Smokkelen.

Gisteren 15 maart zijn we de grens overgestoken aan de grenspost van Padang Besar.  Niets ongewoon na de ontelbare grenzen die we de laatste vijf jaar zijn overgestoken, ware het niet dat we misschien een probleem zouden hebben met het feit dat we geen Carnet De Passage en douane hebben. Zo'n CDP zou nodig zijn voor  Malaysia, en,  die hebben we niet. Daar hebben we wel onze redenen voor.  Met onze Amerikaanse nummerplaat moeten we dit document kopen in Canada.  Het kost wat en daarbovenover is er nog een borgstelling te betalen ter waarde van de FJ en dat alles moet na een jaar verlengd worden! Volgens de gangbare lijsten staat Malaysia in de rij van landen die zulke CDP eisen. Maar daar staan ook landen op in Latijns Amerika en daar hebben we in geen van die landen dit document nodig gehad! Met die wetenschap ben ik ervan uitgegaan dat deze (verouderde) administratieve procedure niet strikt noodzakelijk meer is en enkel nog gepromoot wordt door diegenen die er geld aan verdienen.
Zoals gehoopt zijn we zonder CDP de grens over gegaan. Eerst een verzekering BA gekocht  en dan geeft de douane een importvergunning. Verzekering hebben we gekocht voor drie maanden en dus hebben we en vergunning voor dezelfde periode. Op de routinevraag van de douane "Niets aan te geven" hebben we negatief geantwoord. We hadden nog slechts twee blikjes Thais bier in de koelkast maar sinds we in de jungle op het eiland Ko Chang hebben gekampeerd vervoeren we een hele kolonie mieren en die hebben we nu in Malaysia binnen gesmokkeld.

Georgetown op Penang eiland.

In een lijstje daterend van 2009 uit ‘The New York Times” staat Georgetown als nummer 44 van de ‘must see’ in de wereld. Langs een tolbrug van ongeveer 10 km bereiken we  het eiland. We lazen ergens dat de brug – de langste van Azië – 13 km lang zou zijn maar dat klopt niet met onze vaststelling. Vanop de brug zien we al van ver de vele witte wolkenkrabbers waarmee de kustlijn bezaaid is erachter zijn er de groene bergen.  Van hieruit ziet het eiland er best zeer modern uit. En die indruk blijft als we langs de brede snelwegen naar het oude centrum van Georgetown rijden.

Georgetown is een "World Heritage Town"

Little India en China town zien er nog uit zoals in de tijd van de Engelsen. Penang wordt beschreven als een fusie van Oost en West. He werd lange tijd beschouwd als de  voedsel hoofdstad van Maleisië.
Het eiland Penang, vierde grootste eiland van Maleisië, telt 675.000 inwoners.  Samen met Kuala Lumpur heeft het een speciaal statuut voor buitenlanders. Met 120.000€ op een lokale bankrekening krijgt een buitenlander een verblijfsvergunning van 10 jaar. In de noordoost sector van het eiland wanen we ons in Hong Kong.  Hoge witte flatgebouwen staan tot op de bergflanken naast tal van chique villa’s en nog steeds wordt er gebouwd. Japanners, maar naar het schijnt ook Europeanen hebben Penang uitgekozen als laatste woonplaats.

Maleisië is anders!

Reeds aan de grens was het opgevallen. Neen, hier rijden we ook links, maar de vibes voelen anders aan. De huizen zijn wat anders, de wegen zijn anders, de auto’s zijn anders en vooral de vele wegmarkeringen maken duidelijk dat we in een ander land zijn. We kunnen de reclame borden lezen maar begrijpen er toch niets van.  De letters zijn wel Latijns maar de taal is Bahasa Maleis, de officiële taal naast het Engels. Het Latijns alfabet is er gekomen toen Malaise een kroonkolonie was van Engeland.  Maar ook de Nederlandse Oost Indische compagnie heeft de nieuwe Malaisische taal beïnvloedt. De meeste inwoners spreken goed Engels en de jongeren doen dat zelfs zeer goed. Maleisië is een Multi confessioneel land maar volgens de wet is iedere etnische Maleisiër moslim en dat is 65% van de bevolking. In negen van de Malaise staten zijn de monarchen, meestal sultans, degenen die over godsdienstige zaken beslissen, vier andere staten hebben geen sultan maar daar is de koning hoofd van de islam alsook in de federale regio’s Kuala Lumpuar, Prutajaya en Labuan.
Maleisië heeft meer welvaart dan de andere landen in Zuid oost Azië die we bezochten. In geen enkel ander land zagen we zoveel industriële activiteit.  Industriezones met vele en soms grote bedrijven is hier geen zeldzaamheid. Er zijn natuurlijk ook hier nog grote verschillen tussen de etnische Maleis en de minderheden als Chinezen en Indiërs om dan nog niet te spreken van de gastarbeiders uit Bangladesh.
Die welvaart heeft wel zijn kwalijke gevolgen en de impact op de natuur is geweldig. Van de oorspronkelijke tropische wouden is weinig overgebleven en nog steeds wordt overblijvend natuurgebied ingepalmd door landbouwbedrijven.

