De formaliteiten langs de kant van Mozambique zijn snel afgerond. De douanier heeft onze Carnet afgestempeld we kunnen verder. Een kilometer verder komen we aan de Malawi slagboom. Aan de andere kant krioelt het van de mensen en kunnen we de marktkramers al zien. Wij moeten aan een visum geraken, onze Carnet moet voor "entry" gestempeld worden en we moeten ook zien om aan een BA verzekering te komen.
Een kleine twee uur later is alles achter de rug. Het heeft wat moeite gekost om aan een aanvaardbare koers dollars om te wisselen in Kwacha's, de Malawi munt. ( Er is hier geen ATM of officieel wisselkantoor ) Die hadden we nodig om onze verzekeringspolis te betalen. Maar het opmaken van de polis en het uitprinten van ons sticker verliep het langzaamst. De stroom was intussen uitgevallen, maar op dat gebeuren zijn ze voorzien. Een piepkleine Kawasaki dieselgenerator werd opgesteld maar na een poos viel de computer opnieuw uit. Het slechte stopcontact op de generator wilde niet mee. Na veel proberen werd dan een grotere generator opgesteld en die had geen mankementen.
geen rieten hutjes meer
Malawi
Malawi is een van de armste landen van Afrika. Tot laat in de 19de eeuw werden hier slaven verhandeld. In 1895 kwam het onder Brits gezag en in 1965 werd het onafhankelijk. Het land leefde sindsdien met de hulp van andere landen maar in 2000 werd de financiële hulp drastisch teruggeschroefd omdat de toenmalige president er een nogal weelderige levensstijl op nahield met het geld van ontwikkelingssamenwerking. Landbouw is de enige economische activiteit na het toerisme.
Over de grens is de weg geasfalteerd in tegenstelling tot de weg naar de grens in Mozambique. En dichtbij de grens is bijna de helft van de weg bedekt met allerlei spullen die de mensen te koop aanbieden. De hutten zijn hier veelal opgetrokken in baksteen. Het is vreemd dat we telkens vaststellen dat na een grens de wereld er daar anders uit ziet.
We dalen langs een redelijk steile slingerende weg naar Mangochi. In de verte zien we een uitloper van het grote Malawi meer. Mensen lopen naast hun met goederen beladen fiets niettegenstaande het bergaf is. De reden: die goedkope Chinese fietsen die ook hier gebruikt worden hebben geen of slechte remmen!
Mangochi heeft een ATM en we kunnen ook SIM kaarten kopen. We rijden verder naar Zomba. In Zomba plannen we enkele dagen te verblijven.
de mensen lopen met grote bundels brandhout boven op het hoofd
Zomba
Dat was de vroegere hoofdstad van het land en dat is te zien aan enkele koloniale gebouwen. Maar de stad heeft verder weinig te bieden. Er is wel een belangrijke Universiteit. Het klimaat is er aangenaam - overdag 30° en 's nachts daalt de temperatuur tot 20°- omwille van zijn elevatie van bijna 1.000 meter.
Aan de westkant van de stad ligt het Zomba plateau. Slechts 10 km klimmen en we zijn op het plateau op een hoogte van iets meer dan 1.500 meter. Het is zaterdag en de weg naar boven is vol met mensen die proberen hun producten te verkopen, aardappelen, bessen, groenten en fruit en natuurlijk hout snijwerk. Soms lopen de verkopers langs en achter de FJ roepend of we toch niets willen kopen. Dat zijn de mindere aangename momenten om telkens nee te moeten zeggen en af te wijzen. De kleine kinderen die we in Le Sotho en in Mozambique en ook nu hier in Malawi met uitgestoken handen horen roepen "money" negeren we straal, daarvoor hebben we geen begrip, maar de mensen die hun waren proberen te slijten, dat is een ander verhaal.
