Terug naar:
www.worldtravellers.be

 
If you cannot read Dutch, you can choose any language with the google translate tool
2011 - 2012 - 2013

 

Angkor Wat

4000 islandsC

A

M

B

O

D

J

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

-

C

A

M

B

O

D

I

A

 

 

 
Traveling is tasting the world ( Henny Bröcheler)
Hier klikken Cambodja Januari 2013
Hier klikken Cambodja April 2013
Hier klikken Cambodja Januari 2014
Hier klikken Cambodja Fefruari 2014
We zijn aan de grens van Cambodja

Januari 2013. In het koninkrijk Cambodja.

Over de grens zijn we opnieuw in een andere wereld. Zoals voor alle grensovergangen op onze reis door Azië is de dunne scheidingslijn op een landenkaart – de grens – een soort welvaart barrière. Een wereld van verschil als je aan de ene of aan de andere zijde van die lijn geboren bent en woont. Naast het feit dat we hier opnieuw rechts moeten rijden valt onmiddellijk het verschil in welvaart (gebrek aan welvaart) op. Andere woningen andere voertuigen maar dezelfde mensen en hetzelfde klimaat.
Onze eerste ervaringen met het verkeer in Cambodja: bromfietsen dienen hier ook voor alles

Hopelijk is het geen eierkoek tegen dat hij tuis is!

 

Een beetje breed voor een bromfiets...

Wat is daar allemaal gestapeld?

 

Ongelooflijk hoe de Cambodianen op die manier durven rijden in het drukke verkeer


In het jaar 802 begon het Khmer rijk en dat bloeide over een periode van meer dan 600 jaar. De opeenvolgende koningen heersten over bijna gans Zuid Oost Azië. De koningen sterk beïnvloed door Indië vergemakkelijkten de verspreiding van het Hindoeïsme en later het Boeddhisme. Ze bouwden immense tempels zoals Angkor Wat, tot ze in de 15de eeuw vazallen werden tussen hun buren en in het midden van de 19de eeuw gekoloniseerd werden door Frankrijk. Cambodja werd in 1953 onafhankelijk.

De Vietnam oorlog breidde zich uit tot Cambodja en in 1975 nam de ‘Khmer Rouge’ Phnom Pen in. Het land werd omgevormd tot een socialistische “People ’s republic of Kampuchea” die stand hield tot in 1993. Na jaren van isolatie kon het door oorlog verwoeste land zich relatief snel ontwikkelen op economisch vlak. Met opnieuw een dip in 2007 en 2008 als gevolg van de wereldcrisis. Landbouw, textiel, toerisme en bouw zijn de belangrijkste industrieën. In de territoriale wateren voor de kust werd gas en olie gevonden en als die bronnen, dit jaar wordt geëxploiteerd zal de welvaart snel kunnen ontwikkelen. Vandaag start het loon voor een hardwerkende Cambodjaan vanaf 2$ per dag!

........en de wagens moeten er niet voor onder doen
Dit spant de kroon:
6 mensen in de laadbak
een paar honderd kg groenten en materiaal
en als toemaatje een bromfiets er bovenop.
CD's als reflectoren
Heel vindingrijk, maar is dit veilig???

4 januari. Siem Reap.

We hebben de 180 kilometer van de grens tot Siem Reap ( uitspreken See-em Ree-ep) zonder veel moeite overbrugd. Er is veel minder verkeer dan in Thailand. De pick-ups zijn grotendeels uit het straatbeeld verdwenen. Het merendeel van de auto’s zijn Toyota Camry’s uit de jaren negentig, en die kosten hier nog een slordige 18.000$. Lichte motorfietsen zijn de talrijkste weggebruikers. Ze rijden net als in China overal, in de juiste of de verkeerde richting. Blijkbaar is niets te groot of te zwaar om het te transporteren met de moto.

Aan de rand van de stad hebben we een LPG tankstation gevonden en hebben de gastank volgegooid. Gas is hier duurder dan in Thailand maar is met 0,75$ per liter toch nog goedkoop vergeleken met de Europese prijzen. Ons hotel dat we over Internet hebben geboekt ligt in het centrum op 600 meter afstand van de oude markt. Een goede uitvalsbasis om de binnenstad te verkennen en ’s avonds een van de honderden restaurants op te zoeken. In dit oude markt centrum zijn nu alle straten geplaveid maar dat was een paar jaar geleden nog niet zo. Het laatste stukje weg naar ons hotel is trouwens nog steeds rode aarde.

Siem Reap is een heel gezellige stad.

We bezochten de bezienswaardigheden in een Tuk-tuk
Klik hier voor meer foto's van de stad Siem Reap


Dat het toeval ons steeds blijft verassen is nu weerom gebeurd! We zijn op de terugweg van het diner naar ons hotel Garden Inn in de straat 52. Plots wordt onze aandacht gewekt door met de hand zwaaiende mensen in een restaurant links van de weg. Tot onze stomme verbazing zijn dat Vera en Paul uit Knokke waarvan we in Kanchanaburi in Thailand afscheid hadden genomen! Aangenaam weerzien.

Siem Reap is vooral bekend om de vele grote en oude tempelcomplexen rondom de stad. Het is ook de derde grootste stad van Cambodja. Overmorgen rijden we met de FJ naar een van die vissersdorpen waarvan de huizen op 7 meter hoge stelten staan. Morgen moeten we eerst nog een verzekeringspolis zien te vinden voor de FJ.

Op onze eerste avond in Siem Reap maakten we al kennis met de Cambodiaanse cultuur
 
 
Uit Wikipedia: Khmer klassieke dansers gebruiken gestileerde bewegingen en gebaren om betekenis over te brengen en een verhaal te vertellen.
Handgebaren in de klassieke Khmer dans worden kbach (betekenis stijl)genoemd. Deze handgebaren vormen een soort alfabet en vertegenwoordigen verschillende dingen uit de natuur zoals fruit, bloemen en bladeren. Ze worden gebruikt in verschillende combinaties en overgangen met bijbehorende beweging van de benen en voeten, om verschillende gedachten en concepten over te brengen. De manier waarop zij worden aangebracht, de positie van de arm en de positie van de handen ten opzichte van de arm kan ook invloed hebben op hun betekenis. Gebaren worden uitgevoerd op verschillende manieren, afhankelijk van het soort tekens.

Video van de Apsaras Dansen in Siem Reap

Kampong Fhluk.

Siem Reap ligt niet ver van het Tonle Sap meer een van de grootste zoetwater reservoirs van Azië. Het meer is een gecombineerd rivier en meer systeem en werd in 1997 vermeld als UNESCO biosfeer. Het meer is bijzonder om twee redenen. De waterloop richting veranderd tweemaal per jaar en afhankelijk van het seizoen krimpt het meer tot een vijfde van zijn oppervlakte. Het is Phnom Pen die verbonden is met de Mekong. Op deze wijze verhindert het meer massale overstromingen in de verdere loop van de Mekong. In het droge seizoen van november tot mei is het meer klein 2.700 km² en slechts een meter diep om dan te groeien in het regenseizoen tot 15.600 km² met een diepte van 9 meter. Daardoor wordt land en bossen onder water gezet en die gebieden zijn goed voor de kweek van vis. Daardoor is het meer ook het meeste vruchtbare meer voor vis in de wereld.

Aan de rand van het meer leven verschillende stammen in wat genoemd wordt “vlottende dorpen”. Dit zijn dorpen waar de hutten drijvend zijn en die daardoor op en neergaan met het niveau van het meer. Er zijn ook dorpen waar de hutten vast staan. Op palen van maar liefst 7 meter toren zij boven het landschap uit in het droog seizoen.

Kampong Fhluk ligt op 35 kilometer van Siem Reap en we kunnen er met de FJ naartoe. We hebben de geplaveide hoofdweg verlaten en rijden over een stofferige rode aardeweg richting meer. We kruisen een paar dorpjes, alle groen langs de weg is met laag roodbruin stof bedekt. Sommige bewoners hebben de weg besprenkelt met water dat hier nu nog overal staat in plassen en beken om het opstuivend stof te verhinderen. Nog 8 kilometer en de jungle is er niet meer. We rijden nu over een bruine aardeweg met rijstvelden langs beide zijden. Links loopt er een brede beek en er staat nog overblijvend slijkwater in. Overal zijn er dammen opgezet en zijn tientallen mensen tot het middel in het water bezig de laatste vis te vangen. We komen nu aan een grote open plek met links een waterloop met dwars op de oever tientallen houten platbodemboten, met achterin een oude automotor verbonden met een lange as met op het einde een grote propeller. Het zijn de boten die de toeristen meenemen naar het dorp en het meer wat verder.
Het vissers dorp Kampong Phluk.
De naam betekent 'haven van de slagtanden'

We hebben de FJ geparkeerd en worden onmiddellijk omringd door mannen die ons tickets willen verkopen voor een boottocht. De prijs van de tickets is niet mals maar we zullen het maar als ontwikkelingshulp beschouwen. We lopen achter de man die zijn boot tussen de vele andere moet vinden. Dat kost hem geen moeite. We zitten op stoelen in zijn lange platbodem terwijl hij de motor van nog wat olie voorziet vooraleer te starten. We varen weg met luid gebrul van de motor achter ons. Er is een probleem met de motor, het koelwatersysteem schijnt verstopt. Onze bootsman heeft de motor stil gelegd en probeert zuigend met zijn mond het koelsysteem te ontstoppen. Als we na een paar keer proberen opnieuw te starten is het hem gelukt, er komt een straal geel slijkwater uit de uitvoerpijp gespoten, we kunnen verder. De waterloop meandert door het dorp. Er is druk verkeer en in de bochten is het werken om de lange boot zonder botsen door het andere bootverkeer te loodsen. We kijken met verbazing naar de hutten op meterhoge stelten. De meeste hutten staan op rechteroever. Nu in het droge seizoen liggen alle bootjes van de bewoners onderaan de steile trappen die naar de ingang van de hutjes lopen. Kinderen spelen op de droge stroken onder de hutten terwijl vele vissers bezig zijn met kleine vissen uit hun netten te slaan. Het is een groot dorp, hier leven 3.000 mensen. Achter het dorp komen we in mangrove gebied we zijn dus niet ver meer af van het meer. En langs de mangrove bomen liggen drijvende restaurants en winkels. Een zeer ongewoon schouwspel.
Tijdens het droge seizoen, wanneer het meer laag is, lijken de huizen in de dorpen te zweven op 6 meter hoge palen. In het regenseizoen staan de huizen nog net boven het water
Klik hier voor meer foto's van het stelten dorp Kampong Phluk.

De Tempels van Angkor

 

De tempels van Angkor

De geïnteresseerde tempelzoeker kan in deze streken een maand lang op ontdekking in de tientallen tempels in de omgeving van de oude stad Angkor nabij Siem Reap. Wij hebben een dag uitgetrokken om het kleine circuit te volgen. In dat kleine circuit zitten de meest vermaarde tempels en daarmee denken we onze tempelbezoekhonger te kunnen stillen.

De stad Angkor was tussen de 9de en 14de eeuw de hoofdstad van het Khmer-rijk. In deze ruïne stad staat ook de Angkor tempel die beschouwd wordt als het grootste religieuze bouwwerk ter wereld. Het centrale deel van de stad, Angkor Thom, bestaat uit een vrijwel vierkante ommuurde binnenstad met een slotgracht, maar enkele van de belangrijkste ruïnes, waaronder ook de bekende tempel Angkor Wat, liggen buiten deze ommuring.

De koningen van de Khmers uiten hun almacht door het bouwen van enorme tempels, gewijd aan Hindoeïstische goden. Naast het bouwen van tempels werden ook grote irrigatiewerken uitgevoerd en waterbassins aan gelegd voor de bevolking.