   
Onderweg zagen we tot onze grote verwondering afzonderlijke toiletten voor Moslims en niet Moslims!!

Moet er nog thee zijn?
Van Penang eiland willen we wat verfrissing opzoeken in de Cameron Highlands. Dit is een bergachtig gebied 150 km ten noorden van Kuala Lumpur een vakantieoord bij uitstek voor de Maleisiërs om de tropische hitte van de lage landen en de steden te ontvluchten. Wij ook moeten 150 km naar Brinchang rijden waar we een paar dagen zullen blijven om vandaar naar de oostkust van Maleisië te rijden en dan verder zuidwaarts.
Wij rijden op de E1 en niet op de tolsnelweg, om wat van het leven in Maleisië te zien.  We hadden het kunnen weten. Het gaat niet vooruit op deze bochtige weg en de vele woongebieden die we door moeten. De meerderheid van het rijdend verkeer wordt gevormd door kleine tot zeer kleine wagens van Maleisische makelij. Er staat nu zo’n klein ding links van de FJ te wachten zoals ook wij voor het rode verkeerslicht.  Achteraan op het autootje prijkt een grote sticker “I love Islam”. Of hij daardoor sneller zal wegspurten is maar de vraag. Wij kunnen dat wel, en een spurtje is leuk zeker als  95 octaan benzine hier geen 0,5€ kost.

Ipoh is een grote stad aan de voet van het centraal bergmassief.  We zijn er net door en wat verder naar het zuiden is de afslag links naar Cameron hoogland. Zonder GPS hadden we die afslag ook gevonden want de wegaanduiding is tweetalig. 70 km moeten we naar het 1.600 meter hoog gelegen Brinchang. Nog 20 km te gaan en het berglandschap vertoont meer en meer gapende wonden. Overal waar we kijken zien we afgegraven hellingen en bergtoppen.  De rood bruine kleur van de aarde vormen grote kale plekken tussen het overblijvende groen en op die platgewalste terreinen staan plastiek serres de een naast de andere tegen de berghellingen op.  Wij zouden ons hier in Almeria Spanje kunnen wanen waar ook elke vierkante meter ingenomen is door plastiek serres. Hoe hoger we komen hoe meer activiteit en hoe drukker het verkeer wordt.  Pick-ups die landbouwproducten vervoeren en zeer oude en minder oude Land Rovers bij de vleet volgestouwd met zakken en ander materiaal. Wij zijn in het land van de thee, groenten en aardbeien aanbeland.

 
De theeblaadjes worden afgeschoren en opgevangen.
De zijkanten die niet door de snijmachine zijn afgeschoren worden handmatig afgeknipt

Thee was hier de eerste landbouwcultuur.  De Engelsen hebben reeds eind de twintiger jaren van voorgaande eeuw thee aangeplant naar het voorbeeld van wat ze in Ceylon en Indië hadden verwezenlijkt. In tegenstelling tot de vuilwitte plastiekserres zijn de groene theestruiken op de bergflanken een rust voor het oog.. De theeaanplantingen zien er uit als grote groene mozaïeken waartussen hier en daar een gladde rots zichtbaar is en enkele overgebleven bomen de aarde  verankeren door hun wortelgestel.  En gelukkig zijn er nog ganse valleien en berghellingen waar enkel en alleen thee mozaïek te zien is en geen aardbeien of groenten serres.

We bezochten een "strawberry farm" en de Bangladeese werker haalde grapjes uit met ons fototoestel

Dieper in de jungle.

