 |
We rijden eindelijk naar de Chinese grens |
 |
De grens van China
Inmiddels is Emilio op de terugweg van de Chinese grenspost wat verder. Zijn gegevens op het douanemanifest schijnen niet te kloppen met de gegevens die ons Chinees reisbureau heeft doorgegeven aan de douane. Voor alle zekerheid controleer ik mijn document en tot mijn ontsteltenis moet ik vaststellen dat ook de getallen op mijn documenten niet overeenstemmen met deze die ik had opgegeven. Ik moet dus ook terug. Nieuwe document en nu nog eens 13.000 tougrik boven de 3.000 die ik daarnet al had betaald en dat omwille van een fout van de douanebeambte. Voor alle zekerheid kontroleer ik nogmaals het nieuwe manifest en opnieuw staan er fouten in. $ in plaats van € en de totalen ontbreken. Gelukkig moet ik voor de correcties nu niet extra betalen!
Nog maar vijf minuten voor de sluiting van de grens en de Italianen en wij worden bij de Chinese gebouwen opgevangen door onze Chinese gids. Snel, snel, we moeten van het ene loket naar het andere lopen. Papieren invullen en betalen en laatst nog pascontrole. De beambten doen al overuren maar ze zijn bereidwillig. Terwijl ik bij immigratie sta te wachten wordt door enkele vrouwelijke beambten een foto van mij gemaakt. En dat herinnert mij aan de vroegere reizen in China waar ik ettelijk keren gevraagd werd om op foto’s te staan. Blijkbaar is de kleur van mijn haar een bijzondere aandachtstrekker.
Alles schijnt hier gesmeerd te lopen en blijkt goed georganiseerd door ons reisbureau. We zijn in recordtempo door de verschillende diensten geloodst. Het chassis en motornummers werden gecontroleerd hoewel het motornummer van de FJ niet kon gezien worden vanwege verdoken achteraan aan de motor, laat staan dat dit in het donker zou kunnen. Wij hadden echter vroeger een foto genomen van dat nummer en dat volstond blijkbaar.
Onze auto’s moeten tot morgen drie uur in de douanezone blijven. Het 4 sterren hotel waar we naartoe rijden ligt in die zone. De prijs van het nieuwe hotel valt best mee maar voor de parking moeten we een derde van de hotelprijs betalen. |
 |
Onze Chinese nummerplaat |
Woensdag 24 oktober. Eindelijk in China.
Mr Feng gaf ons al ons Chinees rijbewijs maar onze nummerplaat krijgen we voor een onverklaarbare reden nog niet. Volgens Feng zullen we rond 15 uur kunnen vertrekken want dan zullen de douaneformaliteiten vervuld zijn.
Het is ons gelukt om tijdens onze wereldreis toch het grote mysterieuze China te kunnen bezoeken met eigen wagen. Meer dan een jaar had ik nodig om de oplossing te vinden. Door onder meer het gebrek aan plaats in de FJ voor de verplichte Chinese gids, hebben we moeten zoeken naar andere reizigers die wel de gids konden vervoeren. Vijf maand geleden hebben we die reizigers gevonden in Regio Calabria in Zuid Italië. Emilio en Carmello twee politie-inspecteurs van de oproerpolitie willen in 3 maand naar Sidney rijden. Hun doel is dus wat anders dan het onze want zij willen zo snel mogelijk door China. Daarmee is onze reis van bijna 5.000 km door China gecomprimeerd tot 16 dagen. |
 
Onze Chinese rijbewijzen |
 |
Grote belangstelling van het keukenpersoneel op de parking van de customs terwijl Dirk de banden van de FJ oppompt
|
 |
Dirk verloor zijn weddingschap en was 5 $ armer. Door het droge weer waren Emilio en Carmelo zonder kleerscheuren uit de Gobi geraakt. |
 |
We rijden Erenhot buiten |
| Voor meer foto's van onze eerste rit in China klik hier |
Er is een probleem ontstaan!
Gisterenavond aan de grens had Emilio al gewag gemaakt van het nogal chaotische en nerveuze karakter van onze gids Mr. Feng. We hadden het ook al vreemd gevonden dat hij ons bij de verwelkoming onmiddellijk een bijnaam wou geven. Andere culturen andere gebruiken had hij daaraan toegevoegd. Met namen als “banana, orange” zouden we door het land reizen. Hij zou zichzelf “patato” noemen maar vijf minuten later was dat “tomato”… Vreemd toch die Chinezen dachten wij.
Vandaag is gebleken dat er een eminent probleem is opgedoken en dat heeft betrekking op de lijf geur van onze gids “patato” of was het “tomato”? De 350 kilometer rit van Erenhot naar Jining hebben ze in de Fiat met open ramen afgelegd omwille van de penetrante geur van Mr. Feng. Dat is dus een probleem dat snel moet opgelost geraken want verder rijden in deze omstandigheden is niet denkbaar.
Een ander probleem is dat Mr. Feng zeer gebrekkig Engels kent en de communicatie is daardoor uiterst moeizaam tot zelfs irriterend. Bijvoorbeeld als we hem vragen om te informeren waar de bestelde rijst voor het avondmaal blijft dan begrijpt hij plots het woord rijst niet meer dat hij vijf minuten eerder nog met zijn vertaalcomputer heeft opgezocht. “Ice, lice, rrice” herhaalt hij dan meerdere malen. Neen “rice, rice” proberen we hem nogmaals duidelijk te maken. “Ice, ice, llice…”zegt hij opnieuw. Hij kijkt ons dan met grote ogen aan en gesticuleert wild met zijn armen, ah “WEICE!” zegt hij plotseling, weice, weice, weice, WEICE…! Oef, we zijn uiteindelijk begrepen. Ondertussen heeft het hele restaurant ons gadegeslagen. Maar dat was voordien ook al het geval want we zijn duidelijk mensen die ze hier nog niet zoveel hebben gezien en dan moet Lieve of ik op de foto of wordt de gsm of fotoapparaat stiekem op ons gericht.