In de late 11de eeuw was er politieke instabiliteit en werd de stad ingenomen vanuit het water, door de Champa. Omdat de Khmer, overtuigd van hun macht, nagelaten hadden de stad te beschermen kon dit gebeuren. Het daaropvolgende jaar werden de bezetters verdreven door een nieuwe koning en die verschilde van zijn voorgangers doordat hij Boeddhist was. Onder zijn regeringsperiode ommuurde hij Angkor Tom en bouwde hij de Bayon.
Angor Wat 1113 - 1145  

We kijken vol bewondering naar deze prachtige archeologische site

De tempel Angkor Wat wordt beschouwd als het grootste religieuze bouwwerk ter wereld
Klik hier voor meer foto's van de Angkor Wat tempel
 
Ta Prohm    
  De Ta Prohm tempel.
In tegenstelling tot diverse andere tempels is Ta Prohm vooral gelaten zoals men het bij de ontdekking aantrof: volledig vergroeid met grote bomen.
Lieve voor de Ta Prohm tempel.
Klik hier voor meer foto's van Ta Prohm tempel
 
Banteay kdei - Ta keo - Sra Srang Thommanom 967 - 1000  
De tempel verkeert niet in al te beste staat; dit komt vooral door de slechte kwaliteit van de zandsteen dat gebruikt werd voor de bouw van de tempel.
Klik hier voor meer foto's van Banteay Kdei - Ta Keo - Sra Srang Thommanom
 
Angkor Thom - Baphuon - Terraces of the elephants 1010 - 1080  
In de stad zijn een aantal tempels te vinden, waaronder Bayon, Baphuon, Phimeanakas, Ta Keo, het olifantenterras en het terras met koningsbeelden. Er zoudenn de directe omgeving tot wel 150.000 mensen hebben gewoond tijdens de hoogtijdagen van het grote Khmer-rijk.
Het indrukwekkende Olifantenterras in Angkor Thom werd door Jayavarman VII gebouwd. Het is 350 meter lang en 14 meter breed. Vanaf hier zag vroeger de koninklijke familie de processies, parades en spelen. Het terras is versierd met zowel beelden als reliëfs van olifanten
Klik hier voor meer foto's van Angkor Thom - Baphuon - Terraces of the elephants
 
Angkor thom - Bayon 1177 - 1230  
Bayon is vooral supermooi vanwege alle boeddha-gezichten met glimlach op elke toren (in totaal zijn er 216 gezichten op 54 torens)
Klik hier voor meer foto's van Angkor Thom - Bayon
 
We zagen opnieuw speciale transporten op onze weg van Siem Reap neer Battambang
                Deze varkens leven nog                       een beetje overladen                       kippen aan een stok
 
Onderweg zagen we overal rijst die langs de weg ligt te drogen in de zon
Vermoeide monniken in een Five Star" tuk-tuk
Klik hier voor meer foto's van onze ritten langs de weg vanaf de grens tot in Battambang

9 januari met de goedkoopste trein ter wereld op stap.

We zijn gisteren aangekomen in Battambang, de tweede grootste stad van Cambodja, en vonden een hotel niet ver van het centrum. Vandaag hebben we een tuktuk gehuurd. Wij willen een rit maken met de bamboe trein en nadien willen we kennis maken met de enige wijnmakerij in Cambodja.

Dit is een lokaal enkel spoorlijntje wat nog gebruikt wordt voor goederen vervoer. De treintjes worden ter plekke in elkaar gezet; wielen, een bamboe onderstel en een motortje. Ze legden voor ons een paar matten erop en we kregen een kussentje en dan gingen we een stuk rijden.


De trein is klaar we vertrekken met piepende aandrijfriem. Eerst langzaam maar al vlug gaat die plank sneller en sneller. De sporen liggen schots en scheef. Dank zij de super brede stalen wielen blijft de trein op de rails. De wielen hotsen over de kromme rails eens hellen we links dan later rechts. Tak, tak, tak, dat zijn de harde slagen van de buggy’s die over de voegen van de rails denderen. Die voegen staan soms wel enkele centimeter open en soms hebben die een hoogte verschil van een centimeter of meer.

Naarmate de snelheid toeneemt, neemt mijn ongerustheid toe over de rijvaardigheid van onze bamboetrein. Het kleine motortje zet er vaart achter en doordat we zo laag boven de rails zitten is de snelheidsindruk nog groter. We hebben een ongelofelijk zicht op de spoorlijn voor ons, die door dichte begroeiing loopt met daarachter natte rijstvelden waarvan de rijst onlangs is geoogst. Ik hou er rekening mee dat we straks op ons bamboeplatform een andere weg zullen gaan dan de twee assen en dat we ergens tussen het tropisch groen zullen belanden of ergers over de biels tussen de rails zullen rollen…We zien in de verte een ander treintje in onze richting aan komen stormen. Maar de machinisten kennen het maneuver. We staan te kijken naast de sporen hoe het treintje wordt gedemonteerd en van de sporen wordt gehaald. Eens de tegenligger voorbij helpt de andere machinist de onze om alles weer in elkaar te zetten. En hop we denderen takketak weer verder.

De spoorlijn loopt niet altijd recht. Ook de verschillende spoor rails sluiten niet mooi aan elkaar zodat we soms stevig door elkaar werden geschut.

Tien kilometer is de rit over de scheve sporen tot aan het eindpunt. Daar zijn ook een paar hutjes. De bewoners ervan proberen frisdrank en spulletjes aan de aan de man te brengen. Wij vergenoegen ons om twee koele cola’s van een oud vriendelijk mannetje te kopen.



Als er een tegenligger aankomt dan moet deze (treintje met de minste lading) vlug zijn trein van de rails halen, en als deze dan voorbij is, zetten ze hem weer in elkaar en rijden verder.
Klik hier voor meer foto's van onze rit met de bamboe trein
 


Video van onze rit met de bamboe trein
 

Wijn in Cambodja?

Met enige verwondering las ik enkele dagen geleden dat ook in Cambodja wijn wordt gemaakt. De schrijver van het bericht sprak zelfs over "world's most exclusieve wine". Nieuwsgierig als we zijn willen we dat even zelf controleren. In een tropisch land goede wijn maken lijkt me al hoogst onwaarschijnlijk en dan nog zulke kwalificatie krijgen?

Nabij het dorp Banan moeten we die  wijnboer vinden. Onze tuk-tuk taxichauffeur die overigens vlot Engels spreekt en zelfs Nederlands - geleerd over internet nota bene - kent de zaak en vergezeld ons tot aan de proeftafel. Er zijn al een paar tafels waar geproefd wordt. Het is pas 13 uur en snikheet vochtig. Een ventilator wordt in onze richting gedraaid en we krijgen 4 dranken te proeven. Twee ervan schuif ik meteen opzij, ginger likeur zonder alcohol dat de kleur heeft van Pastis en een rood fruitdrankje.

De wijn was absoluut niet wat we verwacht hadden
Klik hier voor meer foto's van het koloniale Battambang en de omgeving van de stad

De donkerrode Shiraz met Cabernet Sauvignon wijn ziet er wel goed uit maar hij heeft een kurksmaak die het boeket en de smaak compleet maskeert. Op mijn opmerking over dit probleem krijg ik als enig antwoord dat de kurken uit Italië komen! Verder niets, zelfs geen ander glas wijn dat we toch betaald hadden!

Khmer Rouge en het Kamping Puoy stuwmeer.'Killing dam, Kamping'.

We staan op de dam bij het stuwmeer Kamping Puoy, 35 kilometer west van Batambang. We wilden die plek zien. Het is de Khmer Rouge die dit project heeft gelanceerd. Een immense dam tussen twee heuvels aangelegd door mensenhanden! Het waterreservoir dient voor de landbouw. Het goede aan het project is dat in deze streek twee rijstoogsten per jaar mogelijk zijn. Het tragische is dat hier duizenden mensen zijn gestorven bij de aanleg. In 1975 kwam door een machtsgreep Pol Pot, de leider van de communistische Khmer Rouge definitief aan de macht. De bedoeling van het regime was het land economisch zelfstandig en onafhankelijk te maken door iedereen te verplichten op het land te werken en boer te worden. De steden werden ontvolkt en iedereen moest een eenvoudig zwart pak dragen en sieraden en juwelen werden verboden.
Een stuwmeer met een vreselijke geschiedenis.
Tienduizend Cambodianen hebben onder dwang, met de hand, de dam gebouwd onder bedreiging van de "Khmer Rouge" Velen zijn gestorven door slechte behandeling, ondervoeding en ziekten


De zon brandt, het is middag. We staren naar de reuze lotusbloemen wat verder op het water. Van de vezels van die lotusbloemen wordt een nieuwe organische textiel gemaakt, Samatoa en de groene vrucht met pitten, wordt door de Cambodjanen gegeten.
Iemand naast ons wil weten waar we vandaan komen. Paul stelt zich voor. Hij woont in Hong Kong en droomt ervan om ook een dergelijke reis te ondernemen en rond te trekken door Zuid Oost Azië. Hij is Cambodjaan en is hier met zijn vrouw en zoontje. Een Cambodjaan in Hong Kong? Hier was ik in 1975 vertelt hij. Dat is het jaar dat de dam werd gebouwd. Duizenden mensen, volwassenen en kinderen moesten hier werken en ik was hier ook bij. Velen stierven door het harde werk en door de slechte behandeling. We gingen niet naar school die werden gesloten. Mijn vrienden zijn hier omgekomen. Ik heb kunnen vluchten! Ik heb geen familie meer in Cambodja.
Een van de positieve kanten zijn de irrigatiekanalen die gevoed worden door het stuwmeer

De grafheuvel, 'Killing caves' in Phnom Sampeau.

Gisteren waren we ook al op een andere historische plaats. Door de vlakke rijstvelden, over hobbelige aardewegjes, waren we tot aan de voet van een heuvelrij gekomen. Deze mini bergketen van kalkrotsen is markant want die doemt plots op in een overigens zeer vlak rijstvelden landschap. Op de eerste heuveltop staat een Wat met bijhorend Boeddhabeeld. We hadden gelezen dat die heuvel bekend staat omwille van de grot waarin schedels en botten tentoon gesteld worden, ook slachtoffers van het communistische Khmer Rouge regime. We weten nog niet goed of we die heuvel willen beklimmen tot aan die grot. Ondertussen zijn we van de veldweg op een geplaveide baan gereden. We draaien links om en rijden voorbij de toegangsstraat naar de heuvel, wat verder staat een feesttent half op de weg over een lengte van wel meer dan 20 meter. Luide muziek doet de auto dreunen. Die feesttenten zie je hier overal en inderdaad ze staan soms half op de weg, zelfs op grote nationale wegen.

 

Boven op de berg waar de Killing Caves zich bevinden kregen we een spectaculair panorama


We besluiten terug te keren om te zien of we de steile heuvel kunnen oprijden. Geen probleem zegt een man op een motor ik zal uw gids zijn. We proberen hem diets te maken dat we geen gids nodig hebben en rijden door tot een man ons halt doet houden en een ticket uitsteekt. Een dollar. Wat verder een politieman die voor elk van ons drie dollar verlangt. Kunnen we tot boven rijden, vragen we nog? Neen, neen geen probleem. De smalle weg die we oprijden gaat onmiddellijk over in een bergpas buiten categorie. De beton is hobbelig en zeer smal maar geeft goede tractie. Het is soms zo steil dat we over de motorkap de top van de weg niet meer zien. In kruipversnelling rijden we de kaatste bochten door en worden boven verwelkomd door een monnik en een frisdrankverkoper. Het uitzicht van hier is overweldigend. Onder ons het vlakke land met de vele irrigatiekanalen tussen de rijst en binnenvelden. Wat verder op 13 km zien we Batambang tussen de bomen.

U mag hier slapen zegt de monnik, en als je dat wil kom ik hier ook slapen. We staan op een nieuw betonnen platform naast de site met het Boeddhabeeld. Met onze FJ kunnen we er niet op dus hebben we ook geen tent om te slapen. Bovendien is ons hotel in Batambang betaald. Het is nochtans een heilige plek om onder de sterren hier de nacht door te brengen! Na een lange babbel met de monnik nemen we afscheid om naar de dodengrot af te zakken. Eerlijk gezegd waren we sterk onder de indruk van de verhalen over de Cambodjaanse samenleving die de goede man ons vertelde en niet in het minst van zijn werken om de vele wezen op te vangen en een school en onderdak te geven.
Een Boeddhistische monnik toont de foto's van de school die hij opgericht heeft voor de achtergelaten kinderen.
Een pelgrimsoord ter herinnering aan de zovele vermoorde mensen door de "Khmer Rouge"
Klik hier voor meer foto's van "The Killing Caves" en "The Killing Dam"

12 januari naar de kust richting Zuid West.

Ik probeer te weten te komen welke route ik kan nemen om van Batambang richting kust Shihanoukville te rijden. Volgens onze papieren kaart moeten we over Phnom Pen maar dat willen we vooralsnog vermijden omdat we pas na de kust naar de hoofdstad willen. Shihanoukville is zowat 700 km van Batambang verwijderd en alle wegen lopen over de N1 langs de hoofdstad. Op Google maps lopen er wegen door het Nationaal Park Phnum Sankoh en die weg lijkt toch iets avontuurlijker. Maar de politiechef van Batambang vindt die piste te gevaarlijk en in slechte staat. Dus dan maar niet. We zullen een berijdbare weg zoeken ten Noorden van Phnom Pen om dan naar de kuststrook af te zakken. Als we Takeo geraken hebben we daar een guesthouse en hoeven we niet te kamperen ergens tussen de Cambodjanen.