Van de koele Cameron highlands willen we verder de jungle in, richting oost naar Gua Musang.  Gua Musang was vroeger alleen bereikbaar met de jungle trein. Het oord wordt soms vergeleken met Guilin in China omdat daar ook een paar karstenbergen zouden zijn. Gua Musang ligt in het midden van de west-oost lijn, even ver van de Indische oceaan als van de Zuid China zee, het ligt dus diep in de jungle.
We hebben Binchang achter ons gelaten, de weg stijgt nog wat van 1.550 tot bijna 1.700m. Het trieste zicht van de afgegraven hellingen en bergtoppen trekt weer volop onze aandacht.  We blijven ons vragen stellen hoe lang het nog duurt voor gebouwen en/of serres naar beneden zullen glijden na de jaarlijks weerkerende tropische stortbuien.
We dalen steeds verder langs de C185. Soms telt de weg vier rijstroken en dan wat verder weer maar twee. De vier rijstroken zijn nieuw aangelegde wegsegmenten en viaducten langs de bergflanken. Adembenemende panorama’s met valleien en bergtoppen rijden we voorbij maar ook hier knaagt de muis van de vooruitgang.  Overal waar we heenkijken zijn roodgele kale plekken tussen het groen te zien.  Omgewoelde aarde, afgebrande jungle en nieuw aangelegde terrassen.  Bij nauwkeuriger kijken zien we dat het groen van de oerwouden vervangen is door de monocultuur van de palmnotenboom. Dit is dus ook hier de kost van de vooruitgang!

Voor een dorp dat recent nog maar alleen met de trein was te bereiken ziet Gua Musang er behoorlijk uit de kluiten gewassen.  Niet alleen de grote moskee maakt indruk ook de centrale laan is groots opgezet.  Een drie kilometer lange vierbaansweg die ophoudt aan het station.  Op internet hadden we al wat gezocht naar mogelijke hotels maar het aanbod leek schaars en de prijzen hoog voor een simpele afspanning.  Na vier hotels te hebben bezocht hebben we er een gevonden waar we ook de FJ onder afdak kunnen stellen maar veel zaaks is het niet.  Hotelkwaliteit is hier best te vergelijken met die in Siberië, hoge prijs voor weinig comfort en netheid.

De strijd tegen de Thaise mieren.

Onze FJ is niet onopgemerkt gebleven in dit vergeten oord.  Lei en Lea, met een BMW Adventure motorfiets op reis, hebben ook onze slaapplaats gekozen. Ze rijden nu voorop want we hebben afgesproken om samen naar het Kenyir stuwmeer te rijden.  Tasik Kenyir zou het grootste stuwmeer zijn in Zuid Oost Azië maar dat wordt geschreven in Malaise brochures en de ervaring heeft ons geleerd dat het begrip grootste met enige terughoudendheid moet begrepen worden. Het meer ligt in een nationaal park en in het meer zijn meer dan 340 eilanden(jes) die vroeger heuveltoppen waren. Honderden soorten vis leven in het meer en in het nationaal park zijn nog tijgers en olifanten samen met meer dan 360 soorten vogels en 200 andere soorten dieren. 300 soorten paddenstoelen, 800 orchideeën, 8.000 andere bloemen en 25.000 soorten planten en bomen..
Als we een behoorlijke kampeerplaats vinden zullen we er graag een paar dagen vertoeven. We vervoeren nog steeds een kolonie mieren en af en toe komen die miertjes over het dashboard of op de raamdorpels tevoorschijn. Ze zijn uiterst snel dus ze vernietigen is geen sinecure.  Als er maar geen bijkomen op onze nieuwe slaapplaats vanavond in de jungle aan de rand van het meer.
De slaapplaats is prima.  We staan alleen op een fel verlichte standplaats onder een palmboom op een tiental meter van de oever en we hebben stroom om onze koelkast langer dan 36 uur te voeden zonder batterij problemen.

Tasik Kenyir Camp.

