De grens van Rusland
Wij zijn al vroeg uit de veren. Het is amper 9 uur, we rijden langzaam naar de eerste grenspost toe. We zijn nog in Oekraïne en er is geen wagen voor ons, dat zou hier dus redelijk snel kunnen gaan denken we…
Vergeleken bij Midden Amerikaanse grensoverschrijdingen lopen de formaliteiten gestructureerd en gedisciplineerd. Maar we zijn toch al bijna anderhalf uur bezig met het invullen van documenten en het laten controleren van onze papieren en de inhoud van de FJ. Tezelfdertijd zijn we ook een uur ouder want we zijn in Rusland in een andere tijdszone aangekomen.
“до свидания “, “ Good buy and have a nice trip” roept ons een Russische douanier toe. Oef, we rijden de laatste controlepost voorbij. Wij hebben een verzekering voor 3 maand aangekocht en kunnen nu verder richting Volgograd, nog 410 km!
|
 |
We naderen de grens van Rusland |
 |
"Газпром"
Gasprom, zo heet het eerste grote tankstation dat we tegenkomen. “Het beste” had men ons aan de grens verzekerd. We kunnen hier bovendien met een kredietkaart betalen. Roebels hebben we nog niet.
Veel wagens staan aan te schuiven om bediend te worden aan de vele pompen en wij sluiten aan. Meer dan een half uur! De twee tanks van onze FJ geraken uiteindelijk gevuld, benzine en autogas. De prijs? Een aangename verassing. 0,33€/l voor gas en 0,6€ voor 95 octaan benzine. Wat een meevaller. Met 70 liter gas, 70 liter benzine in de tank en 60 liter benzine in 3 Jerry cans hebben we nu een ruime autonomie. Die autonomie zullen we nodig hebben in Kazachstan. Als het wat meezit, willen we de ondergrondse moskeeën langs een van de oude Zijderoutes opzoeken. Die liggen in het Zuid Westen van Kazakstan in een woestijn in een ruw en rotsachtig gebied dat nog maar pas door archeologen wordt onderzocht.
GPS in het Russisch.
Ik ben erin geslaagd digitale kaarten te downloaden van de meeste Aziatische landen en die werken op onze twee Garmin GPS-en. Of ze goed zijn weten we nog niet maar wat ik wel weet is dat alle tekens en informatie in het Russisch zijn. Met wat zoekwerk kan ik op een van de Gps-en de invoertaal wijzigen in het Russisch en heb ik ook een cyrillisch toetsenbord. Wordt vervolgd.
Russen zijn vriendelijk?
De archie-slechte wegen van de voorbije dagen zijn er de oorzaak van dat de FJ een kunkend geluid laat horen als we voor en achteruit manoeuvreren. Nochtans heb ik de rubber lagerbussen van de onderste draagarmen van de voorvering vernieuwd voor we vertrokken. Ik vermoed dat het nu de bussen zijn van de bovenste draagarmen die de oorzaak zijn van het geluid en die heb ik niet vervangen. Vooraleer we de nog slechtere wegen van Kazachstan op moeten wil ik zekerheid en daarom staan we nu aan de receptie van de grote Toyota garage in Volgograd. Het is bijna 11 uur, vrijdag voormiddag. |
 |
Dirk met Constantin, de Manager van Toyota Volgograd |
Vooraleer naar de garage te rijden had ik mij in het hotel ervan vergewist of ze hier wel iemand hadden die een andere taal dan het Russisch meester was. Een jonge dame op hoge hakken en perfect Engels sprekend leidt ons nu naar het bureel van de technische directeur. Constantin spreekt een woordje Engels en het probleem is vlug uitgelegd. Ik moet de wagen binnenrijden.
Oliepeil wordt gecontroleerd en een reeks checkups wordt uitgevoerd. Ik probeer nog te argumenteren dat die checks niet hoeven – de toekomstige factuur indachtig – maar dit is standaard procedure wordt mij geantwoord.
De FJ is klaar! Maar ondertussen is het al bijna 21 uur! Zij hebben bijna 10 uur naar het probleem gezocht en het ook verholpen. De voortreingeometrie is ook opnieuw ingesteld na de vervanging van de complete rechtse draagarm. We werden de hele dag voorzien van drankjes, men zou een pisa gaan halen, we mochten gebakjes eten…en de factuur?
Alleen de draagarm is te betalen, de werkuren zijn een geschenk, krijgen wij te horen…! Als laatste dienst worden wij voorgereden naar het restaurant ‘Steakhouse’ 10 km verder in de binnenstad. Dat hadden ze ondertussen al telefonisch voor ons gereserveerd.
Deze ervaring en deze van gisteren waarbij een man ons tot bij een bankautomaat heeft gebracht bewijzen het.
Volgograd of Stalingrad.
De 450 km lange rit van de grens naar Volgograd was er een zonder veel opwinding. Landschappelijk niets te zien op dit vlakke land. Qua verkeer enkel in de omgeving van een stad of dorp wat extra trafiek. Wat opvalt, is dat we door veel land zijn gereden waar geen landbouwculturen zichtbaar waren, enkel uitgestrekte terreinen met niets dan gras. De kwaliteit van de wegen is aan de beterhand en op vele plaatsen wordt het wegdek vernieuwd en anders dan in Oekraïne met grote en moderne machines.