We zijn al een hele tijd van de N1 af en hobbelen nu over een aardeweg vol kuilen richting Kampong Speu. Hoe moet het hier in het regenseizoen zijn? We denken dat we hier in een van de armste regio’s van Cambodia zijn verzeild. In de jungle staan kris kras paalwoningen langs onze smalle aardeweg. Veel kleine kinderen die in weken niet meer zijn gewassen. De groene bomen zijn nu geel van het stof dat het weinige verkeer opgooit. We vorderen slechts langzaam. De wat dikkere lijn op onze kaart, die een bredere weg moet voorstellen, is niet meer veraf. Dan moet het sneller gaan en kunnen we misschien toch nog voor het donker is Takeo bereiken.

Het leven op het platteland
Klik hier voor meer foto's van het leven op het platteland in Cambodja


De weg is inderdaad breder en mooi vlak. Het is een rode laterite weg, hier en daar zijn onderhoudswerkzaamheden aan de gang. We kunnen nu snel rijden met achter ons een dikke rode stofwolk. Een paar keer steken wij een volgepropte vrachtwagen voorbij. Volgepropt met mensen die rechtop in de open laadbak elkaar overeind houden. En ik vermoed dat diegenen die buitenrijen vormen rood als een gekookte kreeft de vrachtwagen uitklauteren bij aankomst. 30 km en we moeten ook die weg weer verlaten want Takeo ligt wat uit de richting.

De laatste 50 km reden we over redelijk druk bezette - met hoofdzakelijk lichte motorfietsen - wegen. In ieder dorp zijn beide kanten van de weg bezet door kraampjes en daar is het dubbel uitkijken geblazen want de motoren rijden hier ook in alle richtingen en bekommeren zich niet om de andere weggebruikers, niet bewust van de risico’s! Slechts een enkele rijstrook blijft hier over.

Bijna 18 uur het is nog net niet donker en we hebben ons hotel gevonden. Rechtover het hotel is een trouwfeest aan de gang. Er is een live orkest met zangeressen en die doen hun best om zich in de ganse stad te laten horen met hun muziek van eigen bodem. Het zal eindigen om 23 uur heeft de hotelbaas ons verzekerd!

De verlichte tent met de feestgangers staat aan de rand van een plas, wij zitten aan de andere zijde van de plas en hebben zopas zoetwaterkreeft besteld een specialiteit van de streek en zeer zeker van dit restaurant. De kreeften zijn eerder langoustines en ze smaken overheerlijk, bereid in een pikante pindanootsaus.
Mooie lotusbloemen

Over Kampot naar het kustplaatsje Kep.

In Takeo hebben we de grote vijvers met de reuze lotusbloemen achter ons gelaten en zijn op weg naar de tussenplaats Kampot aan de Teuk Chlou (Trek Kampot) rivier. Het landschap verandert stilaan. In het ultra vlakke rijstland rijzen heuvels op. Eerst nog moeilijk te zien vanwege de nevel die opstijgt uit het waterverzadigd land. De rivier die door Kampot loopt ziet er geweldig uit, geschat is hij 200 meter breed. Hij ontstaat in het Bokor nationaal park en dat is niet eens 50 kilometer stroomopwaarts. Eigenlijk is hij een grote delta, want vijf kilometer verder is de zee. Wandelen langs de oevers zou mooi kunnen zijn ware het niet dat overal rest vuil en afval ligt.

Het is middag, Terwijl ik de FJ parkeer – we willen een aperitiefje nemen in een van de vele gelegenheden - komt een man naar ons toe en begroet ons in het Nederlands. Ah jullie zijn Belgen! Wij rijden hier rond met onze fiets!
In Kampot vonden we LPG maar deze kwam uit flessen en werd verkocht per kg.
Net zoals in Battambang vindt men in Kampot mooie koloniale huizen van weleer


Kampot is (was) echter al sinds lang bekend omwille van de bijzondere peper die hier gekweekt wordt. In de jaren zestig gebruikten alle zichzelf respecterende koks in de Parijse hoofdstad die peper. Toen de Khmer Rouge de macht overnam hebben zij alle plantages verwoest. Maar sinds enkele jaren is de teelt van de peperboom weer in de volle belangstelling. Er wordt gezegd dat daardoor de meisjes die pluk doen, nu voldoende geld verdienen en daardoor kunnen huwen omdat ze met het verdiende geld de bruidsschat kunnen betalen. Vandaag zijn er 12.000 ha beplant met peperbomen over twee jaar zullen het dat minstens 20.000 ha zijn. Voordat de peper geoogst wordt is hij al verkocht!

Het kleine schiereiland Kep ligt op 25 kilometer van Kampot. De weg ernaar is in erbarmelijke staat maar er wordt aan gewerkt. Ons hotel in Kep staat achter het chique resort dat werd gebouwd door Belgen. Wij hebben geen zeezicht maar onze chalet staat tussen de banaanbomen en andere tropisch groen, een oase van rust. Kep zelf is een rustige plek en befaamd voor zijn krabbenmarkt. En dat die krabben lekker zijn, klaargemaakt met Kampot peper, hebben we natuurlijk zelf een paar keer geproefd.
Het symbool voor Kep: De Krab
We vonden een heel leuk hotelletje waar we de bananen zo zouden kunnen plukken hebben vanuit onze kamervenster zonder glas

 

We verbleven drie dagen in Kep

Aan de kust zagen we de vissers met hun krabbenmanden

 

Natuurlijk moesten we die beesten eens proeven. - Amaai wat was dit lekker!

 

Klaargemaakt met "Black Kampot Pepper"


Om naar Bokor Nationaal park te rijden moeten we weer naar Kampot over die miserabele weg. Het stuift nu minder want gisteren heeft het een halve dag geregend. Het water is alom tegenwoordig. Nadat we de stroom in Kampot zijn overgereden is de asfalt goed en als we de toegangsweg en de tolpoort van het park voorbij zijn geloven we onze ogen niet. Een perfecte nieuwe weg incluis verlichtingspalen. Dat hebben we tot nog toe niet gezien in Cambodia. Zelfs in Batambang, de tweede stad van Cambodia, is er amper verlichting!

De brede bergweg voert ons naar de hoogvlakte op 1.000 meter. Vijftien kilometer verder zijn wij boven, op 1080 meter. De Fransen kwamen hier vroeger al om de zwoele hitte van het lage land te ontvluchten. Het is inderdaad hier slechts 22°C. We zoeken het Bokor Palace hotel dat daar vroeger stond. Op onze weg ernaar toe botsen we op een gigantisch nieuw resort en daarachter zijn nog een aantal monsterconstructies in opbouw. Op de ontboste vlakte wordt zelfs een golfterrein aangelegd.

Op weg naar Bokor National Park
Dit is het kerkje en het hotel waar er enkele maanden strijd werd geleverd
Klik hier voor meer foto's van Kep, Kampok en
Bokor National Park

Het oude Franse hotel, gebouwd in 1926, wordt ondertussen ook gerenoveerd. En ook de oude kerk staat nog overeind. Hier werd enkele malen strijd geleverd. De eerste maal op het einde van de jaren veertig voor de onafhankelijkheids strijd tegen de Fransen en een tweede maal in 1972 toen de Khmer Rouge dit strategisch punt wou innemen en verder in 1979 werd enkele maanden gevochten tussen de Khmer Rouge en de Vietnammezen. Deze laatste beschoten, vanuit het Palace hotel, de Khmer die zich 500 meter verder in de kerk hadden verschanst.


In het nationaal park leven bedreigde diersoorten als tijgers, Aziatische zwarte beren, Maleisische zonneberen, luipaard, Indische olifant, Pangolin en diverse apensoorten.



Onderweg in Cambodja zagen we transporten van mensen die niemand voor mogelijk houdt
 
      Deze lichte motorfiets trekt meer dan 17 mensen   Bovenop de daken van gewone wagens zitten er ook mensen
 
                              Dit lijkt meer op dierenvervoer                          Met vier op een brommertje is niet uitzonderlijk

Voor meer foto's van het transport in Cambodja klik hier

Een kleine uitstap naar Shihanoukville op 16 januari.

“The place to be”,zo zou je Shianoukville aan de zuid kust kunnen noemen. Eén ritje van slechts 130 km ten noorden van Kep. Niet direct onze favoriete bestemming. Maar onze nieuwsgierigheid krijgt de bovenhand en bovendien moeten we verslag uitbrengen aan Marc en Marleen uit Torhout over ‘Le Papillon d’or’, een hotel dat tot voor kort in Vlaamse handen was.

Le Papillon d’or hebben we gevonden, ondertussen hebben de nieuwe eigenaars de naam veranderd. Maar het is niet dit, noch de mooie stranden, ook niet de pier in zee waar we een biertje hebben genoten, maar wel de ontzettende verloedering van het stadje, het vuil en stinkend afval in de straten, plastiek op de stranden en zwermen vliegen die waarschijnlijk in onze gedachten zullen blijven! Dat de koeien in Shihanoukville tot voor de deur van ons nieuw hotel liepen vonden we niet een probleem. Maar de grote protserige weelde van sommige resorts met wat verder op het schiereiland de afdakjes, naast de nieuwbouwprojecten waar de families van de arbeiders onder verblijven, geeft ook ons wereldreizigers een wrang gevoel.
Op onze weg van Kep naar Sihanoukville kwamen we dit dorpje tegen. Het water moet hier ook fel stijgen tijdens het regenseizoen.

Sihanoukville: voor elk wat wils: overbevolkte stranden met zonnekloppers

 
Sihanoukville: voor elk wat wils: mooie eenzame stranden. Weliswaar vreselijk vervuild
Klik hier voor meer foto's van onze rit naar en ons verlijf in Sihanoukville

Naar Phom Penh op 17 januari.

We hebben het gehad in de top badplaats van Cambodja en zijn op weg naar Phnom Penh 240 kilometer noordoostwaarts over de N4. Opmerkelijk, deze weg is, evenals de weg in het Bokor park, in goede staat en we vorderen snel. De palmolieboom plantages onderweg herinnerden ons aan de vele plantages die we ook in Colombia hebben gezien. Af en toe kruisen we ook een transport van suikerriet. Hier zijn het enkele vrachtwagens terwijl we in Colombia grote konvooien van trekkers met soms drie tot vier aanhangers zagen met een totale lengte van meer dan 50 meter.

We zijn Kampong Spoe voorbij. Het verkeer wordt steeds drukker en chaotischer en hoe dichter we bij de hoofdstad komen hoe moeilijker het wordt om geen motorrijder aan te rijden. Hoe dichter bij het centrum hoe slechter de weg wordt, sommige stroken zijn zo hobbelig dat het normale verkeer er slechts stapvoets kan, voor ons de gelegenheid om lange files voorbij te steken. Nog 5 kilometer zijn we nu van ons hotel in straat 360. Het asfalt is weer goed en in het straatbeeld verschijnen de dure auto’s, Range Roovers, Toyota Land Cruisers, Lexus, BMW en tot onze stomme verbazing een oranje kleurige Lamborghini Gaillardo. Bij ons een kar van over de 330.000 €, hier minstens het dubbele! En met dit scheurijzer kan je enkel op goede asfalt rijden, de wagen staat amper 15 cm boven de grond…?
Bij het binnenkomen van Phnom Pernh - en dat is bijlange nog het centum niet - dus dat belooft
Dat brommertje vervoert hier waarlijks een stuk glas
 

PHNOM PENH DE HOOFDSTAD VAN CAMBODJA

Phnom Penh administratieve beslommeringen.

Het hotel in de 360ste straat heeft een grote garage en de ingang is hoog genoeg om er met de FJ binnen te rijden. Misschien een goede stalplaats voor als we straks terug naar België komen om dan in 2014 onze reis verder te zetten?

Het is vrijdag en onze eerste prioriteit is de Thaise ambassade want hoewel we als Belgen geen visa voor Thailand nodig hebben weten we ondertussen dat we die wel moeten kopen als we langer dan 14 dagen in het land willen blijven en overland de grens passeren. Zestig dagen en 40$ elk zegt de dame aan het loket in de Thaise ambassade en woensdag mag je hem komen afhalen. Dat zijn dus 2 dagen meer dan we gerekend hadden, want in Laos krijg je zulk visa op een dag.