Gisteren hadden we alweer een forse stortbui maar gelukkig duren die tropische buien niet al te lang, het koelt wat af maar nadien is het nog vochtiger. In de ochtend hangen de waterdruppels aan de onderkant van de tentluifels.   Dank zij het meer zijn de temperaturen hier wel aangenaam met 28 tot 31° overdag en 24° ’s nachts. Gisteren zijn we de opdringerige mieren in de FJ met de spuitbus te lijf gegaan.  Hopen dat de ondingen weg zijn en dat geen nieuwe familie hun plaats inneemt. Want mieren zijn er hier ook in overvloed. In de palmboom boven ons hoofd leeft een krekel en rond 6 uur in de avond begint die zijn oorverdovend gesjirp dat onmiddellijk wordt beantwoord in de andere palmen op de site. Dat is zo’n hels gedreun dat spreken bijna onmogelijk wordt. Stiller is het everzwijn dat ons is komen opzoeken.  Dat zou de aanleiding kunnen geweest zijn tot een geweldige BBQ maar met de wapens die we bij hebben konden we het niet neerleggen. Maar goed ook want buiten Lea en Lei zijn wij hier de enige buitenlanders voor het ogenblik en gezien we in een moslim land vertoeven hadden we alles alleen moeten verorberen.

Zeer regelmatig krijgen we bezoek van nieuwsgierige Maleiers die een praatje komen slaan of die de FJ of de toptent van nabij willen zien Onder hen een groepje van een powerglider club waarbij ook de piloot en copiloot van de vermiste KH370 Boeing hoorde, met foto’s van de laatsten op de smart phone als bewijs. Ook worden we uitgenodigd om mee te picknicken. Kamperen doen Maleiers (nog) niet echt, velen slapen in hun wagen. En ook ons wordt af en toe gevraagd of we in onze auto slapen.
Lea en Lei zijn vandaag vertrokken naar de Oostkust.  Gisteren hadden we samen een gezellige avond met een avondmaal – kip curie in kokosmelk - door Lieve klaargemaakt, voorafgegaan door een biertje en vergezeld met een koele Sauvignon Blanc van Mendoza.  Wij stellen ons vertrek nog wat uit want het luilekker leven met de talrijke babbels bevalt ons hier wel. En we hebben nog wijn om de avondmaaltijd te vergezellen.  De BMW rijders zijn deze middag afgelost door een Honda Africa twin rijder.  Acosh is van Budapest en al twee en een half jaar op reis en sinds nieuwjaar samen met een vriendin uit Berlijn.

Van de drop in de aap.

Aan alles komt een einde. Wij verlaten met spijt ons paradijslijk kamp.  Op de valreep werden we nog opgezocht door Antony en Samantha uit Wijnegem, die aan hun laatste vakantiedagen in Maleisië toe zijn en dan terug naar België moeten. Cherating, een klein surfdorp aan de zee, ziet er wat vervallen uit.  Een hippie plaats zoals Punto del Diablo in Uruguay. Langs beide kanten van de enige straat in het plaatsje zijn resorts en winkels, in mei vangt hier het windsurf seizoen aan, maar nu is er geen wind. Een catamaran vinden om te zeilen zal er wel niet in zitten.
Op het einde van de straat is het minder druk en nemen we onze intrek in een op het eerste zicht aantrekkelijk resort.  Gelegen op de punt van een landstrook tussen zee en een de monding van een rivier. Onze bungalow staat niet aan zee maar op een binnen park rond een klein zwembad. Buiten een bungalow met aircon en warme douche zijn er geen faciliteiten geen ontbijt en het vroegere restaurant is niet meer actief. Het is er druk want deze week heeft Maleisië schoolvakantie.  Het resort is niet alleen populair bij de Maleiers maar ook bij de apen. Die zijn hier in grote getale aanwezig en er wordt ons gewezen op hun aanwezigheid en het feit dat we alles moeten gesloten houden en niets buiten mogen laten liggen. Het zwembad willen we niet gebruiken want het water is te warm en de vele moslim meisjes en vrouwen in volle kledij nodigt niet echt uit. Er staan nochtans borden met instructies om gepaste zwemkledij te gebruiken, maar geen die zich hieraan schijnt te storen.

Van planning en aanpassing problemen...

De apen zijn omni present in Cherating. Er zijn er teveel.  Ze hebben geen natuurlijke vijanden meer en wij mogen geen wapens hebben, klaagt de manager van de resort Villa Fedella waar we al een paar dagen onderdak hebben.  Overdag is het hier drukkend heet.  Het is maar 34°, dat zou best meevallen mocht er geen 85% vochtigheidsgraad zijn die daardoor het gevoel geeft dat het 41° is.  Dus bewegen we niet al teveel in de namiddag.  Tijd om over internet onze verdere reis te plannen. 

