We sliepen inSiliguri in hetzelfde hotel van toen we hier in december ook al voorbij kwamen op weg naar Kolkata. We zijn relatief vroeg op weg hoewel we een rit van slechts 150 km voor een boeg hebben. Maar we moeten een grens over. Nepal zal het 62ste land zijn op onze trip met de FJ rond de wereld.
Het verkeer wordt steeds minder druk naarmate we de grens naderen, atypisch voor Indië! We hebben ondertussen een fikse regenbui verwerkt en dat is ook al niet meer gebeurd sinds we in oktober inThailand in de omgeving van Krabi reden ( dat was zo'n 8.000 km geleden ) We zullen nu voor de derde maal Indië verlaten om naar Nepal te rijden.
Wat zijn ze toch vriendelijk de douane mensen in Indië. Weer worden we op een thee getrakteerd terwijl onze carnet wordt afgestempeld.
Bij immigratie in Nepal zijn ze dat ook, hoewel hier geen thee voor ons staat. We moeten wel een visa van elk 100$ ophoesten. Bij de Nepalese douane hebben we ogenschijnlijk een probleem. Ik probeer zonder carnet over de grens te geraken. Dat zou goed uitkomen in verband met de geldigheidsduur van onze CDP en de voorziene stalling van de FJ als we in mei terug naar België vliegen. Zonder carnet kan, maar we krijgen een rekening van 120€ voorgeschoteld en we mogen maar 29 dagen in het land verblijven met de FJ.
Ik moet dan toch de carnet bovenhalen. Als bij toverslag is het probleem van de baan en de douane ambtenaren - niet in uniform - verzekeren ons zelfs dat de FJ voor langere tijd in het land mag blijven. Dat klinkt goed maar we zullen toch nog een paar dubbelchecks doen.
de nummerplaat van Nepal
De poort van Nepal
Dharan
21 maart 2015
Eens over de grens voelen we eens te meer het verschil met het voorgaande land. Minder verkeer van auto's maar des te meer van motoren en landbouw tractors met laadwagen. Aan de grens waren de straten vol van riksja's en dat deed ons aan Bangladesh terug denken. Wat de drie landen ook gemeen hebben is het roekeloze gedrag in het verkeer en het gebrek aan respect van welke verkeersregel dan ook. Maar Bangladesh was netter er was minder vuilnis en geen koeien die op of langs de weg liggen of slenteren.
de stad Dharan ligt aan de voet van de Himalaya
Dharan ligt aan de voet van de Himalaya op een hoogte van slechts 350 meter. Sinds gisteren moeten we ook weer wennen aan temperaturen van 30° en meer. Rond Dharan wonen veel mensen afkomstig uit Bhutan. Dat is wel vreemd om te vernemen als je weet dat het Bruto Nationaal Product in Bhutan het geluk is. Waarom zijn deze mensen uitgeweken of gevlucht? Bij de eerste volkstellingen in 1988 werd aangekondigd dat al wie niet kon bewijzen resident te zijn voor 1958, beschouwd zou worden als illegaal. De Lhotshampa stam - van Nepalese origine - die in het zuiden van Bhutan in de 19de eeuw naar Bhutan was uitgeweken en daar als werklieden verbleven, hadden moeite om aan de nodige bewijzen te geraken. Zij maakten 18,5 % uit van de bevolking. Mede door de arbitraire regelgeving van wie wel en wie niet werd toegelaten werden veel Lhotshampa mensen gevangen genomen. De Nepalese taal werd verboden en niet meer onderricht. Bij 1992 waren meer dan100.000 mensen het land uitgezet of gevlucht. Ze belanden in vluchtelingenkampen in Nepal. Het is pas in 2011 dat er een definitieve regeling werd gevonden. De mensen hadden gehoopt naar hun vroegere woonplaats terug te kunnen keren maar dat was niet zo, velen werden gedeporteerd naar de USA.
de klokkentoren op de centrale plaats van Dharan
naaiatelier op straat
Het transporteren van allerhande zaken gebeurt steeds op de rug
Is het omwille van de Bhutaanse inwijkelingen dat de oostelijke wijk van Dharan anders is? Het is er rustig en doet zeer on Aziatisch aan. De huizen zijn kleine villa's midden een kleine tuin met een afsluiting errond. Het is er niet alleen rustig en vredig het is er ook veel netter dan wat we gewoon zijn te zien in Indië en omstreken. Aan de rand van deze wijk hebben we een hotel gevonden voor een verblijf van een drietal dagen.
De rest van de stad heeft weinig charme.
We hebben gisteren een paar oude tempels bezocht op de heuvels ten noord oosten van de stad vandaag trekken we de bergen in naar een plek waar vroeger de meeste trekkings in de Himalaya begonnen. Twee bergpassen later op 2.200 meter hoog ligt het stadje of moet je dat een dorp noemen, Hilie op een heuvelkam. Van hieruit zouden we de Everest berg moeten (kunnen) zien. Maar dus niet! Bergen zijn net zo onvoorspelbaar als...
We hebben eergisteren een bericht gekregen van stel Nederlandse globetrotters, die ook al meer dan zes jaar rond de wereld toeren, dat ze in het Nationaal park Chitwan zijn aangekomen. De laatste maal dat we ze zagen was in Mechelen tijdens en treffen over reizen in Birma. Dat was drie jaar geleden!
Wij zijn nu op weg naar Chitwan een goede 400 km hebben we voor de boeg. De weg is goed en er is relatief weinig verkeer van auto's, des te meer van motoren en rond de dorpen landbouwtractors en hier en daar een ossenspan. Er is geen zon de lucht ziet er steeds zwarter uit. We krijgen vast een onweer. Lieve heeft net een sms naar Rini en Ronald gestuurd dat we er over minder dan twee uur zullen aankomen. Het is maanden geleden dat we nog een gemiddelde snelheid van 69 km/u hebben gehaald.
door een mooie natuur reden we richting Chitwan National Park
lage wolken
Maar dan is er een zoveelste smalle brug waar we over moeten. Er komt een grote vrachtwagen op ons af. Hij rijdt in het midden van de brug en maakt geen aanstalten om uit te wijken. Ik hou halt. De vrachtwagen komt steeds dichterbij. Ik moet dringend dicht tegen de linker stoeprand. Ik wil achteruit maar dan voel ik een schok. Een witte Ford Focus staat met zijn linkerbumper tegen de trekhaak van de FJ. Onmiddellijk zijn we omsingeld door een massa mensen en is de 200 meter lange brug volledig geblokkeerd. De Focus rijder is kwaad wijst naar zijn licht beschadigde bumper en naar een bluts in de motorkap en een barst in zijn voorruit.
Het is al twee uur later. We hebben inderdaad een fiks onweer over ons heen gekregen en ik zit nog steeds bij de wegpolitie met de tegenpartij. Schade in Nepal wordt in eerste instantie niet door de verzekering geregeld ( en die hebben we nog niet kunnen kopen) maar door negotie tussen partijen. Ik heb mij akkoord moeten verklaren met de onmiddellijke betaling van een schadeloosstelling. Dat is slechts 50% van wat de tegenpartij eiste maar toch nog een fors bedrag niettegenstaande de politie mijn mening deelde dat de motorkap en de voorruit in niets het gevolg konden zijn van de lichte aanrijding en dat de Ford bestuurder te dicht bij de FJ reed.( niet zichtbaar in mijn achteruitkijkspiegel!)