Nu naar de douane met de tuk tuk! Dank zij mijn eerder E-mail verkeer met de douane weet ik wie we moeten opzoeken en ook dat er een kans bestaat om de FJ voor langere tijd in Cambodia te stationeren. Nooit eerder hebben we het ergens in de wereld meegemaakt dat onze E-mails prompt beantwoord werden soms al na een uur!

Zaterdag 19 januari De douane en andere ontmoetingen

Vrijdag gaf de vriendelijke douane secretaris ons hoop dat we de FJ in Cambodia kunnen laten staan voor een langere periode. We moeten wel terug naar de dienst in de Preah Norodom blvd met een brief gericht aan de opperste chef met daarin de uitleg waarom we de FJ in Cambodia willen laten. Dat zal dus voor maandag zijn want die diensten werken niet op zaterdag.

fietsende Michel in het chaotische verkeer in Phnom Pen


Terwijl we haast aan de douane zijn aangekomen, langzaam rijdend door het stokkend verkeer aan het verkeerslicht op de Norodom, bonst iemand op mijn deur. We geloven onze ogen niet het is de fietsende Michel. Michel en zijn echtgenote zijn we sinds Kampot nu al voor de tweede maal toevallig tegengekomen. Hun reis gaat van Bangkok met de fiets naar Hong Kong. Waar het te gevaarlijk is om te fietsen of te moeilijk, laden ze de fietsen op een bus, maar gemiddeld doen ze 100 km per dag! Proficiat.

 

In Phnom Penh bezochten we de herinneringen aan de gruweldaden
van Pol Pot's "Khmer Rouge" - het Tuol Sleng museum
Het Tuol Sleng museum getuigt.....

Eens lezen

Klikken op de foto voor groter formaat

 

Niet voor gevoelige kijkers

Dit is maar een klein overzicht.
De meest gruwelijke foto's staan niet in de galerij.
Klik hier voor meer foto's van het Tuol Sleng museum

Zondag 20 januari. De vreselijke geschiedenis van Cambodja

Gisteren waren we in Tuol Sleng het ‘Genocide’ museum. Dat complex ligt op een steenworp van ons hotel. Vandaag waren we op de deprimerende “Killing Fields” van Chueong Ek, die liggen 15 km ten zuiden van de stad.

Tuol Sleng was tot voor 1975, het aantreden van Pol Pot, een middelbare school. Onder het Maoïstische terreurbewind van Pol Pot’s Khmer Rouge werd het het zenuwcentrum van de geheime politie. Een martel en foltergevangenis voor iedereen die vijand van het Democratisch Kampuchea was. In totaal werd tussen 1975 en 1979, 21% van Cambodia ’s bevolking vermoord of meer dan 1.700.000 mensen. Al wie intellectueel was, een belangrijke functie bekleedde, godsdienstig was of een vreemde taal sprak, of zachte handen had of een bril droeg was al verdacht. Chueong Ek is slechts een van de honderden plaatsen, verspreid over het hele land, waar mensen (mannen, vrouwen en kinderen en baby’s) op beestachtige wijze werden afgemaakt met primitieve middelen want kogels waren te duur.

Dat zoiets is kunnen gebeuren in de jaren zeventig zonder dat de wereld in opstand kwam is onbegrijpelijk. Dat de Khmer Rouge tot in de jaren negentig in de VN zetelde is hallucinant en dat de processen tegen de Khmer Rouge leiders maar een goede tiental jaar geleden zijn begonnen is onvoorstelbaar. Maar nog onbegrijpelijker is dat Pol Pot financieel werd gesteund door ondermeer de VS waarvan het ook wapens kreeg maar ook het Verenigd Koninkrijk deed dit. Het feit dat de Khmer Rouge zo snel heeft kunnen groeien in de jaren zeventig heeft vooral te maken met de tapijt bombardementen van de VS tussen 1969 en 19973. De getormenteerde bevolking werd als het ware in de armen gedreven van Khmer Rouge. Hier werden 250.000 ton bommen gedropt.

 
De dag erna bezochten we Choeung Ek - Killing Fields - herinneringen aan de gruweldaden
van Pol Pot's "Khmer Rouge"

 

We wandelden met koptelefoon door de velden en kregen een gruwelijk verhaal te horen

Klik op de panelen om de teksten te lezen van de vrschillende stopplaatsen
 
we wandelden van de ene plaats naar de andere

 

 

Lieve luistert aan een glazen kast met opgegraven kledij van slachtoffers

 

Niet voor gevoelige kijkers
Klik hier voor meer foto's van de Killing Fields

Verkeer in Phnom Penh.

Er is hier geen verschil tussen een week- en een werkdag als het over het verkeer gaat. Hoewel ik nu al enige ervaring heb met het verkeer in dit deel van de wereld, is het nog regelmatig schrikken als enkele motorfietsen rechts inhalen en dan plots voor je motorkap komen rijden. Achteruitkijkspiegels, als ze al aanwezig zijn worden niet gebruikt. Tot voor kort waren ze zelfs verboden omdat ze bij een ongeval ‘te gevaarlijk’ zouden zijn. Er schijnen verkeersregels te bestaan maar geen kat die ze respecteert. Enkel voor rode verkeerslichten is er enig respect (als er politie in zicht is). Het vreemde is dat het chaotische verkeer enigszins vlot loopt. Je gaat mee met de flow, je kunt dingen doen die in het westen ondenkbaar zijn en er ontstaan geen files met toeterende auto’s. Zoals op een drukke boulevard met 6 rijstroken rechtsomkeer maken of de andere kant van de weg opzoeken om er te parkeren. Ik heb me aan de gangbare stijl hier aangepast. Je begint een maneuver, eventueel zet je de richtingsaanwijzer aan (maar de motorfietsers houden daar geen rekening mee) langzaam rijd je dan eventueel van uiterst rechts naar links dan spookrijdend op de linkse rijstroken. Het tegenliggend verkeer maakt dan een bocht rondom je en zo kom je probleemloos aan de andere kant. Voor lang spookrijden op een weg met middenberm hoed ik mij maar onze tuk tuk’s hebben daar geen moeite mee en rijden soms 100 meter op de links of rechtse rijstroken in de verkeerde richting met druk tegenliggend verkeer. Dat is een wat akelig zicht vanuit de tuk tuk. Een drukke weg oprijden moet ook geen probleem zijn. Voor alle zekerheid kijk ik toch nog of er veel verkeer komt aanstormen maar de lokalen kijken niet eens en rijden langzaam de weg op de andere weggebruikers wegduwend. Op de claxon reageert niemand die dient niet om te waarschuwen voor eventueel gevaar die wordt hier begrepen als een signaal ‘ik ben hier’!

Het chaotische verkeer in
Phnom Penh
In Phnom Penh vonden we de Belg Didier uit La Louvière die hier twee restaurants heeft
Klik hier voor meer foto's van ons verblijf in Phnom Penh

Verbroederen met landgenoten. Een week in Phnom Penh.

Om te bekomen van ons bezoek aan “The killig fields” zoeken we het Belgisch resto “La Patate” op om er een Duvel te drinken en Belgisch te eten. Ik heb een vaag idee in welke omgeving ik het restaurant moet zoeken maar ik heb geen adres. Het ligt vlakbij de Mekong maar niet aan de rivier. Dat is het enige wat we weten. We rijden door kleine straatjes met de kraampjes en eetstandjes. Zoals gebruikelijk is het druk. Ah, daar kunnen we de FJ parkeren Op de hoek van de straat is een plaats groot genoeg voor de FJ. Ik ben nog maar net gestopt of  we horen: “Vous êtes des Belges?”. Vier werknemers van Electrabel die in Cambodia een paar weken vrijwilligerswerk doen in weeshuizen, scholen en hospitalen. Jazeker, wij kennen “La Patate”, we waren hier verleden jaar ook al.

We hebben allen rijkelijk gedineerd op zijn Belgisch met als toetje een chocomousse gemaakt met chocolade van bij ons en de … Duvels. Wij zaten niet in “La Patate” maar in het nieuwe restaurant van Didier “Le Bodega” recht tegenover “La Patate”.  Eens een welkome afwisseling op ons Aziatisch dieet. Ondertussen hebben we ook al, Didier, de baas leren kennen en hij heeft ook een oplossing voor de stalplaats van de FJ als we terug in België zullen zijn. Dat is een meevaller!

 
 
In restaurant "La Patate" hadden we een gezellige avond met Didier en een groep Belgen. Er werd uiteraard Duvel gedronken en Belgische frieten gegeten. Jullie geloven dit nooit, maar dat waren de lekkerste frieten ooit!

 


Morgen heeft Didier zelfs al een afspraak geregeld met de consul en de man van de pers.  Onze auto moet op de foto voor het restaurant “La Patate”. De foto’s werden genomen, het persartikel hebben we nog niet kunnen lezen.  De consul heeft een voorlopig paspoort voor Lieve gemaakt, want het origineel stond vol stempels en visa en dat zou eventueel nieuwe problemen aan de grenzen kunnen opleveren. Dat risico willen we niet nemen en daarom hebben we een nieuw paspoort laten maken.
 
We gingen met Didier op stap met de motorfiets. We zagen de grootste contrasten ooit in Cambodja
We reden langs de mooiste plaatsjes. Deze vind je wel alleen maar met een inwoner van de streek
 
 
de zandwegen zijn niet altijd goed berijdbaar....
We reden dorpjes voorbij waar de mensen in erbarmelijke toestanden leven. Dit is hier een winkel.
we zagen de grote contrasten: een woning aan de rivier
en dit is ook een woning aan de rivier. We bezochten dit domein van 4 ha. Eigendom van een Cambodjaan met duizenden zeldzame aangeplante bomen
klik hier voor meer foto's van onze motorrit en de grote contrasten in Cambodja

Visa verplichtingen.

Tegen 3 februari moeten we Cambodia verlaten. Het standaard visa geeft recht op slechts 30 dagen verblijf! Maar te laat – om juist te zeggen in Phnom Penh - hebben we vernomen dat ook toeristen zonder problemen een business visa kunnen verwerven dat langere verblijfperiodes toelaat. Maar er is verandering en verbetering op komst. Vijf jaar geleden al werd een akkoord ondertekend door de landen van Zuid oost Azië dat voorziet in vrij verkeer tussen de aangesloten landen. Birma, Thailand, Malaysia, Vietnam, Laos en Cambodia en later ook China horen daarbij. Sinds 27 december 2012 zou het akkoord al van kracht moeten zijn tussen Cambodia en Thailand. Maar in de Thaise ambassade, in Phnom Penh, hoorden ze het nog donderen toen ik daarnaar informeerde. Ons nieuw visa voor Thailand schijnt dus ook nog maar enkel geldig te zijn voor Thailand. Maar zelfs al zijn de visa problemen door de toekomstige regeling daarmee grotendeels opgelost dan blijft er nog altijd het probleem van de tijdelijke import van de wagen en die ook beperkt is tot een maand. Zelf rijden in Vietnam is een schier onmogelijke zaak. Voorlopig hebben we Vietnam dus geschrapt van onze reisbestemmingen net als zovele andere globetrotters die met eigen vervoer reizen.
    

Naar Kratie 25 januari.

Het is al over tien als we het LPG tankstation, centrum Phnom Penh uitrijden. We moeten de brug over de Tonle Sap – de rivier die tweemaal per jaar zijn stroomrichting veranderd ziet - over richting noord over de N6. Naar Kratie (uitspreken Kratchey) is het een rit van 345 km maar misschien houden we onderweg al halt aan Kampong Cham, de derde grootste stad van Cambodia, aan de Mekong. Kratie is bij de reizigers bekend omdat ten noorden van de stad dolfijnen kunnen gespot worden in de Mekong.

We hebben nog maar net de buitenijken van de stad verlaten en we zitten midden in de wegeniswerken. Tientallen bruggen zijn in aanbouw en er wordt een bredere wegbedding aangelegd. Rood stof overal. Zo-even zijn we moeten stoppen en opzij gaan omwille van de aantocht van een grote sliert Toyota en Lexus terreinwagens. Transport van hoog bezoek, althans dat vermoeden we toch. Want om die doortocht vlot te laten verlopen hebben we sinds Phnom Penh om de 200 meter politie en mannen met walkietalkies voorbijgereden! Achter die sliert komt dan een lange file met burgers in minder opvallende auto’s onze richting uitgereden.