Internet is hier traag en zoeken op het net kost extra tijd. We hebben gevonden dat er sinds 1 oktober 2013 een RoRo tweemaal per maand vaart tussen het schiereiland en Borneo.  Maar voor deze maand zijn de tweemaal 4.000 autoplaatsen volzet door nieuwe Protons en andere Maleisische nieuwe auto's.  Ze zullen ons per mail updaten legt de dame aan de telefoon uit. Daar kunnen we niet op wachten.  We hebben besloten naar Borneo te vliegen en er te reizen met een huurwagen. Sumatra hebben we voorlopig opgegeven omdat het niet duidelijk is van waar de carferries afvaren en de tijd begint schaars te worden want op 17 mei vliegen we terug naar Brussel.

De jungle is geen jungle meer!

Ergens in de jungle zowat 100km ten westen van de koninklijke stad Pekan Pahang Danul Makmur ligt een meer. In dit meer leeft een monster dat een vroegere verzonken Khmer stad moet bewaken. De oeverbewoners In Kampung Gumun hebben dat monster al verscheidene malen gezien.  Ze gaan nog op jacht met de blaaspijp op apen en ander klein wild.  In de jungle zit veel wild, tijgers en olifanten zijn maar een paar van de 300 diersoorten die er voorkomen. Het monster in het meer leeft tussen 144 verschillende zoetwater vissoorten en rond het meer zijn tot 138 soorten vegetaties.

Vier platte banden...

Hoe komt een mens aan vier platte tegelijk? Op onze hele reis van nu meer dan 135.000 km hadden we tot nog toe slechts drie lekke banden en nu staat de FJ  daar met alle vier de banden leeg of toch bijna leeg. De reden?  Wij zijn gisteren van Tasik Chiny in Kuala Lumpur aangekomen.  Het binnenrijden in de stad verliep vlot.  15 km naar het hotel wees de GPS aan de rand van de stad aan. Het was pas 15 uur en nog geen spitsuur maar toch deden we er meer dan een uur over.  Vooraleer we uitgestapt zijn aan het hotel komt de manager ons al begroeten "Welcome mister Dirk".   Het nieuwe hotel heeft een ondergrondse garage je kan de wagen daar parkeren. 
Het parkeren had gekund indien de doorgang aan de helling hoog genoeg was geweest, de rolpoort was dat wel.  Dat is pech nu moet de FJ in de vlakke zon en dan moet de koelkast binnen dubbel hard werken met als gevolg dat de tweede batterij het niet langer dan twee dagen zal volhouden vooraleer ze plat is.
De FJ heeft de nacht doorgebracht vlak voor de ingang van de lobby in het zicht van de bewaker.  De receptionist vind toch dat de FJ beter in de ondergrondse zou staan. Tent demonteren? Stelt hij voor.  Ik heb niet de gepaste ratelsleutel bij om dat vlot te doen en om een paar uur in de volle zon met 34° te sleutelen aan de tent heb ik geen zin.
Het is een uur later en de FJ staat in de ondergrondse garage dank zij een paar kunstgrepen.  Eerst de luchtvering achteraan leeg laten lopen dan de vier banden dan nog de ladder boven op de tent demonteren, weer vier centimeter gewonnen en dan nog extra mannen op de achterpumper ...

 
Dit was de enige oplossing om de parkeergarage binnen te kunnen.....
ladder er af, banden plat en vering op 0

Van Kuala Lumpur naar Oost Malaisie of Borneo.

Wandelen tussen de hoogbouw in de futuristische Gouden Driehoek van Kuala Lumpur over de voetgangers loopweg boven de straten of in de tunnels naar het KLCC (waar de bijna 500 m hoge Petronas Twin Towers staan)  is een indrukwekkende ervaring!  Toen ik hier 15 jaar geleden was stonden er alleen de Twin Towers nu doet dit stadsdeel denken aan downtown Hong Kong of Singapore. En dit landschap met wolkenkrabbers, expreswegen en monorails staat mijlen ver van de rest van Malaisie. De stad bestaat sinds 1850 en was toen een verblijfplaats voor de Chinese mijnwerkers die er in de tinmijnen werkten. Twee Chinese gangsters voerden toen het bewind en er waren dermate veel gewelddadige botsingen dat de tin productie stil viel. Die rivaliteiten kwamen tot een einde toen de Britten een nieuwe kapitein aanwezen.  Vanaf dat ogenblik ontwikkelde de stad zich snel. Met  1,6 miljoen inwoners, in 2010,  is KL de hoofdstad van Malaisie en de derde federale staat.