Wij zijn bijna aangekomen op de ontmoetingsplaats. Het laatste stadje waar we doorheen moeten is deze voormiddag in het werelnieuws gekomen - maar dat weten we nog niet op dit moment - door een uit het park ontsnapte neushoorn. De neushoorn heeft een vrouw gedood en een aantal andere mensen verwond.
Onze kampplaats niet ver van het Chitwan National Park
Groot nationaal park Chitwan
Weer vroeg uit de veren. Samen met Rini en Ronald hebben we een jeep safari geboekt op zoek naar tijgers en beren. Tijdens de recente burgeroorlog werd nogal wat wild gestroopt in het park, in het bijzonder was de neushoorn de grote verliezer. Nu is het park de trots van Nepal en wordt het park dat tussen twee rivieren ligt bezet door het leger. Zo kan men dat noemen want om de haverklap moeten we voorbij check points en worden onze toelatingsbewijzen gecontroleerd en wordt alles geregistreerd. Neushoorn hebben we gespot maar nooit hadden we het geluk, zoals in het Kaziranga park, er een van dichtbij te zien. Beren vonden we niet op onze weg wel een zeldzame bison.
Al bij al een tegenvaller vonden we. Waren de dieren wat bang van het vele verkeer van de jeeps op de pistes? Toegeven het park zelf is een mooi natuurgebied met poelen en meren, heuvels, dicht woud afgewisseld met savanachtige stroken.
Onze volgende bestemming is een stad aan de voet van de Annapurna en twee andere bergen die behoren tot de tien hoogste van de wereld. Het is de belangrijkste toeristische trekpleister van Nepal. Tot voor 1968 was de stad enkel bereikbaar te voet. Na de aanleg van de Sydhartha highway heeft het toerisme zich ontwikkeld. Vroeger lag de stad op de handelsroute tussen Tibet en Indië, maar na de invasie door China viel de handel stil. Het verlies aan inkomsten is ondertussen goedgemaakt door het toerisme.
Slechts 150 km ver moeten we maar gezien de aard van de weg een rit van 4 tot 5 uur. Een groot deel van de pittoreske weg loopt door een nauwe kloof, de rivier ligt enkele tientallen meter lager. We naderen Pokhara en achter de stad, in het noorden, verbergen zwarte regenwolken gedeeltelijk de fel witte besneeuwde Hymalaya bergtoppen. Een mooi spektakel.
mooie vallei
we reden door betoverende rijstvelden naar Pokhara
De komende dagen kamperen we op een overlander camping. Daarvoor moeten we eerst proviand opslaan en ook willen we de verzekeringsmakelaar opsnorren om een verzekering BA voor de FJ te kopen. Het proviand kopen is geen probleem, de gps brengt ons naar een goed voorziene supermarkt. Het makelaars kantoor vinden is een andere opgave. We hebben wel een straatnaam maar huizen hebben in Nepal geen huisnummers! Na wat gezoek komen we te weten dat de kantoren gesloten zijn op vrijdag namiddag en zaterdag maar open zijn op zondag. En toevallig is het vandaag vrijdag.
Met een vol geladen koelkast - we kunnen nu minstens drie dagen autonoom leven - bereiken we langs een redelijk hobbelige en smalle weg, acht kilometer achter het meer, de kleine overland camping van Erich. Een Zwitser die naar Nepal is uitgeweken. De eco camping ligt in de vallei naast een stroom maar in dit jaargetijde staat die droog.
Onze kampplaats in Pokhara
Ronald toont hoe een campinggasfles gevuld moet worden
Twee Nepalese dames die zich gewillig lieten fotograferen
Vijf nachten met volle maan zijn we er verbleven. We hadden er best wat langer willen zijn. We vertrekken naar een hotel dicht bij het meer. Op de planning staat een bezoek aan Toyota voor een onderhoud, dat is ook al weer 22.000 km geleden toen we nog in Phnom Penh Cambodja waren in januari 2014.
Het verzekeringskantoor vinden was onmogelijk geweest zonder dat de kantoor manager ons in de 'New road' was komen oppikken. We hebben nu een jaar dekking voor Nepal, Indië en Bhutan.
de weg van de camping naar Pokhara centrum ligt in een zeer slechte staat meer is heel mooi
het Pristine Phewa meer van Pokhara is een paradijs voor paragliders
De Toyota heeft ondertussen ook een beurt gekregen, maar dat ging in drie etappes over drie dagen gespreid. De derde dag was wel onvoorzien. Bij het verlaten van de garage gisterenavond gaf de ECU van de FJ foutmeldingen. Rijden ging met een sputterende motor. ( Vreemd, want dat probleem was opgedoken in de garage.) Mijn scanner vertelde mij dat het probleem 'overslag in cilinder 6 ' was. Gelukkig toeval dat zoiets in een garage zich voordoet. Vandaag heeft de garage een defecte bougie vervangen en de V6 gromt weer zoals voorheen. Klaar voor de trip naar het hooggebergte van Kashmir in noord west Indië.
de tweede morgen aan ons hotel kregen we de Annapurna te zien in al zijn glorie
aan de Toyota garage zagen we ook dit prachtig schilderij
Maar voor we in Kashmir zijn hebben we nog een kleine 2000 km af te leggen. 650 km tot aan de oost grens van Nepal. Vandaag rijden we slechts 130 km naar het middeleeuws stadje Tansen. Tansen - 25.000 inwoners - is nu nog de hoofdstad van het Palpa district. Vroeger was het de hoofdplaats van het machtige Magar koninkrijk. Het was een handelscentrum op de handelsroute tussen Tibet en Indië. Langs de altijd kronkelende Sydharta highway (hoge weg) genieten we van de steeds wisselende panorama's. Eens zijn het diepe valleien afgewisseld met smalle canyons met verticale klifwanden dan weer zijn de berghellingen omgevormd tot trappen van de terrasbouw. En dan weer een kronkelende kloof. Het nieuwe groen van de vegetatie met hier en daar bomen en struiken met rode en paarse bloemen geeft aan dit alles een extra dimensie. Wij rijden niet snel op deze wegen en genieten des te meer van deze dramatische route.
berghellingen omgevormd tot trappen van de terrasbouw
Het nieuwe groen van de vegetatie met hier en daar bomen en struiken met rode en paarse bloemen
Ze wordt wel heel spannend als we langs zeer steile en smalle wegen het centrum van Tansen naderen. We hebben een gps waypoint waar we kunnen kamperen en we proberen er heen te rijden. De kronkelende straatjes in het stadje op de heuveltop zijn erg smal en sommige zeker niet geschikt voor verkeer in twee richtingen. Het wordt bijzonder spannend als we in een zeer steile rechte straat een tractor met kar op ons zien afkomen. Hoe geraken we hieruit? 100 meter achteruit of...? Met moeite en met de hulp van aanwijzingen van huisbewoners kruipt de FJ rakelings, met ingeklapte buitenspiegels, langs de gevels en de tractor met kar voorbij. Er was gelukkig in het midden van de steile straat een winkeltje dat wat naar achter in de huizenrij was gebouwd. Wat verder op een min of meer horizontaal achthoekig pleintje waar de FJ net rond kan rijden roepen we de hulp in van de bewoners. Een vriendelijke motorrijder zal ons voorrijden. Na nog wat klimwerk komen we op de top van de heuvel, 1.500 meter hoog. Er staat een hotel dat de hele vallei overschouwt. Wij mogen gebruik maken van het sanitair en hebben meteen ook een eetgelegenheid bij de hand. Wij verkiezen onze toptent boven op de FJ. Wij hebben een 360° uitzicht en hopelijk zijn de wolken morgenvroeg weg die nu het uitzicht op de Annapurna keten maskeren.