Dit zijn de bewuste gefrituurde spinnen


Het wegdek van de N6, naar Kampong Cham is inderdaad aan vernieuwing toe. Het landschap is saai, we rijden door landbouwgebied. Maar er is toch hoop om iets bijzonders te zien want in Skuon, bijgenaamd Spiderville, worden gefrituurde spinnen verkocht. Een lokale lekkernij die je eet zoals een krab. De krokante poten afbreken en het vlees eruit zuigen. We weten echter niet of die spinnen het hele jaar door worden verkocht.

We zijn net twee keer door het dorp Skuon gereden op zoek naar de standjes met spinnen maar we hebben ze niet gevonden in de drukte. Eigenlijk hadden we niet zo een grote honger…

Kampong Cham, aan de machtige Mekong, zijn we dan toch voorbijgereden, hier is een lange brug over de stroom. Kratie is nog 200 km en daar willen we beslist twee nachten blijven.

KRATIE
Een vissersboot op de Mekong
Op onze eerste avond in Kratie kregen we een pracht van een zonsondergang


Het was kwart voor vijf toen we gisteren onze intrek genomen hebben in het Heng Heng hotel in een kamer met zicht op de Mekong. Onze uitstap vandaag gaat 35 km naar het noorden naar Sambor. Daar bevindt zich de grootste tempel van Cambodia. De tempel met de honderd en acht zuilen is in de 19de eeuw gebouwd op de site waar voorheen een houten tempel stond uit de periode van de pre Angkor tijd. Geen steen in de moderne stad is overgebleven uit die periode.

Om de met uitsterven bedreigde Irrawaddy zoetwaterdolfijnen te kunnen spotten moeten we een boot huren. Deze dolfijnen worden steeds zeldzamer in Azië. Voor de Khmer Rouge periode leefden hier ruim 1000 dieren nu zijn het er amper nog 50. We hebben ze gezien, maar stiekem hadden we toch gehoopt er toch wat meer en ze langduriger te zien. Onze skipper heeft nochtans in anderhalf uur durende vaart verschillende locaties opgezocht om ons bij de dieren te brengen.
Op 15 km van Kratie leven er zoetwaterdolfijnen. De Irrawaddy dolfijn is een bedreigde diersoort
en hier is er eentje. Ze zijn maar met een vijftigtal meer.

 

We bezochten in de omgeving van Kratie ook nog een paar tempels

De grootste tempel van Cambodja Sambor - Wat Sorsor Moi Roi
De tempel met de 108 zuilen dateert uit de 19 de eeuw
Op een heuvel van 93 m hoog staan drie tempels. Wij bezochten alleen maar de eerste tempel en bestegen daarvoor 160 trappen
Klik hier voor meer foto's van ons bezoek aan Kratie en de boottocht op de Mekong

27 januari richting Langs de Vietnamese grens naar Sen Monorom.

Sen Monorom is de provincie hoofdstad van Mondulkiri. Mondulkiri is dan wel de grootste provincie van Cambodia ze telt amper 40.000 inwoners. En die 40.000 zijn verdeeld over verschillende etnische minderheden.

We moeten terug over de N7 tot in Snuol. Daar gaan we links naar het Oosten over een weg die nog maar sinds 2009 geplaveid is. De weg loopt aanvankelijk nog door ontboste gebieden zoals de N7 naar Kratie. Eenmaal ontbost wordt de jungle vervangen door uitgestrekte rubberboom plantages.

Het terrein wordt steeds meer heuvelachtig en daar is de ontbossing gestopt (voorlopig). We rijden over een bochtenrijke weg door de jungle op en neer maar toch steeds hoger want Sen Monorom ligt op 750 meter hoog. De kwaliteit van deze nieuwe weg is middelmatig en hier en daar is dringend onderhoud nodig. Maar het is heerlijk rijden en er is bijna geen verkeer.
Van in Sen Monorom bezochten we de meest indrukwekkende waterval van Cambodja:
"the Bou Sraa waterfall"
We bezochten ook nog de Semorom waterval. Aan de ingang stond er een olifant die "glimlachend" onze bananen aanvaardde
Klik hier voor meer foto's van ons verblijf in Sen Monorom

Het avontuurlijk plan.

In Sen Monorom moeten we uitvissen of we verder kunnen naar Banglung, 200 km naar het noorden door de jungle. Gaat dat niet dan moeten we terug over Kratie naar het noorden want op 2 februari moeten we over de grens met Laos. Maar over die weg die vermeld staat als ‘eigenlijk geen weg’ is een boek geschreven door de man die hem in het begin van de jaren 2000 met de motor heeft gedaan tijdens het regenseizoen. Het boek heeft de welluidende titel “The death highway”.

Inmiddels hebben we een gids ingehuurd die ons zal begeleiden op onze trip door de heuvelachtige en tot voor kort ontoegankelijke jungle. Hij kent de weg en heeft onze FJ gemonsterd en geschikt gevonden voor de job. Hij spreekt Engels – hij is ook leraar – en kent ook de taal van de lokale bevolking, de Bunong met hun olifanten. Er zijn niet alleen de rivieren die moeten overgestoken worden maar ongeveer halfweg loopt de piste vele malen uit op een spinnenweb van ossenkar sporen wat het dus niet gemakkelijk maakt om het juiste spoor te kiezen. Hij rekent dat we de eerste 150 kilometer in zeven uren kunnen afmaken. Het laatste deel van de weg naar Banglung is een laterite piste in goede staat.

In het gezellige Green House vonden we de nodige informatie en ook onze gids

30 januari, spelbrekers!

Gisteren wou ik de lier uitproberen want het risico bestaat dat we die nodig zullen hebben als we onze geplande tocht door de jungle en het nationaal park doen. Ik heb moeten vaststellen dat die maar half werkte, uitlieren ging, trekken niet. Dat moet dus hersteld worden vooraleer we kunnen vertrekken. Op onze 120.000 reiskilometer heb ik de lier slechts een keer gebruikt en dat was in Mongolië om een andere wagen uit het slijk te trekken. Maar je weet maar nooit! Dus moet ik zien dat ik de lier hersteld krijg.

Eerst de bedrading checken, zitten alle kabels en verbindingen nog vast. Er blijkt nu nog een extra probleem: een zware massakabel is aan het afbreken aan de negatieve batterijklem.

Een paar uur later is de massakabel hersteld, dank zij mijn set reserveonderdelen, en heb ik het defect aan de lier gelokaliseerd. Het relais (solenoïde) van de winch is defect en werkt maar half. Dat moet vervangen worden. Ondertussen was het al donker.

De solenoïde is hier niet direct te vinden dus moet ik een noodoplossing verzinnen. Onze trip moeten we noodgedwongen een dag uitstellen.

Deze morgen al vroeg op om aan de lier verder te werken en ja mijn herstel idee werkt. Een kwart uur later, en ik kan de lier terug laten trekken, de kabel uittrekken moet ik wel manueel doen.
De weg naar het  dorpje Kaoh Nheck is een tamelijk goede laterite weg, maar alles ziet rood, ook de planten en de bomen

31 januari "The death highway".

Door de pech met de lier is onze gids gisteren al vertrokken met een Brit die ook naar Banglung wil met zijn motorfiets. 200 km door dit terrein, met de motorfiets, is te zwaar en daarom doen ze de rit over twee dagen. Wij zullen het team ergens halfweg in  het  dorpje Kaoh Nheck, aan de grens van het nationaal park vervoegen tussen 8u30 en 9.00 uur.

Het is 6 uur en we zijn de eerste klanten om ons ontbijt te nemen in Green House. Er is nog geen brood en dat wordt wat wachten maar de tijd loopt. De 90 km naar Kaoh Nheck afleggen in 2 uur zou geen probleem moeten zijn over de weg in aanleg. Chinezen zijn bezig – zoals een beetje overal in Cambodia – met de aanleg van een weg door de jungle naar Banlung.

We zijn al een tijdje over het punt waar we bij de splitsing links moesten afbuigen.  Maar de google maps op de Ipad laat zien dat we afwijken van de google route. We zijn al een paar keer gestopt om aan schoolkinderen en lokalen te vragen of we op de goede weg rijden naar Banglung maar geen die ons dat kan vertellen. De Chinees op de bouwwerf doet al direct de draaihand beweging om te laten verstaan dat hij niets weet. Hoe verder we rijden hoe meer we van het digitale traject van google afwijken. Zitten we wel op de goede piste? Het moet wel want die piste is inderdaad nieuw en in aanleg. Toch nog even informeren bij de landmeter wat verder, die naast een truck staat te meten. De vrachtwagen chauffeur en hij zijn allebei van mening dat we terug moeten. We twijfelen maar keren toch de FJ.  We verliezen tijd…Al vijf kilometer zijn we terug gereden, er is op dit vroege uur niemand te zien. We hebben geen telefoon bereik en kunnen dus ook onze gids niet opbellen.

Dus rijden we nog wat terug.  Nu is er gsm bereik en hebben we Yin onze gids aan de lijn. Ondertussen komt een Pajero ons tegemoet en die mannen begrijpen onze vraag wel. We waren dus wel op de juiste weg. Dus terug van waar we vandaan kwamen.

We gaan hard waar de piste het toelaat we gaan stapvoets waar de Chinese bouwfirma’s aan het uitgraven zijn of bruggen bouwen. We hebben toch nog een gemiddelde van 38 km/u gehaald als we ruim een half uur te laat in Kaoh Nheck op onze ontmoetingsplek toerijden en de wachtende mannen zien.
De 200 km off road mocht er zijn
Gelukkig reed er een gids voor met zijn motorfiets


De volgende 70 km gaan we door het nationaal park en aan de grote rivier, de Tonle Seprok, keren de gidsen terug als we goed en wel veilig aan de andere kant zijn overgezet. Hier begint het lastige werk, vooral voor de motorrijders als ze door het mulle zand zullen moeten rijden.

Wij zijn de laatste dorpjes voorbij en rijden over een paar hoge dijken waar links en rechts rijst wordt gekweekt. Hier zijn de moto’s in het voordeel want de piste is vol diepe kuilen waar zij langs kunnen laveren.  Wij met de FJ hebben minstens 2 wielen die door de diepe groeven en kuilen moeten. Rond de paalhutten die we voorbijrijden staren de mensen ons verbaasd aan.  Veel wordt er niet gewerkt, ze liggen meestal in de schaduw van een boom of zitten onder de hut tussen de palen. Aan de hutten staan stenen kruiken die vooral dienen als waterreservoir. In vele Bunong dorpjes kunnen die kruiken soms wel duizend jaar en ouder zijn.

Aan de hutten staan stenen kruiken die vooral dienen als waterreservoir


We hebben even rustpauze gehouden voor de motards. De piste is nu wel zeer zanderig en smal. Wij, moeten opletten om geen bomen te raken, voor de motoren is het zwoegen om overeind te blijven en vooruit te komen in het mulle witte zand. Er is geen tijd om veel rond te kijken of we een of ander wild zouden kunnen zien. De rijomstandigheden vragen uiterste concentratie. Overal zijn er situaties die ons in de problemen zouden kunnen brengen. Scherpe afgebroken boomwortels kunnen de gevoelige flanken van de banden doorboren, te rap over een bult en de FJ gaat de lucht in, een overhangende boom kan onze daktent beschadigen, we kunnen vastrijden in het vloeibare zand…

Maar het gaat voorlopig voor ons zonder problemen.  De mannen op de motoren worden steeds grijzer van het zand dat overal aanwezig is. Wij zitten comfortabel beschut en in een frisse cabine. Buiten is het ondertussen 33°. De droge rivierbeddingen kruisen doet de adrenaline wat pieken want de steile  bermen zitten vol met diepe groeven en af en toe verliest een wiel het contact met de grond of schuurt de bodemplaat van de FJ over de aarde.

Hier en daar moeten we een weg zoeken naast de piste want een omgevallen boom verspert de weg. De lier zou hier uitkomst kunnen bieden maar gelukkig kan ik een weg tussen de bomen vinden die breed genoeg is om de FJ te laten passeren.
Zo bracht de "ferry" ons over de Tonlé Srepok Rivier op de "Death Highway"
Spectaculaire afrit
Klik hier voor de foto's van onze rit door de jungle en de overzet


Het is afzien voor de motorijders. We zijn aan het laatste deel  van het traject voor de oversteek begonnen.  Er is nu minder zand en de motoren kunnen nu sneller evolueren. Maar er zijn nu weer kuilen en bulten en dat is dus moeilijker voor de FJ om snel te gaan. We naderen de grote rivier.  Benieuwd hoe de veer er zal uitzien en hoe we erop zullen kunnen rijden.