Het avondmaal is verorberd. Emilio pakt het delicate probleem van de lijf geur van Feng aan. Met veel omhaal, ook al omdat zijn Engelse kennis zeer beperkt is. Maar Feng schijnt het begrepen te hebben, hij zal er iets aan doen en rukt aan zijn pullover om aan te tonen dat hij ook zijn kledij zal wassen. Carmelo spreekt geen Engels maar mengt zich in het gesprek. Met tekens en gebaren maakt hij Feng duidelijk dat als er morgen geen verandering is, dat Feng zich aan iets mag verwachten…Feng heeft dit ook duidelijk begrepen! “Tarun” zegt Carmelo nog tegen Feng. Wij hebben al een tijdje onze lach moeten bedwingen maar barsten uiteindelijk toch in een schaterlach uit. “Talun” repliceert Feng. “Tarun, tarun” roept Carmelo opnieuw en steekt zijn halfvolle pint omhoog. Feng denkt dat dit iets moet betekenen als “proost” en schatert het uit. Hij weet natuurlijk niet dat ‘tarun’ een soort scheldwoord is dat de noord Italianen gebruiken voor de zuid Italianen en dat zoiets als ‘boer’, bij ons, moet betekenen. |
 |
De Chinese wegen in de Gobi van de provincie: "Inner Mongolië" |
 |
De snelwegen zijn betalend in China. |
Vrijdag 26 oktober naar Datong.
We hebben gisteren kennis gemaakt met het verkeer in ‘Inner Mongolia’ de grote provincie ten Zuiden en Zuid Oosten van Mongolia. Hier wonen evenveel Mongolen als in Mongolia zelf. Hier zijn we ook nog in de Gobi woestijn maar het land is radicaal verschillend van het moederland Mongolia. Eens over de grens kwamen we in een totaal andere wereld. Een nieuwe stad met brede asfalt lanen en moderne gebouwen. Geen auto’s met rechts stuur meer, want die zijn hier verboden. Perken en aanplantingen met bomen. Wegen van goede kwaliteit met erlangs tien rijen aangeplante bomen. Overal windmolenparken. Het zicht is verstoord door de ontelbare hoogspanningsmasten en lijnen.
Maar de autobestuurders zijn al evenmin gedisciplineerde weggebruikers. Een paar keer was het echt schrikken als we op een verlaten weg totaal onverlichte driewielers kruisten. Vrachtwagens met zes of meer lichten verblinden en doen zelfs soms de moeite niet om de lichten te dimmen, gesteld dat ze dat ook kunnen. Vele voertuigen zonder achterlichten…een beetje toestanden zoals in El Salvador. |
 |
In de Gobi zijn er aanplantingen. Een gans ander zicht dan in Mongolië |
De snelweg naar Datong is glad en rijdt lekker. Ook hier boom aanplantingen erlangs, ook hier het vreemde gedrag van de autobestuurders. Drie rijstroken breed, weliswaar geen pechstrook, en er zijn auto’s en vrachtwagens of bussen die uiterst links rijden soms aan lage snelheid. Die moet je dan rechts voorbij hoewel dat verboden is. Maar sommige chauffeurs blijven zo hardnekkig op de linkse of midden rijstrook rijden dat je wel rechts moet voorbij gaan. Dat wordt weer wennen. Dan zijn er de tolstations waar je minstens een paar minuten verliest. Niet omwille van het vele verkeer maar omdat er een foto wordt genomen van de auto met de nummerplaat vooraan en dat het hele proces van registratie zoveel tijd in beslag neemt. Dat gebeurt niet alleen in de stations waar betaald moet worden maar ook daar waar je een soort bankkaart krijgt en die dient om later de afrekening te maken als je de snelweg verlaat. “Big brother’ is hier alom tegenwoordig.
|
   |
 
Driewielers worden voor alle soorten transporten gebruikt |
 |
Onderweg reden we een deel van "The Wild Great Wall voorbij |
 |
Volledig verwaarloosd en overgroeid
|
| Voor meer foto's van de Wild Great Wall klik hier |
De Yungang Grotties
Het is nog vroeg in de namiddag als we de laan met de gele vaandels van het domein binnen rijden. Het goede en zonnige weer van gisteren is er niet meer. Mist of is het polutie, een koude wind en slechts 11 graad.