een Hindu tempel gebouwd op de kronkelige weg
het stadje Tansen ligt boven op een heuveltop
we kampeerden hier met dit geweldig zicht
we reden talrijke lemen huisjes voorbij met rieten daken
Alweer een grens over
Enkele kilometer voor de grens vinden we langs de hoofdweg een doorsnee Nepalees hotelletje. Volgens onze LP gids het betere hotel met een goed restaurant. Wij zijn nog maar net op onze kamer of een van de bedienden komt zonder aan te kloppen onze kamer binnengestapt met de vraag wat we willen eten. Dat was even schrikken. Voortaan maken we de deur grendelvast.
's Morgens wordt er al om 6 uur op onze deur geklopt " breakfast?" wordt er geroepen. Wij negeren de oproep maar een half uur later krijgen we weer dezelfde melding. Ik probeer, wat geïrriteerd duidelijk te maken dat we dit nu niet hoeven. Weer een half uur later wordt erop onze deur gebonkt nog iets meer geïrriteerd doe ik de hotelkamer deur open en probeer de twee man duidelijk te maken dat we om 8u30 het ontbijt in het restaurant zullen gebruiken.
we zagen ossenspannen en talrijke karren, vol mensen, getrokken door een klein paard
De grens is in principe 24 uur open maar volgens de gids is hij enkel drie maal twee uur open per dag. De hotelmanager neemt telefonisch contact en kan ons vertellen dat de grens open is van 10 tot de middag.
Hoe dichter we de grens naderen hoe chaotischer het riksja en paardenharen verkeer wordt. Inderdaad het wemelt hier van tweewielige paardenkarren. Een klein paard gespannen voor een soort huifkar op autowielen. De karren zitten meestal overladen vol met mensen. Het vinden van immigratie en douane is geen sinecure tussen al die karren, riksja's en fietsers en voetgangers...Wij hadden zo de grens over kunnen steken want niemand van de mannen in u inform hield ons tegen. Over een zeer hobbelige grintweg langs een kanaal komen we een kilometer verder aan de Indiase diensten.
zijn het Nepalezen die naar India gaan of zijn het Indiërs die terugkeren?
Niettegenstaande de grote drukte van hebben ook hier de Indiase grensambtenaren niet veel aan de hand. Bij immigratie willen de twee mannen wel even ophouden met hun krant te lezen om onze paspoorten te controleren en te stempelen bij de douane krabben ze in hun haar want met een Carnet hebben ze nog niet zoveel te maken gehad. Twee man buigen zich over het probleem. Er worden enkele telefoongesprekken gemaakt, Uit een rommelige kast worden registers 'Entry' en 'Exit' tevoorschijn gehaald en twee grote groene fardes met daarin losse documenten. Dossiers van vroegere Carnet aangiften. Dan nog een register waar manueel alles wordt ingeschreven. Dat alles gaat gecombineerd met het op de grond donderen van enkele andere dossiers en het over en weer geloop van de twee mannen. U moet zich dat bureautje voorstellen als een betonnen hut van 5 op 5 meter. Bamboe dakconstructie en betonnen muren met hier en daar wat vierkante gaten voor de verluchting!
Goed twee uur later hebben we alles geklaard. Maar wat verder vinden we een gesloten hek op onze weg. Dat wordt dan uiteindelijk voor ons speciaal opengemaakt voor de andere passanten is het zogezegd dicht tot 17 uur. Eens door het hek belanden we op een smalle 200 meter lange brug naast een dam. Hoewel de grens dicht is komen we twee vrouwen met overladen fietsen tegen. De fiets is met zijn lading 1 meter breed en dat is net iets te veel om gemakkelijk te kruisen. En om het nog wat ingewikkelder te maken komen dan nog een paar motorrijders zich ook ertussen wringen. "Welkome to India." Aan de andere kant van de bruggen, het waren er inderdaad twee, is weer een hek gesloten. En om dat hek open gemaakt te krijgen hebben we een aan corrupte Indiër in uniform 35 RS ( 0,6€) moeten afdokken.
Het grote Opera hotel in de eerste stad - 10 km van de grens - na de grens is onze eerste etappeplaats. De F J kan op de grote afgesloten parking en er is geen gevaar dat onze extra benzine een andere zal vinden, zo wordt ons verzekerd.
Er is volop zon en de weersverwachting ziet er goed uit, althans voor de eerste dagen. Wij zijn op zoek naar een winkel om onze NCell simkaart op te laden. Een ATM hebben we al gevonden vlakbij het hotel, het telefoon winkeltje aan de overkant van de straat is niet in staat om onze telefoonkaart op te laden we moeten naar het kantoor van NCell zelf.
Om het wat veilig te houden moeten we een andere oplossing vinder voor onze gebroken rechter achteruitkijkspiegel. Wij zijn op zoek naar een grotere spiegel die we hopelijk op het verstelmechanisme van het Toyota spiegelhuis zouden hunnen kleven. Een man op de motor heeft ons zien lopen naar enkele shops en biedt zijn hulp aan. Al gauw vinden we wat we zoeken. Een volledig spiegelhuis met spiegel. Daarvan kan ik de spiegel er mogelijk uitnemen zonder deze te breken. Een carwash vinden we ook. Niet meer dan 100 Rupies betalen, (net geen 1 euro) drukt de vriendelijke helper ons op het hart. Zulke carwash hebben we nog nooit gezien. Twee wat hoger gelegen betonrichels tussen slijklanden en viezigheid, is waar ik op moet rijden. Uit de auto stappen is niet mogelijk zonder tot in de enkels in de modder te verzakken. De auto krijgt een sproeibeurt en wordt van het gele slijk ontdaan. Het spreekt voor zich dat om van de betonnen richels te rijden de wielen in het slijk zinken en weer vol modder hangen, maar dat wordt enigszins verholpen door de banden nog eens af te spuiten vooraleer het terrein te verlaten.
De FJ werd "proper" gewassen in de modder
Overal reden we lege tankstations voorbij
We rijden over de verlaten Mahindra highway naar het Bardia nationaal park en zullen daar overnachten. Het is een groot park en volgens de reisgids zijn er veel tijgers. Het park heeft nochtans veel te lijden gehad door stropers tijdens de Maoïstische revolutie. De,ze burger oorlog duurde van 1996 tot 2006.
De gids in het resort in Bardia was eerlijk. Er zijn 35 tijgers stelt hij, maar hij heeft er nog maar eens een gezien. De groep Duitsers die ook in het resort verblijven waren van een kale safari teruggekomen. Wij besluiten om een luie dag te nemen. De manager kan ons helpen aan benzine maar wel aan 2,5 keer de officiële prijs. Voor alle zekerheid nemen we een extra 10 liter, daar kunnen we 60 km verder mee.