14 uur, we wachten op de overzetten.  Een kleine voor de motor van Lem, de Brit, en een grotere voor de 3 ton van de FJ. Eerst gaat Lem de rivier over en wij moeten nog even wachten. De mannen die de veer bedienen kennen hun werk en ik ben zonder problemen van de steile berm op de veer kunnen rijden. Afrijden zag er iets dramatischer uit bij aanvang maar ook dat verliep vlot. Het forse bedrag dat we moesten neertellen voor die overzet was wel de grootste verrassing!
 



Video van onze overzet op de Tonlé Srepok Rivier op de "Death Highway"
 

1 februari Banglung de hoofdstad van Ratanakiri.

Van de overzet naar Banglung – een veertigtal kilometer – reden we ook al over een weg in aanleg. Zoals overal in Cambodia, door Chinese aannemers. Dat zijn dus doorgaans wegstroken die redelijk goed berijdbaar zijn, deels moeten we door werven, veelal waar bruggen moeten gebouwd worden. Van Lem kregen we een tip. De mooiste verblijfplaats in Banglung, een stad van 40.000 inwoners, is deze aan het kleine meer dicht bij het centrum. We hebben onze intrek genomen in Lake side hotel met een kamer op het eerste verdiep met balkon en zicht op het meer aan de andere zijde van de straat.

De verplichte uitstap in Banglung is die naar het ronde kratermeer Boeung Yeok Laom. Het meer is 800 meter in diameter en is 49 meter diep het heeft een magische betekenis voor de stammen uit de heuvels in deze streek. Vóór de Khmer Rouge had koning Shihanouk hier een buitenverblijf. Daar is helaas niets meer van overgebleven want het werd vernietigd door de Khmer Rouge. Er zijn op het lijstje van mogelijke uitstappen ook nog een aantal watervallen, die kunnen bezocht worden. Die staan nu niet op ons programma. Het kratermeer oversteken wel. En dat was heerlijk zwemmen in het heldere water.

 

Op de rand van de weg ligt de gekapte suikerriet te drogen. Daarna worden het in zakken gedaan.

2 februari richting grens Zuid Laos Stung Treng.

Van Banglung naar onze volgende bestemming hoeven we maar 145 km af te leggen. De asfaltweg loopt door heuvelachtig gebied en de rit door de jungle zou mooi kunnen zijn ware het niet dat men hier ook al bezig is met de jungle plat te branden. Overal zien we rookpluimen en langs onze weg smeulende en zwartgeblakerde resten van bomen en struiken. Een troosteloze en moedeloze ervaring. Dit is dus het lot van de jungle in het nieuwe Cambodia.

Stung Treng is ook al een stadje dat op de meeste reisprogramma’s staat. Het ligt aan de  monding van de Tonle Seprok met de grote Mekong. Het is ook de laatste plaats met enige betekenis op de weg naar Laos in het noorden.

Het is nog maar middag als we onze intrek nemen in het Gold River hotel. Volgens onze reisgids het enige gebouw in de provincie met een lift. Onze kamer op het eerste verdiep geeft uit op de machtige Tonle Seprok stroom net voor hij uitmondt in de nog bredere Mekong. Links is een veerpont maar die zullen we morgen niet nodig hebben om de andere oever te bereiken want een kilometer stroomopwaarts is een nieuwe hoge lange brug gebouwd.

Stung Treng is dan wel de hoofdstad van een provincie en zelfs met een bevolking van 30.000 zielen heeft het slechts een paar restaurants waar we zonder vrees voor gezondheidsproblemen kunnen eten. Er zijn wel de eetstandjes op de lokale markt maar gezien de zwermen vliegen die op de vissen in het standje ernaast zitten en de alles behalve appetijtelijke geur die er rondhangt, is dit zeker geen optie zelfs niet voor een lichte honger. River Side guesthouse heeft wel een betrouwbare keuken en een uitgebreid menu en daar zien we dus ook de meeste toeristen zitten. We hebben goed gedineerd en willen net opstappen als we tot onze verbazing Michel en Karinzien binnen komen. De twee moedige fietsers hebben we voor het laatst in Phnom Penh gezien, twee weken geleden. Zij zijn net zoals wij op weg naar de 4.000 eilanden in Laos. Toeval?
Stung Treng ligt aan de Tonlé Srepok rivier die uitmondt in de Mekong
Woonboten op de Tonlé Srepok

Zondag 3 februari de zoveelste grensovergang. Terug naar Laos

We moeten vandaag ten laatste over de grens zo zegt de stempel in ons paspoort. Dat is het dictaat van de ‘30 dagen verblijf’ visums in de meeste landen van Azië. Door het steeds uitvallende en ultra trage internet in Stung Treng hebben we onze verblijfplaats op een van de 4.000 eilanden niet kunnen vastleggen. We zullen ons dus ter plaatse moeten behelpen met de informatie die we hebben van vrienden en andere reizigers.
Overal zagen we brandende velden en wouden. De reden blijft voor ons onbekend.


De rit naar de grens is amper 50 kilometer. Maar zoals al eerder gezien in noord oost Cambodia staat ook hier de jungle in brand en zien we grote platgebrande en nog niet bewerkte stukken terrein. Er is geen verkeer op de weg naar de grens.

Straks verlaten we Cambodia. Ons eerste bezoek aan dit land, met de verschrikkelijke recente geschiedenis, laat een vreemd gevoel achter. Een land van grote ongelijkheden met de macht in handen van het leger en de happy few. Meer dan 453 generaals telt het leger! De vele grote en dure SUV’s in de steden en de schrijnende armoede op het platteland en het povere onderwijs systeem. Men vertelde ons dat dit vroeg of laat tot grote problemen zal leiden anderen zeggen dan dat de arme Cambodjanen zelf geen problemen hebben met die overdadige luxe want later willen ze ook zo een statussymbool verwerven. En status schijnt hier nog belangrijker dan in onze westerse wereld. Waarom hebben we zovele vrouwen gezien in pyjama? Dat was ook al zo in Thailand! Omdat de pyjama een teken is van een vooruitgaande welstand en dat moet je dus te allen tijde laten zien!

De vrouwen dragen pyama's, dat een teken is van een vooruitgaande welstand en dat moet je dus te allen tijde laten zien!
Als afsluiter van ons verblijf in Cambodja kregen we dit bizar beeld: een vrouw op een brommer met een infuus.
Klik hier voor meer foto's van Ban Lung, Stung Treng en onze rit naar de grens van Laos

 

Dit is onze GPS route in Cambodja deel 1
Tweede deel van Cambodja

 

 

Alweer een grensovergang!

De slagboom gaat open we zijn in Cambodia. Hier moeten we een nieuw visa zien te bemachtigen. Maar ik moet eerst naar de douane.  Dat hebben ze op deze grenspost ook nog niet meegemaakt.  Een buitenlander met eigen wagen! 

Een uur later zijn alle formaliteiten geklaard.  De beambte voor de visa's wou eerst 1.000 Baht. (Gelijk aan 32$) " in dollar aub" vraag ik.  "25$, sir"  "is het tarief niet 20$ mijnheer? " vraag ik nog. Hij lacht maar neemt de 50$ aan en gaat verder met het maken van de visa's. De visa's zijn klaar en ik verzoek hem om een kwitantie. "À receipt ...? " vraagt hij nog.  Ik dring aan en daarop gooit hij een biljet van 10 $ terug naar mij toe...

Nog even immigratie en we zijn klaar, we mogen verder.  Naar Pailin waar we zullen overnachten.
Aan de Cambodiaanse grens

Pailin een (vroegere) Rode Khmer vesting.

Slechts een twintigtal kilometer Vanaf de grens  en we zijn in Pailin. De stad ligt in groen heuvelland aan de noordelijke rand van de Cardamon bergen.  Vroeger was het een vindplaats van edelstenen maar die zijn er niet meer net zomin  als het tropisch hardhout. Tot laat in de jaren negentig was de streek  een bolwerk van de Rode Khmer.  Nu is het het woongebied van de vroegere Khmer Rouge soldaten. De edelstenen en het hard hout werden verhandeld - met ondermeer Thailand - om de guerrilla activiteiten van de Khmer Rouge te financieren. Een ander overblijfsel van de burgeroorlog wreedheden zijn de massa's persoonslandmijnen die hier voorkomen. En daar is sinds 2009 een extra gevaar, een nieuwe vorm van malaria die bestand is tegen de bestaande medicijnen.

De mensen leven hier in armoede zoals elders in Cambodia, er is geen toerisme en veel valt er hier niet te beleven. Tenzij het vreemde gevoel hier te vertoeven tussen een groep mensen met een recent dramatisch verleden.  Volgens de sympathieke restaurant eigenaar, afkomstig van Phnom Penh, is de scholingsgraad zeer laag. Hij hoopt dat de streek zich zal ontwikkelen.  Een grote tegenstelling op amper enkele kilometer van hier in Thailand waar het een drukte van jewelste is op de wegen.  Verantwoordelijk voor die drukte, in dit seizoen, is de oogst van de fameuze Durian vrucht. Dit gebied in Thailand is bij uitstek het fruitwinningsgebied.
In Thailand zagen we vrachtwagens vol geladen met Durian vruchten
De vruchten hebben zo een doordringende (slechte) geur dat ze in bijna alle hotels verboden zijn

Siem Reap we komen eraan.

We hebben ontbeten in hetzelfde restaurant als gisterenavond en werden er opnieuw met alle mogelijke egards bediend. In het recent gebouwde guesthouse waar we sliepen vannacht is geen restaurant. We hebben afscheid genomen van de jonge entrepreneur met zijn restaurant en bijhorende carwash.

Op weg naar onze voorlaatste bestemming op deze reis: 270 km naar Siem Reap langs de geplaveide route over Battambang. De kleine omweg naar Siem Reap is ingegeven door de leuke herinneringen die we er hadden 3 maand geleden en ook omdat we nu de noordelijke weg langs het meer Tonle Sap willen rijden.  Het belooft weer heet te worden vandaag, het is nog maar 10 uur en de thermometer wijst al 35° aan, maar in de FJ is het lekker comfortabel koel!

De weg naar Battambang is nog maar 2 jaar geplaveid en enkel rond de dorpjes die we kruisen is er wat motoverkeer, verder is de weg rustig en verlaten. Dat verandert als we Battambang naderen en het wordt zelfs zeer druk vanaf Battambang richting noord west, Sisophon. We maken ook weer kennis met het arrogante weggedrag van enkele heren met de dure Range Rovers of Lexus 470 of Toyota land Cruisers! Die halen in op de meest onmogelijke en gevaarlijke plaatsen, zelfs in het zicht van naderende motoren of auto's.  Een van die chauffeurs is een legerofficier, dat kunnen we merken aan zijn bijzondere nummerplaat.

Het ziet ernaar uit dat we een verfrissende douche over ons zullen krijgen, de lucht ziet zwart links van ons.  We rijden Siem Reap binnen.

We blijven hier drie nachten om dan dinsdag 23 april de laatste 340 km naar Phnom Penh af te malen.

Het was leuk opnieuw in Siem Reap te vertoeven....
en de kraampjes stonden er nog!

We logeerden in een super leuk guesthouse waar onze FJ heel goed bewaakt werd

De laatste rit:  Naar Phnom Penh.

Eerst nog LPG tanken vooraleer we Siem Reap vaarwel zeggen en de N6 verder rijden. Tijdens het LPG tanken hebben we opnieuw een aangename babbel. Als we op onze terugweg naar België over Indië rijden moeten we in Calcutta contact opnemen met de echtgenote van Rutvij. Rutvij heeft een landbouwbedrijf in Cambodia en heeft familie in de diamant in Antwerpen. Dank je, Rutvij voor de uitnodiging.

Het leven langs deze N6 schijnt iets minder armoedig te zijn dan wat we gewend zijn om te zien in Cambodia. Vele rijstvelden die er nu dor bijliggen en wachten op de moessonregens die er binnenkort zullen aankomen en het land onder water zullen zetten.

Het heeft wat geduurd vooraleer we een boom gevonden hebben langs de rechter kant van de weg om er even onder te verpozen. Ik ben net uit de fJ en wordt al meteen uitgenodigd door een koppel op de motorfiets  die vlak voor de FJ de oprit van hun huis inrijden. “You want a toilet?  You want a shower? You want coffee?  Come, come with us…” We hebben tijd, waarom zouden we niet ingaan op de uitbundige uitnodiging.

Nu moeten we toch wel verder rijden want de kleine verpozing bij Owen en zijn echtgenote heeft toch meer dan een uur in beslag genomen.

