmatig mensen worden neergeschoten. Ramen gesloten houden, deuren op slot en niet stoppen als iemand dat zou vragen. Durban is de derde grootste stad van Zuid Afrika met 600.000 inwoners, met de voorsteden is dat 3 miljoen. Het was Vasco Da Gama die hier in 1497 voet aan de grond zette. Het is de grootsten natuurlijke haven van de wereld.

Met bijna twee weken vertraging

Het had 19 april moeten zijn en het is vandaag vrijdag 29 april. Wij zijn al om kwart na acht in het container havendepot want straks kunnen we de FJ uit de container rijden. Maar eerst moet de douane de zegels op de container verbreken en nadien moet de auto geïnspecteerd worden.
We zijn aan de ingang bij de veiligheidsdienst. "Sir, do you have safety shoes?" Wij mogen alleen binnen met veiligheidsschoenen, een geel reflecterend hesje kunnen we hier wel krijgen. De man met wie we een afspraak hebben wordt opgebeld en even later is het probleem opgelost. Wij krijgen elk een paar veiligheidsschoen van het veiligheidspersoneel. We mogen het terrein op.

Met wat zoekwerk en met de hulp van onze contactman vinden we de blauwe container die we voor het laatst in Cochin Indië hebben gezien. De blauwe Dalmas container is nog steeds voorzien van het blauwe en gele zegel. De douane is er nog niet en het zou nog even duren vooraleer ze hier zijn. Het goede nieuws is dat we de zegels mogen verbreken en de Toyota buiten rijden. Op het eerste zicht is de lashing (vastsjorren) van de FJ goed gedaan, de FJ staat nog tussen zijn blokken! De zegels zijn geen probleem, maar buiten rijden is dat wel want ik krijg de achterdeur niet open en dat is geen goed teken. Batterij plat. En als de batterij plat is kan ook de versnellingspook niet uit de parking stand gehaald worden. Dus eruit duwen gaat ook al niet, in de veronderstelling dat we met de gesloten achterdeur in de auto geraken, want verder dan 20 cm gaat de passagiersdeur niet open.
Een magere lenige arbeider slaagt erin zich tussen de raamstijlen en de deuropening binnen te wringen. Ik vertel hem waar hij de ontgrendelingsknop van de motorkap kan vinden. Op zijn minst kunnen we nu al bij de platte batterij. Nu nog een batterij vinden, dan kunnen we de versnellingspook tenminste uit de P stand halen en als de hulpbatterij niet past, dan duwen we de FJ eruit.
Een tijd later - men heeft dan al een tweede batterijset moeten laten aanrukken, de eerste had onvoldoende capaciteit - zijn de start operaties achter de rug. De motor draait. Maar er is nog geen douane en er is ondertussen al bijna drie uur later.

De laatste loodjes

Het is 13 uur. Ondertussen zitten we in het kantoor van onze Clearing agent in Durban, dat is 15 km van de haven. Eerst moeten we de facturen vereffenen dan pas krijgen we onze getekende CDP ( carnet de passage en douane ) en pas dan kunnen we in de haven de FJ ophalen.

In het douane havendepot is de werkweek op zijn einde aan het lopen. Doordat het hier maandag ook een feestdag is vertrekken vele mensen al vroeg in de namiddag op weekend, en dat was ook al duidelijk te merken in het verkeer daarstraks. Onze contactman moet nog eerst de vrijgave documenten opmaken. In zijn bureau zitten twee dames achter een computer, een ervan moet het standaard document uitprinten. De andere is al ruim tien minuten bezig om met haar smartphone, die ze als spiegel gebruikt, haar toilet te maken! Eindelijk slaat de printer aan, het document rolt eruit, dat heeft ook eventjes vijf minuten geduurd om mijn naam, paspoortnummer en plaatnummer in te voeren.
Eind goed al goed? Bijna, want nu ik alle papieren heb kan ik opnieuw niet starten. De motor heeft daarstraks de batterij niet kunnen opladen. De batterij is kapot!