Het mooie Zomba plateau
boven op 1850 m aten we in een heel mooi resort met een schitterend zicht op het plateau
Volgende stop is Cape Maclear. Dit is een klein schiereiland in het zuiden van het Malawi meer. Het Malawi meer is het meest zuidelijke meer van de Grote Afrikaanse slenk. Men zegt dat het meer werd ontdekt in 1859, door de Schotse ontdekkingsreiziger en missionaris David Livingstone. Maar de eerste Europeaan die het meer zag was de Portugees Candido José de Costa Cardoso in 1846. Het meer is ongeveer 580 kilometer van noord naar zuid, 75 km op zijn breedst van west naar oost en tot 708 m diep. Het meer heeft de meeste vissoorten van de wereld waaronder meer dan 700 soorten cichliden.
De naam 'Lake of stars' werd door Livingstone gebruikt omdat hij vond dat de lichtjes die de vissers 's nachts op het meer gebruikten leken alsof het sterren waren. Merkwaardig te vermelden is dat het meer in de eerste helft van de 19de eeuw, tot 1853, een waterniveau had dat 20 tot 50 m lager lag dan het huidige niveau. In een zeer ver verleden heeft het ook droog gestaan en het waterpeil is ooit eens tot 200 m hoger geweest.
Naast Malawi grenst ook Mozambique en Tanzania aan het meer. En tussen Malawi en Tanzania loopt er een geschil, Malawi zegt dat de grens de oever is, Tanzania zegt dat de grens in het midden van het meer ligt. En dan schijnt nog dat in dat deel olievoorraden zijn gevonden!
iemand zin om naar het welness centre te gaan?
het is palmzondag - de mensen lopen met palmtakken
Om in Cape Maclear te geraken moeten we door het nationaal park op het einde van het schiereiland. Het toeristische Cape Maclear zelf is een strook kust van 5km in het noord westen van het schiereiland, volgebouwd met luxueuze en minder luxueuze resorts en errond zijn er de armzalige vissersdorpjes. Hier waren in 1875 nederzettingen van Schotse missionarissen. Maar er stierven er zoveel van malaria dat de missieposten verhuisden naar hoger en koelere plaatsen met minder malaria muggen. Vandaag zijn alleen nog de begraafplaatsen met de stenen graven en kruisende stille getuigen van dit drama.
Zoals overal in ontwikkelingslanden is het straatbeeld in die primitieve dorpjes, dat van vele joelende kleine kinderen. De tijd is hier duidelijk lang blijven stilstaan!
het mooie Malawi Lake
ons avondmaal: de vissers kwamen hun vis verkopen
- in de namiddag pannenkoeken....
langs de oevers van het meer doen de vrouwen de was
Video: de visarend duikt en neemt zijn middagmaal
de prooi van de visarend
een spektakel om hier te kunnen snorkelen
video van onze snorkeltocht
we legden
aan voor de lunch
de bootman maakte op een geimproviseerde bbq de vis klaar met rijst, aardappelblokjes en tomaten....heerlijk
.....daarna deed hij de afwas in het meer....
Onze wandeling door het dorp was een unieke ervaring - klik hier op de video
Lilongwe, de hoofdstad
17 april. We hebben 8 dagen genoten van het rustige Eagles nest in Cape Maclear en rijden vandaag naar Lilongwe de hoofdstad van Malawi. Lilongwe ligt op 1060 meter hoogte en telt 900.000. Inwoners. Een ritje van slechts 229 km over een 1.600 meter hoge bergpas.
Lilongwe, de groene stad, bestaat uit twee delen. Het noorden is de nieuwe stad het zuiden is de oude, gebouwd rond het vroegere Lilongwe dorp. Tussenin is er een jungle. We willen in de stad onze koelkast aanvullen maar het is paasmaandag en de de Spar winkel is dicht om 14 uur. Dat is dus voor morgen.