De mooie Petronas Twin Towers 's avonds

We zijn terug in Kuale Lumpur en bezoeken de koloniale wijk

Een nieuwe passage in Kuala Lumpur,

We zijn na een viertal dagen verblijf in KL op weg naar het zuiden van het schiereiland. In ons hotel in KL hebben we de tent gedemonteerd van het bagagerek om in de toekomst zonder de lucht uit de banden te moeten laten uit de ondergrondse garage te kunnen rijden.  Het demonteren heeft wat moeite gekost want bij de laatste reparatie van het dakrek in Bishkek had men de voorste bevestigingsklauwen te ver naar achter gemonteerd.  Als het complete dakrek van de FJ wordt gehaald hoeft dat geen probleem te betekenen maar om de tent eraf te halen zonder de demontage van het bagagerek moet men lilliputter armen en handen hebben om tussen het dak en de onderkant van de tent de bevestigingsklauwen los te schroeven.  Enfin na een lange zoektocht om een goede 13 mm ratelsleutel te vinden in KL en een kunstgreep om het heft van de ratelsleutel langer te maken is het mij gelukt om de voorste klauwen los te krijgen en de tent af te nemen.  Dit alles ten koste van een natte T shirt.  Werken bij 34° met meer dan 80% vochtigheidsgraad…

Kuala Lumpur blijft ons verbazen.  Overal staan bouwkranen en nog steeds worden nieuwe wolkenkrabbers bijgebouwd en in alle stadsdelen staan mega shopping malls maar… Alleen al in de omgeving van ons hotel staan twee grote moderne shopping malls, leeg!  Al vijf jaar zegt onze hotelbaas. Geld bij overvloed en slechte planning en survey?
Wat ook vatbaar is voor verbetering is signalisatie.  Of het nu het metro of monorail systeem is geen van al heeft een coherent, laat staan duidelijke en begrijpbare bewegwijzering.  Maar dat geldt ook voor de malls en de bewegwijzering in de stad en de signalering op het wegennet en aan de betaalstations...
Alles went en we hebben ons ook hier aangepast aan het soms gevaarlijke verkeersgedrag van chauffeurs die in bochten over dubbele witte lijnen of links op de pechstrook of op de aardestrook voorbij steken.

Het einde nadert, Melaka.

Het einde van onze ontdekkingsreis door Zuid Oost Azië komt snel in zicht. 17 mei vliegen we terug naar Brussel.  We hebben nog maar een goede twee weken om de zuidelijke tip van Maleisië te bezoeken en terug te keren naar KL waar we FJ willen achterlaten tot 1 november.

Little India in Klang. We wanen ons al in India

Restaurants en ...

Naast het ‘Stadhuys’ staat een kleine Hollandse windmolen.  Het ‘Stadthuys’ was het vroegere gemeentehuis,  het is nu een historische mijlpaal, het oudste Hollandse gebouw in Azië.  Het rode torengebouw staat op een plein dat hier het rode plein wordt genoemd. Alle gebouwen op het plein hebben dezelfde rode laterit kleur!

Om naar het vier kilometer verre Portugese plein te lopen hebben we met deze vochtige hitte geen zin en ook de kleurrijke en feeëriek verlichte trishaws ( riksja’s) vinden de rit te ver en hebben daar geen zin in. En lopen in een stad in Zuid Oost Azië is al geen sinecure door het ondermeer gebrek aan voetpaden en oversteekplaatsen! Dus hebben we de FJ nodig om te ontdekken wat er nog overgebleven is van de eerste Europese bezetters van Melaka.  Buiten een portaalboog enkele Portugees getinte restaurants en een groot plein met ernaast Hotel Lisbon – een campus site – herinnert niets meer aan de Portugese aanwezigheid 500 jaar geleden.  We hebben het niet kunnen vaststellen maar de Portugese afstammelingen spreken nog een Portugees verwant dialect.