Aangekomen in Bardia National Park
We verbleven in Forest Hideway cottages
We gingen geen vogels gaan spotten noch op zoektocht naar tijgers maar genoten van de natuur en de rust
Een bezoek aan de geboorteplaats van Gautama Boeddha (623 BC), vlakbij de Indische grens is een must. Om brandstof te sparen rijden we langs de kortste weg naar het dorpje Lumbini. Ja, we moeten zuinig zijn met onze voorraad benzine. De gekozen route valt nogal mee, uitgezonderd twintig kilometer door een woud op een aardeweg en verder langs geplaveide weggetjes, niet veel breder dan de FJ, die lopen door tientallen dorpjes met alle inwoners op straat. Het dorp Lumbini zelf is een weg met een zijstraat meer niet. Er is natuurlijk ook het immense ommuurde park waarin de vele tempels staan - geschonken door Boeddhistische of bevriende landen - ter ere van Boeddha. Lumbini is een van de belangrijkste Boeddhistische pelgrim plaatsen ter wereld het is sinds 1997 Unesco wereld erfgoed.
Lumbini, de heilige geboorteplaats van Buddha
Met de riksja naar de tempels
Een oude magere man is onze riksja rijder en die rijdt ons van de ene naar de andere tempel. Het is al na vier en veel tijd hebben we niet om het uitgestrekte domein et bezoeken. Om half zes begint het te donkeren in dit jaargetijde.
1 november 2015.
Al bijna 80 dagen is er een blokkade voor benzine en goederen uit Indië. Eerst hoorden we dat het etnische groepen zijn die de grenzen zouden blokkeren maar de grensovergang die wij hebben genomen in het westen was niet geblokkeerd. Het is weliswaar geen grensovergang waar zwaar verkeer over kan maar we zagen niet een tankwagen en ook geen demonstranten.
De echte (?) oorzaak is Indië. Buiten Tibet - China heeft Nepal geen andere buurlanden. Alle goederen moeten dus van en over Indië ingevoerd worden! En Indië weigert al sinds september de transporten van brandstoffen en goederen door te laten. Verleden week lazen we dat twee benzine en twee diesel tankwagens door de Indische douane werden doorgelaten. De etnische minderheden waarvan sprake worden opgestookt en krijgen fondsen van Indië om het beeld van een intern Nepalees conflict op te hangen of te versterken. Er is in september een nieuwe grondwet van kracht waarvan gezegd wordt dat er controversiële clausules instaan. In provincies aan de Indische grens wordt een meerderheid van Madhesi en Tharu bevolkingsgroepen onvoldoende tegemoetgekomen. Sommigen zeggen dat er hun een grote onafhankelijkheid werd beloofd of zelfs een staat in India. Tijdens recente conflicten vielen er reeds een 40 tal doden. De echte (?) reden voor het conflict, zou het gevolg zijn van een weigering van de Nepalese overheid om twee grote stuwdammen met bijhorende waterkrachtcentrales te bouwen op het grondgebied van Nepal. Niet enkel zou veel vruchtbare landbouwgrond verdwijnen maar de contracten zouden zeer in het nadeel van Nepal uitdraaien. Mijn vermoeden is dat er nog wat meer aan de hand moet zijn en sommigen spreken van omkoping...Feit is dat het hard gespeeld wordt. De economie ligt plat, Nepal derft tal van inkomsten, scholen zijn gesloten omdat er geen transporten meer zijn, landbouwers kunnen hun gronden niet meer bewerken bij gebrek aan diesel, transport is haast onbestaande,en bussen worden vol mensen geshouwd met tal van ongevallen ten gevolge, medicijnen ontbreken, ambulances kunnen niet meer rijden en hospitalen geraken zonder middelen. Er is geen gas meer om de keukens in restaurants en hotels te laten functioneren maar ook de burgers hebben dat probleem. Goederen beginnen te mankeren. Vele mensen kunnen niet meer werken. Wij hebben tientallen tankstations gezien die alle droog staan - ook geen inkomsten voor die mensen -. Als gevolg van dit alles is er nog bijkomend dat mensen over het ganse land begonnen zijn met houtkap voor het stoken van vuur voor verwarming en bereiden van eten, terwijl Nepal steeds een voorbeeld is geweest van een goed milieubeleid.
Honderden meters lange rijen bussen en vrachtwagens met lege tanks
Op de weg van Indië naar Pokhara in de omgeving van de stad Butwal staan honderden meters lange rijen vrachtwagens aan te schuiven om, als er toch een levering zou zijn, bij de gelukkigen te horen om wat diesel te kunnen kopen. Kortom alle tankstations staan droog. Er wordt wel brandstof - in kleine hoeveelheden - verhandeld op de zwarte markt soms wel tot zes maal de normale prijs. Het is brandstof die met mondjesmaat uit Indië gesmokkeld wordt bv in de tanks van moto's. Er wordt al enige tijd geschreven dat benzine uit China zou worden ingevoerd maar dat is niet zo evident gezien de wegeninfrastructuur over de Hymalaya's. En die contracten met China, China de redder in nood, worden beschouwd als kiezen tussen cholera en de pest!
In Pokhara kampeerden we, net zoals in april, op de overlander camping bij Erich
Dirk en Erich gieten de benzine uit de laatste jerrycan in de FJ
Over de Siddharta highway naar Pokhara
De kwaliteit van de weg van Butwal over het middeleeuws stadje Tansen naar de tweede grootste stad van het land Pokhara is nog steeds bij stroken allesbehalve. En waar grondverschuivingen zijn geweest, is het hobbelen over de bulten en putten. Dat neemt niet weg dat deze bijna 200 kilometer lange bergweg met een oude geschiedenis een fantastische route is, met wisselende zichten soms door smalle kloven en pittoreske dorpjes. Omwille van de petroleum schaarste is er bijna geen verkeer. Af en toe een overvolle bus of kleinbus en wat motoren. Een verademing in vergelijking met het hectische verkeer in Indië verleden week. Naarmate we dichter bij ons doel komen worden de luchten grauwer en hangen er boven de toppen pikzwarte donderwolken. Dat belooft niet veel goeds want we rijden naar Overlanders Camping om er twee nachten te kamperen en het laatste wat we willen is regen. We bellen Erich, een Zwitser eigenaar van de camping, om ons te vergewissen van de toestand daar ter plaatse. Ja het is juist begonnen met druppelen ... Horen we hem zeggen maar morgen wordt het beter.
De zon schijnt als we de volgende ochtend in onze tent boven op de FJ ontwaken, het is nog fris maar de zon maakt alles goed. We worden verwelkomt door Florence en Arno met hun twaalf jarige zoon Col. Zijn zijn al een jaar onderweg met een Iveco camper en wachten hier al een maand op documenten en zaken die zij uit Frankrijk hebben laten opsturen.
De camping heeft geleden onder de recente - juni - overstroming die de ganse vallei tot voor kort onder water heeft gezet. Een stuk van de omheingsmuur ligt plat en de grond is zeer drassig. Bij die ongewone vloed kwamen 40 mensen om het leven.