We reden "Spiderville" binnen en proefden niet de spinnen maar wel geroosterde sprinkhanen en deze waren heerlijk
Onderweg zagen we opnieuw dat de lokale bevolking van hun rode en witte ruitjes houden.
Hier zijn de Chinesen aan wegwerkzaamheden bezig maar vinden het niet nodig om de opschriften in het Cambodiaans te vertalen
Klik hier voor meer foto's van ons verblijf in Siem Reap en onze rit naar Phnom Penh


Het is 17 uur en we rijden Phnom Penh binnen.  De laatste 70 kilometer was rijden van de ene bouwwerf naar de andere over hobbelige wegstroken. Dat was ook zo drie maand geleden toen we diezelfde weg in de andere richting hebben gebruikt.  De Chinese aannemer heeft blijkbaar geen strikte uitvoeringstermijnen gekregen. Zijn veiligheidssignalisatie, als je daarvan zou kunnen spreken, is lachwekkend met de blauwe tweetalige borden in het Chinees en ….Engels!

We zijn pardoes in het spitsuur terecht gekomen met zwermen motorfietsen die de straten bezetten en waartussen we omzichtig maar vastberaden moeten evolueren om niet constant stil te moeten staan.

We werden uitgenodigd bij Mister Diap Vey Chong waar we onze FJ gaan kunnen stallen

Dirk geeft hier een woordje uitleg over hoe "Vivino" werkt
We werden verwelkomd met een degustatie van heerlijke wijnen. Dit was heel lang geleden dat we nog eens van deze heerlijke drank konden genieten
En Didier sleep de messen.....

Een onverwacht probleem in Phnom Penh.

Verleden week hadden we contact met Didier van restaurant ‘La Patate’, om te verifiëren of de afspraak nog geldt om bij hem onze FJ te stallen tot we de volgende fase van onze reis aanvatten. De hangaar waar de FJ in zou gestald worden kan hij niet meer huren!  Maar we moesten ons geen zorgen maken hij zou wel een nieuwe oplossing vinden.

We hebben ondertussen een oplossing. In La Patate hebben we MR Chong leren kennen. De grootste wijnimporteur van Zuid Oost Azië heeft plaats  in een van zijn magazijnen. Inmiddels werden we al uitgenodigd op een wijn degustatie namiddag in zijn wijnkelder.  Het was er gezellig proeven (drinken)  en smullen van de vlees- en fruitschotels die werden voorgeschoven door het echtpaar Chong.

Einde.

Op zaterdag vliegen we over Bangkok terug naar Parijs om vandaar met de HST naar Brussel Zuid te sporen. Ja, aan alle mooie liedjes komt een einde. Ook aan onze vierde reis die ons van Centraal Azië - Kyrgyzstan - over winters Siberië en Mongolië en chaotisch China naar vriendelijk en warm Zuid Oost Azië heeft gebracht. Dit waren slechts een goede 27.000 km, kort, in vergelijking met de voorgaande reizen. Maar nooit voorheen zijn we zo vele keren dagen op dezelfde plek gebleven en hebben we zoveel toeristen gezien als op deze reis.  Nooit ook hebben we zoveel toevallige en aangename ontmoetingen meegemaakt en nooit hebben we ons onveilig gevoeld in het werelddeel  waarvan men zegt dat daar de vriendelijkste mensen wonen!

En verder?

Waar brengt de volgende fase ons naartoe? Feit is dat we over enkele maanden vanaf Phnom Penh ( terug ), de FJ de sporen zullen geven of liever benzine...om verder te reizen! Waarheen? Dat ligt nog niet helemaal vast
We verschenen in een franstalig maandblad in Cambodia
Dag FJ...tot volgend jaar
en...dag Phnom Penh
en...dag Bangkok

 

Dit is de GPS track van onze route door Cambodja deel 2

Klik op de kaart voor groter formaat
Groene lijn deel 1 in januari - Paarse lijn deel 2 in april 2013

 
Naar boven
 
Derde deel van Cambodja
 
We naderen Phnom Penh en zien de Mekong onder onze voeten stromen

Phnom Penh we zijn er terug.

De 26 uur reizen zitten erop! We zijn net geland van een tussenvlucht uit Ho Chi Minh en rijden met de taxi de stad binnen richting hotel. Ik heb Mr Chong al gebeld om te weten te komen wanneer we de FJ mogen ophalen. Morgen heeft hij geantwoord en zei iets over platte batterij en platte banden...oei!
Het is zoals destijds in Bishkek, het is net of we thuiskomen in Phnom Penh. De temperatuur is met 31° veel beter dan de 42° in april toen we hier vertrokken. Nu nog bekomen van de jetlag!

Maar er is nog meer. Gisteren vielen hier drie doden bij onlusten in betogingen en we zien links van ons opnieuw een nieuw slagveld. De oppositie is de corruptie meer dan beu. Naar we vernemen ziet het er niet uit dat ze de huidige corrupte regering verder zullen gedogen...
 
 
De eerste avond zochten we natuurlijk Didier op in zijn restaurant: La Patate
 
Onze laatste Belgische kost vooraleer we opnieuw op rijstschotels overschakelen
 
Onze FJ vonden we heelhuids terug, dank zij de goede zorgen van Mr Chong. We werden hartelijk verwelkomd met een heerlijke Franse wijn.

Onze FJ terug.

Meneer Chong heeft de FJ moeten verhuizen van een van zijn magazijnen naar een betaalde parking. Hij vond dat de FJ in zij magazijn niet meer veilig stond want men had al geprobeerd in te breken in het gebouw.
De betaalde parking is 200 meter verwijderd van de burelen van mijnheer Chong. Eergisteren konden we de FJ nog niet ophalen maar gisteren was het wel mogelijk. De startbatterij was niet helemaal plat maar om te starten had ik toch een hulpbatterij nodig. Vooraf werden we weer hartelijk ontvangen door mijnheer Chong en werden we nog eens getrakteerd op wijn.  Nu een hele fles goede Saint Emilion van 2007.
De FJ was ook gewassen want die zat waarschijnlijk onder een dikke laag stof. Van  Het afdekzeil dat we voor ons vertrek hadden gekocht is niets meer overgebleven.  Opgepeuzeld door de muizen! Die muizen lusten zelfs de rubber en isolatie van elektrische kabels in de auto…Voorlopig heb ik nog niets catastrofaals opgemerkt buiten twee rollen toiletpapier met verluchtingsgaten. Morgen, maandag, gaan we naar de Toyota hoofdverdeler want de FJ heeft nieuwe olie nodig.
De voetpaden zijn onbruikbaar voor voetgangers: auto's, kraampjes en zelfs door de brommers worden ze gebruikt
 
Deze heeft hoogstwaarschijnlijk te diep in het glas gekeken. De auto's en bromfietsen rijden gewoon voorbij
Klik hier voor de foto's van onze eerste dagen in Phnom Phen

Business as usual?

Het lijkt toch veranderd, het straat beeld!  Nog meer moto’s en auto’s  in de straten en ook meer bedelaars…Veel  bouwwerven ook, bruggen en gebouwen. De dure Toyota Land Cruisers en Lexussen zijn overal present.  Ze glimmen en vele zijn vaak spiksplinternieuw. Een aantal draagt nummerplaten die herkenbaar zijn als die van  het leger, de overheid  of de militaire politie …Opvallend veel en meer bescheiden, Toyota  Prius.  Dat zijn oudere ingevoerde auto’s.
We blijven ons afvragen hoe zoveel mensen hier in staat zijn wagens te kopen die in Europa meer dan 100.000€ kosten en in Cambodia meer dan het dubbele? Alhoewel er een ministerie is die de corruptie moet bestrijden blijft corruptie de grote plaag van het land.  Er wordt gefluisterd dat geld van de Wereldbank, Europa en andere hulpverleners blijft plakken en niet volledig terecht komt waarvoor het bestemd is.De corruptie bij de overheid wordt recent wel aangevallen door een steeds mondiger oppositie. Gisteren vielen hier nog 3 doden, vandaag 4 bij demonstraties in het centrum van de stad.  Komt er opstand?  Sommige vrezen van wel.
 
Georganiseerde chaos is letterlijk de beste manier om het verkeer te beschrijven in Phnom Penh. Er zijn meer motoren binnen de parameters van de stad dan je ooit hebt gezien.
Er zijn meer dan een miljoen motorfietsen in de stad.

Reisplannen aangepast.

De FJ staat nu in de garage.  Wij kunnen hem maar morgen woensdag ophalen.  Vandaag is het feestdag in Cambodia. De receptionist in ons hotel kan ons niet vertellen welke feestdag het is! Het is de nationale feestdag nog wel!  Maar voor de oppositie is het de herinneringsdag van het einde van het Khmer Rouge regime.
Wij zullen dus nu niet naar Kuala Lumpur reizen om er op 5 februari daar het vliegtuig naar Ho Chi Minh te nemen. We blijven in Cambodia en Noord en Noord Oost Thailand. Op 3 februari moeten we dus terug zijn hier in Phnom Penh want vroeg in de ochtend nemen we op 5 februari een bus naar Ho Chi Minh.
De night market. Voedsel in overvloed als j het aandurft
Alle werkzaamheden gebeuren hier op straat: fietsherstellingen, barbier, kapper ......
Exotisch Phnom Penh.

Afgezien van de politieke strubbelingen en de grote sociale ongelijkheid in een communistisch land is het aangenaam vertoeven in Phnom Penh. Met de uiterst vriendelijke mensen de vele resto’s met lekkere Khmer spijzen de gezellige terrasjes langs de grote avenue aan de Mekong en een aangename 32°C overdag  zijn we snel opnieuw geacclimatiseerd. Hoewel we ons vandaag meer toerist dan ‘reiziger’ voelen. Jawel er is een duidelijk verschil tussen die twee begrippen! Het was gisteren dus feestdag en daarnet hebben we de FJ bij de Toyota garage opgehaald.  Het reguliere onderhoud hebben ze uitgevoerd maar de gevraagde bijkomende werken niet! We zullen dus nog eens een oponthoud moeten hebben maar dat zien we wel als we in Thailand zijn.
Straks zien wij bij het Resto La Patate mijn nichtje, en familie uit Brugge.  Zij zijn op het einde gekomen van hun drie weken rondreis in Oost en Zuid Oost Azië.  De eerste keer dat ik haar zag, begin de 70 tiger jaren - toen was ze nog baby – was in Kigali Rwanda!
De weg van Phnom Penh naar Koah Kong loopt door een betoverend bergachtig landschap

Naar Kaoh Kong.

Donderdag 9 januari de FJ staat klaar voor het hotel, alles is ingepakt. We nemen afscheid van de vriendelijke hotelbaas die we in principe op 3 februari zullen terug zien. Hij zal zorgen voor onderdak voor onze auto als we in februari in Vietnam zullen reizen.  Dat we al weten waar we de FJ veilig zullen kunnen stallen geeft gemoedsrust.  Dat we geen visa hebben kunnen bemachtigen voor Thailand minder.  Visa hadden we wel kunnen krijgen maar dat zou ons verplicht hebben nog een paar dagen langer in Phnom Penh te blijven.  Zonder Thai visa kunnen we er 2 weken in het land reizen maar dan zullen we even over een grens moeten gaan om opnieuw 2 weken verlenging te bekomen. Ja, Overland kunnen we slechts 14 dagen in het land blijven!

We hebben vandaag nog geen indrukwekkende kolonnes  militaire politie gezien op weg naar de rellen, wij proberen door het verkeer onze weg te vinden richting de kuststad Sihanoukville. We hebben een kleine 300 km voor de boeg.  Op km 190 moeten we Noord afslaan richting de grens aan Kaoh Kong.  Die weg was tot voor kort een echt avontuur.  Een piste door de dichte heuvelachtige  jungle en verschillende brede rivieren met gammele overzetten.  Nu is de weg gemoderniseerd door buurland Thailand en zijn er bruggen…
Gelukkig zagen we bij ons vertrek geen oproerpolitie zoals de voorbije dagen


We vorderen maar moeizaam in het chaotische verkeer.  Overal zijn er werken en is de oude weg opgebroken, stof belet de zichtbaarheid. Het is zaak niet achter een grote vrachtwagen te blijven hangen want dan zien we niets. Zo zijn we al een eerste betaalstation voorbij gereden zonder betalen.  De weg is zo slecht en er is zoveel verkeer dat we nu na een uur amper 25 km hebben afgelegd en toch mogen we niet mopperen.  Onze FJ behoort tot een van de grootste verkeersdeelnemers en dat bezorgt ons absolute prioriteit in het verkeer.  Net als in Phnom Penh kan ik, met mijn eigen gemaakte Cambodjaanse rijstijl, overal als eerste door! Het is hilarisch hoe we met het grootste gemak een drukke hoofdweg kunnen kruisen.  Gewoon langzaam oversteken en het andere verkeer wacht of gaat uit de weg.  Dit is in Cambodia ongeveer de enige verkeersregel(?) die werkt! Je mag nooit stoppen want dan wordt het moeilijk om terug in beweging te komen en met de files en horden moto’s mee te rijden.  Die motorijders zouden in ons verkeer bij dozijnen sneuvelen.  Zij rijden overal, komen uit de verkeerde richting als spookrijder, rijden links of in het midden van de baan, steken rechts en links voorbij en hebben geen respect voor een richtingsaanwijzer.  Dat is altijd opletten geblazen als we rechts af moeten slaan.