We hebben zuivelwaren, vlees, tonic, gin en Amarula kunnen kopen en kunnen verder. Er zijn maar weinig plaatsen in Malawi waar het eenvoudig is zaken of voedsel te kopen die beantwoorden aan de westerse standaards en dat is voornamelijk in de drie grootste steden, Blantyre, Lilongwe en Mzuzu.
we reden de bergen in
Van Lilongwe rijden we terug naar het meer, naar een kampeerplaats van Sunbird hotel in Senga. Salima is het laatste stadje voor we de weg naar Senga inslaan, we moeten nog even een ATM voorbij. Dat is meestal een lang proces omdat bij ieder geldautomaat altijd een lange rij mensen staat aan te schuiven. En de meeste mensen zijn niet vertrouwd met deze machines en hebben papiertjes bij met instructies wat ze moeten doen! Maar zelfs met de handleiding lukt het niet altijd. Voor ons rijdt de Nederlandse DAF vrachtwagen camper van Sjors en Monique. Deze wereldreizigers hebben wij ontmoet in Cape Maclear.
Senga Bay - een mooie kampplaats maar wel winderig
Met andere overlanders samen
Op de camping staan niet alleen de Nederlanders Sjors en Monique maar ook een zwarte reuze, zes wiel aangedreven, vrachtwagen camper met Zwitserse nummerplaat. Hij behoort toe aan Peter en Gaby ook wereld reizigers. We maken kennis en vernemen daarbij dat morgen Dany en Heike ook naar hier komen. Met Dany hebben we al een paar jaar internet contact. Hij is Belg en gehuwd met Heike, die Duitse is. Ook Kris en Mary uit de UK - nu al vijf keer ontmoet in Mozambique en Malawi - zijn ons nog even komen opzoeken. De wereld van de overlanders is klein!
Op camping Steps in Senga Bay kwamen we 3 andere overlanders tegen: Zwitsers, Nederlanders en een Belg en Duitse - we hadden een leuke tijd
's avonds op de camping
Weer verder naar Mzuzu
Mooie liedjes duren nooit lang. Opnieuw hadden we hier nog wat willen vertoeven, samen met de nieuwe vrienden en oude bekenden, maar als we nog verder naar het noorden willen moeten we opkrassen. Over veertien dagen verloopt ons Malawi visum en voor eind mei moeten we in Zuid Afrika terug zijn. Want 2 juni vliegen we terug naar Brussel.
Vandaag hebben we een korte rit naar een resort, Fish Eagle nest, 125 km naar het noorden aan de oever van het meer. Wij rijden samen met de DAF van de Nederlanders Sjors en Monique.
Dit resort met bijhorende camping bereiken we langs een zes kilometer smalle aardeweg vanaf de M1 hoofdweg. Het weer is wat omgeslagen en de wind waait hier hard. Te hard om op het strand te staan. Niet veel zaaks deze plek die duidelijk aan wat modernisering toe is.
Mzuzu, de derde grootste stad 350 km verder naar het noorden is ons volgend doel. Een pittoreske weg brengt ons door een betoverend berglandschap. De M1 gaat hier zelfs tot 1.800 meter hoog. Naarmate we Mzuzu naderen krijgen we donkere regenwolken te zien en de temperatuur op de hoogvlakte daalt soms tot 16°. Mzuzu ligt op 1.300 meter, het belooft er dus een pak frisser te zijn.
de weg naar Muzu loopt door bergachtig gebied - Mzuzu ligt op 1300 m
Mzuzu, de grootste stad in het noorden en de hoofdstad van de noordelijke regio - Mzimba District - van Malawi. De stad telt 150.000 inwoners en samen met de randgebieden is dit 1,7 miljoen. Ze ligt midden een landbouwzone waarin thee, koffie en rubber wordt verbouwd. Het Malawi meer ligt ongeveer 90 km naar het oosten.
Dat maart en april de piekmaanden zijn in het regenseizoen hebben we niet geweten op voorhand. Gemiddelde regenval tot 24 cm! Dat weten we nu wel. Mzuzu staat vanaf nu synoniem voor regen, veel regen afgewisseld met korte zonnige periodes.