Feng heeft voor ons de toegangskaarten tot het domein al gekocht. We wachten in de mooie wachtzaal rond een kersenhouten tafel en dito stoelen. Het ganse complex is nieuw en pas klaar sinds eind 2011. De wandeling naar de tempels langs de Indiase zuilenrij is indrukwekkend mooi. Over een brug komen we in een eerste tempel. Onze gids – door Feng gehuurd - probeert ons wegwijs te maken in de Boeddhistische leer, ondertussen lonkt Carmelo naar de mooie vrouwen. |
 |
De wandeling naar de Buddhistiche Caves door een prachtige zuilengang
|
 |
Hier is duidelijk een Indische invloed zichtbaar, dit komt door talrijke werkers van Noord Indische afkomst. |
 |
We wandelen over een brug die ons naar de Buddhistische grotten leidt. |
| Voor meer foto's van de wandeling naar de Grottoes klik hier |
| Achter de drie tempels, gebouwd volgens het patroon van een schildpad komen we aan de grotten. Er zijn er 250 gehakt in de 1 kilometer lange kalkrotsen, In het totaal zijn hier meer dan 50.000 Boeddhabeelden te zien. Het grootste beeld is 17 meter groot. Op de top van het rots massief staan de overblijfselen van de in de 17 de eeuw - Quing dynastie - uit moddersteen opgetrokken versterkte burcht. Omringd door afgeknotte piramiden die vroeger dienst hebben gedaan als wachttorens. |
 |
De Buddhistische grotten in honingraat vorm
|
 |
Lieve voor een van de 252 grotten met meer dan 50.000 beelden |
 |
Een zittende Buddha van 15 m hoog |
 |
Echt spectaculair |
 |
Hier leven Buddhistische monniken |
| Voor meer foto's van de Yungang Grotties klik hier |
| |
Bij het buitengaan kregen we een opvoering:
De Keizer trekt met zijn gevolg naar de Buddhistische Caves om te bidden
|
| |
 
Deze hangende tempels hebben we gemist.
We waren zo dichtbij.... maar dat stond niet op het programma van ons agentschap.
We wilden jullie dit spectakel ook eens laten zien. |
Zaterdag 27 oktober naar Pingyao
Om de reis door China niet te vergald te zien heb ik eergisteren een mail naar het Chinese reisbureau geschreven met het verzoek om een betere Engelstalige gids. En prompt werd daar op gereageerd want deze morgen heeft Feng ons voorgesteld aan Mr. Fran of Frank. Onze walkie talkies hebben we moeten inleveren want die waren van Feng. In de Fiat voor ons zit nu een Frank en programmeert zijn GPS richting Pingyao.
|
 |
Onderweg zagen we The Great Wall boven op de bergtoppen. |
| Voor meer foto's van onze rit naar Pingyao klik hier |
Weinig verkeer op de G55 snelweg, maar hetzelfde gedrag van de Chinese chauffeurs als de voorbije dagen. We rijden in de rijke provincie Shanxi bekend van zijn vele steenkolen mijnen. De rijkdom straalt ook af op het wagenpark want we hebben al enige dure BMW’s zien rijden. De lucht zit vol smog, af en toe piept de zon erdoor en dan is de temperatuur 22°. We rijden Tan Gelaocun links voorbij en er doemt een rotsgebergte uit de nevel voor ons op. De snelweg stijgt en links boven op de, geschatte, 2.500 meter hoge bergtoppen, zien we een op het eerste zicht intacte muur identiek aan de Grote Chinese muur. Een machtig schouwspel. Deze versterkte muur is een lokale versterkte muur en maakt geen deel uit van de Grote Muur. Wat verder nabij Liuliang duiken we in een 6 kilometer lange tunnel. Het valt ons op hoe kwaliteitsvol de wegen hier zijn afgewerkt. Waar de snelweg is uitgehakt uit de rotsen zijn de flanken van de rotswanden zelfs bezet met gemetste steen met daarop soms gekleurde vlakke figuren en afbeeldingen. Die afwerking is soms wel meer dan 50 meter hoog! Aan de bovenrand van sommige van de mooi afgewerkte sneden staan soms grote betonnen plantenbakken. Nergens zoiets gezien op onze reizen. Nog verbazingwekkender is dat we tal van nieuwe bouwwerven voorbijrijden. Nieuwe bruggen op torenhoge betonpijlers, nieuwe snelwegen!
|
 |
De ommuurde stad Pingyao |
Zondag 28 oktober de versterkte stad Pingyao, Unesco erfgoed.
We hebben gisteren onze auto’s moeten achterlaten buiten de versterkte stad. Ons hotel is een authentiek gebouw binnen de zes kilometer intacte stadsmuren. Pingyao is een opmerkelijk voorbeeld van een Chinese Han stad uit de Ming en Qing dynastie. De stad is uitzonderlijk goed bewaard gebleven. Pingyao was in de 19de en begin 20ste eeuw het belangrijkste centrum van het toenmalige China. De regio was al bevolkt vanaf het Neolithisch (nieuw stenen tijdperk) tijdperk. Er waren menselijke nederzettingen in de Zhou dynastie 800 jaar voor Christus. Er zijn tempels uit de 10de en 12de eeuw en de versterkte muur werd gebouwd onder Ming keizer Hong Wu in 1370 maar er waren al versterkingen onder koning Xuan 827 – 782 BC. Hier staat ook de eerste bank van China. Pingyao was onder de Ming dynastie het belangrijkste commerciële centrum van China.
|
 |
Ons agentschap zorgde voor een schitterend hotel in de oude stad |
 |
Dirk op het balkon van ons hotel
|
 |
We wandelden gans het stadje door |
 |
Na zoveel Mongoolse en Chinese ontbijten hadden we eens zin in koffie met brood en een eitje. Dit vonden we hier ook. |
| Voor meer foto's van de prachtige historische stad Pingyao
klik hier |
Maandag 29 oktober op weg naar het ‘Terra cotta leger’ in Lintong bij X’ian.
Een rit van ruim 500 kilometer vandaag. Brede, drie lanen snelweg met weinig verkeer. 13 *C en smog niet bepaald gezellig weer en we zullen dus weer niet veel kunnen genieten van de vergezichten, dan maar kijken in de onmiddellijke omgeving van de snelweg. Het valt op dat de natuur hier wat groener is geworden, wij zijn alweer wat meer Zuidwaarts gevorderd. Er zijn nu kleine en wat grotere landbouwbedrijven te zien maar het terrein heeft een grillig reliëf. Blokken aarde met verticale wanden soms meer dan 10 meter hoog. Soms zijn die maar enkele honderden vierkante meter groot, veelal meer en de kop is meestal vlak. Tussen die blokken zijn dan weer af en toe vlakke stroken alsof die zijn uitgegraven en hier en daar is ook terras bouw.
