 |
We zijn aan de Roemeense grens |
We rijden Roemenië binnen
Wij rijden de slagboom onder en komen op Roemeens teritorium. Plots is het beeld gans anders. Daar waar we in Hongarije, aan de huizen en auto’s te zien, we ons in West Europa zouden wanen is hier nog wat werk aan de winkel... |
 |
 |
| We rijden in Roemenië |
Roemenie anno 2011
We waren al eens met de wagen in Roemenië dat was in 1968, en toen ook bezochten we de streek van Moldavië met de wereldvermaarde kerken met fresco’s op de buitenmuren. Het straatbeeld van het Roemenië van nu is in niets meer te vergelijken met dat van 43 jaar terug. We komen nog wel veel paardenspannen tegen, zoals vroeger, ( de karren lopen nu wel op luchtbanden) maar het autoverkeer dat vroeger bijna onbestaande was is nu zoals elders in Europa. Zelfs peperdure Mercedessen en dito BMW’s zien we regelmatig voorbij racen. De snelheid is in de dorpen en bebouwde kom wel beperkt tot 50 km/uur maar daar schijnen zich de meesten niet aan te storen niet in het minst de zware vrachtwagens met opleggers.
|
 |
De hoofdwegen zijn in goede staat maar de secundaire wegen zien er zo uit! |
De kwaliteit van de wegen is er fel op achteruit gegaan. Het asfalt werd hier en daar af en toe eens opgelapt, soms ook niet, met als gevolg kleine en grotere putten, verzakkingen weggespoelde stukken weg in de bergen… Deze obstakels en de spoorwegovergangen zijn trouwens de enige snelheidsremmers die echt werken.
|
   |
| Overal zie je karren op de weg. Dit is het normale transport van de boeren. |
Moldavië
Moldavië in Roemenie staat niet alleen bekend om de vele kloosters en kerken maar ook om zijn soms prachtige houten huizen. De nieuwere veelal kitscherige bouwsels contrasteren fel met de zwartkleurige antieke huizen. Overal waar we komen wordt gebouwd en veel en overal. We wanen ons op dat gebied een beetje in België. Urbanisatie is hier ook niet de sterkste discipline!
|
 |
Overleden door een aanrijding met een wagen |
| Voor meer foto's klik hier |
Eergisteren sliepen we In Sau Mare en vertrokken vandaar richting Sapanta richting Oost. Sapanta of Sapinta staat bekend om zijn uiterst merkwaardig begraafplaats, “ Het vrolijke kerkhof”! De graven met hun blauwkleurige ornamenten het één pal naast het andere, zijn alle beschilderd. Voor en achterkant van het monument vertelt het leven van de overledene en ook hoe zij/ hij aan haar/zijn einde is gekomen. In hetzelfde dorp staat – hoe kan het anders - een klooster. Bij dat klooster, in restauratie, staat een toren waarvan wordt gezegd, dat dit 75 meter hoge houten bouwsel het hoogste is in zijn soort in Europa. Het werd in elkaar gezet zonder maar ook een nagel of metalen schroef te gebruiken!
|
 |
Welkom in Bucovina |
De kloosters van Moldavië
De tocht gisteren, naar de kloosters in de bergen, was er een met veel regenbuien afgewisseld met zon en blauwe lucht. Ook aan de kloosters wordt gerenoveerd. De fresco’s zelf blijven degraderen omdat men nog altijd niet goed weet hoe men die kunstwerken uit de 15de eeuw moeten beschermen voor de toekomst.
|
 |
Het klooster van Sucevita in Moldavië |
| Voor meer foto's klik hier |
Overnachten hebben we de laatste twee nachten gedaan op camping “De Vuurplaats” in de streek van Moldovica. De camping wordt uitgebaat door een sympathiek Hollands koppel. De nachten waren er fris maar het onthaal was warm.
Morgen steken we de grens over in één van de drie grensovergangen met Moldavië. Daar gaan we wijn proeven…
|
 |
Op talrijke elektriciteitspalen zitten ooievaars op hun nest. |
 |
In een stadje niet ver van de grens krijgen we een totaal ander beeld van Roemenië |
Naar Moldova.
Moldiva is een klein landje ten Oosten van Roemenië, ooit maakte het deel uit van Roemenië. Onder Stalin's bewind werden honderdduizenden mensen gedeporteerd. Vandaag leven er 2 miljoen mensen.
We zijn gisteren dus niet de grens overgestoken maar zijn blijven overnachten in Botosani (uitspreken Botosan, de ‘i’ achteraan wordt niet uitgesproken in het Roemeens). Botosani was een verplichte bestemming omwille van de douaneformaliteiten die ik daar zou klaren.
Onze GPS had moeite met het vinden van het douanekantoor maar met de hulp van wat voorbijgangers en een taxichauffeur vinden we het gebouw van de “Vama” ofte douane, in een doodlopende straat. We zijn opgelucht als we de Engels sprekende chef op het eerste verdiep ontmoeten. We moeten even wachten en er wordt ondertussen druk gediscussieerd over onze papieren. In feite moeten er geen formulieren meer gestempeld worden want de Europese douane werkt “paperless”. Maar in dit kantoor kan men het document niet vinden in hun computer. “There is a small problem, sir. But don’t worry”.
We hebben ondertussen het kantoor verlaten zonder dat de formaliteiten konden geregeld worden. U moet dat aan één van de grensposten doen “sir”. We beslissen om vandaag niet meer tot aan de grens te rijden en hebben een kamer gevonden in de “ Best Western”. Morgen zullen we de grootste van de drie grensposten gebruiken om naar Moldavië te gaan. In de “Best Western” worden we als helden- of toch zo ’n beetje - onthaald. Het nieuws dat we wereldreizigers zijn, heeft de receptiedame al bereikt! De wereldkaarten op de FJ hebben al weer ‘ns hun taak gedaan.
De grensformaliteiten aan de laatste grens van Europa. |
 |
We verlaten Roemenië tussen ijzeren afsluitingen. |
| |
| Voor onze juiste route zie op de beginpagina onder: Our route - GPS tracks of klik hier |
 |