 

Dit is waarschijnlijk een reiziger.......................jaaaaa..een zwitser

Oef we zijn eruit. Weer een tol station.  De weg is nu beter maar hier blijven de langzamere vrachtwagens uiterst links rijden op de rechtse rijbaan.  Zoals de andere Cambodjanen moet ook ik rechts voorbij. We zien de eerste heuvels opdagen en hoe verder we vorderen hoe minder verkeer.  Het is nu aangenaam cruisen.
De weg noordwaarts achter de afslag naar Kaoh Kong begint slecht en is bezaaid met kraters.  Soms lukt het om de grootste gaten te vermijden maar meestal wordt de vering van de FJ hard aangesproken. Wij staan nu in de schaduw van een boom aan de linkse kant van de weg. Bij het tanken gisteren hebben we als toemaat een tiental blikjes limonade gekregen.  De koelkast doet het nog prima en de koele drankjes zijn verfrissend.  We zien de blauwe zeswielige maar smalle  Steyr Puch aankomen. Eerder op deze verlaten weg hadden we kennis gemaakt met die reizigers  en vanavond komen ze ons opzoeken in het hotel om samen te dineren.  Hij een Zwitser is al 12 jaar op reis in Oost Azië en reist al een paar jaar samen met een 36 jarige Amerikaanse dame.

De weg is ondertussen veel beter geworden, we zijn ook al een paar nieuwe bruggen over gereden, we naderen Kaoh Kong.  Een nieuw LPG tankstation rechts van de weg!  Voor de zekerheid gooien we de gastank maar vol hoewel LPG in Thailand een pak goedkoper is. We zijn op zoek naar ons hotel. Lieve heeft een summier situatie plan, maar slaagt erin zonder omwegen de plek te vinden.  Hop, dat ging geweldig vlot we zijn er al. Het ziet er nieuw uit, het hotelletje dat we over internet geboekt hebben. Er is zelfs een met gaas overdekte parking .

We worden door de hotelbaas verwittigd dat er nogal luidruchtige Thais vrij laat binnen gaan komen
Geen nood, we wachten wel met slapen........

We worden uitvoerig begroet en zijn omringd door mensen die onze bagage naar binnen willen brengen.  We  worden dus verwacht. We krijgen meteen twee frisse flesjes met water toegestopt. De ontvangst is hartelijk.  We krijgen de WiFi key.  ”Excuse me sir, there migth be a small problem!” spreekt de gastheer ons aan in verstaanbaar Engels. We schrikken! “Would you like to put your car before the entrance? We have a big group Thailand people here.  They are on an exposition and they arrive late at night in the hotel and will block your car!”  De man is duidelijk bezorgd om ons welzijn.  Wij vertrouwen hem toe dat we morgen niet de intentie hebben om vroeg met de auto weg te rijden en ook dat we maar zullen wachten met slapen tot de luidruchtige Thais aangekomen zijn. We blijven hier twee nachten.
Enkele jaren geleden kwam er een brug, The Koh Kong bridge, om de Prek Kaoh Pao over te steken. Vroeger moest je de boot op.

Lekker eten in Koah Kong (10 januari 2014).

De piste weg richting Pailin door de jungle is zo slecht d at we er na 10 km de brui aan geven.  Tot Pailin 160 km verder wilden we wel niet rijden maar een rit door de dichte bergachtige jungle hadden we wel een stuk willen verkennen. De Pailin provincie is de regio waar meer dan 100.000 Khmer Rouge strijders zich terug getrokken hebben.
Op het terras aan (op) de grote rivier van Café Laurant is het aangenaam vertoeven en gaat de tijd ook snel!  We waren hier gisteren avond ook al met Urs, de Zwitserse Steyr Puch rijder, met zijn Amerikaanse vriendin.
Het beste krabben restaurant ligt aan de overkant van de stroom de Prek Kaoh Pao.  Daarvoor moeten we de nieuwe bijna 2 km lange tolbrug over en naar de punt van het schiereiland. Een uur geleden zijn grote delen van het dorp  zonder stroom gevallen.  Ons hotel net als veel andere hebben een nood groep en we hopen dat het Crab Shack restaurant er ook een heeft. We vinden het resto aan de rand van het water maar het is er stikdonker en krab eten met witte peper zit er dus niet in, dan maar weer naar Café Laurant.

 
We kregen een prachtige zonsondergand die Lieve vastlegde met haar gloednieuwe telelens van haar nieuwe camera!
Klik hier voor meer foto's van Koah Kong

De grens met Thailand.

Zaterdag vandaag en het is betrekkelijk druk aan de grens. De Cambodjaanse douane vraagt naar papieren van de FJ maar niet naar het tijdelijk import document dat ik vorig jaar ondertekend door de minister heb bekomen. Misschien trekt hij het besluit dat we nog maar pas in Cambodia zijn afgaand op de datum van ons inreisvisum.
Al bij al zijn we door de twee grenscontroles in amper een uur. Gek toch al die documenten en fiches die moeten ingevuld worden in registers en de foto’s die worden genomen van ons.
Na een maand in Thailand rondgereisd te hebben bevinden we ons opnieuw op Cambodiaans grondgebied

  • Voorbereidingen voor de trek naar Vietnam.

 
We zijn terug in Cambodia na een 22 daagse tocht van Zuid naar Noord Vietnam


Voorbereidingen voor de trek naar Vietnam.

Dat we terug in Phnom Penh zijn heeft veel te maken met onze reis doorheen Vietnam. Van Phnom Penh is het makkelijk met de bus naar Saigon, 5 uur rijden. En in Ho Chi Minh vertrekt onze trip door Vietnam, maar zonder FJ.  Zelf rijden in Vietnam is moeilijk zeg maar bijna onmogelijk.  Eerst moet je een verblijfsvergunning bekomen en dan kan je een rijbewijs aanvragen.  Verleden jaar ben ik gestopt met het zoeken naar de oplossing.  We hebben besloten Vietnam te bereizen in een georganiseerde tour samen met Nicole en Joël, vrienden uit Antwerpen.
De "Friendship bridge" verbindt Thailand met Cambodia
Even verpozen aan de Mekong met de tuk tuks op de achtergrond
Onze hotelbaas zou voor een parkingplaats voor de FJ hebben gezorgd tijdens onze drie weken durende trip door buurland Vietnam.  Maar dat heeft hij niet gedaan. Wij hadden nog andere opties maar uiteindelijk zal de FJ bij Toyota staan.  Terzelfder tijd kunnen zij dan ook het werk dat verleden keer niet is uitgevoerd nu wel tot een goed einde brengen. En bij Toyota hoop ik dat er daar geen muizen onze FJ verder oppeuzelen.
Morgen 5 februari worden we om 6 uur opgehaald voor onze busreis naar Saigon.  Daar begint een nieuwe exploratie.
 

Dit is een voorbeeld hoe de Tuk Tuk mannen het verkeer in Phnom Penh trotseren

Tussenstop Cambodia en militair protocol.

De FJ ophalen bij Toyota Phnom Penh, de bagage opnieuw herorganiseren en alles in gereedheid brengen om onze reis verder te kunnen zetten richting Malaysia.
Vrijdag 28 februari, wij hebben de grootstad achter ons gelaten richting Ko Kong, de grensstad met Thailand aan de Golf van Thailand. Een rit van 330 km die we nu voor de derde keer zullen doen.  De eerste 180 km zijn druk en gevaarlijk de andere helft is heuvelachtig en op tal van stroken zit de asfalt vol gaten.

Het beweegt in Cambodia, de stroken vol gaten worden heraangelegd. Binnenkort wordt dit een mooie weg tussen de jungle. Enkel rond de dorpen onderweg is er wat lokaal verkeer, erbuiten hebben wij het gevoel alleen op weg te zijn tot we de staart van een colonne auto’s op ons bochtig parcours voor ons zien. Alle wagens in de colonne hebben de vier knipperlichten aan.  We passeren de eerste auto’s, we kunnen niet binnenkijken want alle ramen zijn voorzien van een zwarte folie. De colonne bestaat uit een verscheidenheid van wagentypes, busjes, grote SUV’s  personenauto’s.  Er zijn nummerplaten bij die we niet eerder zagen.  We steken steeds meer van die voertuigen voorbij die op een afstand van 30 meter achter elkaar rijden. De weg is bochtig en we hebben geen overzicht hoeveel wagens we nog voorbij moeten. Uiteindelijk rijden we achter de kop van de sliert auto’s.  Vooraan rijdt een voertuig van de militaire politie met rode en blauwe zwaailichten. Wij rijden er nu vlak achter.  Uit het rechter raam maakt een hand in witte handschoen ons teken dat we rechts moeten, weg van de weg.  De colonne van meer dan 30 auto’s voorbij steken om er dan weer achter te moeten rijden..? Ik trap het gaspedaal wat dieper in en we schieten ook dit laatste voertuig voorbij.

Nog 5 km en we zijn in Ko Kong waar we vanavond slapen.  Het is iets over vijf en we hebben zojuist de tank gevuld met LPG. Vooraleer we klaar zijn komt het militaire voertuig, dat we een ogenblik voordien voorbij zijn gestoken, de parking van het nieuwe tankstation opgereden met erachter de eerste volgwagens. Vier militairen springen uit het voertuig en lopen in onze richting. Oei, wij krijgen problemen.  Ik loop op de eerste man toe van wie ik vermoed aan de strepen te zien dat hij het bevel voert. Ik sta voor de vier man en een probeert me iets duidelijk te maken. “ Convoy no, convoy no..” en hij wijst naar de auto’s die de parking bezetten. “ Sorry, sir I didn’t know” probeer ik voorzichtig.. Hij kijkt naar de FJ loopt even weg en keert terug en reikt mij de hand.  Zou hij ook denken dat ik van de militaire politie van België ben? Mijn witte nummerplaat met rode letters met MPB erop lijkt als deze van Cambodjaanse militaire politie. “Thank you sir” zegt hij en zijn adjuncten maken een militaire groet. Als we een ogenblik later het tankstation uitrijden krijg ik nogmaals een militaire groet door drie militairen die hadden post gevat hebben aan de uitgang van het tankstation!

Vaarwel Koh Kong en vaarwel Cambodia.
 
Naar boven

 

 
 
23/01/2016
16/01/2016
15/01/2016
Depart of part 6
15/01/2016
12/11/2015
29/10/2015
23/10/2015
22/10/2015
Depart of part 5
22/11/2015
21/05/2015
13/04/2015
27/03/2015
20/03/2015
15/03/2015
04/03/2015
25/02/2015
26/01/2015
12/12/2014
18/11/2014
05/11/2014
02/11/2014
01/11/2014
Depart of part 4
01/11/2014
belgium3 17/05/2014
malaysia3 08/05/2014
singapore 07/05/2014
26/04/2014
24/04/2014
brunei 21/04/2014
borneo 09/04/2014
15/03/2014
01/03/2014
26/02/2014
vietnam 05/02/2014
04/02/2014
thailand 11/01/2014
03/01/2014
depart 02/01/2014
Depart of part 3
02/01/2013
27/04/2013
19/04/2013
03/03/2013
03/02/2013
03/01/2013
07/12/2012
08/11/2012
24/10/2012
13/10/2012
03/10/2012
29/09/2012
24/09/2012
23/09/2012
Depart of part 2 23/09/2012
27/10/2011
02/10/2011
30/09/2011
16/09/2011
08/09/2011
02/09/2011
24/08/2011
24/07/2011
10/07/2011
09/06/2011
02/06/2011
15/05/2011
12/05/2011
09/05/2011
08/05/2011
07/05/2011
05/05/2011
05/05/2011
Depart of part 1 05/05/2013
History
 
2023
2021-2023
2020
2016-2020
2011-2016
2010
2010
2008-2009