De vallai stond voor kort helemaal onder water
Het mee gespoelde hout zorgde voor heel wat schade
Erich,die getrouwd is met een Nepalese, heeft nog steeds zijn zelf gebouwd huis niet terug in zijn bezit kunnen nemen. Nochtans toen we hier in april ook al waren, was hij vast besloten uiteindelijk juridische stappen te ondernemen. Een paar jaar geleden heeft zijn schoonfamilie het huis in beslag genomen en hem en zijn vrouw en dochter het huis uitgezet! Dit gebeuren is niet uniek, dat gebeurt wel vaker in deze landen. Toen we in Januari in Bangladesh waren waren deze toestanden schering en inslag bij families en vielen er daardoor vele doden ( de grootste doods oorzaak zelfs ).
Wij hadden hier, zoals wel meer voorkomt, nog wat langer willen blijven maar we hebben zoals al eerder aangegeven een strikte timing in deze korte reis.
Onze extra 10 liter nafta, die we in Bardia park kochten, zullen we niet hard nodig hebben om tot in Kathmandu te geraken. Aan Erich hebben we drie liter afgestaan om zijn motorfiets te kunnen laten rijden. Hij moet nu elke dag van Pokhara de archi slechte weg van 12 km naar zijn camping met de motor afleggen.
Pokhara is fris deze tijd van het jaar en aircon in de kamer heb je niet nodig. Van onze hotelkamer vlakbij de hoofdstraat, Lakeside, hebben we 's morgens een betoverend zicht op de pieken van de Annapurna bergketen. Dat duurt maar kort maar het spektakel is vijf sterren. Pokhara is het basisstation voor de trekkers die het Annapurna circuit doen door de ACAP regio. Is het daardoor dat de stad bekend staat als de duurste stad van het land?
Het zicht vanuit ons bed!!
Dag Pokhara, we zullen je missen
De laatste etappe
We zullen het halen tot Kathmandu. Met de voorraad brandstoffen die we in Indië hadden opgeslagen, bedoel ik. Nog 204 km van Pokhara naar Kathmandu langs een kronkelende dodenweg. Een weg door twee smalle kloven waarin bruisende rivieren vloeien, althans in het regenseizoen. Het is in normale omstandigheden een weg waar elke dag ongevallen gebeuren maar omwille van de brandstof schaarste rijden we op haast verlaten wegen. Het is zalig cruisen maar naarmate we Kathmandu naderen wordt het verkeer steeds drukker.
We zijn net over de pas en dalen richting de hoofdstad tot we worden omgeleid langs een smal weggetje. Nog 13 km tot ons hotel lezen we af op de gps. Maar nu rijden we stapvoets en als we na 6 km terug op de hoofdweg komen zitten we midden de Kathmandu verkeersdrukte die ons tempo tot bijna zero terug brengt. Vreemd dat hier zoveel verkeer is, waar halen ze die benzine vandaan?
Van de Chinezen, zegt ons de manager van het hotel, in het centrum van de oude stad, waar we uiteindelijk na 2 uur file rijden zijn aangekomen. En er wordt tot 7$ per liter voor betaald! We hebben het gehaald en we hebben nog meer dan 50 liter autogas in de tank!
Mooie natuur onderweg van Pokhara naar Kathmandu
Help...we krijgen toch niet opnieuw Indische toestanden?
Diegenen die het kunnen betalen kunnen zich brandstof aanschaffen uit China aan 7 dollar de liter. Door gebrek aan transport zitten de busjes overvol.
Kuieren in het centrum van de 2.000 jaar oude stad Kathmandu.(KTM)
Ons hotel ligt middenin het centrum van het oude KTM. Om er te geraken moesten we enkele smalle steegjes nemen en dan achteruit maneuvreren tot aan het hotel om de parking er rechtover binnen te kunnen rijden. Daarvoor moest ik dan ettelijke keren voor en achteruit om de scherpe bochten te kunnen nemen en ervoor te zorgen dat we geen lak achterlaten op de muren van de hoekhuizen. Midden die wirwar van smalle hobbelige ongeplaveide steegjes wordt nog gebouwd! Bouwmaterialen kunnen er niet per vrachtwagen naartoe worden gevoerd enkel op karren of pick-ups. Geen zinnig mens zou er in het westen aan denken om grote hotels te bouwen in steegjes waar geen bus of vrachtwagen bij kan. Maar zulke toestanden zagen we ook al in India en die zijn enkel mogelijk onder corrupte overheden.
We hebben ondertussen ook al geleerd dat de eerste dag van de week hier zondag is. De rustdag hier is de zaterdag en dus is zaterdag hier zondag? En we zijn niet in Israël!
Met de riksja van Thamel naar Durban Square
met de riksja op stap
op het Tibetaans plein
veel westerse toeristen zijn hier niet te zien - de riksja's wachten
een Nepalees priester wil ook een centje verdienen en vraagt om een foto te nemen van hem
Onze wandeling terug naar Thamel, door de kleine straatjes
we liepen te voet terug naar Thamel door de overdrukke smalle straatjes - zie de video
Thamel is de winkelstraat in het oude centrum is 'The Place to be'. De straat is niet breder dan vier meter. Beide zijden zijn kleine en piepkleine winkeltjes en de weg is hobbelig. Rondom deze toeristenstraat is het een wirwar van al dan niet geplaveide steegjes en gangen. En overal zijn er marktjes en je kan er op de koppen lopen. Rustig kan je er niet wandelen in het gewriemel van winkelende lokalen. Constant wordt er getoeterd want tussen die mensenmassa's proberen scooters en lichte moto's ook nog een weg te vinden. Voller kunnen de straten hier niet zijn en ze zijn niet geschikt voor mensen met claustrofobie, enkel Kowloon, naast Hong Kong, kan deze toestand evenaren.
Hier en daar ligt puin van ingestorte huizen en veel oude gebouwen zijn gestut als gevolg van de aardbeving. Ook dramatisch zijn de zichten van de ingestorte of scheefgezakte historische gebouwen en tempels. Buiten opruimen van puin en stutten is nog niets gebeurd qua restauratie. Daarvoor zal buitenlandse hulp nodig zijn. Het is niet de eerste grote aardbeving die schade heeft veroorzaakt ook in 1934 was er veel schade.
we banen ons een weg - zouden hier niet te veel mensen rondlopen?
kleurstoffen worden verkocht om de straten te versieren voor Diwali te vieren
Kathmandu in de gelijknamige vallei ligt op een hoogte van 1.400 meter, een vroeger meer. De ganse agglomeratie met de zustersteden telt rond het miljoen inwoners. Begin van de negentiger jaren van voorgaande eeuw waren er dat minder dan 500.000! Door de Tibetaanse diaspora ,na de inlijving van Tibet door China, zijn veel Tibetanen naar KTM gekomen en hebben de diversiteit van bevolkingsgroepen nog doen toenemen. Er zijn duidelijk nog vele spanningen tussen de etnische groepen die dan ook nog andere talen spreken dan Nepalees en aanhangers zijn van verschillende godsdiensten. De twee belangrijkste zijn het Hinduisme en het Boedhisme.