Links van de snelweg wordt een hogesnelheid spoorlijn gebouwd. De spoorweg zelf is gebouwd op een lange betonnen brug, soms meer dan 60 meter hoger dan de snelweg. Al meer dan 300 km loopt ze naast ons. Op bepaalde plaatsen staan alleen nog maar de pijlers op andere is de brug al voorzien van relingen. De spoorlijn moet Datong met X’ian verbinden – ongeveer 1.000 km - in minder dan 4 uur treinreis.
Wij rijden nu zelf over een brug meer dan 2 km lang en 80 meter hoog boven de ‘Gele rivier’. We vallen van de ene verbazing in de andere als we de kunstwerken zien op of over deze snelweg of de torengebouwen in constructie in de steden die we voorbijrijden. Verder nog enkele bruggen met pijlers van meer dan 150 meter hoog….
|
 |
We staan hier voor onze tweede keer naar dit spectakel te kijken. Het blijft indrukwekkend |
Het is nog maar 15 uur en we zijn net de parking van het domein waar de musea van het beroemde ‘Terra cotta leger’ zich bevinden opgereden. Hier ligt sinds 210 BC, de eerste keizer, Quing Shi Huang, van China begraven samen met 8.000 soldaten, 520 paarden met 130 houten karren, 130 cavalerie paarden in aarde geboetseerd. Vele van die beelden waren compleet met bronzen wapenuitrusting en alle zijn verschillend van elkaar. Die soldaten moesten de keizer beschermen in zijn naleven en ervoor zorgen dat hij onderdanen had. 10 jaar geleden waren hier slechts twee grote hallen die de opgravingen beschutting moesten geven en een paar bijgebouwtjes, vandaag komen we op een immens groot complex met meerdere gebouwen en mooi aangelegde parken. Wij herkennen die site niet meer, de putten waar nog steeds wordt opgegraven wel natuurlijk. In de musea staan nu alle belangrijke stukken achter glas dat was vroeger ook niet zo. Zelfs al waren we hier eerder op deze begraafplaats, wij zijn nog steeds onder de indruk van deze historische plaats. |
 |
Iedere soldaat heeft een ander gelaat, en het zijn er zo een 8000. |
Voor meer foto's van het
Terra Cotta leger klik hier |
| |
 |
| |
Dinsdag 30 oktober. Duizend bruggen en tunnels.
De zon staat aan een blauwe hemel. We rijden onder veel belangstelling de parking, voor het hotel, af. Geen smog in deze stad waar Samsung een nieuwe chipfabriek heeft neergezet. De regio herbergt ook tal van bedrijven in de luchtvaart- en auto-industrie.
We zouden opnieuw kunnen klagen over het roekeloos gedrag van de autobestuurders die alle verkeersborden en wegmarkeringen negeren en op de pechstrook voorbijsteken. Of de politievoertuigen die zelf het slechte voorbeeld geven door rechts in te halen. Maar nog erger is het dat niemand hier het besef van ‘gevaar’ of ‘veiligheid’ heeft of kent. Vrouwen staan langs de middenberm struiken te knippen soms in oranje jekker soms niet, anderen vegen de pechstrook met grote bezems….Zoals bij ons in de vijftig of zestiger jaren zullen de kranten ook de mensen moeten attenderen op de vele mogelijke ongevallen als gevolg van zulk gedrag.
|
 |
Dit hou je niet voor mogelijk. Zonder signalisatie of bescherming lopen ze op de autoslelweg te reinigen |
 |
Deze arbeider werkt aan de vangrails....op een autosnelweg |
 |
Hier is iemand het groen aan het onderhouden. Dit is wel een autosnelweg! |
| Klik hier voor meer foto's van onze rit van Pingyuao naar Lington en Xian |
Maar opnieuw zijn we onder de indruk van de realisaties van de wegenbouwers hier. Wij zijn een uur geleden een smalle kloof ingereden, we zijn gestegen van 400 tot 1.600 meter en hebben ondertussen tientallen bruggen en tunnels onder de wielen gehad en dat gaat zo maar door. Korte tunnels maar ook tunnels van meer dan 6 kilometer. De natuur is met geen ander te vergelijken. De bergflanken zijn soms bezet met bomen begroeide kegels, die kegels zijn nog het best te vergelijken met de kegelvormige bergen rond Rio de Janeiro of deze langs de Li rivier in Zuid China.
Soms volgen de tunnels zich op in razendsnel tempo op. Tunnel in tunnel uit en ertussen een brug en dan telkens een ander landschap met steile bergflanken. Een tweetalig bord laat ons weten dat we in de habitat van de pandabeer zijn beland.
Dit is een spektakel van de bovenste plank. Het hoge tolgeld moeten we erbij nemen.
|
 |
Hoeveel tunnels we doorreden weten we niet, ze waren niet meer te tellen |
 |
Spectaculaire bruggen |
 |
Honderden km reden we op deze mooie bruggen. |
| Klik hier voor meer foto's van onze weg van Lington naar Guangyuan |
| |
 |
Lieve was jarig op 30 oktober en dat werd uiteraard gevierd |
| Klik hier voor meer foto's van Lieve's verjaardag |
| |
 |
Wagentransporten met op de bovenste rij twee auto's naast elkaar |
 |
Wagentransporten bij de vleet |
 |
zo zagen we ook pick ups met twee andere er boven op |
Woensdag 31 oktober in Chengdu.