Voor ons verblijf hebben we gekozen voor een kamer in plaats van te kamperen, en in onze kamer horen we alleen maar de regen kletteren op het afdak van onze terras. We hebben geen last van moddervoeten. Dat hebben we wel als we willen gaan wandelen. Behalve de doorgangsweg en enkele zijstraten zijn alle straten uitgeregende rode aardewegen en met die vele regens zijn er her en der modderpoelen.
Onze koelkast aanvullen is geen probleem want er zijn goed uitgeruste warenhuizen. En langs de straten verkopen de lokale boeren hun producten. De avocado's zijn hier bijzonder lekker en zijn dubbel zo groot als die bij ons.
we zagen kinderen, meestal op blote voeten, met landbouw werktuigen op de schouders inplaats van naar school te gaan
Bilharzia
In de apotheek kunnen we de pillen Praziquantal kopen, een afdoend middel tegen de Bilharzia of de Schistosomiasis. Dit laatste is een infectie veroorzaakt door de larve van een van de parasitaire wormen die voorkomen in het Malawi meer. Er zijn vijf soorten bekend die voorkomen in stilstaande wateren in Afrika. Vooral in het zuiden van het Malawi meer schijnt het risico het grootst, 75% kans op een infectie na een zwembeurt. Naar wordt gezegd is het risico daar het hoogst omdat door overbevissing een van de cyclides die de wormen opeet, bijna verdwenen is uit het meer ook zijn er minder rivieren die uitmonden in het meer en het water van het meer is dus meer stilstaand dan in het noorden. De larve van deze wormen, onzichtbaar voor het menselijk oog, kan zich door de huid boren. Later ontwikkelt ze zich tot een worm die tot 2,5 cm kan worden. Die worm legt dan miljoenen eieren. Praziquantal moet genomen worden zes weken na de laatste zwembeurt a rato van een pil per 15 kg lichaamsgewicht.
de streken waar de Bilharzia worm voorkomt
afbeelding van de Bilharzia worm
Livingstonia
Is een dorpje in de bergen op 143 km en ten noord oosten van Mzuzu. In 1894 gesticht door een missionaris van de Kerk van Schotland. Het zijn die missionarissen die in 1875 een missie bouwden in Cape Maclear maar er moesten vertrekken omwille van de grote sterfte door malaria. Eerst verbleven ze in Bandawe maar ook daar was het ongezond. Later vertrokken ze naar het Nyika plateau en daar in de bergen kwam de malaria mug niet voor. De missie Livingstonia, genoemd naar Livingstone, groeide uit tot een kleine stad (6.000 inwoners). De leidende missionaris Dr. Robert Laws stichtte in Livingstonia de beste school, in die periode, van de hele regio. Daardoor werd het stadje bekend tot in Zuid Afrika.
Tot vandaag zijn er geen geplaveide wegen naar Livinstonia. Er is wel een vierjarig project om een van beide toegangswegen de T306 en T305 te asfalteren. Ten noorden is er de S103 die vertrekt van Chitimba aan het Malawi meer. Dit is een steile bergweg met ettelijke haarspeldbochten. Beide wegen zijn in het regenseizoen onbruikbaar, zo staat geschreven.
De wegwijzer naar Livingstonis is bijna verdwenen in het hoge groen
Naar Livingstonia
Langs de S103 op enkele kilometer van Livingstonia zijn er twee resorts. Een van die resorts de Lukwe farm is gerund door een Belg. Dit eco resort is gebouwd op de rand van een steile bergflank en van op het terras is er een adembenemende zicht op het Malawi meer, 850 meter dieper. Naar die lodge willen we.
Tot Chitimba is de weg geasfalteerd en meestal in goede staat. Een van de bruggen op die weg, de M1, is een geschenk van Japan. Een brede brug met aan weerszijden aanloopstroken van enkele honderden meter die dan overgaan tot de normale smalle asfaltweg. We rijden in de afdaling naar het meer, een bovengrondse kolenmijn voorbij. 'Kolen en mineralen' staat er op een bord langs de weg.
bij de afdaling kregen we opnieuw het mooie Malawi meer te zien
De afdaling is steil en na een paar haarspelden krijgen we een mooi uitzicht op het blauwe meer. De zon schijnt maar er hangen dreigende zwarte wolken boven de bergen.