Het is 17 uur en we rijden Volgograd binnen, in volle spits. Dat valt best mee, congesties zoals wij die kennen in West Europa moeten hier nog uitgevonden worden. Ons hotel op wandelafstand van het station is nieuw maar de kamers zijn benauwend klein. Dank zij enkele problemen met de hotel domotica belanden we op het gelijkvloers in een ietwat grotere kamer. |
 |
Volgograd ligt aan de Wolga |
Voor meer foto's van
Volgograd klik hier |
| Zie video, van een jaar geleden van de Wolgabrug , de brug waar wij overreden |
Volgograd op de Westelijke oever van de Wolga, het is de tweede heldenstad die we op ons reis bezoeken. Op één na is ze met haar 100 km lengte de langste stad van Europa met ongeveer 1 miljoen inwoners. De stad heeft sinds haar ontstaan in 1589 enkele naamwisselingen gekend. In 1961 werd Stalingrad uiteindelijk Volgograd maar het scheelde niet veel of ze werd in 1985 onder Tjernenko opnieuw omgedoopt tot Stalingrad uit de Grote Vaderlandse Oorlog, ondanks de slechte associaties met de persoon van Stalin. |
Het standbeeld van Mamay Moud en het Pantheon
In de slag om Stalingrad in 1942- 43 werd de stad totaal verwoest. Nu is er een stad heropgebouwd met brede lanen. De eerste laan die werd aangelegd kreeg de naam ‘Vrede’,’Mira’ in het Russisch. Het is zaterdagvoormiddag en de Mira laan is bijna vrij van verkeer. Enkele toeterende auto’s brengen leven in de brouwerij. Het zijn de eerste van een ganse reeks trouwcortèges die we te zien zullen krijgen vandaag, hier en op de grafheuvel bij het meer dan 72 m hoge beeld van ‘Moeder Moederland’. |
 |
Hier staan we voor het standbeeld van Mamay Moud, 71m hoog en nog eens 11 m zwaard |
| Voor meer foto's van het standbeeld en het Pantheon klik hier |
| Zie ook de video |
Naar Astrakhan.
Zondagochtend 5 juni, wij hebben afscheid genomen van een groep Franse reizigers op weg naar Mongolië met hun 4X4. Ze willen dat doen in 3 maand en daardoor is hun reisschema wat strakker dan het onze.
Wij willen vandaag naar Astrakhan, zij willen morgen de 450 km naar het Zuiden afleggen. Na bijna twee uur rijden komen we aan de Zuidrand van Volgograd. De weg wordt nu erg monotoon. Er is bijna geen verkeer meer dus ook geen racende of auto’s die links en rechts voorbijsteken zonder maar enige attentie op enkele of dubbele witte lijnen. Tot nog toe waren we in de overtuiging ‘hoe groter de auto, hoe meer overtredingen’ maar dit beeld is nu achterhaald want ook kleine en oude Lada’s doen mee aan waaghalzerij.
|
 |
Onderweg naar Astrakhan zagen we regelmatig de Wolga stromen in een diepe vallei |
De temperatuur is al lange tijd geleden gepiekt op 29 °C, blauwe luchten strakke Noordenwind, het is bijna 16 uur en Astrakhan is in zicht. We hebben vandaag maar twee politiecontroles genegeerd, de politiepost hier aan het einde van de brug over de Wolga heeft geen behoefte om reizigers lastig te vallen, blijkt. We fixeren niettegenstaande, de weg recht voor ons, je weet maar nooit…
We hebben net autogas kunnen tanken. Dit was niet zo vanzelfsprekend vandaag, want alle opgezochte gastankstations hadden een andere vulslangaansluiting. Wij hebben nochtans drie verschillende aansluitnippels bij.... |
 |
Mac Donalds in het Russisch |
| Voor meer foto's van onze wandeling in het centrum klik hier |
Astrakhan de stad met de twee gezichten.
De laatste stad aan het begin van de Wolga delta en voor ons de laatste stad vooraleer we de grens met Kazakstan oversteken. De stad van de Russische steur en de kaviaar en het astrakhan schaap. Het is ook de meest Oostelijke stad die de 'Wehrmacht' in de tweede wereldoorlog heeft bereikt om dan van hieruit de slag om Stalingrad voor te bereiden.
|
 |
De mooie Assumption Cathedral in het Kremlin |
Voor meer foto's van ons bezoek aan het Kremlin
klik hier |
In de 16de eeuw werd hier door Ivan de Verschrikkelijke een fort gebouwd – het Kremlin -op de heuvel die de Wolga delta overhoudt. Later werd het de handelspoort van Rusland met het Oosten maar nog vroeger lag het op een van wat vandaag de Zijderoute wordt genoemd.
Vandaag probeert de overheid dan toch iets te doen aan de verkrotting van de historische gebouwen in het centrum, maar hier is nog veel werk aan de winkel. Daartegenover zijn de kanalen en rivierbermen geplaveid en zijn tal van nieuwe moderne gebouwen rond de kanalen gebouwd of zijn die onder constructie. Of die stenen bermen bijdragen tot het decimeren van de muggen weet ik niet maar met al dat water zijn hier toch minder muggen en ander steekbeesten in de lucht dan in Volgograd. En muggen hebben we al veel gehad in Rusland en Oekraïne!
|
 |
We verlaten Rusland langs de Wolga delta |
 |
Enkele km voor de grens van Kazakhstan rijden we nog over een wankele brug |
|
| Voor onze juiste route zie op de beginpagina onder: Our route - GPS tracks of klik hier |
 |
| |
.jpg)