De Newari willen een onafhankelijke staat
De Newari (30%), de grootste etnische groep, laat duidelijk weten dat ze een onafhankelijke staat willen. Her en der zijn rode pancartes opgehangen waarop dat staat geschreven. En dat het hier gewelddadig kan zijn ligt nog vers in het geheugen. In 2001 toen de troonopvolger van de koning tijdens een maandelijks familie diner negen leden van de koninklijke familie, waaronder de koning, neerschoot en zelfmoord pleegde...
Wandeling naar de verwoeste Dharahara toren
in de oude stad staan talrijke gebouwen gestut
de Dharahara toren .......daar blijft alleen nog het onderste deel van over
langs de andere zijden is er nog meer verdwenen
dit zal nog veel tijd vragen vooraleer alles terug opgebouwd is
we komen op onze wandeling opnieuw op het Durbar plein aan
en we sluiten onze wandeling af met een lekkere iced coffee
Bhaktapur de derde stad in de vallei van Kathmandu.
Niet meer dan 15 km verwijderd van KTM ligt Bhaktapur het grootste van de drie Newar koninkrijken in de Kathmandu vallei. Van het eind van de 14de eeuw, tijdens de het grote Malla koninkrijk, tot de tweede helft van de 18de eeuw was het de hoofdstad van Nepal. De Unesco werelderfgoed stad telt 80.000 inwoners. Het is vooral uit die periode dat de de 172 tempels en 32 monumentale gebouwen en de vele huizen met hout reliëf stammen.
Op de Taumadhi square
Prachtige gebouwen
Zo zag de Vatsala tempel eruit voor de aardbeving en nu is de toren helemaal ingestort
We laten de FJ achter aan de rand van de stad en klimmen op de met baksteen geplaveide straten richting centrum. De klim is behoorlijk steil de stad ligt op een heuvelflank. Op talrijke plaatsen ligt puin van ingestorte huizen, andere zijn zwaar gestut. 67 van de tempels werden verwoest en 47 zwaar beschadigd tijdens de recente aardbeving op 25 april.
De stad is een boerenstand, in bijna elke straat zijn vrouwen ergens bezig met de rijst oogst te ziften of lopen er kippen op een klein erf. De tijd is duidelijk blijven stilstaan. De stad is niet alleen een boerenstand het is ook een textielstad en een muziekstad en telt 150 muziek- en 100 cultuurgroepen.
Op onze laatste avond in Kathmandu werden we door Rabi, waar we onze FJ mogen stallen tot in januari, uitgenodigd op een Jazz avond. Ieder jaar vindt "Jazzmanu" plaats in Kathmandu. Een mooie afsluiter.
op onze laatste avond werden we door Rabi uitgenodigd op het jaarlijks jazzmandu
Nieuwjaar is weeral enkele dagen voorbij, de valiezen zijn bijna gepakt en wij bereiden ons voor op de volgende etappe van onze overland wereldreis. De zevende! Nooit gedacht dat we dit zo lang zouden volhouden (165.000km) en nu weten we al dat er minstens nog een achtste en een negende etappe in de steigers staat. Dat heeft alles te maken met het feit dat we onze terugkeer route een paar maanden geleden drastisch gewijzigd hebben. In plaats van te reizen van Indië naar de Verenigde Arabische Emiraten en Oman en dan naar Iran en verder hebben we gekozen om het zuidelijk deel van Afrika aan te doen. Voor eind maart verloopt ons Indisch visum en dan moeten we het land uit, dan verschepen we de FJ naar Dar Es Salam in Tanzania. Dit zal dan de derde verscheping zijn met de FJ. Eind mei zit de zevende etappe erop en dan zullen we in Johannesbug zijn aangekomen.
Himalaya, hier zijn we terug
Driemaal is scheepsrecht
We hebben net op tijd het natte vaderland verlaten. 15 januari, vlucht over Istanbul naar Kathmandu waar we op de 16de op de middag zullen aankomen. Op de vlucht naar Istanbul zit Lieve naast een stel Vlamingen. Zij zijn op weg naar Kaapstad waar ze de laatste jaren telkens drie maand genieten van de zomer in het zuidelijk halfrond. Hilde en Christian zijn ook ervaren reizigers en al gauw gaan de gesprekken onder gelijk gestemden. De toevalligheden stijgen ten top als het blijkt dat ze uit mijn geboortestad, Waregem, komen en dat we gemeenschappelijke jeugdvrienden hebben. Hun reisblog www.christiandevos.be vertelt in andere woorden onze merkwaardige ontmoeting.
De controletoren van de luchthaven van Kathmandu heeft het zeer druk als onze Airbus wil landen. Meer dan een halfuur cirkelen we nu al rond, in afwachting van een landing. Beurtelings zien we links en rechts de witte Hymalaya's in een azuur blauwe lucht. Een machtig schouwspel.
Drie maal, in minder dan een jaar komen we aan in Nepal, nu vanuit de lucht de voorgaande keren op vier wielen. We hebben inmiddels vernomen dat de penibele grensblokade door Indië nog steeds voortduurt en dat al van september. Het rechtstreekse gevolg voor ons is, dat we nog niet weten welke reisroute we kunnen nemen op weg naar Rajasthan India. Het liefst rijden we terug naar het westen over Nepalees grondgebied omwille van het minder drukke en chaotische verkeer dan in Indië, maar dan moeten we aan benzine zien te geraken voor die afstand.
Bij Rabi stond onze FJ veilig terwijl we naar huis waren - bij onze terugkomst had hij wel een platte band
Terug bij onze FJ
De FJ staat nog op de zelfde plaats als we bij Rabi Thapa's bedrijf aankomen. Rabi organiseert motortochten in Indië, Nepal en Tibet en heeft het nu druk met prospectiereizen om klanten te werven. Hij is er nu niet, want al sinds we in november afscheid namen reist hij door de Verenigde Staten op zoek naar levensbelangrijke klanten. Sinds de aardbeving in april 2015 en de Indische grensblokkade is het toerisme in Nepal in vrije val! De FJ heeft de huisbewaarder van Rabi gewassen en ook de startbatterij geladen, bedankt! Het linker achterwiel staat wel plat maar met onze compressor is dat snel gefikst.
Tanken voor de toeristen is geen probleem - bij het leger mogen we tanken naar hartelust
Tanken
Ondertussen hebben we vernomen hoe we aan brandstof kunnen geraken. Wij zijn op weg naar een een tankstation van het leger. Wij rijden alweer tankstations voorbij waar honderden meters lange rijen bussen en auto's staan, zonder chauffeur. Iedereen heeft zijn voertuig geparkeerd en wacht ergens tot op het ogenblik dat er met mondjesmaat brandstof wordt verkocht. Zonder veel moeite vinden we de kazerne met het pompstation. "Yes sir, you can buy diesel here". zegt een vriendelijke vrouwelijke onderofficier. " Can I buy gasoline as well ?" Dat blijkt geen probleem te zijn, alleen het station functioneert enkel tussen 11 en 17 uur en we zijn een kwartier te vroeg. We besluiten om te wachten en we stellen ons als tweede op in een rij. Elf uur de poort gaat open en wij mogen als tweede tanken. "104 NPR/L. sir, you need gasoline?" Zij zijn er niet helemaal zeker van dat ik het bij het rechte eind heb en geen diesel maar benzine moet krijgen. Als je morgen nog meer nodig hebt kom maar gerust terug, wordt ons bij het afscheid nog gezegd. Zouden ze bedoelen dat ik met mijn voorraad de zwarte markt kan bevoorraden van brandstof ?