De stad Guangyuan zit wat ingewikkeld in elkaar, althans voor de gps van onze Chinese gids. Met enige moeite hebben we ons hotel gevonden, een torengebouw van 18 hoog. De kamer was zoals we al gewoon waren 4 sterren maar onze kamer gaf uit op het spoorwegstation. En net als het autoverkeer is het treinverkeer in China zeer luidruchtig. Niet de rijgeluiden waren storend maar de felle claxonstoten die iedere trein die door het station rijdt laat horen, en dat waren er vele…
Slechts 310 kilometer is het naar Chengdu, dus een flinke boogscheut. Er is amper verkeer op de G5. De vele vrachtwagens met autotransporten zijn ook niet meer te bespeuren. Gisteren waren dat er tientallen. Grote lange vrachtwagens meestal met een verdiep met daarop twee rijen voertuigen – goed voor 20 ton - en achteraan nog een extra laadvlak met tot twee extra voertuigen erop!. In de tunnels zijn die vrachtwagens bovenaan te breed om op de rechter rijstrook te rijden, ze nemen dus anderhalve rijstrook in wat voor de nodige problemen zorgt als die moeten ingehaald worden. Ook hier is de snelweg een aaneenschakeling van bruggen en tunnels.
|
  |
 
We zijn met Italianen op baan, dus...koffiepauze met koekjes van "la mama" |
Het is nog maar 14 uur en we zijn net de parking naast het Panda researchpark opgereden. Jaren terug zag ik op de TV zender National Geographic hoe hier kweek programma’s worden ontwikkeld om de met uitsterving bedreigde beren een overlevingskans te geven. Deze 85 kilogram wegende en bamboe etende beren leven normaal in bamboebossen op hoogtes tussen 2.500 meter en 3.700 meter. Hier kunnen we ze gadeslagen van dichtbij. Het is maar 24° en dat zit mee om de beren buiten te zien. Bij meer dan 26° zitten die in gekoelde gebouwen. Nooit gedacht dat we hier ooit in dit research park zouden komen. |
 |
De reuze Panda beer |
 |
We genieten tussen de Panda beren |
| Voor meer foto's van ons bezoek aan het Research center klik hier |
video:
de Giant Panda Bears in het Research centrum Chengdu
|
Niets vermoedend was Lieve een grap aan het uithalen
maar Carmelo had het gezien en was alles aan het fotgraferen |
  |
  |
1 november. Italiaanse furie en twee incidenten op amper 500 meter.
We hebben gisteren in gemeen overleg onze reisplannen aangepast. Vandaag moesten we naar Leshan om de grote Boeddha te gaan zien en morgen staat Zhaotung op het programma. Maar in Zhaotung was er vorige maand een grote aardbeving en onze gids vreest dat de wegen nog niet alle hersteld zijn en wij vinden dat we niet direct nog een groot Boeddhabeeld willen gaan bezichtigen.
De zoektocht naar ons hotel gisteren was er een die voor de nodige stress heeft gezorgd. Het hotel in Chengdu staat in een straat die gedeeltelijk afgesloten is, in de route ernaartoe botsen we op verschillende afgesloten wegen en dat heeft tot gevolg dat onze gids de grootste moeite heeft om ons door de miljoenen stad te loodsen. In 2004 telde de stad al meer dan 4 miljoen inwoners vandaag 14 miljoen. En dan zijn er nog de vele bouwwerven …Genoeg elementen in deze stresserende rit om Carmelo in een furie te horen uitbarsten. In Pingyao was er al wat spanning te zien en te voelen tussen onze Italiaanse reismakkers. Die was bijgelegd dachten we. Maar gisteren kreeg ook onze gids de volle lading omdat hij Carmelo, die aan het stuur van de Fiat zat, eenmaal in de verkeerde richting had gestuurd. Beeld met veel Italiaanse klanken zonder ondertiteling.
|
 |
De Kia die ons de weg afsneed |
Ik rij achter de Fiat met Carmelo aan het stuur. We proberen uit de stad te geraken maar eerst moeten we nog een bank met ATM zien te vinden die ook Visa kaarten aanvaardt. Het verkeer is nog gekker dan in de andere steden. Elektrische scooters, driewielers, fietsen alles kris kras door elkaar en ze rijden in alle richtingen. Het is absurd als je ziet hoe fietsers een op rood staand verkeerslicht negeren en dwars tussen de aanstormende auto’s laveren of hoe velen met hun bromfiets of auto in de tegengestelde richting de drukke lanen oprijden alles kan hier blijkbaar!
Ik kan met veel moeite de Fiat volgen. Ik moet halt houden voor een verkeerslicht. Ik ben omringd door auto’s. Iemand komt naar de FJ toegelopen en bonkt op de rechterdeur. Hij roept en wijst naar de bocht achter ons die we juist hebben genomen. Een andere man komt rechts op de FJ bonken. Ik open het raam en de man probeert mij ook iets duidelijk te maken. In het park rechts naast ons ziet Lieve ook al mensen in onze richting lopen. Wat is er aan de hand? Het licht wordt groen en ik kan vertrekken maar 100 meter verder zit ik weer vast in het verkeer…vlug, vlug. We willen hier weg. Ik zie de Fiat terug een paar auto’s voor mij, maar in de auto is men zich van niets bewust. We kunnen langzaam verder maar 100 meter verder onder een brug is het drummen. Een bruine Kia steekt mij rechts voorbij en snijdt mij de weg af. Boem, ik raak hem met de rechterkant van de bumper in de linker achterdeur. Ik rij een meter achteruit en de Kia rijders stappen uit. Ze onderzoeken hun auto en laten verstaan dat ik de aanrijding heb veroorzaakt. Een vrouwelijke politie doet mij teken de FJ op zij te stallen. Ik begin aan het maneuver en stop onmiddellijk. Ik grijp de fotocamera en spring uit de FJ. Ik heb nog maar net afgedrukt en de Kia bestuurder doet teken dat ik door kan rijden. Oef! Dat was even schrikken.
|
| Wat schafte onze pot deze avond? |
  |
 
Hotpot met kip. En het was echt kip, je kon er niet naast kijken!!! |
Naar Kumning over Xichang en 993 kilometer.
