We rijden Oezbekistan binnen

België een Republiek?

Vijf kilometer verder komen we aan de grens. Het is hier rustig, zeer rustig zelfs in vergelijking met de grenzen die we in deze trip hebben overschreden. Wij zijn het enige voertuig. Het hek gaat open de militair vraagt of we diplomaten zijn. We rijden tussen een twee en halve hoge prikkeldraad omheining stijl ‘IJzeren gordijn’ van destijds. Kyrgyzische immigratie, en douane geen problemen maar het duurt en duurt vooraleer alle papieren zijn ingevuld en de inspectie van de FJ is gedaan. We mogen een hek verder en opnieuw formulieren invullen en wachten. Hier zijn naast ons nog een paar personen die te voet de grens over willen. Alle bagage moeten ze een voor een uitladen, de vrouwen moeten in een apart hok om gefouilleerd te worden.
Het heeft bijna twee uur geduurd we mogen verder. Tezelfdertijd heeft de douanier die de documenten voor de tijdelijke import van de FJ moet opmaken België opgezadeld met een nieuw politiek probleem. Hij heeft van België een republiek gemaakt!!

Uzbekistan een ander land.

We zijn pas de grens over en weer is het opvallend hoe in eenzelfde landschap de dingen geheel anders kunnen zijn. Voorbijgangers wuiven ons toe, auto’s steken ons toeterend voorbij en wuiven. De huizen zijn anders. Het is net langs de weg. De boodtstenen zijn wit geverfd. Er staan bloemen langs de wegen…Op een katoenveld plukken tientallen studenten katoen. Als we langzaam voorbij rijden en halt houden gaat een luid gejuich op van de groep. We zijn duidelijk welkom.
Kamperen hebben we gedaan in een boomaard langs de hoofdweg. En terwijl we opkramen is de vermoedelijke eigenaar ons komen begroeten. Hij is weggegaan en terug gekomen met een zak granaatappels en een zak appelen. Sjalom.

Andizhan is de eerste stad op onze weg naar de hoofdstad Tasjkent. Het is zaterdag en de banken zijn hier gesloten. We hebben nog geen lokaal geld en we weten dat kredietkaarten hier niet welkom zijn. Maar we weten ook dat iedereen bereid is om dollars te wisselen en dat de koers op de zwarte markt tot 30% in ons voordeel kan zijn. Pittigheid is dat we nu op slechts een goede 30 kilometer van onze slaapplaats in Kyrgystan van eergisteren zijn. Maar ja, er is maar een grensovergang!

De ganse weg naar Tasjkent zijn ons vele auto’s voorbijgestoken om even te wuiven. Het minder aangename was dat we tot twee maal toe zijn tegengehouden om ons te registreren en dat we op de snelweg door de kloof bijna een spookrijder hebben geramd. Maar we zijn goed en wel in ons hotel in Tasjkent. Een uur vroeger dan voorzien maar dat komt doordat we opnieuw door een tijdzone zijn gereden. Het zal hier nu om 19 uur al donker zijn!

Tasjkent, de groene hoofdstad

Tasjkent was een belangrijke stad op de toenmalige Zijderoutes. Tasjkent is ettelijke keren getroffen door aardbevingen. Net zoals Almaty is het een groene stad. Heraangelegd door de russen, brede lanen afgezoomd soms met meerdere rijen bomen. De stad heeft een explosieve groei gekend tijdens wereldoorlog II. Om de productie-eenheden te vrijwaren tegen de aanvallen van de Nazi’s werden vele fabrieken naar Tasjkent verhuisd en met die fabrieken zijn ook vele Russen zich in Tasjkent komen vestigen. Toen was de helft van de bevolking Russisch. Nu zijn nog enkele percenten van de bevolking etnische russen. De totale bevolking bedraagt meer dan 2 miljoen volgens de Oezbeken hier zouden er zelfs 5 miljoen inwoners zijn!

De Chinese ambassade hebben we wel gezien maar hebben we niet kunnen betreden. Gesloten wegens delegatie! “Kom de 26ste terug” was het laconieke antwoord aan de telefoon. Aan de andere zijde van de stad ligt de Indische ambassade in een prachtige tuin met riviertje erin. Hier kregen we te horen dat we onze visa in Islamabad moeten aanvragen. Goed nieuws was dat zowel Pakistan als India geen Carnet de Passage meer vragen aan de grens voor de tijdelijke invoer van de wagen. Dit is een meevaller, als dat klopt tenminste.

De weg van Kyrgistan naar Pakistan is de beruchte Karakorum highway (KKH). Dit is geen snelweg maar een hoge weg! Hij is aangelegd door China en Pakistan en is sinds 1976 in gebruik. Honderden arbeiders hebben daarbij het leven verloren. Hij loopt langs het dak der wereld rond enkele achtduizenders en gaat naar Pakistan door het Karakorum gebergte over de Khunjerab pas 4.693 meter. Hij wordt ook wel een van de negen wereldwonderpassen genoemd. In 2010 was er een kolossale landverschuiving die een rivier heeft geblokkeerd, in minder dan geen tijd is daar een meer van 22 km lang en 100 meter diep ontstaan. Hoe moeten we daar over?
Een verdere mail van het Kirgies reisbureau vertelt ons dat we voor de vijf a zeven durende rit over de KKH niet alleen een gids moeten hebben maar ook een assistentievoertuig op de gevaarlijke plaatsen!

Samarkand, de parel van Oezbekistan

De rit Tasjkent naar Samarkand is 332 km saaie weg door grotendeels landbouwgebied. Samarkand is 2750 jaar oud en behoorde aanvankelijk tot het Perzisch rijk tot ze in 329 voor Christus werd veroverd door Alexander de Grote. Het gebied werd destijds al vruchtbaar gemaakt met behulp van irrigatie.

Eerst ticket kopen en dan mag je het grote binnenplein op. “Wil je de minaret bestijgen? Vraagt de wachter als hij onze tickets knipt. “Dat kan nu nog gauw, want straks komt er een delegatie” voegt hij eraan toe. We aarzelen wat maar stappen toch verder. Tot we door een politieagent aangesproken worden die ons hetzelfde voorstel doet. “Fifty two steps and you have a marvelous view over town”  Voor ongeveer de helft van de gevraagde prijs gaan we akkoord. Het uitzicht was inderdaad mooi maar de 52 trappen van meer dan 30 cm– vanaf het eerste verdiep - in de schouderbrede binnenruimte van de minaret toren zijn toch iets meer belastend dan we hadden gedacht . En de eerste tien minuten hebben we de site bezocht met knikkende knieën. De mooiste van de drie Madresses, de Ulugbek, werd slechts in 3 jaar tijd gebouwd in de 16de eeuw. Vreemd genoeg heeft het gebouw veel beter de tand des tijds en de vele aardbevingen doorstaan dan de andere zelfs dat waar men 17 jaar heeft aan gebouwd. De derde is helemaal opnieuw heropgebouwd nadat het totaal verwoest werd door de aardbevingen die deze streek teisteren.