We zijn door de havenperikelen drie uur te laat bij de Toyota dealer, in South Durban, met wie we gisteren een afspraak maakten om deze namiddag de schokdempers te vervangen. De nieuwe schokdempers hebben we vier weken gelden gekocht in Pretoria bij de Bilstein invoerder. Ik kan de mensen aan de receptie hier wel overtuigen om toch het werk morgen zaterdag te doen, dan kunnen we zondag verder reizen.

Tegenslag

Zaterdag hebben ze de nieuwe schokdempers gemonteerd. Niets meer, geen diagnose van de ECU en tot overmaat heeft de technieker de veeruitslag begrenzer van het rechtse voorwiel afgebroken. Maandag is het een feestdag en wordt er niet gewerkt, we moeten dus dinsdag terugkeren. Dinsdag zou ik ook de uitslag krijgen van de bloedanalyze op het cocxsackie virus. Die zou er verantwoordelijk voor zijn dat ik terug met een longontsteking zit opgescheept!
Bijna drie uur hebben we dinsdag bij Toyota South Durban doorgebracht. Resultaat: nihil! Ook bij de dokter hebben we geen uitsluitsel. De bloedproeven zijn nog niet gefinaliseerd. Die zullen ze ons per mail opsturen.

De mooie landschappen van de Drakensbergen

Woensdag, 5 mei.
De bagage zit in de FJ wij hebben besloten in twee dagen naar Pretoria te rijden en zondag - drie weken eerder dan gepland - terug naar huis te vertrekken. Een onderzoek in het Tropisch Instituut lijkt ons aangewezen. Wij rijden vandaag naar de Drakensbergen ten noorden van Lesotho om te overnachten in Bergville, en dat is slechts 250 km ver.
De snelweg, eens buiten Durban gaat gestadig omhoog en al gauw zitten we boven de 1.000 m en we blijven stijgen. De landschappen wisselen al maar door. We hebben de snelweg verlaten en rijden langs een goede secondaire weg naar Bergville. We zullen ons doel niet halen voor het pikdonker wordt. Al vanaf 16 uur gaat de zon in dit jaargetijde ( winter op komst) snel onder en om 17u30 is het schemerdonker. Het is 18 uur en we zijn op zoek naar een overnachtingsplaats niet in Bergville ( nog een goede twintig kilometer verder ) maar in Winterton.

Het was fris deze nacht, 3 graden. Het is nu 10 uur, de zon schijnt en het is nu amper 13°, wij vertoeven nu wel op 1.300 m hoogte. Wij rijden vandaag 450 km naar Pretoria. In een kleine bandenshop hebben we gisteren de voorwielen laten balanceren en tot mijn verbazing waren ze ook in staat het afgebroken stuk bout van de veeruitslagstop eruit te draaien en terug vast te lassen aan de stop. Dat is dus weer in orde. We kunnen nu gerust weer snel over putten rijden in alle comfort. Rijden met de FJ is een heel andere dimensie dan met een kleine gezinswagen, waar we de laatste vier weken toch 3.000 km mee hebben gereden. Het is heerlijk cruisen met de fantastische zichten op de steile rotskliffen die de grens van Lesotho vormen. Een prachtig decor waarin we rijden! In Harrismith komen we terug op de snelweg we hebben het gebied van de Drakensbergen voorlopig vaarwel gezegd want hier willen we nog terug komen.

Vervroegd terug naar huis

De bloedproef uitslag hebben we inmiddels gekregen. Daaruit blijkt dat de diagnose verkeerd was, geen cocxsackie virus infectie die als oorzaak werd verondersteld van de twee longontstekingen en de ondraaglijke pijnen in de schouders en rug. Wij hebben gekozen voor een vervroegde terugkeer naar België. Zondagavond vliegen we drie weken eerder dan gepland terug en hopelijk vindt het Tropisch Instituut in Antwerpen snel de oorzaak van mijn gezondheidsproblemen.

Onze route in Zuid Afrika en Swaziland