We zijn nu al ver zuidwaarts gevorderd en dat is te zien aan de planten groei. Af en toe krijgen wij palm- en bananenbomen te zien. Overal kleine landerijen en terras bouw ook tot op grote hoogte. Lag de 2.400 jaar oude stad Chengdu nog op 500 meter hoogte dan zijn we over 2.500 meter naar Xichang gereden dat op 1.500 meter ligt. Opnieuw die indrukwekkende snelwegen doorheen de bergmassieven met de hoge bruggen en de vele tunnels. De G5 hier is nog maar pas enkele maanden geopend en nog niet alle servicestations zijn operationeel. Xichang is een relatief kleine stad van maar 4 miljoen inwoners. Ons hotel bevindt zich in het centrum en in de straten er omheen is er het ene restaurantje naast het andere maar ook veel kappers zijn nog aan het werk en het is al na 20 uur. Emilio en Carmello hebben besloten van niet op restaurant te gaan vanavond. Die kleine restaurantjes zijn wat te exotisch voor ons en bovendien zijn ze alle op de stoep geïnstalleerd, wij zoeken verder. Op onze zoektocht stuiten we op een bakkerij met westerse en Chinese naam "Matedo". Vele soorten brood en patisserie zoals je die bij ons kan vinden, dit hebben we in gans China nog niet gezien op deze reis.
|
 |
Ze rijden in de verkeerde richting zonder problemen. Ook auto's komen we tegen in de tegenovergestelde richting. |
 |
Fietsers en voetgangers, zelfs met een kinderwagen, terkken zich niets aan van het verkeer |
video van een helse rit op de Chinese nationale wegen
met commentaar van onze Italiaanse reisgenoot: Emilio
|
Er komt geen einde aan de mooie bruggen op de snelweg
|
 |
De Jinsha rivier wordt gevoed door de Jantze rivier |
 |
Over de Jinsha rivier |
 |
We rijden zelf op een brug en krijgen er naast ons ook een te zien. Echt spectaculair. |
| Klik hier voor meer foto's van onze rit van Chengdu naar Xichang |
Frank, onze gids, heeft ons gewaarschuwd dat we de laatste 100 kilometer – de snelweg is nog niet af - van de 500 kilometer rit van vandaag over de nationale weg moeten. Als het te laat zou worden kunnen wij misschien niet in Kumning slapen. Maar we zijn toch in Kumning geraakt alhoewel het al ruim 20u 30 is en we nog steeds ons hotel niet hebben gevonden. De rit over de nationale weg bracht ons in een ander China. Slechte weg en chaotisch verkeer met vrachtwagens en auto’s die overal rijden en links en rechts voorbij steken soms met twee naast elkaar. Het kostte wat moeite om Carmelo aan het stuur van de Fiat doorheen het chaotische verkeer te volgen. Frank heeft opnieuw moeite met het hanteren van zijn gps en dat resulteert in veel omrijden. Uiteindelijk is het toch gelukt ons hotel te vinden in het westen van de stad dit dankzij een voetganger die toevallig dit hotel kende en die kant op moest.
|
 
Verboden voor voetganger (uiteraard op een snelweg) maar wat zagen we ????
|
Frank, onze gids, heeft ons gewaarschuwd dat we de laatste 100 kilometer – de snelweg is nog niet af - van de 500 kilometer rit van vandaag over de nationale weg moeten. Als het te laat zou worden kunnen wij misschien niet in Kumning slapen. Maar we zijn toch in Kumning geraakt alhoewel het al ruim 20u 30 is en we nog steeds ons hotel niet hebben gevonden. De rit over de nationale weg bracht ons in een ander China. Slechte weg en chaotisch verkeer met vrachtwagens en auto’s die overal rijden en links en rechts voorbij steken soms met twee naast elkaar. Het kostte wat moeite om Carmelo aan het stuur van de Fiat doorheen het chaotische verkeer te volgen. Frank heeft opnieuw moeite met het hanteren van zijn gps en dat resulteert in veel omrijden. Uiteindelijk is het toch gelukt ons hotel te vinden in het westen van de stad dit dankzij een voetganger die toevallig dit hotel kende en die kant op moest.
|
 |
We rijden opnieuw een brug tegemoet |
 |
Bruggen overal en de ene overtreft al de andere
|
 |
De super mooie weg |
|
 |
De Chinezen zijn specialisten in terrasbouw |
Op de nationale wegen krijgen we een ander China te zien
|
 |
Hier is er eentje gewoon de straat aan het vegen.... |
We zijn in Kunming aangekomen
|
 |
De miljoenenstad Kunming |
| Klik hier voor meer foto's van onze rit van Xichang naar Kunming |
Kumning de bloemenstad, hoofdstad van de Yunnan provincie.