Het verblijf in de garage
Er kan al eens iets kapot gaan of verslijten aan een auto. Na 156.000 km waarvan duizenden kilometers off road en landwegen of zelfs geen wegen, door rivieren, in zand, sneeuw, ijs en modder over piste wegen met scherpe grind over wegen met kuilen, over wegen die geen wegen meer zijn...zijn de twee spoorstangen van de FJ toch aan vervanging toe en moeten de rubber lageringen van de voorste schokdempers omgewisseld worden tegen nieuwe exemplaren. En gezien we geen losse ladder bijhebben moet ik assistentie krijgen voor de bevestiging van het zonnepaneel hoog boven op de bagagekoffer op het dak van de FJ. De onderdelen voor deze werken waren deel van onze 63 kg bagage die we vanuit België hebben meegebracht.
Grote werkzaamheden aan de FJ na 156.000 km
Rechter zijspiegel vervangen - Zonnepaneel op het dak
Het is maandag voormiddag en wij rijden naar Toyota Kathmandu vlak bij de luchthaven. Wij hadden met hen in november al afgesproken, dat ik zelf voor de onderdelen zou zorgen en zij voor de montage. Het is een grote garage, ze ziet er wat ouderwets uit en heeft niet de gebruikelijke kwaliteitsstandaarden die we van Toyota over de hele wereld kennen. Er is wel een wachtplaats met zetels en WiFi en er wordt regelmatig ook thee geserveerd en vooral er is zeer veel vriendelijk personeel. Er wordt normaal gewerkt van 9 tot 13 uur en van 14 tot 17 uur en ondertussen wordt ook nog wel eens een theepauze genomen en af en toe wat gerust. Zullen ze vandaag alles kunnen afwerken? Op die vraag kwam geen antwoord van de sympathieke supervisor de heer Man, maar hij zou wel zijn beste technieker op de job zetten. Eerst moet ik naar de carrosserie afdeling en die is een blok verder. Hier al even rommelig! Een koer vol zwaar gehavende Toyota HiAce busjes en oude en minder oude Land Cruisers. Het zonnepaneel hebben ze keurig gemonteerd volgens mijn plan. Het is afneembaar en past perfect op het deksel van de aluminium bagagebak. Het deksel klapt zoals voorheen open met het paneel erbovenop.
Het is twee uur en nu moeten de mecaniciens aan het werk. Stuurstangen vervangen, veerponten onderuit halen en de rubber lagers ervan vervangen. Een werkje dat ik zelf niet langs de kant van de weg zou kunnen uitvoeren maar dat ik op vier uur zou kunnen afwerken, als ik de geschikte tools zou hebben.
Er hangt een groot bord buiten op de muur van de werkplaats, dat om veiligheids redenen klanten binnen niet zijn toegelaten. Maar ik wordt binnen getolereerd en kan dus nauwkeurig toezien hoe er gewerkt wordt. Een hoofdmecanicien en een aantal helpers. Ik geraak over hun aantal de tel kwijt want ze komen en gaan. De belangrijkste man kent zijn stiel wel maar zijn werkmethodes zijn ....Een sleutel wordt niet weggelegd maar die laat men op de grond vallen... Als er bij een naburige werkplaats een sleutel niet gevonden wordt, dan wordt dat opgelost door hem te versturen per luchtpost, of toch iets dat er zou kunnen voor doorgaan. Sleutels en schroevendraaiers vliegen dus regelmatig in het rond!
Een bout aan de linkerophanging was zo weerbarstig dat men er een potsleutel heeft op gebroken. Normaal verhit men kortstondig met een autogeen/etyleen brander de bout en dan komt die meestal los. Hier werd een twee meter lange buis op de hendel ven de potsleutel gezet en pats...de sleutel springt aan stukken! Met wat meer kruipolie en een andere sleutel en twee meter verlengbuis lukt het dan toch.
Het is ondertussen half vijf en er was juist een kleine rustpauze, die laatste veerpoot kan er nog onder voor sluitingstijd, dacht ik. De her en der verspreide gereedschappen op de vloer worden nu verzameld in een blauw plastieken bekken en het team stopt ermee!
Wij zullen dus morgen nog eens een Toyota dag hebben.
Het is dinsdag voormiddag wij zijn terug in de garage. Gisteren zijn we door Toyota tot bij Thamel gereden, de oude centrum wijk van KTM waar ons hotel staat, maar deze ochtend hebben we een taxi moeten organiseren. De FJ is klaar, ik kan een proefrit maken. De wagen stuurt perfect en reageert feilloos op de kleinste stuurcorrectie, dat is goed maar er staat een alarm. Dat alarm staat voor een storing en met de scanner blijkt dat de ABS sensor aan het linkse voorwiel niet werkt.
Dank zij die onverwachtse panne is het nu alweer 15 uur voordat we alles afgerekend hebben en kunnen vertrekken.
de plaatsers van het zonnepaneel wilden samen met Dirk op de foto
Drie dagen op een rij voor de FJ zorgen? Kopen we hier in Nepal nieuwe banden of in Indië? Daar pieker ik nu al maanden over. Ik heb heel wat opzoekwerk gedaan om uit te vissen waar ik het goedkoopst aan een set off road banden kan geraken. Zelf invoeren was ook een mogelijke optie, maar transport en hoge invoerrechten laten de factuur hoog oplopen. In Indië kreeg ik hulp van verschillende Facebook vrienden maar ook daar was mijn bandenmaat en zeker het merk niet of nauwelijks te vinden. Gisteren bij Toyota had ik navraag gedaan en had voor een set banden al een reductie van 20% kunnen bedingen. Toyota zelf verkoopt niet, maar die hebben een bevoorrechte leverancier. Met nog wat mails en telefoongesprekken is het mij uiteindelijk gelukt een aanvaardbare prijs te krijgen. De handelaar heeft ze in stock, zij zijn gefabriceerd eind 2014. Onze bandenmaat is hier ook niet courant dus de bandendealer en wij doen een goede zaak. Toch nog altijd meer dan twee keer de prijs in de VS of Europa!
Bezoek aan Patan, met zijn rijke historische site
Patan, tegenwoordig Lalitpur is de - op Kathmandu en Pokhara na - grootste stad van Nepal, en tevens de hoofdstad van het district Lalitpur. De stad ligt in het midden van het land en telde bij de volkstelling in 2001 162.991 inwoners en in 2011 220.802 inwoners.
De stad behoort tot de oudste van de Kathmandu-vallei en zou volgens de overlevering zijn gesticht in 299 v.Chr. door koning Veer Deva van de Kirat-dynastie. Veelal wordt aangenomen dat er al lang daarvoor een stad lag. In de middeleeuwen is de plaats uitgebreid door de Malla-dynastie
Bouddhanath is één van de grootste antieke stoepa's in Zuid-Azië en ligt in de wijk Bouddah in Kathmandu, de hoofdstad van Nepal. Bouddhanath is een boeddhistische tempel en is gebouwd op een oude handelsweg naar Tibet.