Johor Bahru, de meest zuidelijke stad van Maleisië - 5 mei

Het is maandag voormiddag we rijden Melaka buiten, richting zuiden, de meest zuiderse stad in Maleisië Johor Bahru.  Volgens onze reisgids was dit de meeste vieze stad van Maleisië tot voor kort.  Maar er is nu een soort masterplan voor de ontwikkeling van diverse regio's in Johor, noord van Singapore, Iskandar. Ons hotel ligt in de Danga Bay wijk die ook in volle ontwikkeling is. 

De laatste dagen van onze vijfde wereldreisetappe.

JB is behoorlijk druk als we richting zuid oost de stad uitrijden.  Wij zijn op weg naar een resort 70 km  ten zuiden van Mersing.  Dichtbij het resort  vertrekken ferry’s naar de dicht bij de kust gelegen toeristen eilanden maar de eilanden zijn niet onze bestemming. Bandar Penawar zijn we net voorbij en langs een kleine verlaten weg, J173, rijden we langs de kust noordwaarts. Op de wegenkaart loopt de weg langs de oceaan maar in de realiteit merken we daar weinig van.  We rijden afwisselend door heuvelachtig landschap dat grotendeels ontbost is en waar men begint met de aanleg  van palmboom plantages. We zijn net een weggetje naar de kust ingeslagen, een kilometer verder komen we aan een plein langs de kust met er omheen enkele woningen, niets te beleven er is niemand te bespeuren.  Enkele apen hebben bezit genomen van de straat naast het bord waarop staat dat er hier apen voorkomen.

Het resort aan zee was mooi en modern en we hadden een grote kamer met uitzicht op zee. Een groot zwembad in het centrale deel was uitnodigend om er lange baantjes te zwemmen ware het niet dat er vele Maleiers een bad namen met alle kleren aan en dat water van bijna 30° niet mijn favoriete zwemwater is.  Het is niet uitzonderlijk dat mensen hier in het zwembad gaan  met hun plunje aan inclusief de hoofddoek voor de vrouwen. Zwemmen is trouwens een sport in Zuid Oost Azië die haast niemand doet. Er staan verschillende borden dat zwemmen alleen toegelaten is na het nemen van een douche en in gepaste outfit.  Maar dit is dode letter.  En op mijn vraag om de manager te spreken hieromtrent kreeg ik te horen dat hij naar het dorp was.

Na ons "rustig" verblijf aan zee zetten we de terugweg aan naar Kuala Lumpur. We nemen niet de snelweg maar genieten van de mooie natuur en de kronkelige wegen.

Genting Highlands op 1600 m

In twee etappes zijn we langs landelijke wegen terug naar Kuala Lumpur gereden met een ommetje langs het 1.600 meter hoog gelegen ‘Sin City’ ofte Genting Highlands. Het is de enige plaats in Maleisië waar casino’s zijn toegelaten. De steile weg  naar Genting Highlands is een belevenis op zich.  Dubbele rijbanen in steile haarspeldbochten om de vele gokkers snel naar boven te brengen.  Een bergtop met wolkenkrabbers erop en midden een grote bouwwerf waar een vroeger paleis werd afgebroken om er een nieuw voor in de plaats te bouwen. Meer BMW M5, Mercedes AMG en Brabus, Porches, Ferrari’s en Lamborghini’s hebben we niet gezien geconcentreerd op zulke kleine oppervlakte. Hier zijn ook geen Moslims te bespeuren alles is in hand van Chinezen.

Kuala Lumpur 4 November.