Aan de afslag naar Livingstonia in Chitimba staan enkele kraampjes en het is er druk. De afslag is versperd door twee auto's. Zo te zien is er niet veel verkeer naar Livingstonia. De wegwijzer is bijna verdwenen in het hoge groen langs de smalle afslag. Nog 12 km naar Lukwe farm lees ik op de gps.
We rijden de smalle slijkerige aardeweg op die hier nog vlak is. Maar dat veranderd al gauw. Het klimt steil en de aardeweg is overgegaan naar een rotspartij met diepe greppels die kriskras over de weg lopen. Ik heb de FJ reeds in de lage versnellingen gezet en het elektronisch tractiesysteem ingeschakeld. Ongelooflijk hoe de FJ zonder enige moeite - de motor draait niet eens sneller dan 1.200 t/m - kruipt over de natte rotsstenen. Ik probeer de diepste gaten te ontwijken. De veiligheidsgordels houden ons op de zittingen want het schommelt fel en af en toe hangen we vervaarlijk scheef. We zijn al een paar haarspeldbochten verder. Sommige, zeer steile, zijn gebetonneerd. Op enkele plekken is de weg weggespoeld en door de spleet in de uitgespoelde wig is een gapende afgrond zichtbaar.
de weg naar Livinstonia is er eentje voor de liefhebbers van .....
Een uur hebben we erover gedaan. We zijn aan het eco resort. Lieve is opgelucht. Maar we hebben pech. De vier chalets zijn alle bezet de volgende twee nachten. We moeten kamperen en het risico op tropische regenvlagen neemt met de minuut toe. We hebben nog droog kunnen dineren.
Het heeft de ganse nacht gestortregend en nu moeten we nog de druipnatte tent opplooien ook. We kunnen hier niet langer blijven in dit hondenweer want veel comfort is hier niet. Er is geen stromend water en er is ook geen elektriciteit!
Livingstonia kunnen we niet bereiken. De weg is een modderpoel zegt de Belgische eigenaar van Lukwe. En er zijn verder geen bomen meer langs de weg, dus kunnen we ook onze winch niet gebruiken als we komen vast te zitten. Pech dat we niet langer kunnen blijven. De vier hutten zijn ook deze nacht bezet door een groep van zeven Engelsen uit Cambridge. Zij hebben drie dagen door het NP van Nyika getrokken. Dat was gisteren al te zien aan hun kledij die onder het slijk zat.
Onze resort eigenaar is geboren in Lubumbashi en kwam met zijn vader vroeger zeilen op het meer. En vroeger waren de wegen in goede staat en was de tocht van 1.200 km makkelijk te doen. Zo heeft hij ook deze plek leren kennen waar hij nu een erfpacht op heeft.
eens boven kwamen we in een mooi gelegen Eco lodge van een Belg
wat een mooi zicht
het toilet in de Eco Lodge - gezellig met zijn twee.....
Terug naar Mzuzu
De zeer slechte bergweg die we gisteren in droog weer hebben boven gereden moeten we nu in de kletsende regen afdalen. De greppels zijn nu kleine beken. Er zijn tot onze verbazing veel mensen die te voet en meestal op blote voeten de berg afdalen. Een enkeling heeft een paraplu de andere zijn drijfnat. Ik moet een paar grote stenen wegruimen en als ik terug naar de FJ wandel vraagt een meisje of ze mee mag tot beneden. Sorry girl, de auto heeft maar twee plaatsen. Dat moet onbegrijpbaar zijn geweest voor haar. Want hier zit men tot acht personen of meer in een wagen met vier plaatsen.