Na de annexatie van Tibet door de Volksrepubliek China vluchtten vele boeddhistische monniken naar Nepal en met name Kathmandu, waarna ze zich voornamelijk in Bouddah vestigden; het wordt niet voor niets 'little Tibet' genoemd tegenwoordig. In de omgeving zijn vele gompa's en kloosters te vinden. Veel Tibetanen komen naar Bouddhanath om Loscar te vieren.
Sinds 1979 staat de stoepa van Bouddhanath (een zone van 1,27 ha) op de UNESCO werelderfgoedlijst, als onderdeel van de Kathmandu-vallei.
De grote Stupa van Bouddhanath
Dagelijks komen er honderden Tibetaanse pelgrims naar deze gebedsplaats
De nieuwe Pirelli off road banden zijn gemonteerd en gebalanceerd en gevuld met stikstof. Door de baas van de garage werden we nog getrakteerd op een van de lekkere specialiteiten van Nepal, momo's. Wij hebben gisteren definitief afscheid genomen van een ontwakend Kathmandu. Toen we onze benzinetank bij het pompstation in de legerkazerne wilden laten vollopen waren we een van de honderden die moesten aanschuiven. Iedereen kreeg 20 liter. Hier en daar waren ook nog andere tankstations terug voorzien van brandstof en daarvoor stonden dan honderden meter lange wachtrijen, dubbel geparkeerde motorfietsen aan te schuiven en tal van politie, om de chaos proberen in toom te houden. Het gevolg van die golf van benzine distributie was dat we twee uur stapvoets reden om Kathmandu te verlaten! Kathmandu herleeft en zal dus weer aan de top komen van een van de meest gepolueerde steden in de wereld.
Wij hebben voldoende benzine om een van de zuidelijke grensovergangen te nemen, maar niet deze in het westen. Wij besluiten om nog een tussenstop in het Chitwan National Park te maken en er te kamperen als het weer wat meezit.
We rijden Kathmandu buiten in een grote chaos
er is blijkbaar wat benzine vrij gekomen - geduld is hier de boodschap
De mooie terrasbouw in de bergen. We zullen de spectaculaire landschappen van Nepal missen
Chitwan National Park
En het weer zat niet mee. Overdag 14° en 's nachts 3! De plek waar we in de tuin van een resort verleden jaar in april hebben gekampeerd ligt er verlaten bij. Te koud om te kamperen en in de bungalows is geen verwarming. We vinden een iets verder afgelegen resort waar we uiteindelijk intrekken en er twee nachten boeken. Er is verwarming en er is warm water.
Onze avondwandeling was best spannend. Toen we op een verlaten weggetje, bijgestaan door een zaklamp, onze weg terugzochten naar onze slaapplaats, hielden twee mannen op een motor ons staande. Zij vroegen waar we heen wilden en gaven ons meteen mee dat we moesten oppassen voor wilde olifanten. We hadden in de nabijheid roepende olifanten gehoord maar dachten dat dit de tamme dieren waren waarmee toeristen worden rondgezeuld. Neen, neen elke avond voor tien komt Ronaldo hier op die weg voorbij en hij is best gevaarlijk ook. Er zijn al enkele doden gevallen.
In het resort kregen we de bevestiging, Ronaldo was er ook al eens op bezoek geweest, zoals ook enkele neushoorns dat ook al hadden gedaan toen de poort open stond.
Twee nachten zijn we uiteindelijk niet gebleven. De noodstroom generator was 's nachts zonder diesel gevallen, geen verwarming en geen warm water. Dus maar verder zuidwaarts.
Ronaldo, de wilde olifant, gaat iedere avond op stap
Geen bergrit vandaag langs slingerende stoffige zandwegen, maar een rit van slechts 200 km met een grensovergang op het programma. De snelste route door onze Garmin gps verschilt van de route berekend door Google maps. De kleine grensovergang van Google ligt dichter bij en kan in ons voordeel zijn. De Indische automobiel club die samen met de douane de controle doet op de CDP ( carnet de passage en douane) had ons gezegd dat we na onze laatste verblijf in Indië 4 maand moesten wachten vooraleer terug te komen in Het land (?)! En we zijn maar pas op 30 October 2015 het land uitgereden, dus nog geen vier maand. Wij hopen op een kleine post, niet voorzien van informatica, zodat de termijn niet zou kunnen nagegaan worden.
Eens we de grote weg - Mahindra highway - verlaten, wordt de geplaveide weg steeds smaller en eindigt uiteindelijk in een zanderig spoor langs een waterkanaal. Aan de sporen te zien zijn hier nog niet veel vierwielers voorbijgekomen! Wij passeren dorpjes en slalommen tussen de kuilen door, de FJ laat naast zijn sporen een gigantische wolk stof de lucht instijgen. Een jonge engelskundige man had ons zoeven de weg gewezen naar de grens en die wijkt af van onze digitale kaarten. Maar hij weet het, en ook al de andere dorpsbewoners met hem dat dat de kortste en beste weg is. Enkele kilometer verder rijden we op een piste tussen schamele huisjes. De boeren hebben hier en daar de piste gebruikt om hun materialen te stapelen, wat het nog moeilijker maakt om vooruit te komen. We kruisen een brede rivierbedding, in het regenseizoen zou hier geen doorkomen aan zijn, en wat verder komen we in het grensdorp.
We worden er aangestaard of we marsmannetjes zijn. Een toerist met eigen wagen hebben ze hier nog nooit gezien! Ja, ja dit is een internationale grensovergang wordt ons door de grenswachters bevestigd. "Waar is de douane, aub?" Een militair wijst op een hekken en wat daarachter ligt lijkt meer op,een erf. Toch is het daar, er staat een gebouw en op het eerste verdiep vinden we een douanier. Vooraleer we de trap op konden moesten we wel over enkele zakken en "ik weet niet wat" voorbij. " Please take a seat" zegt de man. Hij neemt onze carnet aan en ik wijs hem waar we een stempel en handtekening nodig hebben. Na grondig onderzoek van onze gele carnet legt hij ons uit dat hij niet in staat is het document te tekenen en dat we een andere grenspost zullen moeten nemen. Ondertussen komt een man in donkerblauw politie uniform ons vervoegen. Hij vindt het spijtig dat we niet kunnen geholpen worden en legt ons uit hoe we naar de grote grenspost moeten rijden. In twee talen schrijft hij op een stuk papier dat, diegene die dit leest ons moeten helpen, de weg naar de Sonauli grenspost te vinden, 40 km verderop.
de weg naar de kleinere grenspost liep door dorpjes waar de tijd is blijven stilstaan
Wij zijn terug op de hoofdweg en ik hef de 250 paarden van d FJ de sporen tot we plots gestopt worden door een militaire post. Geen spreekt Engels en geen kan ons uitleggen waarom we hier in het midden van de weg staan. Er wordt druk over de radio gecommuniceerd. Enkele minuten later komt een blauwe politiewagen met zes man erin aangereden. Ze komen naar ons toe. Worden we opgepakt en weggeleid? "If you have a problem, sir, we are here to help you" zegt de enige die wat Engels spreekt. "What is our problem, sir?" , vraag ik hem.
We mogen vertrekken. "There is a strike, sir" . Haastig rijden we de grens tegemoet, enkele kilometer verder. Het is inderdaad aan deze grenspost dat de problemen voor Nepal zijn begonnen vorig jaar eind september.
naar boven