“Mrs. can I  get a third party liability insurance for my car?” Wij zin op de hoofdzetel van het Malaise nationale verzekeringsbedrijf Kurnia .  Onze taxi had al wat moeite om het groene torengebouw te vinden het is ondertussen 13 uur geworden en we reden anderhalf uur door KL.  “ No sir we can’t” krijg ik als antwoord van de dame met hoofddoek. Onze voorgaande BA verzekering hadden we destijds aan de grens Thailand Maleisië gekocht voor een periode van drie maand en daarop hebben we een rijvergunning bekomen voor eenzelfde periode.  Die was midden juni verlopen en vooraleer we hier verder kunnen rijden moet ik een nieuwe verzekering afsluiten en daarna een nieuwe rijvergunning bekomen bij JPJ zeg maar de Maleise BIV.
Maar het loopt al fout. We kunnen alleen een verzekering afsluiten voor een jaar en we zullen amper 5 dagen rijden in Maleisië deze keer tijd om naar de grens met Thailand te rijden. Ik kan de nogal stuurse dame overtuigen om naar het kantoor aan de grens te bellen om te vragen of die ons een polis kunnen opmaken. De dame heeft ondertussen een aantal adviezen ingewonnen bij haar oversten en wordt almaar inschikkelijker Dat kan, maar eerst moet de agent aan de grens het geld zien. Daarvoor zouden we naar de bank moeten om die transfert te doen.  En wanneer krijgen ze dan het geld te zien? Vraag ik. Dus niet meteen! Kunnen jullie je eigen agent geen geld transfereren? Hoera!  Het is gelukt ze willen het doen.
We rijden nu met onze taxi naar JPJ.  Wij zijn weeral een uur onderweg eer we in de omgeving van het complex komen waar JPJ gehuisvest is.  De taxi heeft ons afgezet op minder dan 100 meter van het gebouw, maar de straat waarin we uitstappen ligt op lager niveau en dat kost ons ruim 1 km wandelen, in de loodzware vochtige hitte, om tot aan JPJ te geraken.  Grote drukte daar aan een twintigtal loketten.  Maar wij hoeven niet aan te schuiven en mogen binnen achter de loketten.  Kunnen we een rijvergunning krijgen mijnheer, hier is onze verzekering? Dat soort rijvergunning schijnen ze hier niet te kennen, dat wordt enkel aan de grenzen uitgeschreven.  We moeten wachten, hij zou ons “a strong letter” schrijven.  Wij wachten en wachten om na 20 minuten te horen dat ze ons geen document kunnen geven.  Dat is geen probleem, probeert men ons te overtuigen. Onverrichterzake lopen we terug naar onze taxi. We hadden ons wel wat moeite kunnen besparen!

Adieu KL.
Eergisteren was het de dag van werken aan de FJ.  Een nieuw anti carjacking systeem installeren de temperatuursensor van de LPG injectie leiding vervangen.  De bandendruk op peil brengen en de luchtvering druk…
Vandaag moet vooraleer we kunnen vertrekken de tent opnieuw gemonteerd worden nadat we de FJ hebben buiten gereden uit de ondergrondse garage waarin hij 5 maand werd gestald. Met de dankbare hulp van het hotel personeel staat de tent snel op het dakrek maar het oordeelkundig vastzetten van de tent en de luifel achteraan kostte toch wel twee uur werken bij een temperatuur van 33° en 90% vochtigheidsgraad.
Gezien het late vertrekuur uit het hotel hebben we een korte rit voorgenomen, 293 km naar de koloniale stad Taiping. Ik moet bekennen dat ik mij toch wat druk heb gemaakt in het verkeer.  Het was ook alweer vijf maand gelden dat we in dit verkeer hebben gereden. Bromfietsen, auto’s die links op de pechstrook voorbijsteken, bromfietsen en auto’s die door rood rijden, bromfietsen die aan het verkeerslicht voor je bumper komen staan en meer van die dingen …Maar we zijn in Taiping geraakt en werden begroet met een flink oweer.

In enkele minuten van 33 naar 24.

Dat is de temperatuurdaling als er regenbuien neerplenzen. In Taiping ook al regen, als we rond 18u30 aan hotel Peking, een mooi koloniaal gebouw, aankomen. Het is ook al donker, ja wij zijn nog steeds in tropisch gebied.  De Chinese eigenaars hebben belangstelling voor onze wereldtrip maar de communicatie is wat moeilijk omdat we moeilijk Chinengels begrijpen. Taiping dankt haar ontstaan aan tinmijnen toen de Engelsen hier nog de plak zwaaiden.  Hier reed ooit de eerste trein van Malaisie en aan de vele oude gebouwen te zien was hier grote  rijkdom.
We hadden hier best nog een dag langer kunnen verblijven maar met de weersverwachting zat het niet mee.  We trekken verder naar het noorden.  Niet naar het wondermooie eiland Langkawi want daar is geen auto Ferry en niet naar het stuwmeer Temenggor want ook daar regen!
Wij zijn op weg naar Trang in Thailand, dat is niet ver van Krabi en het eiland Koh Lanta en daarvoor hebben we geen Ferry nodig want er is een brug.  Maar ook daar riskeren wij regen volgens de weersvoorspellingen. Een kleine 500 km voor we er zijn en een grensovergang.