De op het eerste zicht ongerepte natuur langs de weg door de bergen naar Kumning wordt zeer regelmatig verstoord door grote industriële complexen en mijnen. Fosfor-, titanium, koper, silica, kwarts zand, zout en kolen wordt hier gedolven. Zoals we al zagen op het ganse traject worden de snelwegen ook hier afgezoomd door aanplantingen, bloemen, struiken en bomen. Het ganse jaar door bloeien de bloemen hier. Uit de streek rond Kumning komen bloemen die je niet direct zou associëren met China maar vele variëteiten van de Begonia …van bij ons zijn afkomstig van deze streek. Kumning is uitgegroeid tot de belangrijkste bloemen export basis van Azië. De technologie is afkomstig van Nederland en België. Het klimaat hier is het mildst van China en dit is grotendeels te danken aan de ligging op 1.900 meter hoogte. Zelden komt de temperatuur hier boven de 30° er zijn 2.250 zonuren per jaar.(voldoende om goede wijn te verbouwen)
De Yunnan provincie is ook het thuisland van maar liefst 26 etnische minderheidsgroepen zoals de Yi, Mao, Bai, Hani en Dai. We hadden willen naar de 200 km Westwaarts gelegen oude stad Dali afwijken om nog wat meer van het land en zijn bevolking te zien, maar dat kan helaas niet.
We zullen hier een dag vertoeven en daarmee is er ook tijd om de FJ een olie wissel te laten geven. Dat het vandaag zaterdag is, is geen bezwaar. De Toyota garage werkt door tijdens het weekend zoals trouwens ook het werk op de vele bouwwerven doorgaat zelfs dag en nacht. Hoe kan het linkse Europa concurreren tegen het communistisch kapitalisme in dit deel van de wereld?
|
 
Van veiligheid gesproken |
Tien jaar geleden bezochten we het Stenen Woud, daarom reden we er vandaag voorbij maar brachten toch een bezoekje aan de ingang van het park en omgeving.
|
 |
Meisjes in hun traditionele kledij |
 |
We rijden het Stone Forest park buiten |
6 november wij zijn definitief in subtropisch China.
Gisteren verbleven we aan het meer Fuxian Hu in een onooglijk klein dorpje. Het middagmaal met levende verse vis was overheerlijk. Het hotel aan de rand van het meer was nieuw met een mooi dakterras maar daar hebben we niet van kunnen genieten. Teveel wind en tot overmaat van ramp geen stroom tot 2 uur in de morgen.
150 kilometer moeten we vandaag afleggen naar de oude stad Jianshui, een 600 jaar oude stad uit de Ming dynastie. We kunnen het dus wat rustig aan doen want de voorbije twee weken reden we een slordige 4.000 kilometer.
|
 |
Dirk inspecteert de luchtdruk in de veren....... met assistentie |
 |
Lieve met een plaatselijke schone |
 |
Fuxian Lake |
| Klik hier voor meer foto's van onze rit langs het Stone Forest Park en het Fuxia meer |
Deze namiddag kuierden we langs de mooi burgerhuizen in de drukke straten en steegjes. Maar eerst had Frank ons geloodst naar KFC een kip hamburger resto. Dat soort fast food scheen hij lekker te vinden en vooral het ijsje dat hij tussendoor de hamburger ook nog verorberde. De stad staat nog altijd bekend omwille van zijn vele waterputten. Vele Chinezen komen naar deze plaats om het water te proeven dat zo een bijzondere smaak heeft. Wij, hebben een bakkerij ontdekt. Verschillende broodsoorten vinden we er waaronder ook rozijnenbrood. Omdat het Chinees ontbijt ons ’s morgens niet kan bekoren verkiezen we het meer westers georiënteerd morgenmaal met brood. Voor vanavond hebben we een restaurant op het oog dat we willen bezoeken zonder onze gids, Frank
. |
 |
Een van de ingangspoorten van de oude stad Jians Hui |
 |
Nog een van de ingangspoorten |
 |
Prachtige daken |
 |
Hier rijdt warempel een FJ Cruiser |
Het is ons gelukt Frank te verschalken. Het resto op de eerste verdieping heeft zoals alle Chinese restaurants een uitgebreide spijskaart opgesmukt met vele foto’s van schotels. In dit restaurant, nog aangevuld met foto’s van cocktails. Maar behalve de cijfers kunnen we niets maken van wat er hier te eten valt.. Er staat wel “beverages” op alle bladzijden geschreven maar dat is waarschijnlijk enkel voor de opsmuk. De mooie spijskaart ten spijt, kunnen we niet uitmaken wat voor gerechten we hier kunnen krijgen. En kippekoppen en -poten zoals we onlangs uit een ‘hotpot’ haalden willen we vanavond niet op ons bord. Ondertussen is het voltallige restaurant personeel rond onze tafel komen staan. Een jonge dame kent een paar woorden Engels en we kunnen alvast vier bieren bestellen. De manager heeft een pda met een vertaal programma erop en daarmee lukt het ons iets te bestellen waarvan we ongeveer zeker zijn dat het onze smaak zal zijn. Hoewel dit voor Emilio toch nog altijd een groot probleem blijkt. Want al vele malen liet hij zijn schotels onaangeroerd en eten met stokjes uit een gemeenschappelijke schotel is al verdoende om zijn eetlust af te snijden. De pda helpt ons ook nog om te communiceren met de uitbaters die bijzonder geinteresseerd zijn van waar wij vandaan komen. Het vertaalprogramma kent wel Brussel maar niet België en Brussel is bekend bij de jonge dame en die weet meer dan onze reisgezellen weten van België. Als toemaatje krijgen we Italiaanse muziek te horen.
|
 |
Jians Hui by night |
| Klik hier voor meer foto's van de mooie oude stad Jians Hui |
Van zodra we de autosnelweg verlaten komen we in een tootaal ander China terecht.
|
 |
We reden door een landbouwgebied |
 |
Het leven zoals het is in China |
 |
Straatbeeld |
| Klik hier voor meer foto's van het dagelijkse leven in China |
7 november Jinghong.