Mzuzu is trouw aan zijn reputatie het regent er ook. We verblijven terug in onze chalet. De weersvoorspelling ziet er somber uit. De volgende zeven dagen regen en overdag stijgt de temperatuur niet hoger dan 22°. Tijd om Mzuzu vaarwel te zeggen. We moeten helemaal terug naar het zuiden om goed weer te hebben. We rijden terug naar Senga bay waar we twee weken geleden ook al verbleven. Vandaar kunnen we over Lilongwe naar de grens met Zambia.
Dit stadje in midden Malawi aan het Malawi meer reden we eergisteren voor de tweede maal door. Het telt ongeveer 31.000 inwoners en het is van de belangrijkste havens van het Malawi meer. In 2010 werd het zwaar getroffen door de overstroming van het meer. Maar dat zijn niet de redenen om er een hoofdstukje aan te wijden.
De geschiedenis is iets dramatischer. In de 19de eeuw was het een groep dorpjes die dienst deden als marktplaats voor de Swahili-Arabische slavenhandel. De plaats staat ook bekend als de oudste marktplaats van zuidelijk Afrika en de laatste Arabische slavenmarkt (Razzia station = Arabisch voor slavenjacht). In de haven werden de slaven en ook ivoor verscheept naar het noorden van het meer. De slaven moesten dan verder te voet over land, naar Dar es Salam. De Engelsen hebben uiteindelijk een eind aan de slavenhandel gebracht.
Bij zijn passage probeerde Livingstone Chief Jumbe ervan te overtuigen de slavenhandel te stoppen, maar tevergeefs. In de tuinen van een missie staat op heden nog de boom waaronder hij de chief heeft ontmoet. Die boom wordt nu de Livingstone boom genoemd.
Wat zuidelijker ligt het stadje Salima op twintig kilometer van het meer. Salima ligt op de weg van de hoofdstad Lilongwe naar het meer. Deze weg reden we ook tweemaal, weliswaar in tegengestelde richtingen. Het is op die weg dat we tal van auto's en minibusjes zagen met verse vissen op de motorkap liggend of aan het voorfront bengelend...
Malawi heeft een uiterst vriendelijke bevolking
Malawi is een liefelijk land met een uiterst vriendelijke bevolking het wordt ook ' het warme hart van Afrika genoemd. Het land is zeer arm en geniet van buitenlandse steun ook van Vlaanderen. Veel van dat geld werd gespendeerd door de president die er een luxeleven op nahoudt en dure auto's koopt voor zijn omgeving. De steun werd inmiddels teruggeschroefd omwille van die exorbitante uitgaven. Een ander belangrijk probleem is de volksgezondheid. Meer dan 11 % van de bevolking (15.000.000 inwoners) lijdt aan HIV, er sterven jaarlijks 65.000 aan die epidemie en dat zijn de mensen die economisch het meest actief zijn. De levensverwachting ligt bij 50 jaar. De regering probeert nu het toerisme te ontwikkelen en dat hebben we duidelijk gemerkt. Bij de vele road blocks hebben we nooit moeten stoppen op een paar uitzonderingen na. En dat was uit nieuwsgierigheid van de agenten. Om het land vooruit te helpen is goed onderwijs een noodzaak. Er zijn privé scholen en overheidsscholen. In de lagere klassen van de privé scholen zitten 26 leerlingen, in een klas in de staatsscholen zijn dat er soms meer dan 100 op elkaar gepakt in klaslokalen die naam niet waardig. Maar in afgelegen rurale gebieden lopen de kleine kinderen 's morgens met landbouwgereedschap op de schouder, dus geen onderwijs daar!
Iemand vertelde ons dat het geld van het land bij de moslims zit. Zou dat een gevolg kunnen zijn van de Arabische slaven handel?
Morgen verlaten we Malawi en steken de grens met Zambia over. Onze 100ste grensovergang!
creatieve Afrikanen - ze drogen hun vis op de motorkap
Terug naar www.worldtravellers.be