490 kilometer reden we vandaag naar Jinghong, een subtropisch vakantieoord, dicht bij de grens van Birma. Hoe meer Zuidwaarts we vorderen hoe meer theeplantages we zien op de terrasvormige berghellingen. Op de snelweg – 20 kilometer voor de stad - worden we geattendeerd niet de claxon te gebruiken.
We rijden door een nationaal park met wilde olifanten! Deze stad op de Mekong ligt op drie uur van de grensplaats waar we China richting Laos overmorgen zullen verlaten. De brede straten van het centrum van de stad zijn getooid met hoge dikke palmbomen, wat een verschil met de sfeer van de voorbije weken! We boeken voor 2 nachten in een centraal gelegen hotel. Hopelijk kunnen we morgen nog iets zien van het dorp van een van de vele minoriteiten die in de streek wonen.
|
 |
Thee op terrasvormige hellingen |
 |
Eindelijk zon en warmte. Jinghong met zijn lanen vol palmbomen. |
| Klik hier voor meer foto's van de mooie subtropische stad Jinshong |
8 november, een dag verpozen in Jinghong.
De 400.000 inwoners stad midden in de jungle ligt op 50 km vogelvlucht afstand van Burma en Laos. De helft van het inwonersaantal zijn Han Chinezen de andere helft is verdeeld over een 12 tal etnische minderheden waarvan de Dai, de belangrijkste etnische groep is met 128.000.
In onze gids hadden we gelezen dat hier nog authentieke dorpen van deze minderheidsgroepen waren om te bezoeken. Zulke toeristische trekpleisters hebben wat weg van voyeurisme toerisme maar het weze ons vergeven.
Het is 10 uur, wij hebben plaats genomen in de Fiat op de parking van ons hotel want Frank, onze gids, zal er ons naartoe leiden. Gelukkig vraagt iemand hoe ver dit wel is en dat blijkt amper 700 meter ver te zijn. Consternatie alom. Dan lopen we toch zeker!
Frank heeft nu al zeker vijf maal geïnformeerd waarheen we moeten lopen om naar het minoriteiten dorp te gaan. Uiteindelijk zijn we na 2 km lopen aan een soort domein aangekomen. We lopen door de ingang het grote plein op en zien tot onze verwondering dat we aan een Zoo zijn aangekomen. We maken Frank duidelijk dat we die in Antwerpen ook wel hebben en dat een bezoek ons niet interesseert. Dus geen dorp hier, vragen wij. Dat blijkt ook zo. Er is hier vroeger wel iets geweest, een bouwvalig houten gebouw tussen de tropische begroeiing wijst daarop. Maar bij nader toezien is de laatste bestemming van dit gebouw een paint ball slagveld geweest!
|
 |
Hier zou volgens onze gids een huis van de Minorotys geweest zijn maar wij zagen dat er nu een Paint Ball club gevestigd was........ |
 |
Een tandarts praktijk op de stoep |
Wij zullen ons niet moeten schamen om vandaag voyeur te zijn geweest. De etnische groep die hier misschien ooit eens gewoond heeft, heeft blijkbaar een andere baan gevonden en is wellicht ingetrokken in een stenen flatgebouw. Als we Frank attent maken op deze hiaat krijgen we te horen dat China “big” is en dat hij niet alles kan weten!
Als compensatie hebben we ons voor vanavond ingeschreven voor een dansspektakel, gebracht door een minderheidsgroep, met vooraf een diner.
|
 |
Lieve tussen twee schoonheden met Carmelo op de achtergrond
|
 |
Wat een schoonheden |
| |
 |
Traditionele dansen |
 |
Mooi verzorgd |
 |
Dansen van de Minorotys |
| Klik hier voor meer foto's van ons bezoek aan het danstheater |
video van de traditionele dansen
|
De reis doorheen China.
Iets meer dan 4.500 kilometer van Noord naar Zuid hebben we, op amper 15 dagen afgelegd. Te snel naar onze mening. Maar ja, soms moeten compromissen gesloten worden en onze Italiaanse reismakkers willen zo snel mogelijk in Sidney zijn. Cultuur en dingen zien was niet direct waarom zij in China waren.
Reizen in China vergt een behoorlijk budget want er zijn de hoge tolgelden voor de wegen. Zowel voor snelweg als voor de nationale wegen moet fors betaald worden. En de belangrijkste kost is de ganse papierwinkel voor visa, toelatingen, rijbewijs, Chinese nummerplaat, gids…
De dwarsdoorsnede die we hebben gezien van China geeft een ander beeld dan dat van een georganiseerde groepsreis. We hebben kennis gemaakt met een monsterachtige economische tijger in volle ontwikkeling, met een mooie natuur, met vriendelijke bevolkingen, met het chaotisch verkeer zonder respect voor andere weggebruikers, met de honderden flitsers en camera’s aan de in- en uitgang van steden en dorpen aan de tolstations, op de snelwegen, met de goede en soms minder aangename Chinese keuken, met de goede en relatief goedkope hotels... Wij zijn van de winter naar de hoogzomer gereden doorheen vijf provincies, van de woestijnen in het noorden naar de tropen in het zuiden. China is anders!
|
 |
Het is gebruikelijk dat het personeel van een supermarkt in China de klanten op een heel speciale manier dankt voor hun bezoek |
Het personeel dankt de klanten voor hun bezoek aan de supermarkt
|
 |
 Naar boven |
